Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Trzebnicy V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w M.

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grażyna Wójcik

Protokolant: Justyna Kądzioła

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2014 r. w Miliczu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w B.

przeciwko N. P.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami postępowania obciąża stronę powodową w zakresie przez nią poniesionym.

Sygn. akt V C upr 384/13

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.A. z siedzibą w B., działając przez pełnomocnika będącego radcą prawnym w dniu 8 sierpnia 2012 r. skierowała do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym i wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty, by pozwana N. P. zapłaciła stronie powodowej kwotę 1.611,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 25 maja 2010 r. do dnia zapłaty. Ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów sądowych w kwocie 30,00 zł, kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i kosztów płatności (...) S.A. w wysokości 0,54 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług z zakresu obrotu wierzytelnościami, nabyła na podstawie umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 28 listopada 2011 r. z (...) S.A. z siedzibą w S. wierzytelność w stosunku do pozwanej z tytułu umowy ubezpieczenia nr (...) z dnia 23 maja 2010 r. Podniosła, iż pozwana nie wywiązała się z obowiązku wynikającego z powyższej umowy i nie uiściła składki ubezpieczeniowej w wysokości 1.611,00 zł, której termin płatności przypadał na dzień
24 maja 2010 r. Jednocześnie zaznaczyła, iż zawiadomiła pozwaną o nabyciu przedmiotowej wierzytelności, jak również wzywała ją do jej zapłaty. Strona powodowa wskazała, iż pomimo wezwania z dnia 31 stycznia 2012 r. pozwana nie uregulowała zadłużenia. Odnośnie wierzytelności odsetkowej podała, iż domaga się odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty należności w wysokości 1.611,00 zł od dnia następnego po terminie jej płatności tj. od dnia 25 maja 2010 r. do dnia zapłaty.

W dniu 6 września 2012 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny uwzględnił żądanie strony powodowej i wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwana N. P. złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym potwierdziła zakup samochodu osobowego marki F. (...). Jednocześnie wskazała, iż ubezpieczyła wyżej wskazany pojazd w towarzystwie (...). Potwierdziła również, iż została powiadomiona przez stronę powodową o niewypowiedzeniu umowy ubezpieczenia, która została zawarta przez poprzedniego właściciela pojazdu ze zbywcą wierzytelności. Wskazała także, iż z uwagi na swój podeszły wiek oraz nieznajomość przepisów wypowiedziała przedmiotową umowę po uzgodnionym okresie.

Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2013 r. wyżej wskazany Sąd stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu Sądowi.

Strona powodowa w dniu 15 lipca 2013 r. uzupełniła braki formalne pozwu, składając go na urzędowym formularzu. Jednocześnie podtrzymała żądanie pozwu.

W piśmie procesowym z dnia 10 października 2013 r. strona powodowa ustosunkowując się do zarzutów podniesionych przez pozwaną w sprzeciwie podniosła, iż roszczenie objęte pozwem wynika z umowy ubezpieczenia nr (...) z dnia 23 maja 2010 r. dotyczącej samochodu osobowego marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...). Ponadto odniosła się do załączonego przez pozwaną do sprzeciwu pisma L. D. wskazując, iż z jego treści nie wynika, że został zawarty stosunek ubezpieczeniowy dotyczący przedmiotowego pojazdu. Zaznaczyła przy tym, iż adresatem tego pisma nie jest pozwana,
a ponadto jego treść nie wskazuje na zawarcie umowy ubezpieczenia pojazdu mechanicznego. Powołując się na treść art. 31 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, który w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej w dniu 11 lutego 2012 r. wskazała, iż na pozwaną przeszły prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza pojazdu wynikające z umowy OC nabytego
w dniu 21 maja 2010 r. samochodu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...). Skoro nabywca pojazdu nie wypowiedział dotychczasowej umowy ubezpieczenia poprzednik prawny strony powodowej wystawił polisę nr (...) na podstawie której świadczył dalszą ochronę ubezpieczeniową od dnia 23 maja 2010 r. do dnia 23 maja 2011 r. Jednocześnie strona powodowa zauważyła, iż zbywca pojazdu w dniu 10 czerwca 2010 r. dopełnił obowiązku poinformowania zakładu ubezpieczeń o sprzedaży przedmiotowego pojazdu i wskazał dane jego nabywcy. Ponadto zaznaczyła, iż składka ubezpieczeniowa nie uwzględnia ewentualnych zniżek jakie przysługiwałby pozwanej albowiem ubezpieczyciel nie posiadał informacji w tym zakresie.

Na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2014 r. powódka reprezentowana przez pełnomocnika – syna R. P. wniosła o oddalenie powództwa wskazując, iż nie zawierała
z poprzednikiem prawnym strony powodowej umowy ubezpieczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 maja 2010 r. pozwana N. P. dokonała zakupu samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Wszelkimi formalnościami związanymi z kupnem wyżej wskazanego pojazdu zajmował się syn pozwanej – R. P.

(dowód: umowa sprzedaży pojazdu z dnia 21.05.2010 k. 88;

przesłuchanie pozwanej k. 97v)

Zbywca przedmiotowego pojazdu posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) S.A. z siedzibą w W..

(okoliczność bezsporna)

Pozwana zawarła z towarzystwem (...) de S. y (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe
w związku z ruchem tego pojazdu, dotyczącą przedmiotowego pojazdu, potwierdzoną polisą nr (...), ważną od dnia 25 maja 2010 r. (00:00) do dnia 24 maja 2011 r. Wysokość należnej składki została ustalona na kwotę 749,13 zł.

(dowód: polisa OC w L. D. k. 96;

przesłuchanie pozwanej k. 97v)

W dniu 28 listopada 2011 r. (...) S.A. z siedzibą
w S. zawarło ze stroną powodową (...) S.A. z siedzibą w B. umowę przelewu wierzytelności nr (...), obejmującą m.in. wierzytelności w stosunku do pozwanej wynikającą z polisy nr (...), zawartej na okres od 23 maja 2010 r. do dnia 23 maja 2011 r. Kwota należności względem pozwanej z tytułu powyższej umowy wynosiła 1.611,00 zł

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 28.11.2011 r. wraz z załącznikami, k. 50 – 71)

Pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. (...) S.A. zawiadomiło pozwaną o cesji wierzytelności.

(dowód: pismo z dnia 31.01.2012 r., k. 72)

W dniu 31 stycznia 2012 r. strona powodowa wystosowała do pozwanej wezwanie do zapłaty wierzytelności wynikającej z tytułu nieopłaconych składek obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego OC, zawartego na okres od dnia 23 maja 2010 r. do dnia
23 maja 2011 r. w wysokości 1.611,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi w kwocie 353,45 zł.

(dowód: pismo z dnia 31.12. 2011 r., k. 73)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie, choć z innych względów niż chciała tego pozwana.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w niniejszej sprawie - na podstawie art. 6 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 205, poz. 1210) - znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. Nr 392) w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy ubezpieczenia OC przez poprzednika prawnego strony powodowej ze zbywcą pojazdu.

Stosownie do treści art. 23 wyżej wskazanej ustawy posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu.

Zgodnie z art. 28 ustawy jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy. Zawarcie następnej umowy nie następuje, pomimo braku powiadomienia, o którym mowa wyżej jeżeli:

1)nie została opłacona w całości określona w umowie składka za mijający okres 12 miesięcy lub w przypadku cofnięcia zakładowi ubezpieczeń zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych albo

2)w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, ogłoszenia lub zarządzenia likwidacji zakładu ubezpieczeń albo oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości lub umorzenia postępowania upadłościowego, w przypadku, o którym mowa w art. 98 ust. 2.

W myśl art. 31 ustawy w razie zbycia pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na nabywcę pojazdu przechodzą prawa i obowiązki zbywcy wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że nabywca wypowie ją przed upływem 30 dni od dnia nabycia pojazdu mechanicznego. W przypadku wypowiedzenia umowy, rozwiązuje się ona z upływem 30 dni następujących po dniu nabycia pojazdu mechanicznego. Przepisy art. 28 stosuje się odpowiednio.

W razie niewypowiedzenia przez nabywcę pojazdu umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w terminie określonym w ust. 1, zakład ubezpieczeń może dokonać ponownej kalkulacji należnej składki z tytułu udzielanej ochrony ubezpieczeniowej, poczynając od dnia zbycia pojazdu, z uwzględnieniem zniżek przysługujących nabywcy oraz zwyżek go obciążających, w ramach obowiązującej taryfy składek. W przypadku gdy nabywca pojazdu złoży wniosek o dokonanie ponownej kalkulacji należnej składki, zakład ubezpieczeń jest obowiązany do jej dokonania.

W obecnym kształcie procesu cywilnego ustawowo podkreślono jego kontradyktoryjny charakter, czego potwierdzeniem są regulacje zawarte w art. 232 k.p.c. oraz w art. 6 k.c. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania. To one są dysponentem toczącego się procesu i od nich zależy jego wynik. Mają bowiem obowiązek przejawiać aktywność, w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne. Strona powodowa reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika, będącego radcą prawnym i dlatego Sąd przyjął odpowiednio wysoki miernik staranności po stronie powodowej co do konieczności podejmowania czynności procesowych, uwzględniający zawodowe kwalifikacje pełnomocnika.

Strona powodowa swoje roszczenie wywodziła z treści przepisu art. 509 k.c., dotyczącego umowy przelewu wierzytelności. Pamiętać należy, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Powodowa spółka formułując żądanie w niniejszej sprawie miała zatem obowiązek udowodnienia, że przysługuje jej uprawnienie do dochodzenia należności od pozwanej z umowy zawartej z poprzednikiem prawnym strony powodowej, z tytułu której miała uiścić dochodzoną pozwem kwotę. Strona powodowa zaoferowała jako materiał dowodowy potwierdzone przez pełnomocnika za zgodność kopie umowy przelewu wierzytelności wraz z załącznikami, zawiadomienia o przelewie, wezwania do zapłaty, umowy sprzedaży przedmiotowego samochodu, a także polisę nr (...).

Sąd uznał, że przedłożone przez stronę powodową dokumenty są niewystarczające dla uwzględnienia żądania. Zaoferowane dowody potwierdzają jedynie fakt cesji wierzytelności. W ocenie Sądu strona powodowa, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wykazała zaś – wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi – wysokości dochodzonego roszczenia, zasad obciążenia pozwanej dochodzoną kwotą przez pierwotnego wierzyciela oraz daty wymagalności świadczenia. Przedłożona przez powodową spółkę potwierdzona kopia polisy nie mogła stanowić podstawy ustaleń faktycznych w tej sprawie, ponieważ była nieczytelna. Jakość kopii uniemożliwiała ustalenie – poza nazwiskiem pozwanej i okresem ubezpieczenia - wysokości składki ubezpieczeniowej, terminu jej płatności, a także ewentualnych informacji dotyczących wznowienia ubezpieczenia. Jednocześnie strona powodowa nie wykazała – wobec zarzutu zgłoszonego przez pozwaną - że zachodziły okoliczności uzasadniające wystawienie wznowionej polisy. Fakt przyznania przez pozwaną, że zbywca samochodu ubezpieczył auto u poprzednika prawnego powoda, nie był wystarczający. Nie został bowiem wykazany okres trwania umowy ubezpieczenia zawartej ze zbywcą auta.

W tej sytuacji powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu w całości, o czym orzeczono w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.