Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2022r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Małgorzata Myślińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2022r. w B.

odwołania: J. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 13 maja 2020 r., znak: (...)

w sprawie: J. D.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1.  Oddala odwołanie.

2.  Odstępuje od obciążania ubezpieczonego kosztami zastępstwa procesowego strony przeciwnej.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI 1896/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 maja 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił J. D. prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2018r., poz. 1270 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 11 maja 2020r., która nie uznała ubezpieczonego za osobę niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższych decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności jest nadal osobą niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji :

- ortopedy,

- specjalisty rehabilitacji medycznej,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia :

- chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych,

- stan po częściowej resekcji uszkodzonych łąkotek przyśrodkowych stawów kolanowych prawego i lewego,

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią w odcinku lędźwiowo – krzyżowym.

Zdaniem biegłych sądowych, stan zdrowia ubezpieczonego nie powoduje całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy, w czym biegli podzielili stanowisko Komisji Lekarskiej ZUS. Uzasadniając swoje stanowisko biegli podali, że występujące u ubezpieczonego schorzenia, w okresie zaostrzenia mogą powodować konieczność czasowego odsunięcia ubezpieczonego od pracy w ramach zwolnienia lekarskiego. W opiniach uzupełniających, wydanych w związku z zastrzeżeniami do opinii zgłoszonymi przez ubezpieczonego, biegli podtrzymali swoje stanowisko, przy czym biegły ortopeda dodatkowo podał, że w opisach badań obrazowych i kartach informacyjnych leczenia szpitalnego znajdujących się w dokumentacji ubezpieczonego brak jest cech świadczących o niewydolności stawów kolanowych, a tym samym podstaw do orzeczenia całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 27 – 30, 44, 77, 80 akt ).

Żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do opinii uzupełniających. Mając na uwadze wniosek ubezpieczonego o jego przesłuchanie, Sąd wezwał ubezpieczonego na rozprawę w dniu 6 czerwca 2022r., celem przesłuchania. Ubezpieczony nie stawił się na rozprawie i nie wskazał powodów swojej nieobecności.

W tek sytuacji, Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłych sądowych, została ona bowiem sporządzona przez specjalistów z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu, jej treść była jasna i wyczerpująco uzasadniona, a oparta została na przeprowadzonych u ubezpieczonego badaniach i dokumentacji medycznej. Należy przy tym podkreślić, iż opinia biegłych sądowych stanowi obiektywną ocenę stanu zdrowia ubezpieczonego i może odbiegać od subiektywnego poczucia choroby oraz wpływu istniejących dolegliwości na zdolność do pracy. Uwzględniając okoliczność, iż ubezpieczony nie stawił się na rozprawie, nie złożył zeznań, ani też nie przedłożył żadnej dokumentacji medycznej, która wskazywałaby na konieczność przeprowadzenia dowodu z opinii lekarzy innych specjalności, w szczególności przez psychiatrę i psychologa, co sugerował biegły sądowy – specjalista rehabilitacji medycznej w opinii uzupełniającej, Sąd uznał, iż wydane opinie są wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, a trzeba mieć na uwadze, iż ocenie Sądu podlega decyzja i stan zdrowia ubezpieczonego na dzień jej wydania, ewentualne późniejsze pogorszenie się stanu zdrowia lub pojawienie się dodatkowych schorzeń wpływających na zdolność do pracy może uzasadniać złożenie kolejnego wniosku o przyznanie renty.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. wspomniane odwołanie oddalił.

O kosztach orzeczono w myśl art. 102 k.p.c., biorąc pod uwagę trudną sytuację finansową ubezpieczonego, który pozostaje bez pracy i bez prawa do zasiłku.

Sędzia Karolina Chudzinska