Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 grudnia 2021 r. w G. sprawy z powództwa R. S. przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. S. kwotę 9.544,90 zł (dziewięć tysięcy pięćset czterdzieści cztery złote dziewięćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 26 października 2018 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. S. kwotę 3.317 zł (trzy tysiące trzysta siedemnaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 538,83 zł (pięćset trzydzieści osiem złotych osiemdziesiąt trzy grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 303/20

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W sierpniu 2018 r. w G. w okolicach budynku przy ul. (...) były prowadzone na zlecenie (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w G. roboty budowlane polegające na wykonaniu parkingu z odprowadzeniem do istniejącej studni kanalizacji deszczowej. Prace wykonywał profesjonalny przedsiębiorca Z. R. (1) (działalność gospodarcza pod nazwą Z. R. (1) (...) Zakład (...) w G., przy ul. (...)), który posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W. (polisa nr (...)).

Okoliczności bezsporne

W czasie wykonywania tych prac R. S. - właściciel zaparkowanego w pobliżu samochodu osobowego S. (...) nr rej. (...) przebywał poza miejscem zamieszkania (urlop zagraniczny). Pojazdem w tym czasie opiekowała się na jego prośbę sąsiadka – G. K. (1). Po zauważeniu rozpoczęcia robót budowalnych przez firmę Z. R. zapytała jednego z pracowników, czy powinna przeparkować pojazd. Otrzymała odpowiedź, że nie ma takiej konieczności. W trakcie robót pojazd powoda nie został w żaden sposób zabezpieczony. Po powrocie do miejsca zamieszkania powód stwierdził, że jego pojazd ma uszkodzenia. Przed zdarzeniem pojazd był w dobrym stanie.

Dowód: zeznania G. K., k. 79-80

Po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi jego przedstawiciel dokonał oględzin pojazd – pojazd był pokryty kurzem i piaskiem, zewnętrzne powłoki pojazdu posiadają liczne drobne uszkodzenia – na pokrywie silnika, błotnika, reflektorach, ścianie tylnej, dachu i szybie czołowej. Mechanizm uszkodzeń w powiązaniu z faktem prowadzenia w pobliżu pojazdu robót budowlanych (w tym ziemnym prac z wykorzystaniem koparki) wskazuje z dużym prawdopodobieństwem na to, że powstały one na skutek uderzeń kamieni o małych rozmiarach wprawionych w ruch przez koparkę i wiatr. Do wymiany należało zakwalifikować: folię żelową czujnika deszczu, zestaw mocowania wytłumienia, uchwyt listwy ozdobnej lewej, aktywator, nić tnącą, płyn czyszczący, szybę czołową podstawową, zestaw kleju szyby czołowej, applikator x2, szybę czołową. Do lakierowania zakwalifikować należy: wykładzinę zderzaka przedniego, pokrywę przednią, błotnik przedni lewy, błotnik przedni prawy, poszycie słupka zewnętrznego lewego, poszycie słupka zewnętrznego prawego, dach. Do naprawy: reflektor lewy kompletny, reflektor pracy kompletny. Koszt rynkowy przywrócenia stanu poprzedniego wyniósł łącznie 9.544,90 zł (brutto).

Dowód: opinia biegłego, k. 174-204

Ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania.

Okoliczność bezsporna

Z. R. (1) miał świadomość w trakcie wykonywania robót możliwości negatywnego wpływu prac na zaparkowane w pobliżu pojazdy.

Dowód: zeznania Z. R., k. 84

Ocena dowodów

Opinia biegłego jest zdaniem Sądu jasna, pełna i wewnętrznie niesprzeczna. W świetle całokształtu materiału dowodowego, w szczególności w połączeniu z zeznaniami świadków G. K. i Z. R. podane przez biegłego „duże prawdopodobieństwo” powstania uszkodzeń w deklarowanych przez powoda okolicznościach zostało uznane przez Sąd za w pełni udowodnione. Pojazd przed zdarzeniem był w dobrym stanie, prace prowadzono pobliżu zaparkowanego pojazdu, a sam przedsiębiorca miał pełną świadomość możliwego negatywnego wpływu prac na stan zaparkowanych w pobliżu pojazdów. Łącznie te wszystkie elementy układają się w jednoznaczną całość i wykluczyć należy tezy pozwanego, że uszkodzenia objęte pozwem miały charakter eksploatacyjny.

