Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 43/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

M. K.

I. w dniu 10 lipca 2021 roku w W. na ulicy (...) dokonał rozboju na osobie O. K., w ten sposób, że używając przemocy wobec osoby w postaci uderzenia go pięścią w klatkę piersiową i tułów, przewrócenia na ziemię oraz kopania, a także grożąc pozbawieniem życia, przy czym groźby wzbudziły uzasadnioną obawę, że będą spełnione, zabrał w celu przywłaszczenia paczkę papierosów marki LD wartości 14 zł oraz rower typu górskiego wartości 500 zł, powodując łączną szkodę w wysokości 514 zł w mieniu O. K., zaś w wyniku zdarzenia pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci obrzęku miękkich tkanek na przedniej powierzchni lewego podudzia, przy czym dokonał umyślnego zamachu na zdrowie działając publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, tj. o czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

II. w dniu 10 lipca 2021 roku w W. na ul. (...) umyślnie uszkodził cudzą rzecz ruchomą, działając publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, w ten sposób, że kopnął w błotnik poruszającego się samochodu osobowego marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), wgniatając go, powodując szkodę w wysokości 2500 zł w mieniu S. T., tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. M. K. mieszka w B.. W dniu 10 lipca 2021 roku jechał pociągiem, wysiadł na stacji kolejowej w miejscowości W. na skutek usunięcia go z pociągu przez konduktora. M. K. zabłądził, tułał się po mieście, spożywał alkohol. Na ul. (...) interweniowali wobec niego funkcjonariusze Policji w związku z tym, że spał na ławce, co widział S. T., idący do myjni samochodowej po swój samochód. Gdy następnie M. K. znajdował się na skrzyżowaniu ulicy (...) z ulicą (...), przejeżdżał tamtędy swoim samochodem osobowym marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) S. T.. S. T. zatrzymał się na ulicy (...), chcąc umożliwić przejście na drugą stronę jezdni znajdującemu się na jego pasie ruchu M. K.. Zachowanie M. K. wskazywało, że znajduje się pod wpływem alkoholu. M. K. jednak cofnął się o krok i dał znak ręką S. T., że ten ma pojechać dalej. Gdy S. T. ruszył, M. K. kopnął w błotnik jego pojazdu, wgniatając go. S. T. odjechał do miejsca zamieszkania, po czym zawiadomił Policję. M. K. spowodował szkodę w wysokości 2500 zł.

M. K. dokonał uszkodzenia umyślnie, działając publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.

wyjaśnienia oskarżonego M. K. w części

zeznania świadka S. T.

dokumentacja fotograficzna

protokół oględzin osoby wraz z dokumentacją fotograficzną

00:08:07-00:31:49 na k. 191-193, 00:04:17-00:22:01 na k. 438v-440

00:52:30-01:04:27 na k. 194-195

k. 51-56

k. 63-65, k. 89-91

2. Po tym zdarzeniu M. K. postanowił wrócić na dworzec PKP. Szedł ulicą (...), gdy z naprzeciwka na rowerach jechali O. K. wraz ze swoim kuzynem W. K.. M. K. zaszedł drogę O. K., złapał za kierownicę jego roweru i zapytał, czy ma papierosa. W. K. odjechał kawałek dalej i zatrzymał się obserwując całe zdarzenie. O. K. wyciągnął z kieszeni spodni paczkę papierosów i zaproponował jednego M. K.. Wówczas M. K. wyrwał mu całą paczkę Następnie uderzył go pięścią w klatkę piersiową i tułów, przewrócił na ziemię i kopał. Mówił O. K., że go zabije. Groźby te wzbudziły w O. K. uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione. Po chwili M. K. zabrał rower O. K. i odjechał nim w stronę dworca PKP. Całe zdarzenie obserwowała też znajdująca się w swoim ogródku G. D.. Krzyczała, by M. K. dał spokój O. K.. Gdy M. K. odjechał, zawołała do siebie O. K. i W. K., a następnie wezwała Policję.

M. K. zabrał O. K. w celu przywłaszczenia paczkę papierosów marki LD wartości 14 zł oraz rower typu górskiego wartości 500 zł.

O. K. doznał obrażeń w postaci obrzęku miękkich tkanek na przedniej powierzchni lewego podudzia.

M. K. dokonał umyślnego zamachu na zdrowie działając publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.

wyjaśnienia oskarżonego M. K. w części

zeznania świadka O. K.

zeznania świadka G. D.

zeznania świadka W. K.

protokół przeszukania osoby

protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

protokół oględzin miejsca wraz dokumentacją fotograficzną

dokumentacja medyczna O. K.

protokół oględzin osoby wraz z dokumentacją fotograficzną

opina sądowo-lekarska dot. O. K.

00:08:07-00:31:49 na k. 191-193, 00:04:17-00:22:01 na k. 438v-440

k. 8v-9, k. 10v, k. 32v, k. 91, 00:32:58-00:51:34 na k. 193v-194

k. 17v-18, 01:06:19-01:19:13 na k. 196-196v, 00:23:46-00:31:15 na k. 440-441

k. 25v

k. 3-5

k. 6-7v

k. 16-17, k. 97-98

k. 30-31, k. 34

k. 63-65, k. 89-91

k. 100-100v

3. W toku postępowania M. K. został poddany jednorazowemu badaniu sądowo-psychiatrycznemu. Biegli u M. K. nie rozpoznali choroby psychicznej. Stwierdzili funkcje intelektualne w granicach normy. W czasie popełnienia zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność do rozumienia znaczenia czynu i zachowaną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem.

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna dot. M. K.

k. 120-121

4. M. K. był uprzednio karany. Ma wykształcenie średnie, nie posiada stałego zatrudnienia. Nie posiada majątku większej wartości. Jest kawalerem, nie ma dzieci.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

dane osobowe podane przez oskarżonego na rozprawie

k. 285

k. 190-191v

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1, 1.1.2

wyjaśnienia oskarżonego M. K. w części

Sąd jedynie częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do czynu zarzucanego mu w pkt. I aktu oskarżenia. Zaznaczyć trzeba, że oskarżony kilkukrotnie zmieniał swoją wersję przebiegu tego zdarzenia. Nie budzą jednak wątpliwości wyjaśnienia oskarżonego, w których potwierdził, że poruszając się ulicami (...) spotkał jadącego na rowerze O. K. i poprosił go o papierosa. Fakt ten generalnie nie był w toku całego postępowania kwestionowany. Oskarżony przesłuchany dwukrotnie w dniu 12 lipca 2021 roku w toku postępowania przygotowawczego przyznał, że popchnął O. K., zabrał jego paczkę papierosów i rower. W ocenie Sądu, wyjaśnienia te zasługują na danie im wiary, bowiem nie zawierają sprzeczności, które widoczne są w kolejnych relacjach oskarżonego. Nadto wyjaśnienia we wskazanym zakresie znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiale dowodowym, tj. w zeznaniach pokrzywdzonego O. K., W. K., G. D..

Na wiarę w części zasługują wyjaśnienia oskarżonego M. K. dotyczące czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia. Przed Sądem M. K. generalnie potwierdził, że doszło do uszkodzenia pojazdu kierowanego przez S. T. z jego udziałem, wskazując jedynie na różne okoliczności, w jakich do tego doszło. Jego wyjaśnienia w tym zakresie korespondują z zeznaniami świadka S. T. oraz dokumentacją fotograficzną pojazdu wykonaną po zdarzeniu.

1.1.1

zeznania świadka S. T.

Sąd w całości obdarzył walorem wiarygodności zeznania świadka S. T.. Wskazał on, że widział interwencję Policji w stosunku do M. K.. Kilka chwil później ta sama osoba stała na jego pasie ruchu. Zachowanie M. K. wskazywało na to, że znajduje się pod wpływem alkoholu. Zatrzymał się, by go przepuścić, jednak ten pokazał ręką, że ma pojechać dalej. Gdy ruszył, M. K. kopnął w błotnik jego pojazdu. Zeznania świadka S. T. nie budzą żadnych wątpliwości Sądu. Sam M. K. w swoich wyjaśnieniach składanych przed Sądem nie kwestionował, że doszło do uszkodzenia samochodu z jego udziałem. Zaznaczyć przy tym należy, że Sąd nie znalazł żadnych podstaw, by kwestionować podaną przez świadka wysokość powstałych uszkodzeń.

