Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 475 / 22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 11 kwietnia 2022 roku

sygn. akt II K 558 / 21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego zarzuty mogącej mieć wpływ na treść wyroku obrazy przepisów prawa procesowego, tj. art. 4 kpk w zw. z art. 5 § 1 kpk w zw. z art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk oraz art. 424 § 1 i 2 kpk, a nadto art. 170 § 1 pkt 2 i 3 kpk w zw. z art. 167 kpk;

2.  podniesione w apelacjach obrońcy oskarżonego oraz prokuratora zarzuty rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutów z punków 1.

Podniesione w apelacji obrońcy zarzuty błędnych ustaleń faktycznych oparte zostały o próbę wykazania, że są one następstwem wadliwej, nie odpowiadającej kryteriom, o jakich mowa w art. 7 kpk oceny dowodów, połączonej z nierespektowaniem reguły ujętej w art. 4 kpk, w szczególności w kontekście oceny wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w jakim negował dopuszczenie się przypisanych mu zachowań. Powodów do uwzględnienia tych zarzutów sąd odwoławczy nie podzielił. Wbrew wybrzmiewającym z apelacji sugestiom, wyjaśnienia R. T., zestawione z wymową pozostałego materiału dowodowego oraz skonfrontowane z regułami doświadczenia życiowego i zasadami logicznego rozumowania, nie zasługiwały na przydanie im waloru wiarygodności ani w zakresie braku świadomości, iż zakwestionowane treści znajdowały się zapisane w pamięci użytkowanego przez niego telefonu, jak i tego, że do ich rozpowszechniania za pośrednictwem tegoż urządzenia dochodziło wbrew wiedzy i woli R. T.. Przypomnieć należy, iż telefon, od chwili jego zakupu przez oskarżonego, aż do momentu jego procesowego mu odebrania, znajdował się w wyłącznym posiadaniu i użytkowaniu R. T.. Z opinii biegłego z zakresu informatyki wynika, iż badanie tego urządzenia nie wykazało żadnych zewnętrznych ingerencji skutkujących przełamaniem zabezpieczeń zapobiegających dostępowi do danych zgromadzonych w jego systemie informatycznym przez osoby trzecie, ani też wprowadzenia do tego systemu oprogramowania umożliwiającego przejęcie zdalnej nad nim kontroli i wykonywanie przy tej sposobności czynności związanych z pobieraniem, przechowywaniem i rozpowszechnianiem tego rodzaju treści, jak zakwestionowane. Nie sposób też przyjąć wyłaniającej się z wyjaśnień oskarżonego wersji, jakoby do pobrania i rozpowszechniania zakwestionowanych plików pornograficznych dochodziło w czasie, gdy pozostawiał telefon bez nadzoru. Podkreślić należy, iż telefon ten był zabezpieczony przed jego korzystaniem przez osoby nieuprawnione kodem, a przełamanie tego zabezpieczenia wymagało wiedzy o zastosowaniu właściwej kombinacji znaków, innym alternatywnym sposobem było już tylko skorzystanie z czytnika linii papilarnych. W tym kontekście przypomnieć też trzeba, że z wyjaśnień oskarżonego wynikało, iż sytuacje, gdy pozostawiał telefon bez nadzoru były sporadyczne i krótkotrwałe, np. związane z konieczności skorzystania z toalety. Trudno z zasadami doświadczenia życiowego pogodzić, by w ciągu tak krótkiego czasu, co najmniej sześciokrotnie, w wielodniowych odstępach czasowych i rozmaitych lokalizacjach, w pobliżu telefonu znajdowały się osoby, które posiadały umiejętność przełamania tego typu zabezpieczeń, o jakich mowa powyżej, a następnie za pośrednictwem sieci internetowej pobierały tak znaczną ilość plików tożsamej treści oraz korzystając z tej samej aplikacji, składały innym użytkownikom sieci tożsame w swej wymowie i charakterze propozycje wymiany posiadanych zasobów, którym towarzyszyło przesłanie pojedynczych plików. Poza wyjaśnieniami oskarżonego żaden inny dowód na to nie wskazuje, ani tego nie uprawdopodabnia. Trudno też zrozumieć, jaki motyw i cel towarzyszyć mógłby tego rodzaju zachowaniom, gdyby dopuścić się ich miała osoba nie będąca użytkownikiem telefonu. Zestawiając powyższe z wymową opinii biegłego z zakresu informatyki oraz uwzględniając kryteria, do jakich odwołuje się art. 7 kpk, przyjęte przez sąd I instancji ustalenia, że to właśnie z aktywnością oskarżonego wiązać należy sześciokrotne składane innym użytkownikom sieci propozycje wymian zasobów treści pornograficznych z udziałem małoletnich, uznać należy za uprawnione. Przy założeniu poprawności tego rozumowania nie sposób kwestionować świadomości oskarżonego co do ilości i charakteru przechowywanych w pamięci telefonu plików oraz dawać mu wiary, iż pliki te zostały przez niego pobrane w sposób nieświadomy w związku z tzw. „ ściąganiem ” gier internetowych oraz, że stan tej nieświadomości trwał aż do zapoznania go z rezultatami badania telefonu przez biegłego. Nie było także rozumowaniem sprzecznym z regułami, do jakich odwołuje się art. 7 kpk, odrzucenie przez sąd I instancji wersji sugerującej, iż ujawnione w pamięci telefonu treści były tam już zlokalizowane w momencie zakupu tego urządzenia przez oskarżonego. Przeciwko temu przemawiała bowiem wymowa opinii biegłego z zakresu informatyki w zakresie stwierdzającym, iż zapisanie plików w pamięci urządzenia miało miejsce już po dacie zakupu telefonu przez R. T..

W konkluzji uznać należało, iż wskazana przez Sąd I instancji ocena dowodów nie jawi się ani jako dowolna, ani nielogiczna, nie pozostaje też w sprzeczności z doświadczeniem życiowym. Poprzedzona została ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności sprawy i stanowiła wynik rozważenia wszystkich jej okoliczności. Została też należycie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – argumentowana w uzasadnieniu, które spełnia wymogi, do jakich odwołuje się art. 424 kpk oraz które zredagowane zostało w sposób pozwalający zrozumienie toku rozumowania sądu I instancji oraz wypowiedzenie się co do jego poprawności.

Co do zarzutów formułowanych pod adresem opinii biegłego z zakresu informatyki – w ocenie sądu odwoławczego opinia ta nie jest dotknięta żadnym z mankamentów, o jakich stanowi art. 201 kpk. Nie było więc powodów, by ją dyskredytować i sięgać po opinię kolejną, ani też przeprowadzać opinię uzupełniającą. Jeśli chodzi o jej pełność – biegły w opinii zasadniczej odniósł się do wszystkich tez zakreślonych postanowieniem dowodowym, zaś kolejna jego opinia ( uzupełniająca ) udzieliła odpowiedzi na wszystkie pytania, uwagi i zastrzeżenia, jakie oskarżony i jego obrońca sformułowali po zapoznaniu się z opinią zasadniczą. Żadna z przedłożonych opiniującemu kwestii nie została bez odpowiedzi. Opinie – tak zasadnicza, jak i uzupełniająca – były jasne i wewnętrznie niesprzeczne. Biegły swoje stanowisko przedstawił w sposób spójny i klarowny, pozwalający na zrozumienie wyrażonych ocen i poglądów. Skarżący w istocie żadnych zarzutów wobec tej opinii nie stawia, zaś apelację w tej części uznać należało za wyraz oczekiwania, że w kolejnej opinii biegły być może zmieni stanowisko w kierunku pożądanym przez obronę. Podkreślić jednak trzeba, że o wadliwości sporządzonej opinii nie może decydować jedynie subiektywne twierdzenie strony z niej niezadowolonej. Jeżeli opinia jest przekonywująca i zupełna dla sądu, to fakt, że nie spełnia ona oczekiwań jednej ze stron nie jest przesłanką dopuszczenia opinii kolejnej.

Co do zaś opinii pozostałych wymienionych w apelacji biegłych, w odniesieniu do których skarżący zarzucił sądowi I instancji bezzasadne odstąpienie od pozyskania od nich opinii uzupełniających – zarzutowi temu nie towarzyszy wykazanie, z jakich powodów i na jaki użytek tego rodzaju czynności procesowe miałyby zostać przeprowadzone. Prawo strony do domagania się przeprowadzenia opinii uzupełniającej nie jest prawem bezwzględnym – mając na uwadze treść art. 201 kpk stwierdzić należy, iż żądanie takie musi się łączyć z wykazaniem, iż opinia dotąd sporządzona obarczona jest mankamentami, do jakich odwołuje się przywoływany przepis. Jeżeli jednak wnioskodawca tego rodzaju zastrzeżeń nie próbuje nawet wykazać ( nie wskazuje, czy i z jakich powodów poszczególną opinię kontestuje ) – a taka sytuacja wyłania się z akt sprawy, w tym również w zakresie żądania przeprowadzenia tych dowodów w instancji odwoławczej – to oddalenie tego rodzaju ułomnych wniosków dowodowych jawi się jako uzasadnione.

Ad. zarzutów z punktu 2.

Przywoływane w obu apelacjach okoliczności, które wedle subiektywnych oczekiwań apelujących winny w sposób bardziej wymierny zostać uwzględnione na etapie wymiaru kary, sąd I instancji wyważył w sposób należyty. Skarżący do okoliczności, które winny rzutować na wymiar sankcji karnej, podchodzą w sposób selektywny, nie zauważając istnienia i charakteru tych o wymowie przeciwnej. Z jednej więc strony obrońca nie może skutecznie domagać się złagodzenia kary, skoro na niekorzyść oskarżonego przemawiały takie okoliczności, jak bardzo duża ilość oraz niejednorodny charakter zakwestionowanych materiałów ( pornografia zarówno z udziałem małoletnich, jak i z zwierząt ), a nadto, że czynności sprawcze nie tylko ograniczały się do ich poosiadania, ale także do rozpowszechniania, przy tym sześciokrotnie z inicjatywy oskarżonego poprzez oferowanie przypadkowym, nie znanym mu osobom, szerszej możliwości wymiany. Z drugiej zaś strony, nie tracąc z pola widzenia argumentów przywoływanych przez prokuratora, mieć na uwadze należało, iż oskarżony jest osobą stosunkowo młodą, dotąd nie karaną, prowadzącą póki co nie budzący żadnych zastrzeżeń tryb życia. Jego odpowiedzialność finalnie i tak opiewa na bezwzględną karę pozbawienia wolności w odczuwalnym, a nie tylko symbolicznym rozmiarze, nie pozwalającym nawet na jej odbywanie w warunkach tzw. dozoru elektronicznego.

Wniosek

Wniosek prokuratora o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie kary pozbawienia wolności w wymiarze 4 lat;

Wniosek obrońcy oskarżonego o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego czynu lub złagodzenie wymierzonej mu kary, ewentualnie o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Omówiono powyżej

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

omówiono powyżej

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Wobec nieuwzględnienia apelacji, stosownie do treści art. 636 § 2 kpk oskarżonego obciążono kosztami procesu za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS