Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 28 marca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Łęczycy, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wojciech Wysoczyński

Protokolant: st. sekr. sądowy Katarzyna Retkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2023 r. w Ł.

w sprawie z powództwa M. M. (1)

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 18.500 zł ( osiemnaście tysięcy pięćset złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie naliczanymi od kwot:

a)  8.300 zł. ( osiem tysięcy trzysta złotych ) od dnia 29 lipca 2021 roku do dnia zapłaty;

b)  10.200 zł. ( dziesięć tysięcy dwieście złotych ) od dnia 10 lutego 2023 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.016 zł ( dwa tysiące szesnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

4.  obciąża i nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łęczycy kwotę 2.333,94 zł ( dwa tysiące trzysta trzydzieści trzy złote 94/100 ) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych;

5.  nakazuje zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łęczycy kwotę 600 ( sześćset złotych ) tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki uiszczonej na poczet dowodu z opinii biegłego wpłaconej w dniu 10 grudnia 2021 roku nr. (...);

Sędzia Wojciech Wysoczyński

Sygnatura akt I C 219/21

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 23 września 2021 roku, powód M. M. (1) reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika radcę prawnego, wniósł o zasądzenie na rzecz powoda od pozwanego (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwot:

- 13.209 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 lipca 2021 roku do dnia zapłaty, tytułem częściowego zadośćuczynienia za krzywdę wynikłą z uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia w efekcie zdarzenia drogowego z dnia 14 maja 2021 roku;

- kwoty 300 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 lipca 2021 roku do dnia zapłaty, tytułem częściowego odszkodowania za poniesione koszty leczenia w efekcie zdarzenia drogowego z dnia 14 maja 2021 roku;

- zasądzenie na rzecz powoda od pozwanego kosztów procesu wg norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych / pozew k. 3-8/.

Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2022 roku, Referendarza Sądu Rejonowego w Łęczycy, zwolniono powoda od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w całości /postanowienie k. 72 /.

W odpowiedzi na pozew pozwany reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika – radcę prawnego wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych / odpowiedź na pozew k. 39-46/.

W piśmie z dnia 30 stycznia 2023 roku, strona powodowa podtrzymała swoje dotychczasowe żądania oraz rozszerzyła powództwo wnosząc o zasądzenie na rzecz powoda od pozwanego kwoty 10.200 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia następnego po doręczeniu niniejszego pisma Pozwanemu do dnia zapłaty, na poczet kosztów leczenia - odbudowy protetycznej uszkodzonych zębów powoda w efekcie zdarzenia drogowego z dnia 14 maja 2021 r. / pismo k. 153 -154 /.

Odpis pisma pełnomocnika powoda doręczono stronie pozwanej w dniu 9 lutego 2023 roku / potwierdzenie odbioru k. 163 /.

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w rozszerzonej części / pismo k. 164/.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska procesowe.

Sąd Rejonowy ustalił:

W dniu 14 maja 2021 r., w miejscowości K., doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego poszkodowany został powód. Pojazd sprawcy wypadku - F. (...) nr rej. (...), który nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu, był ubezpieczony w dacie zdarzenia w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym / bezsporne/.

Na miejsce zdarzenia wezwano pogotowie ratunkowe. Ratownicy medyczni stwierdzili u poszkodowanego uraz okolicy prawego policzka, utratę dwóch zębów, stłuczenie głowy oraz obrzęk prawej okolicy szczękowo-jarzmowej / karta medyczna k. 15 /.

W związku z odniesionymi obrażeniami poszkodowany udał się do Poradni Stomatologicznej, gdzie stwierdzono złamanie zębów nr 12, 13, i 14. Zakwalifikowano ząb nr 12 do usunięcia, zaś zęby nr 13 i 14 do leczenia kanałowego i odbudowy protetycznej /zaświadczenia k. 16-17/.

W dniu 8 lipca 2021 roku, powód zapłacił za leczenie uszkodzonych w wypadku zębów 300 złotych / paragon k. 18/.

Pismem z dnia 17 czerwca 2021 r. powód zgłosił szkodę ubezpieczycielowi oraz wezwał go do zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w kwocie 60.000 zł. Nadto, powód wezwał pozwanego do zapłaty na jego rzecz kwoty 2.000 zł na poczet kosztów leczenia stomatologicznego. (...) S.A. / wezwanie k. 20-22/.

Pozwany potwierdził otrzymanie zgłoszenia szkody pismem z dnia 28 czerwca 2021 r. / pismo k. 23-24/.

Mocą decyzji z dnia 20 lipca 2021 r. pozwany przyznał poszkodowanemu kwotę 1.791 zł tytułem zadośćuczynienia, odmówił natomiast zaspokojenia dalszych roszczeń / pismo k. 25/.

Po wypadku powód odczuwał ból przez około 2 miesiące. Miał trudności z wyraźną wymową. Dodatkowo podczas wysławiania powód pluł. Powód odczuwał dyskomfort podczas jedzenia posiłków, nie mógł gryźć pokarmów.

Powód wstydził się swojego wyglądu z powodu utraty zębów. Podczas mówienia zasłania usta ręką. Mimo to, rówieśnicy żartowali z braków jego uzębienia / zez. powoda rozprawa z dnia 9 marca 2023 roku 00:02:57/.

Badaniem wewnątrzustnym stwierdzono u powoda całkowite poddziąsłowe złamanie koron zębów 12, 13 oraz 14. Analiza zdjęcia RTG wskazała na całkowite, skośne złamanie w obrębie szyjki zęba 12; widoczne przeprowadzone leczenie kanałowe zęba 12 z materiałem wypełniającym kanał zęba oraz podłużne pękniecie korzenia od strony dystalnej. Ząb 13 - całkowite złamanie korony zęba poprzeczne poniżej szyjki zęba z widocznym przeprowadzeniem leczenia kanałowego z wypełnieniem kanału. Ząb 14 - złamanie skośne przyśrodkowe korony zęba biegnące poniżej szyjki zęba, ząb z otwartą jamią zęba bez przeprowadzenia jego leczenia kanałowego.

Z analizy akt sprawy wynika, że na skutek wypadku w dniu 14 maja 2021 r. powód doznał obrażeń ciała, skutkujących ze względów stomatologicznych uszkodzeniem mechanicznym zębów 12, 13, 14.

Złamanie koron zębów przebiegające z otwarciem jamy zęba wywołuje duże dolegliwości bólowe o zmieniającym się stopniu natężenia. Dolegliwości te ustały po przeprowadzonej w dniu 8 czerwca 2021 r. dewitalizacji zęba 13 i 14, a następnie ich leczeniu kanałowym. Złamany ząb 12 był leczony kanałowo w 2020 roku i złamanie korony w tym zębie nie powodowało żadnych dolegliwości, ponieważ był to ząb martwy.

Całkowita utrata koron zębów 12, 13, 14 uniemożliwiała prawidłowe odżywianie (ograniczona możliwość gryzienia pokarmów) i jednocześnie obniżały aparycję powoda, a także miały wpływ na zaburzenia mowy (nieprawidłowe wymawiania zgłosek i sylab). Jednocześnie nie jest możliwym precyzyjne określenie zakresu dolegliwości bólowych powoda w zakresie zęba 12, ponieważ był uprzednio leczony kanałowo - a więc był zębem martwym. Ewentualne dolegliwości bólowe mogły być związane z niewielkim uszkodzeniem błon śluzowych dziąsła, które to po zastosowaniu łagodnych środków przeciwzapalnych (np. płukanki) goją się w ciągu 2-3 dni. Jednakże należy stwierdzić, że na skutek zdarzenia doszło do podłużnego złamania korzenia zęba 12, z którego to powoda ząb został zakwalifikowany do ekstrakcji i będzie (lub już został) w przyszłości usunięty.

Zęby 13 i 14 po przeprowadzeniu leczenia kanałowego mogą być odbudowane przy pomocy procedur protetycznych.

Mając na uwadze powyższe, w związku z koniecznością ekstrakcji zęba 12 - powód doznał stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 1 %.

Powód na skutek zdarzenia doznał również utraty twardych tkanek w zęba 13 i 14 z utratą żywotności miazgi. Zęby te nigdy nie ulegną samoistnemu odrośnięciu i mimo że możliwym jest odbudowanie korony zębów metodami protetycznymi, to zdaniem biegłego nie stanowi to przywrócenia zdrowia narządu do stanu jak sprzed zdarzenia. Z tego powodu biegły ocenił trwały uszczerbek na zdrowiu powoda w wys. po 0,5 % za każdy z zębów co daje 1 % trwałego uszczerbku na zdrowiu z powodów stomatologicznych. Łącznie powód doznał 2 % stałego uszczerbku. Utracone twarde tkanki zęba nigdy nie ulegną ponownemu odrośnięciu, a zęby te na skutek zdarzenia stały się martwe.

W okresie prowadzenia leczenia stomatologicznego (dewitalizacja i ekstyrpacja miazgi) powód wymagał podaży łagodnych środków przeciwbólowych. z powodów stomatologicznych powód nie wymagał zwiększonej opieki osób trzecich na skutek wypadku. Na dzień badania sądowo-lekarskiego powód nie zakończył leczenia, za wyjątkiem leczenia kanałowego w zębach 13 i 14. Przed wypadkiem z dnia 14 maja 2021 r. powód miał leczony w 2020 r. kanałowo ząb 12. Z tego powodu ząb był bardziej podatny na uszkodzenie mechaniczne. Zastosowane leczenie w przypadku zębów 13, 14 było prawidłowe, a poniesione koszty uzasadnione. Kwalifikację zęba 12 do ekstrakcji z powodu pionowego pęknięcia korzenia należy uznać za prawidłową. W trakcie badania sądowo-lekarskiego powód stwierdził, że ciągu dalszego leczenia nie kontynuuje z powodu braku środków finansowych. Powód zgłosił się w odpowiednim czasie do lekarza stomatologa oraz podjął właściwe leczenie. Wykonano wszystkie możliwe procedury, które są refundowane przez NFZ. / opinia biegłego k. 101-103/.

Powód wymagał stosowania środków przeciwbólowych oraz płukanek przeciwzapalnych, jednak wystarczającym był zakup po jednym opakowaniu każdego z ww. preparatów. Ich łączny koszt to ok. 100 zł.

Odbudowa zęba 12 nie może być wykonana, gdyż powód miał lub będzie wymagał usunięcia tego zęba. Odnosząc się do zębów 13 i 14 to powód miał przeprowadzone w nich leczenie kanałowe, co kwalifikuje go do odbudowy tych zębów metodami protetycznymi polegającymi na wykonaniu wkładów koronowo-korzeniowych z wytworzeniem zrębu koronowego i założenie na nich ceramicznych koron protetycznych. W tym przypadku koszt wynosi: 800 zł za jeden wkład koronowo-korzeniowy oraz 1400 zł za jedną koronę ceramiczną, a zatem łącznie 4400 zł. Następnie po wygojeniu zębodołu po ekstrakcji zęba 12 należy przeprowadzić leczenie implantologiczne koszt wynosi 3500 zł za implant, 700 zł łącznik, 1600 zł korona ceramiczna. Razem koszt: 10.200 złotych.

Drugą metodą jest zastosowanie 3-punktowego mostu protetycznego opartego na odbudowanych protetycznie zębach 13, 14 metodą jak wyżej (kwota: 4400 zł) z dowieszeniem jednego punktu protetycznego (brakujący ząb 12). Koszt mostu 1200 zł za punkt w moście protetycznym, co po przemnożeniu przez 3 punkty daje kwotę 3600 zł. Łącznie koszt: 8000 zł.

Trzecią metodą jest zastosowanie 3-punktowego mostu protetyczny opartego na zrębach zębów 13 i 14 oraz implancie 12 w cenie 1200 zł za punkt (3x1200 zł = 3600 zł). Razem koszt: 9400 zł Każda z ww. metod daje uzyskanie walorów estetycznych uzębienia na tym samym poziomie. W przypadku leczenia z zastosowaniem implantu protetycznego w miejsce zęba 12, należy zawsze liczyć się z możliwością wystąpienia powikłań tj. brak augmentacji implantu i jego odrzut. wystąpienie procesów zapalnych wokół implantu.

Założenie mostu protetycznego jest możliwe po całkowitym wgojeniu się implantu co trwa około 8 miesięcy. W przypadku zastosowania mostu z dowieszką zęba 12 znacznemu skróceniu ulegnie czas leczenia - do około 3 tygodni.

Z uwagi na rozmiar uszkodzeń twardych tkanek zębów 13, 14 i konieczność ekstrakcji zęba 12, a także niepewności co do możliwości wprowadzenia i utrzymania implantu z uwagi na znaczny zanik wyrostka zębodołowego w miejscu po ekstrakcji zęba, najbardziej korzystną metodą dla powoda jest metoda pierwsza. Wówczas uszkodzone zęby są odbudowane pojedynczo, co ułatwia ewentualne leczenie powikłań. / opinia biegłego k. 134-135/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów niebudzących wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, oraz na podstawie koherentnych z dowodami dokumentarnymi zeznaniami powoda M. M..

Istotna dla ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie okazała się sporządzona w niniejszej sprawie opinia biegłego. Opinia jest jasna, spójna, nie zawierała wewnętrznych sprzeczności, odpowiadała w sposób jednoznaczny i logiczny na postawione w tezie dowodowej pytania, a nadto została sporządzona przez osobę o niezbędnych do tego kwalifikacjach. Co istotne, po złożeniu przez biegłego pisemnej opinii, pełnomocnicy stron nie wnosił ani o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ani też o zobowiązanie biegłego do złożenia opinii uzupełniającej akceptując tym samym zaprezentowane w opinii wnioski.

Sąd Rejonowy zważył:

Roszczenia powoda były częściowo zasadne.

Podstawą odpowiedzialności pozwanego jest przepis art. 436 § 1 k.c. w związku z art. 435 § 1 k.c. i art. 805 k.c. Pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady.

Podstawą zgłoszonego przez powoda żądania zadośćuczynienia z tytułu doznanej krzywdy jest przepis art.445 § 1 k.c.

Ustawodawca poza wskazaniem, iż kwota przyznana tytułem zadośćuczynienia winna być wymierna do powstałej szkody nie wskazuje innych zasad ustalenia jej wysokości. Bogate orzecznictwo Sądu Najwyższego w tym zakresie wskazuje natomiast, iż przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze całokształt okoliczności sprawy nie wyłączając takich czynników jak wiek poszkodowanego, rozmiar doznanej krzywdy, nieodwracalność następstw wypadku, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność, czas trwania, długotrwałość i przebieg procesu leczenia. Rolą zadośćuczynienia jest bowiem złagodzenie doznanej niewymiernej krzywdy poprzez wypłacenie nie nadmiernej lecz odpowiedniej sumy, w stosunku do doznanej krzywdy. Ustalenie jej wysokości powinno być jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy dokonane w ramach rozsądnych granic, odpowiadających aktualnym warunkom i sytuacji majątkowej społeczeństwa przy uwzględnieniu, iż wysokość zadośćuczynienia musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. W ostatnich latach w orzecznictwie, Sąd Najwyższy dąży do przełamania tendencji zasądzania tytułem zadośćuczynienia skromnych sum pieniężnych i w swoich orzeczeniach wielokrotnie podkreśla, że ze względu na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia jego wysokość musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej. Zasadniczą przesłanką przy określeniu jego wysokości jest stopień natężenia krzywdy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, Sąd uznał żądanie kwoty 13.209 złotych z tytułu dalszego zadośćuczynienia za zbyt wygórowane.

W niniejszej sprawie należało wziąć pod uwagę łączny stopień uszczerbku na zdrowiu powoda (2%), jego wiek ( 21 lat), rozmiar cierpień bezpośrednio po wypadku.

W ocenie Sądu, rozmiar dolegliwości fizycznych i psychicznych, jakie na skutek przedmiotowego zdarzenia, stały się udziałem powoda, był średniego stopnia.

Powód na skutek wypadku w dniu 14 maja 2021 r. doznał obrażeń ciała, skutkujących ze względów stomatologicznych uszkodzeniem mechanicznym zębów 12, 13, 14. Złamanie koron zębów przebiegające z otwarciem jamy zęba wywołało duże dolegliwości bólowe o zmieniającym się stopniu natężenia. Dolegliwości te ustały po przeprowadzonej w dniu 8 czerwca 2021 r. dewitalizacji zęba 13 i 14, a następnie ich leczeniu kanałowym.

Całkowita utrata koron zębów 12, 13, 14 uniemożliwiała powodowi prawidłowe odżywianie (ograniczona możliwość gryzienia pokarmów) i jednocześnie obniżały aparycję powoda, a także miały wpływ na zaburzenia mowy (nieprawidłowe wymawiania zgłosek i sylab). Jednocześnie nie jest możliwym precyzyjne określenie zakresu dolegliwości bólowych powoda w zakresie zęba 12, ponieważ był uprzednio leczony kanałowo - a więc był zębem martwym. Ewentualne dolegliwości bólowe mogły być związane z niewielkim uszkodzeniem błon śluzowych dziąsła. Jednakże należy stwierdzić, że na skutek zdarzenia doszło do podłużnego złamania korzenia zęba 12, z którego to powoda ząb został zakwalifikowany do ekstrakcji i będzie (lub już został) w przyszłości usunięty. Powód na skutek zdarzenia doznał również utraty twardych tkanek w zęba 13 i 14 z utratą żywotności miazgi. Zęby te nigdy nie ulegną samoistnemu odrośnięciu i mimo że możliwym jest odbudowanie korony zębów metodami protetycznymi, to zdaniem biegłego nie stanowi to przywrócenia zdrowia narządu do stanu jak sprzed zdarzenia. Łącznie powód doznał 2 % stałego uszczerbku. Utracone twarde tkanki zęba nigdy nie ulegną ponownemu odrośnięciu, a zęby te na skutek zdarzenia stały się martwe.

Niewątpliwie wypadek i jego skutki były źródłem dolegliwości bólowych. Należy mieć jednak na uwadze to, że dokonywanie „oceny” bólu, próba jego „skalacji”, mogą być zawodne, a to z tego powodu, że ból jest sprawą indywidualną, niepodlegającą jakimś generalnym kryteriom, które dawałyby prawo do miarodajnego szeregowania krzywdy osoby w oparciu o ten czynnik.

W okresie prowadzenia leczenia stomatologicznego (dewitalizacja i ekstyrpacja miazgi) powód wymagał podaży łagodnych środków przeciwbólowych. Z powodów stomatologicznych powód nie wymagał zwiększonej opieki osób trzecich na skutek wypadku.

W świetle powyższych okoliczności brak jest podstaw do uwzględnienia stanowiska pozwanego, natomiast stanowisko powoda co do wysokości zadośćuczynienia należało uznać za zasadne częściowo.

Obecnie powód nie odczuwa dolegliwości stomatologicznych pozostających w związku przyczynowym z wypadkiem. Dolegliwości te ustały po przeprowadzonej w dniu 8 czerwca 2021 r. dewitalizacji zęba 13 i 14, a następnie ich leczeniu kanałowym. Powód nie wymaga stałej opieki. Powód z powodu dolegliwości nie pozostaje pod bezpośrednią kontrolą specjalistów w szpitalu bądź przychodni lekarskiej.

W ocenie Sądu w kwota 8.000 zł zasądzona od pozwanego oraz uprzednio wypłacona przez pozwanego z tytułu zadośćuczynienia kwota 1.791 złotych powinna zrekompensować powodowi jego krzywdę i nie jest przy tym wygórowana.

Powyższe skutkowało zasądzeniem od pozwanego na rzecz powoda kwoty 8.000 zł. z tytułu dalszego zadośćuczynienia i oddalenia żądania w pozostałym zakresie.

Odnosząc się do żądania zasądzenia odszkodowania z tytułu kosztów leczenia to jest ono zasadne.

Na żądaną kwotę 300 złotych składają się koszt leczenia stomatologicznego powoda po wypadku. Jak wynika z opinii biegłego zastosowane leczenie w przypadku zębów 13, 14 było prawidłowe, a poniesione koszty uzasadnione. Powód zgłosił się w odpowiednim czasie do lekarza stomatologa oraz podjął właściwe leczenie. Wykonano wszystkie możliwe procedury, które są refundowane przez NFZ. Wysokość poniesionych kosztów leczenia został potwierdzona wystawionym przez usługodawcę paragonem fiskalnym. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 444 § 1 zd. 1 k.c. należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną kwotę 300 złotych.

Powyższe skutkowało zasądzeniem od pozwanego na rzecz powoda kwoty 8.300 zł jak w punkcie 1a wyroku.

Żądnie zasądzenia odsetek ustawowych znajduje oparcie w treści przepisów 359 § 1 k.c., 481§1 k.c., art. 455 k.c. i 817 § 1 k.c. oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Pismem z dnia 17 czerwca 2021 r. powód zgłosił szkodę ubezpieczycielowi oraz wezwał go do zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w kwocie 60.000 zł. Nadto, powód wezwał pozwanego do zapłaty na jego rzecz kwoty 2.000 zł na poczet kosztów leczenia stomatologicznego. (...) S.A..

Zgodnie z przedstawionymi dokumentami ubezpieczyciel potwierdził otrzymanie zgłoszenia szkody pismem z dnia 28 czerwca 2021 r., a więc powinien był świadczyć do dnia 28 lipca 2021 r. Pierwszym dniem zwłoki jest zatem dzień 29 lipca 2021 r.

Żądanie wyłożenia przez pozwanego sumy potrzebnej na koszty leczenia w kwocie 10.200 zł znajduje oparcie w art. 444 § 1 k.c., zgodnie z którym na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia (...).

Odbudowa zęba 12 nie może być wykonana, gdyż powód miał lub będzie wymagał usunięcia tego zęba. Jak wynika z opinii biegłego to powód co do zębów 13 i 14 miał przeprowadzone w nich leczenie kanałowe, co kwalifikuje go do odbudowy tych zębów metodami protetycznymi polegającymi na wykonaniu wkładów koronowo - korzeniowych z wytworzeniem zrębu koronowego i założenie na nich ceramicznych koron protetycznych. W tym przypadku koszt wynosi: 800 zł za jeden wkład koronowo - korzeniowy oraz 1400 zł za jedną koronę ceramiczną, a zatem łącznie 4400 zł. Następnie po wygojeniu zębodołu po ekstrakcji zęba 12 należy przeprowadzić leczenie implantologiczne koszt wynosi 3500 zł za implant, 700 zł łącznik, 1600 zł korona ceramiczna. Razem koszt: 10200 złotych.

Z uwagi na rozmiar uszkodzeń twardych tkanek zębów 13, 14 i konieczność ekstrakcji zęba 12, a także niepewności co do możliwości wprowadzenia i utrzymania implantu z uwagi na znaczny zanik wyrostka zębodołowego w miejscu po ekstrakcji zęba, według biegłego ta metoda jest najbardziej korzystną metodą dla powoda. Wówczas uszkodzone zęby są odbudowane pojedynczo, co ułatwia ewentualne leczenie powikłań.

Powyższe skutkowało zasądzeniem od pozwanego na rzecz powoda kwoty 10.200 zł jak w punkcie 1b wyroku.

Mając na uwadze, w piśmie z dnia z dnia 30 stycznia 2023 roku, strona powodowa rozszerzyła powództwo wnosząc o zasądzenie na rzecz powoda od pozwanego kwoty 10.200 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia następnego po doręczeniu niniejszego pisma pozwanemu do dnia zapłaty, na poczet kosztów leczenia - odbudowy protetycznej uszkodzonych zębów powoda w efekcie zdarzenia drogowego z dnia 14 maja 2021 r., zaś odpis pisma pełnomocnika powoda doręczono stronie pozwanej w dniu 9 lutego 2023 roku termin początkowy naliczania odsetek ustawowych od kwoty 10.200 złotych określono na dzień 10 lutego 2023 roku.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą stosunkowo rozdzielenia kosztów – na podstawie art. 100 k.p.c. Po stronie powoda koszty wyniosły 3.600 zł ( koszty zastępstwa procesowego ). Powód przegrał proces w ok.22%, zaś wygrał w ok. 78%. Po stronie pozwanego koszty procesu ostatecznie wyniosły kwotę 3.600 złotych, albowiem w pkt. 5 wyroku zwrócono stronie pozwanej zaliczkę uiszczoną na poczet dowodu z opinii biegłego.

Powoda, zgodnie z podaną zasadą powinny obciążać w kwocie 1.584 zł ( zł 7.200 x 22 %), zaś pozwanego koszty powinny obciążać w kwocie 5.616 złotych (7.200 zł x 78 %). Powodowi zatem należy się zwrot kosztów w kwocie 2.016 zł (3600 zł –1.584 zł ). Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie 3 wyroku.

Nieuiszczone koszty sądowe wyniosły łącznie 2.992, 24 zł ( opłata od pozwu oraz koszty opinii biegłego). Na podstawie na podstawie art. 82 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 uksc w zw. z art. 100 kpc od pozwanego pobrano 2.3333,94 zł tj. 78 % tej kwoty – bowiem w takim stosunku przegrał on proces.

W punkcie 5 wyroku nakazano zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa kwotę 600 złotych tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki uiszczonej na poczet dowodu z opinii biegłego stomatologa.

Sędzia Wojciech Wysoczyński