Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2023 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: sędzia Juliusz Ciejek

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Kosowska

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2023 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. P.

przeciwko L. C., P. (...) Spółce Jawnej z siedzibą w O.

o zapłatę

I.  powództwo oddala,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 10.817 (dziesięć tysięcy osiemset siedemnaście) zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 711/21

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 9 lipca 2021 r. przeciwko (...) E. C., P. (...) Spółka Jawna powód Z. P. wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 336.928,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami od daty wezwania do dnia zapłaty z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości – drogi wewnętrznej – położonej w O., przy ul. (...), oznaczonej numerem działki (...), dla której Sąd Rejonowy w O., VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) za okres od 28.08.2015 r. do 30.06.2020 r. w tym:

- 126.000 zł i dalej po 2.000 zł miesięcznie przez osoby nieuprawnione, które albo były zatrudnione w Spółce albo korzystały z jej usług i innych, które przejeżdżały, przechodziły lub w inny sposób korzystały z działki,

- 155.000 zł i dalej po 2.700 zł miesięcznie z tytułu bezumownego parkowania samochodów, co najmniej trzech samochodów ciężarowych za ten sam okres po 30 zł dziennie za sztukę,

- 45.928,81 zł z tytułu częściowego ponoszenia kosztów opłaty za użytkowanie wieczyste za ten okres.

Ponadto, wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów z ewentualnego zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w O. przy ul. (...), oznaczonej numerem działki nr (...) pow. 5.948 m ² dla której Sąd Rejonowy w O. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Cała działka stanowi drogę wewnętrzną. Działka ta powstała z działki o numerze (...), na której została ustanowiona służebność w postaci drogi koniecznej szerokości 4 m wzdłuż ogrodzenia m.in. na rzecz pozwanej. Zdaniem powoda, pozwana bezumownie korzysta z przedmiotowej działki od dnia 28.08.2015 r. poprzez przejazd, przejście osób nieuprawnionych i parkowanie samochodów, w tym poza miejscem ustanowienia drogi koniecznej. Powód nie wyraził na powyższe zgody. Pozwana do dnia złożenia pozwu nie uiściła żadnej kwoty z tytułu korzystania z nieruchomości powoda. W ocenie powoda tylko właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu przysługuje służebność polegająca na prawie przejścia i przejazdu. Pozostałe osoby mogą korzystać z nieruchomości powoda tylko i wyłącznie za jego wiedzą i zgodą oraz stosowną opłatą. Jako podstawę prawną swoich żądań powód wskazał art. 224 § 2 k.c. i art. 225 k.c. W ocenie powoda, pozwana powinna zwrócić 1/5 opłaty z tytułu użytkowania wieczystego za lata 2015-2020 r. Ponadto wskazał, że mógłby w okresie kiedy pozwana korzystała bezumownie z nieruchomości, osiągnąć dochody znacznie przekraczające dochód z czynszu dochodzony niniejszym pozwem (pozew k. 4-7).

W odpowiedzi na pozew pozwana L. C., P. (...) Spółka Jawna z siedzibą w O. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za czas od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana zaprzeczyła, aby przedstawiciele jak i pracownicy parkowali i bezumownie korzystali z nieruchomości, której użytkownikiem jest powód stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...). Powód nie wykazał, aby do naruszeń dochodziło w okresie objętym pozwem tj. od dnia 28.08.2015 r. do dnia 30.06.2020 r. Pozwana zakwestionowała zdjęcia dołączone do pozwu oraz wskazała, że znaczna część zdjęci uwidacznia pojazdy, które nie są i nigdy nie były własnością pozwanej spółki. Pozwana zarzuciła powodowi, że nie wskazał w jakim zakresie pozwana korzystała z nieruchomości powoda. Wskazała, że jest właścicielem działek oznaczonych aktualnie numerami ewidencyjnymi (...) wchodzącymi w skład nieruchomości, która ma urządzoną księgę wieczystą nr (...), na terenie której znajduje się siedziba spółki. Poprzednio działka ta była oznaczona numerem 62/14. Pozwanej przysługuje prawo służebności przechodu i przejazdu przez działkę (...) (poprzednio 62/17 i 62/20) będącą w użytkowaniu wieczystym powoda. Pozwana wskazała, na przepis art. 290 § 1 i 2 k.c. zgodnie, z którym w razie podziałów nieruchomości władnącej i nieruchomości obciążonej, zasadniczo służebność utrzymuje się na każdej z nowoutworzonych przez podział części. Nawet jeżeli dochodziłoby do korzystania z nieruchomości powoda przez pozwaną w sposób opisany w pozwie, to nie miałoby ono charakteru bezprawnego lecz stanowiłoby wykonywanie prawa ze służebności gruntowej (odpowiedź na pozew k. 46-48).

Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2023 r. Sąd ograniczył przedmiot rozprawy do badania kwestii zasady odpowiedzialności pozwanej (k. 362v).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27.11.1997 r. decyzją Prezydenta Miasta O. został zatwierdzony podział nieruchomości uregulowanej w KW nr (...) stanowiącej własność Gminy O., będącej w użytkowaniu wieczystym Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o. w O., położonej w mieście O. w obrębie ewidencyjnym nr 80 przy ul. (...), oznaczonej jako działka nr (...). Podział działki (...) nastąpił na następujące działki:

1.  działkę nr (...) o pow. 1.3740 m ²,

2.  działkę nr (...) o pow. 1.528 m ²,

3.  działkę nr (...) o pow. 3.873 m ²,

4.  działkę nr (...) o pow. 2.488 m ².

W celu zapewnienia dojazdu do działek nr (...) na działce nr (...) miała zostać ustanowiona służebność drogowa polegająca na wykonywaniu prawa przejścia i przejazdu przez działkę. Z zapisu w akcie notarialnym z dnia 23 grudnia 1996 r. wynika jedynie, że służy ona wzdłuż granicy działek (...) – obecnie (...) (k. 357, 348), czyli do wjazdu w bramę Firmy (...).

(dowód: decyzja z dnia 27.11.1997 r. – k. 138)

Decyzją Prezydenta Miasta O. z dnia 23.02.1998 r. został zatwierdzony podział nieruchomości uregulowanej w KW nr (...) stanowiącej własność Gminy O., będącej w użytkowaniu wieczystym Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o. w O., położonej w mieście O. w obrębie ewidencyjnym nr 80 przy ul. (...), oznaczonej jako działka nr (...). Podział działki (...) nastąpił na następujące działki:

1.  działkę nr (...) o pow. 1.2530 m ²,

2.  działkę nr (...) o pow. 1.210 m ².

Podział został zatwierdzony pod warunkiem, że przy zbywaniu działki nr (...) zostanie ustanowiona służebność drogowa polegająca na wykonywaniu prawa przejścia i przejazdu przez działkę nr (...).

(dowód: decyzja z dnia 23.02.1998 r. wraz z mapą z projektem podziału nieruchomości – k. 141-143)

W 2009 r. Gmina O. była właścicielem nieruchomości, będącej wówczas w użytkowaniu wieczystym R. P. i E. P., stanowiącej działki gruntu nr (...) położonej w O., przy ul. (...) dla której Sąd Rejonowy w O. prowadził księgę wieczystą o nr (...).

Sąd Rejonowy w Olsztynie postanowieniem z dnia 28.01.2009 r. na nieruchomości stanowiącej wyżej wskazane działki:

- ustanowił na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu nr (...), położonej w O. przy ul. (...), objętej księgą wieczystą Kw nr (...), służebność drogi koniecznej, polegającej na prawie przejścia i przejazdu, która ma być wykonana pasem na działce gruntu 62/20 o powierzchni 1.774 m ² (oznaczona kolorem czerwonym na sporządzonym przez biegłego projekcie znajdującym się w aktach sprawy I Ns 424/06,

- ustanowił na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu nr (...), położonej w O. przy ul. (...), objętej księgą wieczystą Kw nr (...), służebność drogi koniecznej, polegającej na prawie przejścia i przejazdu, która ma być wykonana pasem na działce gruntu 62/20 o powierzchni 1.774 m ² (oznaczona kolorem czerwonym na sporządzonym przez biegłego projekcie znajdującym się w aktach sprawy (...)).

W tym samym postanowieniu Sąd zasądził solidarnie od właścicieli nieruchomości władnących na rzecz użytkowników wieczystych nieruchomości obciążonych kwotę 2.331 zł rocznie tytułem wynagrodzenia za ustanowienie służebności, płatną do 31 grudnia każdego roku.

(dowód: postanowienie Sądu z dnia 28.01.2009 r. wraz z załącznikiem – k. 11-14 oraz k. 107-109)

Decyzją Prezydenta Miasta O. z dnia 12.08.2011 r. został zatwierdzony podział nieruchomości zabudowanej stanowiącej własność Gminy O., będącej w użytkowaniu wieczystym R. P. i E. P. położonej w obrębie ewidencyjnym miasta O. nr 80 przy ul. (...), w skład której wchodziła działka oznaczona numerem (...). Podział działki (...) nastąpił na następujące działki:

3.  działkę nr (...) o pow. 0,5948 ha,

4.  działkę nr (...) o pow. 0,6032 ha,

5.  działkę nr (...) o pow. 0,0420 ha,

6.  działkę nr (...) o pow. 0,0129 ha.

Działka nr (...) stanowiła drogę wewnętrzną.

(dowód: decyzja z dnia 12.08.2011 r. wraz z mapą z projektem podziału nieruchomości – k. 15-17, k. 105-106 oraz k. 139-140)

Powód Z. P. od 28.08.2015 r. jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w O. przy ul. (...), oznaczonej numerem działki (...) o pow. 5.948 m ², dla której Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Sposób korzystania z nieruchomości został oznaczony w księdze wieczystej jako drogi.

(dowód: odpis zwykły księgi wieczystej o numerze (...) – k. 8-10, wydruk zupełnej księgi wieczystej o numerze (...) – k. 49-80).

W księdze wieczystej o numerze (...) dotyczącej nieruchomości użytkowanej przez powoda oznaczonej numerem (...) zostało ujawnione ograniczone prawo rzeczowe tj. prawo przejścia i przejazdu przez działki (...) na rzecz właścicieli i użytkowników działek nr (...) opisanych w KW nr (...), (...), (...) wpisane w KW nr (...), które zamknięto z nr (...).

(dowód: wydruk zupełnej księgi wieczystej o numerze (...) – k. 49-80)

W dniu 25.03.2003 r. decyzją Prezydenta Miasta O. został zatwierdzony podział nieruchomości uregulowanej w KW nr (...) stanowiącej własność Gminy O., będącej w użytkowaniu wieczystym L. C., P. (...) Spółka Jawna w O. i G. W. W., położonej w mieście O. w obrębie ewidencyjnym nr 80 przy ul. (...), oznaczonej jako działka nr (...). Podział działki (...) nastąpił na następujące działki:

5.  działkę nr (...) o pow. 0,1064 m ²,

6.  działkę nr (...) o pow. 0,1367 m ²,

7.  działkę nr (...) o pow. 0,2857 m ².

Odpowiednia służebność zapewniając działce nr (...) dostęp do drogi publicznej opisana została w Kw (...) i (...).

(dowód: decyzja z dnia 25.03.2003 r. wraz z projektem podziału nieruchomości i mapą – k. 144-145)

Dla nieruchomości stanowiącej działki oznaczone numerami ewidencyjnymi (...), w wyniku odłączenia ich z księgi wieczystej nr (...), została założona w dniu 22.01.2004 r. nowa księga wieczysta. Księga wieczysta prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w O. o numerze (...).

Powyższa nieruchomość stanowi własność Gminy O., a jej użytkownikiem wieczystym jest pozwana spółka (...). C. i P. (...) spółka jawna z siedzibą w O. – gdzie znajduje się jej siedziba.

(dowód: wydruk zupełny księgi wieczystej o numerze (...) – k. 81-95)

Pismem z dnia 24.02.2016 r. powód został poinformowany przez Urząd Miasta O., że opłata roczna za użytkowanie wieczyste nieruchomości składającej się z działki nr (...) wynosi 47.512,62 zł i powinna być uiszczana bez wezwania w terminie do 31 marca każdego roku.

(dowód: pismo Urzędu Miasta O. z dnia 24.02.2016 r. – k. 22)

Pismem z dnia 15.09.2016 r. powód poinformował pozwaną, że jest nowym użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w O. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) oznaczonej numerem działki nr (...). W tym samym piśmie wezwał pozwaną do ustalenia odpłatności za korzystanie z tej nieruchomości – drogi przez klientów i pracowników pozwanej.

(dowód: pismo powoda z dnia 15.09.2016 r. wraz z potwierdzeniem nadania – k. 19)

Następnie powód wezwał pozwaną pismem z dnia 23.04.2019 r. do zapłaty kwoty 216.000 zł na którą to kwotę składała się kwota 98.000 zł z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości w postaci wjazdu i przejazdu przez działkę (...) za okres 28.08.2015 r. do 23.04.2019 r. oraz kwota 118.000 zł z tytułu bezumownego parkowania, co najmniej trzech samochodów za okres 28.08.2015 r. do 23.04.2019 r.

(dowód: pismo powoda z dnia 23.04.2019 r. wraz z potwierdzeniem nadania – k. 20)

Powód, jako użytkownik wieczysty nieruchomości, za okres objęty żądaniem pozwu nie uiszczał opłat z tytułu użytkowania wieczystego na rzecz Gminy. Z tytułu tych należności toczyły się przeciwko niemu postępowania egzekucyjne. Nieruchomość była wystawiana na sprzedaż, ale nie było chętnych do nabycia. Powód był z zawodu radcą prawnym zarejestrowanym w Izbie w Ł..

(dowód: przyznane k.322v)

Pozwana (...) E. C., P. (...) Spółka Jawna jest obecnie użytkownikiem wieczystym działek (...) (poprzednio oznaczonej jako (...)) i właścicielem znajdujących się na nich budynków. Spółka zajmuje się sprzedażą hurtową i ma około 30 samochodów, w tym 7 ciągników siodłowych i 9 samochodów ciężarowych o masie całkowitej 12-18 ton. Współpracuje też z innymi firmami i korzysta z ich transportu. Samochody przyjeżdzające do Firmy wjeżdżają na jej teren po działce powoda po lewej stronie ((...)) lub dojeżdżająco niej przejazdem od ulicy (...) z tyłu budynków pozwanej. Czasami zdarza się że samochody czekają na wjazd na teren Firmy (...) na drodze powoda lub jej brzegu.

W 2020 r. Firma (...) wydzierżawiła od gminy O. przylegający do wjazdu na jej teren fragment działki nr (...), utwardzała go i zaczęła parkować tam swoje od lipca 2020 samochody w ilości do 3 sztuk.

Dowód: zeznania śwd. A. S. k. 362, M. R. k.361, L. C. k.325)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenia powoda są bezzasadne i jako takie nie zasługują na uwzględnienie.

Pozwanej, jako użytkownikowi wieczystemu działek (...) (poprzednio wchodzących w skład działki nr (...)), przysługuje służebność drogi koniecznej w postaci prawa przechodu i przejazdu przez działkę powoda o nr (...) (pierwotnie objętą działką o nr (...)), opisaną jako drogę wewnętrzną, która nie jest sprecyzowana w sposób bliżej określony.

Z zapisu w akcie notarialnym z dnia 23 grudnia 1996 r. wynika jedynie, że służy ona wzdłuż granicy działek (...) – obecnie (...) (k. 357, 348), czyli do wjazdu w bramę Firmy (...).

Ani z twierdzeń stron, ani z dowodów przez nie przedstawionych nie wynika aby istniał uzgodniony sposób wykorzystania działki powoda w tym zakresie.

W tej sytuacji aby zdefiniować zakres uprawnień powodów sięgnąć należy do art. 287 k.c., który definiuje podstawy ustalenia zakresu i sposobu wykonywania służebności gruntowej. Zgodnie z nim zakres służebności gruntowej i sposób jej wykonywania oznacza się, w braku innych danych, według zasad współżycia społecznego przy uwzględnieniu zwyczajów miejscowych.

Zakres służebności gruntowej oraz sposób jej wykonywania powinien być określony w umowie, decyzji administracyjnej lub orzeczeniu sądu, na mocy których służebność powstaje. Jeżeli to nie nastąpiło jak jest to w przedmiotowym przypadku, określenie zakresu i sposobu wykonywania służebności powinno nastąpić według zasad współżycia społecznego przy uwzględnieniu zwyczajów miejscowych, które pełnią rolę pomocniczą w tym zakresie. Przepis art. 287 k.c. jest więc konkretyzacją art. 5 i art. 56 k.c. w stosunku do wykonywania służebności gruntowej.

Inne przepisy służące konkretyzacji treści służebności. Art. 287 k.c. należy powiązać funkcjonalnie z art. 285 § 2 oraz art. 288 k.c.. Przepis art. 288 k.c., stanowiący, że służebność powinna być wykonywana w taki sposób, żeby jak najmniej utrudniała korzystanie z nieruchomości obciążonej, rozwija i uzupełnia regulację komentowanego artykułu.

Pojęcie zwyczajów miejscowych odnosi się do określonej powszechnie przyjętej praktyki wykonywania służebności, od przyjętego, ukształtowanego historycznie sposobu wykonywania służebności w konkretnym miejscu. Korzystanie zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem przez właścicieli z gruntu i rozwijanie swojej gospodarki jest ekonomiczną prawidłowością. Okoliczność więc, że w związku z tym zwiększy się częstotliwość korzystania z drogi biegnącej przez grunty obciążone służebnością, nie może być uważana za rozszerzenie służebności.

W powyższej kwestii wypowiedział się SN w wyroku z 30.3.2017 r. (V CSK 617/16, L.):

"Za mieszczące się w ramach wykonywania służebności przez właściciela nieruchomości władnącej lub jej użytkownika wieczystego uznaje się także korzystanie z nieruchomości obciążonej w granicach treści służebności przez osoby reprezentujące ich prawa. Zaliczają się do tych osób w szczególności ich domownicy i pracownicy oraz dzierżawcy i najemcy nieruchomości władnącej wraz z domownikami i pracownikami. W przypadku służebności drogowej zapewniającej łączność z drogą publiczną nieruchomości, która jest wykorzystywana do prowadzenia działalności handlowo-usługowej, za osoby reprezentujące prawa właściciela lub użytkownika wieczystego na równi z pracownikami należy również uznawać dostawców towaru. Korzystanie przez z nich z nieruchomości obciążonej w granicach treści służebności mieści się zatem w ramach wykonywania służebności przez właściciela nieruchomości władnącej lub jej użytkownika wieczystego. Taką ocenę narzuca przeznaczenie nieruchomości władnącej i dostosowany do niego cel ustanowionej służebności; jej społeczno-gospodarcze przeznaczenie. Nie inaczej, z tych samych przyczyn, należy ocenić korzystanie z nieruchomości obciążonej w granicach treści służebności przez klientów sklepów i punktów usługowych znajdujących się na nieruchomości władnącej".

Warto przytoczyć interesujące rozważania SN z uzasadnienia powołanego wyżej wyroku: " Zakres służebności gruntowej, której źródłem jest umowa, i sposób, w jaki ma być wykonywana, określa przede wszystkim wola stron, przy uwzględnieniu – oczywiście – także, jak w przypadku wszystkich innych czynności prawnych, skutków, jakie łączą z tą umową: ustawa, zasady współżycia społecznego i ustalone zwyczaje (art. 56 k.c.). Umowa o ustanowienie służebności gruntowej może mieć w zależności od potrzeb uzasadnionych okolicznościami danego przypadku różny stopień szczegółowości. Przykładowo w umowie ustanowienia służebności przechodu i przejazdu mogą strony zamieścić postanowienia określające czas korzystania z drogi w oznaczony sposób: kiedy można przechodzić, a kiedy przejeżdżać, godziny przejazdu, częstotliwość przejazdów, rodzaj dopuszczonych pojazdów, czy wszystkie osoby reprezentujące prawa właściciela mogą zarówno przechodzić, jak i przejeżdżać, czy też tylko niektóre z nich mogą przechodzić i przejeżdżać, a pozostałe wyłącznie przechodzić. Zgodnie z art. 287 k.c., zakres służebności gruntowej i sposób jej wykonywania oznacza się w braku innych danych według zasad współżycia społecznego przy uwzględnieniu zwyczajów miejscowych. Znaczenie tego przepisu w odniesieniu do służebności gruntowej ustanowionej na podstawie umowy jest jednak ograniczone ze względu na daleko idącą jego zbieżność z regulacją art. 56 k.c.. Zacieśnia się w istocie do zastąpienia przy określeniu zakresu i sposobu wykonywania służebności gruntowej ustanowionej umową "ustalonych zwyczajów", o których mowa w art. 56 k.c., "zwyczajami miejscowymi"".

Przenosząc powyższe rozważania na użytek niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że nieruchomość powoda została wydzielona decyzją z 12 sierpnia 2011 r. z działki (...), jako droga wewnętrzna, bez szczegółowego opisania zakresu tej służebności. Położona była ona w kompleksie obiektów przemysłowych, w których prowadzono różnego typu działalność gospodarczą. Pozwana Spółka prowadzi tam działalność o charakterze handlowym. Przyjmuje dostawy towarów i sprzedaje je kontrahentom. Istną cechą tej działalności jest właśnie korzystanie ze służebności przechodu i przejazdu tak przez pozwaną jak i jej kontrahentów. Prawo to więc służy, jak wyżej wyjaśniono, nie tylko pozwanej jak i osobom korzystającym z jej uprawnienia.

Z tego względu roszczenie powoda o zapłatę 126.000 zł jest pozbawione podstaw prawnych. Podobnie bezzasadne jest żądanie przyznania powodowi kwoty po 2.000 zł miesięcznie za kolejne miesiące, gdyż poprowadziłoby to do ustanowienia odpłatnej służebności, co jak dotąd nie miało miejsca.

Podobnie bezzasadne jest żądanie zapłaty kwoty 45.928,81 zł z tytułu częściowego ponoszenia kosztów opłaty za użytkowanie wieczyste za ten okres. Koszty te obciążają użytkownika wieczystego, a nie uprawnionego do korzystania z nieruchomości z tytułu służebności gruntowej. Dodatkowo skoro powód nie uiścił powyższej kwoty, a jej egzekucja nie przyniosła rezultatu, to nie sposób mówić o szkodzie po stronie powoda i odpowiedzialności pozwanej wobec niego z tego tytułu.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdził zasadności roszczenia powoda co do kwoty 155.000 zł i dalej po 2.700 zł miesięcznie z tytułu bezumownego parkowania samochodów, co najmniej trzech samochodów ciężarowych za ten sam okres po 30 zł dziennie za sztukę.

Należy tu wyraźnie podkreślić, że powołani, w tym również i przez powoda świadkowie przesłuchani na rozprawie, nie potwierdzili jego zarzutów o parkowaniu na działce (...) samochodów pozwanego. W szczególności. Świadek S. C. podał, że bardzo rzadko widuje aby samochody Firmy (...) parkowały wzdłuż drogi. Nie był w stanie określić czasu parkowania Podał, że raczej stają na działce oznaczonej nr (...) (k. 323). Podobnie zeznali też śwd. W. C. (k.323v), R. B. k. 323v, D. J. (k.324), R. G. k.324v, R K. k. 324v, L C. k. 324-326. Co prawda niektórzy z nich widzieli samochody parkujące na poboczu ale nie potrafili zidentyfikować do kogo one należą.

Z kolei świadek S. P. – żona powoda, potwierdziła w swoich zeznaniach, że w okresie gdy tam bywała widziała dużo zaparkowanych pojazdów wzdłuż działki jej męża i były oznaczone logo firmy (...). Świadek ta była jednak na nieruchomości po raz pierwszy, jak zeznała, w lipcu 2020 r. a więc po okresie objętym żądanie pozwu co do kwoty 155.000 zł do czerwca 2020 r. (k. 214-215).

Przesłuchani w trybie pisemnym świadkowie powoda (J. K. k. 18, E. K. 192, W. C. k.198, M. G. k. 202, C. W. k.206, zgodnie potwierdzili, że wzdłuż drogi parkowało wiele samochodów, w tym z logo firmy (...). Nie wskazali oni jednak konkretnych dat swojej bytności na nieruchomości powoda. Co ważniejsze, ich zeznań nie potwierdziły też w tym zakresie wykonane przez powoda zdjęcia.

Analiza zdjęć dostarczonych przez powoda jak na karcie 18, 240-319, nie dostarczyła dowodów aby na działce powoda stanowiącej drogę dojazdową w sposób trwały parkowały samochody pozwanej lub jej klientów, bądź pracowników. Należy tu zaznaczyć, że nawet czasowy postój celem oczekiwania na możliwość wjazdu lub rozładunku samochodu nie rodzi w ocenie Sądu w przedmiotowej sytuacji prawa do domagania się przez powoda odpłatności za parkowanie, gdyż jest to w istocie przejaw korzystania ze służebności zgodnie z przyjętymi obyczajami.

Świadkowie wskazywali, że rzekomo miało tam wzdłuż drogi w ich bytności parkować wiele samochodów z logiem Firmy (...). Zdjęcia nie potwierdzają tych okoliczności. Jedynym zgrupowaniem samochodów tej firmy przy drodze powoda są zdjęcia jak na kartach 245-275. Stoją one jednak albo na działce gminnej nr (...), albo na terenie nie należącym do powoda. Należy tu zaznaczyć, jak przyznał to sam powód (k. 367), że o częściowym parkowaniu samochodów L. na działce gminnej można mówić dopiero od lipca 2020 r., kiedy ten teren został utwardzony. Pozew wniesiony 9 lipca 2021 r. obejmował żądanie zapłaty za okres do 30 czerwca 2021 r. Pozostałe zdjęcia prezentują albo pojedyncze samochody firmy (...) (często te same z różnych ujęć), albo inne pojazdy co do których nie można ustalić właściciela bądź wykazać, że są powiązane z pozwaną. Tak więc świadkowie nie mogli widzieć w opisanym okresie poprzedzającym wniesienie pozwu wielu samochodów Firmy (...) zaparkowanych na drodze powoda, bo zapewne powód udokumentował by to na zdjęciach. Natomiast zdjęcia ukazujące samochody tej Firmy zaparkowane przy drodze (a nie na drodze) powoda stały na działce Gminy, a nie powoda. Ponadto pojedyncze samochody pozwanej sfotografowane przez powoda ( np. k. 299) mogły w istocie stać na tej działce jedynie w oczekiwaniu na rozładunek lub wjazd, jak podał to świadek L. C. (k. 325-326).

W tej sytuacji wartość dowodowa wskazanych przez powoda świadków (przesłuchanych na piśmie) jest niewielka i nie pozwala na ustalenie na ich podstawie stanu faktycznego.

Dodatkowo odnosząc się do kwestii podniesionej przez powoda w ostatnim piśmie procesowym, już po zamknięciu rozprawy w przedmiocie naruszenia zakresu służebności w postaci dojazdu do miejsca parkowania na działce Gminy O. o nr (...), stwierdzić należy, że:

- jak wynika z samych twierdzeń powoda samochody na tym terenie zaczęły parkować dopiero od lipca 2020 r., kiedy ten teren został utwardzony. Okres ten nie był przeto objęty żądaniami zawartymi w pozwie określonymi do 30 czerwca 2020 r.,

- zebrany materiał nie dostarczył dowodów w jaki sposób stojące tam pojazdy znalazły się na tej działce. Czy wjechały tam z działki powoda ((...)), czy też z działki pozwanej ((...)).

Sąd pominą wnioski dowodowe powoda zawarte w pismach z dnia 15 listopada 2022 r. (k 230) i 7 stycznia 2023 r. jako spóźnione i nieistotne dla rozstrzygnięcia.

Sąd uznał, że powód nie udowodnił swoich roszczeń. Dochodząc zapłaty to powód zgodnie z art. 6 k.c. powinien wykazać kiedy w jakim miejscu i przez jaki czas samochody pozwanej parkowały na jego terenie. Powód nie sprostał temu obowiązkowi, a jako były radca prawny powinien zdawać sobie sprawę z konsekwencji jakie niesie to dla oceny jego żądań. Wnioskowane dowodowe miał możliwość złożyć dużo wcześniej. Nie jest to jego pierwsza sprawa na tle korzystania z tej drogi. Z tej przyczyny powództwo oddalono jako bezzasadne.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. poprzez obciążanie powoda obowiązkiem ich zwrotu na rzecz pozwanej w całości, z uwagi na przegranie procesu.

Koszty procesu po stronie pozwanej obejmowały wynagrodzenie pełnomocnika (radca prawny) w stawce wynikającej z § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (10.800 zł) i opłatę od pełnomocnictwa (17 zł).

Z tego względu Sąd zasądził od pozwanych na rzecz powoda kwotę 10.817 zł, o czym orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

O odsetkach od zasądzonych kosztów procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.