Zeznania G. K. są w pełni wiarygodne. Brak w nich jakichkolwiek cech, które mogłyby prowadzić do odmiennych wniosków. Zeznania Z. R. są w przeważającej mierze wiarygodne. Niewiarygodne jest jedynie twierdzenie świadka, że pobliskie samochody zostały odpowiednio zabezpieczone przez jego pracowników – nie ma na to żadnych konkretnych dowodów, a stan pojazdu powoda wręcz w sposób oczywisty przeczy temu twierdzeniu. Co więcej, G. K. jednoznacznie zaprzeczyła, aby pojazd powoda był w trakcie robót w jakikolwiek sposób zabezpieczony.

Kwalifikacja prawna

Została spełniona odpowiedzialność ubezpieczonego na zasadzie winy (art. 415 k.c.). Z. R. miał świadomość (co wyraźnie zeznał), że prowadzenie prac ziemnych może mieć negatywny wpływ na zaparkowane w pobliżu samochody, a nie udowodniono, że poczynił on jakiekolwiek realne działania w celu uniknięcia szkód w tych pojazdach. Co więcej, świadek G. K. nawet proponowała przeparkowanie pojazdu, jednak pracownicy ubezpieczonego uznali, że nie ma takiej potrzeby. Wina ubezpieczonego jest więc w tych okolicznościach umyślna, bo miał świadomość niebezpieczeństwa wyrządzenia szkód w mieniu osób trzecich. Oczywistym jest, że uszkodzenie w trakcie robót budowlanych cudzego mienia jest bezprawne. Spełnione są więc przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczonego na zasadzie art. 415 k.c. Właściciel pojazd dochował wszelkich zasad staranności, bo pod swoją nieobecność wyznaczył osobę opiekującą się pojazdem (G. K.), a ta aktywnie reagowała na sytuację, przy czym nie mogła przewidzieć, że istnieje realne niebezpieczeństwo szkody, skoro nawet pracownicy ubezpieczonego nie wydali jej jednoznacznego polecenia przeparkowania pojazdu.

Wysokość szkody została należycie udowodniona przez powoda za pomocą dowodu z opinii biegłego sądowego i zamyka się kwota 9.544,90 zł (brutto), a więc nieco niższą, niż dochodzona pozwem, co czyni ową nadwyżkę roszczeniem nieudowodnionym co do wysokości.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji zasądzając odszkodowanie w wysokości wyliczonej przez biegłego wraz należnym odsetkami – na mocy art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c. w zw. z art. 481 k.c. w zw. z art. 819 k.p.c.

W punkcie II. w pozostałym zakresie powództwo oddalono jako nieudowodnione w tym zakresie co do wysokości – na mocy art. 415 k.c. w zw. z art. 822 § 1 k.c.

Koszty

O kosztach procesu orzeczono jak w punkcie III. sentencji na mocy art. 100 k.p.c. Powód przegrał proces nieznacznie, stąd przyznano mu zwrot całości poniesionych kosztów, na które składa się: opłata sądowa od pozwu 500 zł, opłata za czynności adwokackie w stawce minimalnej (sprawa nie miała charakteru nadmiernie skomplikowanego i nie była zbyt obszerna dowodowo) – 1800 zł (§ 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, zaliczka na biegłego 1000 zł.

W punkcie IV. sentencji na mocy art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano ściągnąć od pozwanego nieuiszczone koszty sądowe stanowiące niezaliczkowaną część wynagrodzenia biegłego (538,83 zł).