Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 311/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Elblągu z 26 maja 2022r. w spr. VIII K 1135/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. P. (1)

Niekaralność oskarżonego

Czyn z art.178a§1kk

Informacja z KRK

k.119

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacja z KRK

Informacja została sporządzona przez podmiot do tego uprawniony, jej treść nie była kwestionowana przez strony, stad dowód ten zasługuje na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Prokurator w apelacji podniósł zarzut błędu w ustaleniach faktycznych z art. 438 pkt. 3 kpk. Należy zaś podkreślić, że względną przyczyną odwoławczą, która może doprowadzić do postulowanego uchylenia wyroku w odniesieniu do oskarżonego jest stwierdzenie i to w świetle przytoczonych argumentów w apelacji wniesionej na niekorzyść, błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia. Bowiem art. 434 kpk zawiera zakaz orzekania na niekorzyść oskarżonego poza granicami zaskarżenia. W ocenie sądu odwoławczego argumenty przytoczone przez prokuratora w apelacji były zaś niewystarczające do wzruszenia zaskarżonego wyroku.

Przede wszystkim analiza dowodów zgromadzonych w sprawie wskazuje na to, że wynika z nich iż oskarżony wypił 200 g wódki w drinkach w dniu 23 sierpnia 2021 r. około godz. 21.00, a został zatrzymany w stanie nietrzeźwości w dniu 24 sierpnia 2021r. o godz. 13:25 w świetle czego wyjaśnienia w których oskarżony twierdził, że czuł się dobrze i był przekonany że jest trzeźwy mogły być uwzględnione, tym bardziej, że z protokołów badania stanu trzeźwości oskarżonego nie wynika by badający czuli od niego woń alkoholu, co mogłoby podważyć podane przez oskarżonego przekonanie że mógł domniemywać że spożyty 16 godzin wcześniej alkohol nie zalega w organizmie w ilości wskazującej na nietrzeźwość. Ponadto z dokumentów z zatrzymania i kontroli nie wynika by styl jazdy oskarżonego czy inne jego zachowanie wskazywało na stan nietrzeźwości. Należy też podkreślić, że oskarżony podał, iż spożycie alkoholu wynikało z otrzymanej informacji o chorobie, o tym że rak o którym wiedział wcześniej ma charakter złośliwy (gdy okoliczność choroby udokumentowano dokumentacją medyczną), zaś decyzja o tym by podjechać do siostrzeńca samochodem uzasadniał tym, że miał problemy z poruszaniem (a więc nie mógł udać się tam pieszo) a chciał z siostrzeńcem (który miał się z nim skontaktować ale tego nie dopełnił) znaleźć informacje dot. leczenia.

Co prawda prokurator okoliczności te uznał za przyjęte przez sąd I instancji , za wyjaśnieniami oskarżonego, w sposób bezkrytyczny, ale sam nie przedstawił dowodów na ich podważenie. Tymczasem w sprawie zeznawał S. S., który te okoliczności przedstawił spójnie z wersją oskarżonego, którą uwiarygadnia też dokumentacja medyczna, co powoduje że nie można zgodzić się z poglądem z apelacji o dowolnym i bezkrytycznym przyjęciu takich okoliczności, które mimo wszystko wskazują nietypowość motywu spożycia alkoholu i kierowania pojazdem przez oskarżonego w czasie zdarzenia, w porównaniu do innych stanów faktycznych czynów z art. 178a§1kk znanych sądowi odwoławczemu., a co wpłynęło na możliwość rozważenia wobec osoby M. P. możliwości zastosowania warunkowego umorzenia postępowania. Tym bardziej, że oskarżony miał w czasie czynu 68 lat, nie był karany, nie przedstawiono do akt dowodów wskazujących na łamanie przez oskarżonego zasad współżycia społecznego czy popełniania wykroczeń drogowych, przestępstw. Z pewnością zaś wiek oskarżonego w powiązaniu z faktem, że przez wiele lat zachowywał się właściwie i nie wszedł dotychczas w konflikt z prawem, należy rozróżnić na korzyść oskarżonego od sytuacji młodej osoby, która też nie była karana, ale co powinno być w młodym wieku normą. M. P. nie tylko szczerze przyznał się do czynu stanowiącego pierwsze popełnione przez niego przestępstwo, ale też wyraził żal i skruchę, a także podał okoliczności które wskazywały na motywację jego działania, a także problemy z poruszaniem się, które spowodowały jazdę samochodem. Nadto z danych z akt sprawy wynika, że przejechał on krótki odcinek drogi, w wakacje. Co prawda cała trasa nie przebiegała po drodze osiedlowej, ale ani wspomniany w apelacji O. przy szkole podstawowej ani przedszkole nie znajdowały się bezpośrednio na czy przy trasie przejazdu oskarżonego. Sam prokurator też nie posłużył się w apelacji argumentem by obiekty te znajdowały się na trasie przejazdu oskarżonego, tylko użył sformułowania że były w bezpośredniej okolicy trasy przejazdu, przy czym prokurator sesyjny nie potrafił tego sformułowania doprecyzować, wskazać jaka była faktyczna odległość tych placówek czy O. od trasy przejazdu oskarżonego, czy znajdowały się one przy trasie przejazdu oskarżonego, gdy pojęcie okolicy należy utożsamiać z pewnym obszarem. Tym samym nie wykazano by na trasie przejazdu, konkretnie w czasie czynu, znalazły się dzieci lub młodzież, co miałoby według skarżącego wpływ na znaczne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Kwestia stopnia społecznej szkodliwości czynu jest regulowana w art. 115 § 2 k.k. Tak jak wina, również stopień społecznej szkodliwości czynu , dla zastosowania dobrodziejstwa z art. 66 kk ma nie być znaczny. Nie jest znaczny, tzn. więcej niż znikomy (czyn zabroniony ma bowiem stanowić przestępstwo), ale też taki, o którym nie można powiedzieć, że jest znaczny. Sformułowanie „nie jest znaczny" jest bliższe pojęciom „niewielki", „mały", „niski". Decydują o tym kryteria przedmiotowe i podmiotowe. A w realiach omawianej sprawy, mimo wystąpienia opisanych wyżej przytoczonych okoliczności na korzyść, których skarżący nie zdołał skutecznie zakwestionować, to oczywiście nie można było z uwagi na szczególnie akcentowany w apelacji stan nietrzeźwości oskarżonego (0,42 mg/l), który mógł wezwać taksówkę, ale zdecydował się na jazdę pojazdem, przyjąć znikomości stopnia społecznej szkodliwości czynu, jednak ustalenia i rozważania zaprezentowane przez sąd I instancji oraz wynikające z okoliczności sprawy pozwalały na przyjęcie, że zaszły warunki do zastosowania dobrodziejstwa z art. 66 kk. Prokurator w apelacji wyraził też obawę, iż zastosowanie tej instytucji nie spełni celów prewencji indywidualnej i generalnej oraz wychowawczej. Jednak należy zwrócić uwagę na maksymalny okres próby oraz świadczenie pieniężne w wysokości 5.000zł, co przy wysokości emerytury oskarżonego tj. 2.000 zł, z pewności zmusi oskarżonego do zwiększonego wysiłku finansowego by świadczenie to zapłacić, a tym samym dolegliwość karana z tym związana zobliguje go do refleksji na przyszłość i jak najbardziej – mimo obaw skarżącego- ma szansę spełnić cel prewencyjno-wychowawczy i to nie tylko wobec oskarżonego, ale i członków społeczeństwa. Stąd nie można przyjąć by założenia sądu o spełnieniu takich celów wobec zastosowanej do oskarżonego odpłaty karnej, były sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego.

Reasumując, to zarzut i argumenty podniesione w apelacji oskarżyciela nie mogły posłużyć do wzruszenia zaskarżonego wyroku.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy nie zasługiwały na uwzględnienie. Ponadto treść art. 437§2 kpk w powiązaniu z treścią art. 454§1 kpk limituje rodzaje orzeczeń sądu odwoławczego; w sytuacji warunkowego umorzenia postępowania wyłączając możliwość uchylenia wyroku celem przekazania sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy nie zasługiwały na uwzględnienie.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II

Apelacja oskarżyciela publicznego nie zasługiwała na uwzględnienie, stąd zachodziły podstawy z art. 636§1kpk do obciążenia Skarbu Państwa kosztami za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS