Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSR Joanna Herman

Protokolant:

st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 562/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. Z. (1)

w dniu 20 kwietnia 2020 roku około godziny 14.00 na drodze publicznej, krajowej o numerze K-53 relacji S. – R. w rejonie miejscowości O., gm. S., woj. (...), jako kierowca samochodu osobowego (...) o nr rej. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że mając świadomość obniżonej sprawności motorycznej, jadąc w/w odcinkiem drogi na łuku drogi w prawo, nie zachował ostrożności oraz nie dostosował techniki i taktyki jazdy do warunków, w jakich ruch się odbywał, zjechał kierowanym przez siebie samochodem na przeciwległy pas ruchu, na skutek czego zderzył się z prawidłowo jadącym na przeciwnym pasie ruchu w kierunku miejscowości S. samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...), którym kierowała K. S. (1) (obecnie C.), doprowadzając do czołowego zderzenia obu pojazdów, w wyniku czego kierująca samochodem A. (...) K. S. (1) (obecnie C.) doznała obrażeń ciała w postaci złamania pięciu żeber po stronie prawej, odmy opłucnowej lewostronnej i stłuczenia płuc, mnogich złamań kończyny górnej prawej, wieloodłamowego złamania kości promieniowej, złamania V kości śródręcza i paliczka palca V oraz zwichnięcia stawu łokciowego prawego, mnogich złamań kończyny dolnej prawej, złamania zamkniętego dwupoziomowego kości udowej, złamania otwartego kości piszczelowej, złamania kości piętowej, wieloodłamowego złamania II, III kości śródstopia, stłuczenia powłok ciała i niedokrwistości, które spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci ciężkiej choroby długotrwałej i realnie zagrażającej życiu, a jadący na fotelu pasażera z przodu w samochodzie A. (...) o nr rej. (...) M. C. (1), który nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa doznał obrażeń ciała w postaci: otarć naskórka, rany tłuczonej okolicy podżuchwowej, niewielkiego podbiegnięcia krwawego w tkance podskórnej głowy, niewielkiego ogniskowego krwiaka podpajęczynówkowego, sińców w rzucie lewego łuku żebrowego, złamania mostka, prawego obojczyka i licznych żeber, stłuczenia płuc, dwóch ran lewego płuca, pęknięcia serca, pęknięcia błony wewnętrznej aorty, pęknięcia lewej kopuły przepony, płytkiego pęknięcia wątroby, niewielkiego krwiaka jamy otrzewnej, otarć naskórka, sińców i dwóch ran na kończynach górnych, złamania prawej kości promieniowej, zwichnięcia prawego nadgarstka oraz licznych sińców i otarć naskórka na kończynach dolnych, na skutek których poniósł śmierć na miejscu zdarzenia, czym wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 177 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.A. Z. (1) jest weterynarzem. W 2020 roku zatrudniony był w Gabinecie Weterynaryjnym w Ś..

W dniu 19 kwietnia 2020r. A. Z. (1) źle się czuł, miał biegunkę. W dniu 20 kwietnia 2020 r. miał on do wykonania szereg czynności zawodowych, w tym dwukrotnie musiał jeździć do gospodarstwa rolnego w miejscowości K. w związku z dokonaną przez siebie uprzednio niepełną diagnozą choroby bydła i koniecznością dalszej diagnostyki i wdrożenia leczenia. Dodatkowo, miał on problemy prywatne związane z utratą kontaktów w telefonie do osób najbliższych i związanymi z tym pretensjami jego narzeczonej. Po zjedzeniu obiadu, po godzinie 13.00 A. Z. (1) samochodem marki (...) o nr rej. (...) wyjechał ze S. po raz trzeci w tym dniu do gospodarstwa rolnego (...) celem dokonania prawidłowej diagnozy choroby krów w tym gospodarstwie. Jechał sam drogą krajową nr K-53 na trasie S. – R.. W tym samym czasie żołnierze zawodowi K. S. (1) i M. C. (1) jechali z P. do G. samochodem marki A. (...) o nr rej. (...). Samochodem tym kierowała K. S. (1), która miała zapięte pasy bezpieczeństwa, zaś M. C. (1), który zajmował miejsce obok niej na przednim fotelu pasażera nie zapiął pasów bezpieczeństwa. K. S. (1) przejeżdżając około godziny 14.00 przez miejscowość O. w kierunku S. jechała z prędkością nie przekraczającą 90 km/h.

Przejeżdżając z podobną prędkością około 90 km/h przez O., A. Z. (1), mając świadomość swojej obniżonej w tym dniu sprawności motorycznej, na łuku drogi nie zachował ostrożności i nie dostosował techniki i taktyki jazdy do panujących warunków ruchu, zjeżdżając na przeciwległy pas ruchu, w wyniku czego uderzył czołowo przodem auta w przód prawidłowo jadącego samochodu marki A. (...) kierowanego przez K. S. (1).

2.W wyniku zdarzenia zapięta pasami bezpieczeństwa K. S. (1) pozostała na swoim fotelu kierowcy, zaś na nie zapiętego pasami bezpieczeństwa M. C. (1) zadziałały duże siły rzucające jego ciało na deskę rozdzielczą i szybę. W wyniku tego M. C. (1) doznał obrażeń ciała w postaci otarć naskórka, rany tuczonej okolicy podżuchwowej, niewielkiego podbiegnięcia krwawego w tkance podskórnej głowy, niewielkiego ogniskowego krwiaka podpajęczynówkowego, sińców w rzucie lewego łuku żebrowego, złamania mostka, prawego obojczyka i licznych żeber, stłuczenia płuc, dwóch ran lewego płuca, pęknięcia serca, pęknięcia błony wewnętrznej aorty, pęknięcia lewej kopuły przepony, płytkiego pęknięcia wątroby, niewielkiego krwiaka jamy otrzewnej, otarć naskórka, sińców i dwóch ran na kończynach górnych, złamania prawej kości promieniowej, zwichnięcia prawego nadgarstka oraz licznych sińców i otarć naskórka na kończynach dolnych, skutkujących jego zgonem na miejscu zdarzenia.

K. S. (1) w wyniku zdarzenia doznała obrażeń ciała w postaci złamania pięciu żeber po stronie prawej, odmy opłucnowej lewostronnej i stłuczenia płuc, mnogich złamań kończyny górnej prawej, wieloodłamowego złamania kości promieniowej, złamania V kości śródręcza i paliczka palca V oraz zwichnięcia stawu łokciowego prawego, mnogich złamań kończyny dolnej prawej, złamania zamkniętego dwupoziomowego kości udowej, złamania otwartego kości piszczelowej, złamania kości piętowej, wieloodłamowego złamania II, III kości śródstopia, stłuczenia powłok ciała i niedokrwistości, które spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci ciężkiej choroby długotrwałej i realnie zagrażającej życiu.

3.W czasie zdarzenia kierujący A. Z. (1) i K. S. (1) byli trzeźwi. W organizmie A. Z. (1) stwierdzono występowanie lidokainy w stężeniu 70,5 ng/ml, która nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W organizmie K. S. (1) stwierdzono występowanie paracetamolu w stężeniu 1741,6 ng/ml, która to substancja nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Ad. 1

1.  Wyjaśnienia oskarżonego

2.  Zeznania świadków: K. S. (1), D. H., A. A., M. M. (2), B. M.

3.  Karta zdarzenia drogowego

4.  Protokół oględzin miejsca zdarzenia

5.  Protokoły oględzin pojazdów

6.  Opinia z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i ustna opinia biegłego R. K.

7.  Opinia biegłych z zakresu medycyny i rekonstrukcji wypadków drogowych

8.  Opinia dotycząca stanu technicznego pojazdów

Ad. 2

1.Protokół oględzin zwłok i materiał poglądowy z sekcji zwłok

2.Materiał poglądowy

3.Dokumentacja medyczna A. Z.

4.Dokumentacja medyczna K. S. (1)

5.Protokół otwarcia i oględzin zwłok

6.Opinia z zakresu medycyny sądowej dot. K. S. i A. Z.

7.Protokół pobrania krwi i moczu M. C.

8.Opinia z zakresu toksykologii dot. M. C.

Ad. 3

1.Protokół pobrania krwi K. S. i A. Z.

2.Opinia pisemna i ustna z zakresu toksykologii dot. K. S. i A. Z.

Ad. 1

1.k.414-415,333-334

2.k.423-424,142-143,424-425,21, 425, 32, 425v., 34, 425v.-426v., 37-38

3.k.3

4.k.16-18

5.k.23-24,25-26

6.294-307, 474-476

7.k. 532-551

8.187-200

Ad. 2

1.k.41,159-171

2.k.50-90

3.k.147

4.k.215-załącznik

5.k.225-228

6.k.310-313

7.k.182

8.k.183,248-252

Ad. 3

1.k.213,207

2.k.206,263-288, 212-263-288, 476-476v.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---

---

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---

---

---

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1

Ad. 2

Ad. 3

1.Wyjaśnienia oskarżonego

2.Zeznania świadków:

-K. S. (1),

-D. H.,

-A. A.,

-M. M. (2),

-B. M.

3.

-karta zdarzenia drogowego,

-protokół oględzin miejsca zdarzenia,

-protokoły oględzin pojazdów

4.

-opinia z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i ustna opinia biegłego R. K.,

-opinia biegłych z zakresu medycyny i rekonstrukcji wypadków drogowych

-opinia dotycząca stanu technicznego pojazdów

Ad. 2

-protokół oględzin zwłok i materiał poglądowy z sekcji zwłok

-materiał poglądowy

-dokumentacja medyczna A. Z.

-dokumentacja medyczna K. S. (1)

-protokół otwarcia i oględzin zwłok

-opinia z zakresu medycyny sądowej dot. K. S. i A. Z.

-protokół pobrania krwi i moczu M. C.

-opinia z zakresu toksykologii dot. M. C.

-opinia biegłych z zakresu medycyny i rekonstrukcji wypadków drogowych

Ad. 3

-protokół pobrania krwi K. S. i A. Z.

-opinia pisemna i ustna z zakresu toksykologii dot. K. S. i A. Z.

Ad. 1

1 i 2

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której opisał przebieg zdarzenia, jego relacja w tym zakresie bowiem koresponduje z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, w tym zeznaniami świadków przesłuchanych w sprawie. Jak przyznał w swych wyjaśnieniach oskarżony, mimo złego samopoczucia poprzedniego dnia i silnej biegunki, od rana wykonywał czynności zawodowe, m.in. jeżdżąc dwukrotnie do gospodarstwa rolnego (...) w celu postawienia właściwej diagnozy choroby bydła, zaś po godzinie 13.00 po raz kolejny w tym dniu wyruszył do tego samego gospodarstwa w związku z informacją o błędnie dokonanej diagnozie i konieczności kolejnego badania, zdiagnozowania i wdrożenia leczenia krów w gospodarstwie w K.. Jak sam oskarżony przyznał, w tym dniu miał świadomość swej obniżonej sprawności motorycznej, dodatkowo trapiły go problemy osobiste wynikające z utraty kontaktów w telefonie i pretensjami narzeczonej. Wyjaśnienia oskarżonej w tej części, szczerze wskazującego, że bezpośrednio przed zdarzeniem nie czuł się komfortowo, a jego głowę zaprzątał szereg problemów, zasługują zdaniem sądu na wiarę. Dodatkowo relacja oskarżonego w części, w której wskazuje, że nie potrafi wskazać, wyjaśnić, z jakiego powodu kierując autem, na łuku drogi zjechał na przeciwległy pas jezdni, koresponduje z zeznaniami bezpośrednich świadków zdarzenia D. H. i B. M.. Jak wynika bowiem z relacji B. M. jadącej przed samochodem (...) kierowanym przez A. Z. (1), bezpośrednio przed zdarzeniem poruszał się on w sposób typowy, jadąc za nią jednostajnie z prędkością podobnej do tej, z która ona sama kierowała tj. około 90 km/h, nie zjeżdżając na przeciwległy pas jezdni. Jak zaś wskazał D. H. jadący bezpośrednio przed autem K. S. (1), gdy wyjeżdżał on z zakrętu, samochód oskarżonego w tym momencie zamiast jechać torem po łuku jechał już prosto, wprost na jadący za autem D. H. samochód A.. Powyższe relacje świadków, wzajemnie uzupełniające się tworzą jedną, logiczną całość, korespondując jednocześnie z wyjaśnieniami oskarżonego podającego, że jadąc, zaprzątnięty myślami, nie jest w stanie powiedzieć, co spowodowało, że zjechał nagle na przeciwległy pas ruchu doprowadzając do zderzenia z jadącą prawidłowo swoim pasem ruchu K. S. (1).

Zeznania świadka A. A., który na miejscu zdarzenia znalazł się już po wypadku nie stoją w sprzeczności z powyższymi relacjami, jak wskazał bowiem wymieniony, od obecnego tam świadka zdarzenia D. H. już wówczas uzyskał informację o powyższym przebiegu zdarzenia, którą to wersję D. H. konsekwentnie w toku postępowania prezentował. Podobnie, z relacji przybyłego na miejsce zdarzenia po wypadku M. M. (2) wynikało, że bezpośrednio po zdarzeniu zdezorientowany i zszokowany oskarżony nie potrafił wyjaśnić, co się wydarzyło i jak doszło do wypadku.

Zeznania wymienionych wyżej świadków oraz wyjaśnienia oskarżonego tworzą nadto logiczną całość z relacją samej pokrzywdzonej K. S. (1), która opisując przebieg zdarzenia wskazała, że bezpośrednio przed zdarzeniem jechała z prędkością nie większą niż 90 – 93 km/h, zaś po wejściu w zakręt, sama będąc w połowie zakrętu, ujrzała jadący z przeciwnej strony, prosto na jej auto, nie podejmujący żadnych manewrów obronnych samochód oskarżonego, który następnie uderzył bezpośrednio w przód jej auta. Relacja pokrzywdzonej w powyższym zakresie, zbieżna z powołanym wyżej materiałem dowodowym, zasługuje, w ocenie sądu na podzielenie.

3.

Dokumentacja zgromadzona w toku czynności procesowych w sprawie w postaci protokołów oględzin miejsca zdarzenia i pojazdów oraz karty drogowej, sporządzona przez uprawnione organy i w przewidzianej prawem formie, nie budzi zastrzeżeń sądu, nie była nadto kwestionowana przez strony.

4.

Zeznania wymienionych wyżej świadków, którzy przedstawili w sposób zbieżny i spójny przebieg zdarzenia korespondują nadto z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie w postaci opinii biegłych. Jak wynika bowiem z opinii dotyczącej stanu technicznego obu pojazdów biorących udział w zdarzeniu, ich stan techniczny w żaden sposób nie miał wpływu na zaistnienie i przebieg zdarzenia. Opinia powyższa, fachowa i jednoznaczna, zasługuje zdaniem sądu na podzielenie, brak jest jakichkolwiek podstaw do jej kwestionowania. Podobnie, z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków R. K. (2) wynika w sposób jasny, że do zdarzenia doszło w wyniku zjechania bez ustalonej przyczyny przez oskarżonego na przeciwległy pas ruchu, którym w sposób prawidłowy poruszał się samochód A. kierowany przez pokrzywdzona K. S. (1). Jak wskazał przy tym biegły, kierujący jest obowiązany do zachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach i dostosowania techniki i taktyki jazdy do warunków, w jakich ruch się odbywa, w tym również do swojej sprawności motorycznej w danym momencie. Oznacza to, że mając świadomość swej obniżonej sprawności motorycznej winien on dostosować swoją technikę i taktykę jazdy do tych warunków, tak, by przemieszczać się bezpiecznie, panować nad pojazdem i unikać sytuacji powodujących zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym lub przerwać jazdę, gdy takiego zachowania nie jest w stanie zapewnić. Jak wskazał biegły R. K. (2) jednoznacznie, w realiach niniejszej sprawy, oskarżony, który poruszał się sprawnym pojazdem, z prędkością około 90 km/h, która nie przekraczała administracyjnie dozwolonej w tym miejscu ani nie była prędkością uniemożliwiającą bezpieczne pokonanie zakrętu, na którym doszło do zdarzenia, jadąc autem w stanie obniżonej sprawności psychofizycznej, naruszył zasadę ostrożności wymagającą, by uczestnik ruchu zachowywał ostrożność i unikał wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę, jego taktyka jazdy była nieprawidłowa, gdyż nie uwzględniała zagrożenia wynikającego ze zdiagnozowanego zmęczenia i stresu, zaś technika jazdy, w tym brak reakcji obronnej celem uniknięcia zderzenia, w bezpośredni sposób stała się przyczyną wypadku. Jak podkreślił przy tym stanowczo biegły R. K. (2), jedyną możliwością uniknięcia zdarzenia byłoby zachowanie oskarżonego skutkujące utrzymaniem toru jazdy na jego pasie ruchu, kierująca zaś A. (...) K. S. (1), w której technice i taktyce jazdy brak jest nieprawidłowości, nie miała możliwości uniknięcia zdarzenia.

Jednocześnie, co istotne, biegły R. K. (2) podkreślił, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że zarówno pokrzywdzona, jak i oskarżony poruszali się z podobną prędkością około 90 km/h i prędkość taka, sama w sobie nie była prędkością, która uniemożliwiała bezpieczne pokonanie zakrętu, jej wartość zatem nie była przyczyną zdarzenia. Stanowisko wyrażone przez biegłego zarówno w opinii pisemnej, jak i złożonej następnie na rozprawie ustnej opinii uzupełniającej, jako jasne, jednoznaczne i należycie uzasadnione, zasługuje, w ocenie sądu na podzielenie w całości.

Podobne stanowisko wyrażone zostało w opinii biegłych J. K. i B. Z., w której prędkość obu pojazdów została jedynie oszacowała orientacyjnie (jak wskazano w samej opinii) na podobną wartość około 80 km/h i w której podkreślono, że na skutek zjechania oskarżonego na przeciwny pas ruchu doszło do zderzenia czołowego obu pojazdów z prawie 100-procentowym pokryciem sylwetek samochodów (...)i A.. W tym zakresie obie opinie sporządzone w sprawie pozostają co do zasady zbieżne nie pozostawiając wątpliwości co do tego, że bezpośrednio przed zdarzeniem auta oskarżonego i pokrzywdzonej poruszały się z podobną, administracyjnie dozwoloną prędkością, która sama w sobie nie miała wpływu na zaistnienie zdarzenia.

Ad. 2

Dokumentacja medyczna, materiały poglądowe i protokoły przeprowadzonych czynności sporządzone przez upoważnione organy i w należytej formie, nie budzą jakichkolwiek zastrzeżeń sądu.

Opinie z zakresu medycyny sądowej odnośnie obrażeń doznanych w wyniku zdarzenia przez K. S. (1) i M. C. (1), jak również samego oskarżonego w tym również dokonana w niej ocena rozmiaru doznanych obrażeń ciała i zakwalifikowania uszkodzeń ciała pokrzywdzonej jako choroby długotrwałej, realnie zagrażającej życiu podobnie, jak opinia z zakresu toksykologii dotycząca M. C. (1) - jasne i pełne, zasługują na podzielenie, sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania.

Jak wynika z opinii biegłych z zakresu medycyny i rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych J. K. i B. Z., zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uzasadnia przyjęcie w sposób jednoznaczny, że w czasie zdarzenia pokrzywdzony M. C. (1) nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa, a niezapięcie przez niego pasów bezpieczeństwa pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z następstwem wypadku w postaci jego zgonu. Opinia tak pisemna, jak i ustna sporządzona przez powyższy zespół biegłych, jednoznacznie uzasadnia tak postawiony kategoryczny wniosek. Jak wskazali biegli, powypadkowa pozycja pasa bezpieczeństwa pasażera, zwiniętego i zablokowanego, wynikająca z opinii technicznej dotyczącej stanu pojazdów oraz materiału fotograficznego, rozległość uszkodzeń w okolicy deski rozdzielczej po stronie pasażera A., uszkodzenie zewnętrznych elementów schowka, jego pokrywy i samej deski rozdzielczej świadczące o zadziałaniu na te elementy siły od strony wnętrza kabiny, którą mogła być jedynie siła bezwładności ciała M. C. (1), w powiązaniu z dowodami osobowymi w postaci zeznań K. S. (1), która nie potrafiła wskazać, czy pasażer w trakcie jazdy miał zapięte pasy bezpieczeństwa oraz D. H. wskazującego, że bezpośrednio po zdarzeniu pokrzywdzona była naciskana ciałem M. C. (1), wskazują, że w momencie zaistnienia wypadku pokrzywdzony nie miał zapiętych z pasów bezpieczeństwa. Jak wynika przy tym z opinii powołanych biegłych, brak istotnych deformacji kabiny (jej skrócenia) w powiązaniu ze sprawnym systemem bezpieczeństwa biernego samochodu, wskazują, że istnieje ścisły związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy niezapięciem pasów przez M. C. (1), a doznanymi przez niego obrażeniami prowadzącymi do jego zgonu, z prawdopodobieństwem zaś graniczącym z pewnością należy uznać, że zapięcie pasów bezpieczeństwa uchroniłoby go przed śmiercią, nie doszłoby bowiem do uderzenia w deskę rozdzielczą i urazu zgniatającego klatki piersiowej ze złamaniami mostka i licznych żeber oraz pęknięcia serca, aorty i przepony, a zatem nie doszłoby do śmiertelnych uszkodzeń narządów wewnętrznych klatki piersiowej, w szczególności pęknięcia serca. Powyższa opinia pisemna, klarowna i pełna, uzupełniona ustnymi, uzupełniającymi opiniami biegłych złożonymi na rozprawie, zasługuje na podzielenie w całości.

Ad. 3

Brak jest podstaw do kwestionowania dokumentów w postaci protokołów pobrania krwi obu kierujących, sporządzonych w należytej formie.

Z opinii toksykologicznej dotyczącej kierujących pojazdami (...) i A. wynika jednoznacznie, że w organizmie A. Z. (1) znajdowała się substancja w postaci lidokainy w stężeniu 70,5 ng/ml, zaś w organizmie K. S. (1) stwierdzono występowanie paracetamolu w stężeniu 1741,6 ng/ml, przy czym żadna z tych substancji nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Jak wskazali dodatkowo biegli J. K. i B. Z., obecność we krwi A. Z. (1) lidokainy była wynikiem postępowania lekarskiego, który w znieczuleniu miejscowym miał zszywane rany, substancja ta nadto nie ma wpływu na zdolności psychofizyczne człowieka.

Stanowisko zawarte przez biegłego J. C. w opinii toksykologicznej, stanowcze i jednoznacznie wskazujące, że stwierdzona w organizmie oskarżonego lidokaina w żaden sposób nie wpływała na jego sprawność psychomotoryczną, sąd podziela w całości.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadków J. O. i A. C. (2)

Zeznania wymienionych świadków, którzy nie posiadali istotnych informacji w sprawie, nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

x☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

A. Z. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie sądu analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 177 § 2 kk w ten sposób, że jadąc samochodem marki (...) w miejscu i czasie opisanym w akcie oskarżenia, naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa obowiązujące w ruchu drogowym w ten sposób, że mając świadomość obniżonej sprawności motorycznej na łuku drogi praw, nie zachował ostrożności oraz nie dostosował techniki i taktyki jazdy do warunków, w jakich ruch się odbywał i zjechał kierowanym przez siebie samochodem na przeciwległy pas ruchu, na skutek czego zderzył się z prawidłowo jadącym na przeciwnym pasie ruchu samochodem marki A. (...), którym kierowała K. S. (1), doprowadzając do czołowego zderzenia obu pojazdów, w wyniku czego wymieniona doznała obrażeń ciała, które spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci ciężkiej choroby długotrwałej i realnie zagrażającej życiu w wyniku doznania złamania pięciu żeber po stronie prawej, odmy opłucnowej lewostronnej i stłuczenia płuc, mnogich złamań kończyny górnej prawej, wieloodłamowego złamania kości promieniowej, złamania V kości śródręcza i paliczka palca V oraz zwichnięcia stawu łokciowego prawego, mnogich złamań kończyny dolnej prawej, złamania zamkniętego dwupoziomowego kości udowej, złamania otwartego kości piszczelowej, złamania kości piętowej, wieloodłamowego złamania II, III kości śródstopia, stłuczenia powłok ciała i niedokrwistości, a jadący na fotelu pasażera z przodu, nie zapięty pasami bezpieczeństwa M. C. (1) doznał obrażeń ciała w postaci otarć naskórka, rany tuczonej okolicy podżuchwowej, niewielkiego podbiegnięcia krwawego w tkance podskórnej głowy, niewielkiego ogniskowego krwiaka podpajęczynówkowego, sińców w rzucie lewego łuku żebrowego, złamania mostka, prawego obojczyka i licznych żeber, stłuczenia płuc, dwóch ran lewego płuca, pęknięcia serca, pęknięcia błony wewnętrznej aorty, pęknięcia lewej kopuły przepony, płytkiego pęknięcia wątroby, niewielkiego krwiaka jamy otrzewnej, otarć naskórka, sińców i dwóch ran na kończynach górnych, złamania prawej kości promieniowej, zwichnięcia prawego nadgarstka oraz licznych sińców i otarć naskórka na kończynach dolnych, na skutek których poniósł śmierć na miejscu zdarzenia.

Sprawcą wypadku komunikacyjnego jest niewątpliwie oskarżony. To naruszenie przez niego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i zjechanie w sposób niezrozumiały na przeciwległy pas ruchu doprowadziło do zderzenia jego samochodu z prawidłowo poruszającym się autem A. (...), którego kierująca nie mogła uniknąć wypadku. Naruszenie przez niego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym miało charakter nieumyślny i polegało na tym, że świadomy swej obniżonej sprawności motorycznej, po silnej biegunce dnia poprzedniego, zmęczony, zestresowany i zaprzątnięty problemami zawodowymi oraz prywatnymi, zlekceważył te okoliczności i lekkomyślnie nie nadał im należytej wagi oraz nie dostosował do nich taktyki i techniki jazdy, w wyniku zaś niezachowania powyższej, należytej ostrożności, zjechał na przeciwny pas ruchu doprowadzając do czołowego zderzenia z pojazdem kierowanym przez pokrzywdzoną. W świetle powyższych okoliczności zdarzenia oskarżonemu przypisać należy naruszenie reguł ostrożności, nie zaś szczególnej ostrożności, która w danej sytuacji drogowej nie była wymagana. Zdaniem sądu, brak jest podstaw do przyjęcia, że takie zachowanie oskarżonego traktować należy w kategoriach umyślnego naruszenia zasad obowiązujących w ruchu drogowym, było ono bowiem wynikiem zlekceważenia własnego zmęczenia i brakiem należytej uwagi w czasie jazdy.

Sąd stoi jednocześnie na stanowisku, podzielając w całości opinię biegłych J. K. i B. Z., z której wynika, że w razie zapięcia przez pokrzywdzonego pasów bezpieczeństwa, z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością należy uznać, że nie doszłoby do zaistnienia skutku śmiertelnego pokrzywdzonego, a odniósłby on obrażenia podobne do doznanych przez pozostałych uczestników zdarzenia (w tym K. S. (1), która doznała ciężkiego uszczerbku na zdrowiu), że to oskarżony naruszając zasady bezpieczeństwa doprowadził do zderzenia pojazdów i to on tym samym spowodował uszkodzenia ciała pokrzywdzonego M. C. (1), tym samym zaś wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 177 § 2 kk na szkodę zarówno K. S. (1), jak i M. C. (1), sam zaś pokrzywdzony nie zapinając pasów bezpieczeństwa oraz K. S. (1) przewożąc pasażera, który nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa do spowodowania takiego skutku wypadku przyczynili się, ale przecież go nie spowodowali.

Zgodnie z teorią obiektywnego przypisania skutku musi istnieć związek między naruszeniem przez współuczestnika ruchu określonej reguły bezpieczeństwa, a zmaterializowaniem się zdarzenia i zaistnieniem skutku polegający na tym, ż sprawca narusza regułę ostrożności, która miała zapobiec realizacji czynu zabronionego na tej drodze, na której on rzeczywiście nastąpił (por. wyrok SN z 4.11.1998, V KKN 303/97,wyrok SN z 17.06.1999 r., IV KKN 740/98, wyrok SN z 16.06.2000 r., III KKN 123/98). Jeśli zatem spojrzeć przez pryzmat tak pojmowanego związku przyczynowego na zachowanie oskarżonego z jednej strony, z drugiej zaś na zachowanie pokrzywdzonego, możliwy jest tylko jeden wniosek – oskarżony ponosi odpowiedzialność za całość skutków swojego zachowania. Gdyby oskarżony zachował się w zgodzie z zasadami bezpieczeństwa w ruchu drogowym, pokrzywdzony M. C. (1) nie doznałby obrażeń ciała – mimo tego, że nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa. Niezapięcie pasów bezpieczeństwa przez pokrzywdzonego było również naruszeniem zasad bezpieczeństwa, ale samo w sobie nie spowodowałoby ani wypadku ani jego następstw, ani nawet nie spowodowałoby stanu zagrożenia w ruchu drogowym, gdyby tylko oskarżony stosował się do przepisów i jechał prawidłowo swoim pasem ruchu. Zatem pokrzywdzony nie naruszył takiej reguły ostrożności, która w realiach niniejszej sprawy mogła zapobiec zrealizowaniu się czynu zabronionego.

Dodatkowo podkreślić należy, że na gruncie teorii obiektywnego przypisania skutku przeważającej w doktrynie i orzecznictwie w odniesieniu do przestępstw polegających na naruszeniu reguł ostrożności, niezapięcie pasów bezpieczeństwa przez pokrzywdzonego nie może ekskulpować oskarżonego bowiem typowym następstwem zjechania na przeciwległy pas ruchu i uderzenia czołowo w inny pojazd może być również skutek śmiertelny osób będących w uderzonym pojeździe. Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 22 sierpnia 2002 roku , IV KK 289/02, w prawie karnym przyjmuje się, że zaistniałe u pokrzywdzonego uszkodzenie ciała jest następstwem kolizji drogowej spowodowanej przez sprawcę i związku tego nie przerywa ani nie zmienia włączenie się innej przyczyny potęgującej lub mogącej potęgować skutki czy zakres uszkodzeń.

Wprawdzie zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2021 r., V KK 384/21 wydanym na gruncie częściowo odmiennego jak w niniejszej sprawie stanu faktycznego, kierujący ma obowiązek upewnić się, czy pasażerowie mają prawidłowo zapięte pasy bezpieczeństwa i czy prawidłowo korzystają z nich w trakcie jazdy, a jego odpowiedzialność może być wyłączona jedynie wówczas, gdy nie mógł lub nie powinien przewidzieć, że pasażerowie z tych pasów bezpieczeństwa nie korzystają, tym niemniej zwrócić uwagę należy, że w realiach niniejszej sprawy, okoliczność ta może odnosić się do kwestii przyczynienia się pokrzywdzonego oraz przewożącej go K. S. (1) do zaistnienia samego skutku śmiertelnego, nie zaś do ponoszenia przez nich samych odpowiedzialności za spowodowanie wypadku komunikacyjnego ze skutkiem śmiertelnym.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---

---

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

1.6.  Uniewinnienie

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. Z. (1)

I.

II.

III.

I. Okoliczności obciążające przy wymiarze kary:

- rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia tj. przekroczenie osi jezdni i zjechanie na przeciwległy pas ruchu w taki sposób, że doszło do prawie 100-procentowego pokrycia przodów obu samochód z jednoczesnym brakiem podjęcia jakichkolwiek manewrów obronnych w postaci np. hamowania w celu uniknięcia wypadku, czy zminimalizowania jego następstw;

- wielość obrażeń ciała, jakich doznali pokrzywdzeni, skutek w postaci zgonu pokrzywdzonego w następstwie doznanych w wypadku obrażeń ciała oraz związane z ciężkimi, wielorodzajowymi obrażeniami ciała, jakich doznała K. S. (1) – długotrwałość jej leczenia, cierpienie i wielomiesięczny ból;

-kilkukrotne naruszenie przez oskarżonego zasad obowiązujących w ruchu drogowym, skutkujące karalnością za wykroczenia drogowe (k. 470), w tym dwukrotne przekroczenie prędkości w ruchu drogowym już po zaistnieniu zdarzenia objętego aktem oskarżenia w niniejszej sprawie.

Okoliczności łagodzące przy wymiarze kary:

- znaczne, istotne przyczynienie się pokrzywdzonego M. C. (1), który podróżował w czasie wypadku bez zapiętych pasów bezpieczeństwa oraz K. S. (1), która jako kierowca go przewożący dopuściła do jego jazdy bez zapiętych pasów bezpieczeństwa, do spowodowania skutku śmiertelnego wypadku;

-nieumyślny charakter naruszenia przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa obowiązujących w ruchu drogowym oraz naruszenie zwykłych reguł ostrożności;

- przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego czynu, skrucha i szczery żal wyrażone przez oskarżonego kilkakrotnie w toku postępowania przed sądem;

- dotychczasowa niekaralność oskarżonego (k.590)

Całokształt powyższych okoliczności, ocenianych w ich wzajemnym powiązaniu powoduje, że zdaniem sądu konieczne jest wymierzenie oskarżonemu kary bezwzględnej pozbawienia wolności. Kara taka jest adekwatna do wskazanych wyżej okoliczności obciążających przy wymiarze kary, jej wymiar zaś uwzględnia szereg okoliczności łagodzących sprzeciwiających się orzeczeniu jej w wyższym wymiarze, w tym znaczne przyczynienie się pokrzywdzonego M. C. (1) do skutku śmiertelnego wypadku.

II. Mając na uwadze poważny charakter zdarzenia spowodowanego naruszeniem przez oskarżonego zasad ostrożności w ruchu drogowym, zakres skutków wywołanych zdarzeniem, doznanych przez oboje pokrzywdzonych, konieczne staje się wyeliminowanie oskarżonego z kręgu kierujących na odpowiednio długi czas, by zapobiec ponownemu naruszaniu przezeń reguł bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tym bardziej, że już po zaistnieniu zdarzenia dwukrotnie naruszył on przepisy ruchu drogowego przekraczając dopuszczalną w danym miejscu prędkość.

III. Zgodnie z wnioskiem oskarżycieli posiłkowych sąd zasądził od oskarżonego na rzecz małoletnich oskarżycielek posiłkowych – córek zmarłego pokrzywdzonego – A. C. (1) i K. C. (2) kwoty po 15.000 zł na rzecz każdej z nich. Mając na uwadze zakres krzywdy doznanej przez małoletnie, które utraciły ojca, kwota ta niewątpliwie nie może być uznana za wygórowaną jako zadośćuczynienie za krzywdę powstałą w wyniku zdarzenia. Podobnie, kwota orzeczonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej K. C. (3) – matki pokrzywdzonego zadośćuczynienia za krzywdę, jej ból i cierpienie po stracie syna, z którym była związana i utrzymywała ciepłe, bliskie relacje, nie może być uznana za nadmiernie wysoką.

Sąd orzekł nadto tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez oskarżycielkę posiłkową K. S. (1) obowiązek zapłaty kwoty 35.000 zł. Wymieniona w wyniku zdarzenia doznała rozległych, wielonarządowych obrażeń ciała. Część obrażeń ciała uległa wygojeniu i została wyleczona, związane jednak z nimi były wielomiesięczny ból i cierpienie. Część obrażeń ciała, jak następstwa mnogich złamań kończyny dolnej do dnia dzisiejszego istnieje i utrudnia codzienne funkcjonowanie wymienionej. Uwzględniając powyższe okoliczności, ciężką, realnie zagrażającą życiu i długotrwałą chorobę K. S. (1) będącą następstwem zdarzenia, długotrwałość leczenia, konieczność leczenia operacyjnego, trwającej kilka miesięcy farmakoterapii i trwającej w dalszej kolejności rehabilitacji, poruszania się o kulach w związku z trwającą nadal niesprawnością nogi, a także konieczność korzystania ze wsparcia psychologicznego i pomocy psychiatrycznej w następstwie zdarzenia uzasadnia przekonanie, że orzeczone winno zostać wobec niej zadośćuczynienie za krzywdę w odpowiedniej, znacznej kwocie. Dodatkowo uwzględnić należało okoliczność, iż na skutek wypadku i niesprawności kończyny dolnej, K. S. (1) będąca żołnierzem zawodowym, musiała zmienić charakter pracy i zamiast dotychczasowych czynności fizycznych żołnierza zawodowego wykonywać obecnie pracę biurową w charakterze zastępcy młodszego oficera wychowawczego.

Jednocześnie sąd uwzględnił fakt wysokość otrzymanego przez wymienioną odszkodowania w ramach umowy ubezpieczenia (k.471) w kwocie 116.397,65 zł, w tym 90.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznane obrażenia z tytułu poniesionej szkody osobowej i 134503,16 zł tytułem zadośćuczynienia, renty i odszkodowania tytułem świadczeń związanych ze śmiercią narzeczonego.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---

---

----

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie nie miały złożone przez K. S. (1) dowody w postaci urządzenia znajdującego się w aucie służbowym będącego weterynarzem oskarżonego, służącego do dokonywania pomiarów oraz złożonych do akt sprawy zdjęć w tym zakresie, oskarżony bowiem w sposób przekonujący wyjaśnił ich pochodzenie i wykorzystywanie ich w pracy zawodowej do pomiaru ciał ketonowych zwierząt.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

V.

IV. Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej K. S. w toku postępowania sądowego złożył wniosek o zasądzenie na rzecz oskarżycielki posiłkowej wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie (k. 494). Na ostatnim terminie rozprawy pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej sformułował w sposób ostateczny, jak należy uznać, powyższy wniosek składając aktualny spis kosztów poniesionych, których zwrotu się domaga (k. 613). Mając na uwadze okoliczność, iż kwoty wskazane w spisie kosztów nie przekraczają stawek wynikających z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych, uzasadniony jest nadto wniosek o zwrot kosztów dojazdu na rozprawę, orzeczono w tym zakresie zgodnie z wnioskiem na podstawie art. 627 kpk.

Na podstawie art. 627 kpk sąd zasądził nadto od oskarżonego na rzecz oskarżycielek posiłkowych K. C. (3), A. C. (1) i K. C. (2) zwrot poniesionych przez nie wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika zgodnie z wnioskiem, albowiem wnioski w tym zakresie nie przekraczają norm wynikających z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie.

V. Zgodnie z treścią art. 627 kpk sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe uwzględniając fakt, iż oskarżony posiada źródło dochodów z wynagrodzenia za pracę, nie sposób zatem uznać, że uzasadnione jest zwolnienie go od ponoszenia powyższych kosztów.

1.1Podpis