1.1.2

zeznania świadka O. K.

Na wiarę zasługiwały zeznania świadka O. K.. Z jego zeznań wynika, że M. K. zatrzymał go i poprosił o papierosa. Gdy dał mu papierosa, M. K. uderzył go w klatkę piersiową. Następnie zrzucił z roweru, kopał po nogach i krzyczał, że go zabije. Następnie oddalił się, zabierając należący do niego rower i paczkę papierosów. Pokrzywdzony w sposób spójny, logiczny i korespondujący z pozostałym materiałem dowodowym, któremu dano wiarę przedstawił przebieg zdarzenia będącego przedmiotem niniejszej sprawy. Z jego zeznań wynika też, że dokładnie zapamiętał wygląd M. K., to jak oskarżony był ubrany, zwrócił też uwagę na charakterystyczny tatuaż na klatce piersiowej. Nie ujawniły się w sprawie żadne okoliczności które mogłyby podważać wiarygodność jego zeznań.

Przesłuchiwany przed Sądem nie pamiętał wprawdzie dokładnie wszystkich szczegółów zdarzenia, niemniej jednak bezsprzecznie wynika to bezsprzecznie z upływu czasu. Jego zeznania dotyczące zdarzenia korespondują z zeznaniami bezstronnego świadka G. D., a w zakresie obrażeń, których doznał - z dokumentacją medyczną i opinią sądowo-lekarską.

1.1.2

zeznania świadka G. D.

Na przymiot wiarygodności zasługiwały zeznania świadka G. D.. Była ona bezpośrednim świadkiem tego, jak M. K. najpierw zastawił drogę poruszającemu się rowerem O. K., zepchnął go z roweru, a następnie kopał. Okoliczności zdarzenia przez nią podane w pełni korespondują zeznaniami świadka O. K.. Podkreślić należy, że G. D. jest zarówno dla oskarżonego, jak i pokrzywdzonego osobą obcą, a Sąd nie dopatrzył się w toku postępowania motywu do bezpodstawnego obciążania przez nią M. K..

1.1.2

zeznania świadka

W. K.

Sąd dał też wiarę zeznaniom świadka W. K. – kuzyna O. K.. Był on także bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a jego wersja koreluje zarówno z zeznaniami O. K., jak i G. D..

1.1.1

1.1.2

1.1.4

dokumentacja fotograficzna

protokół oględzin osoby wraz z dokumentacją fotograficzną

protokół przeszukania osoby

protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

protokół oględzin miejsca wraz dokumentacją fotograficzną

dokumentacja medyczna O. K.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Przeprowadzone dowody z dokumentów Sąd uznał za w pełni przekonujące nie znajdując żadnych podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności czy rzetelności.

1.1.2

opinia sądowo-lekarska dot. O. K.

Biegły specjalista medycy sądowej wskazał, że z dokumentacji medycznej wynika, że w dniu 10 lipca 2021 roku u O. K. stwierdzono obrzęk tkanek miękkich na przedniej powierzchni podudzia lewego. Tego typu zmiana mogła powstać od działania narzędzia tępego lub uderzenia taki przedmiot. Nie można wykluczyć, że obrzęk był następstwem kopnięcia jednakże przy założeniu, że miał to miejsce stopą obutą w miękkie obuwie bądź tępą powierzchnią obuwia. Z opinii wynika, że skutki zdarzenia kwalifikować należy jako nie naruszające czynności narządów ciała nie powodujące rozstroju zdrowia co wyczerpuje znamiona naruszenia nietykalności cielesnej. Opinia sądowo-lekarska jest w ocenie Sądu jasna i rzetelna. Płynące z w/w opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości.

1.1.3

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna dot. M. K.

W toku postępowania M. K. został poddany jednorazowemu badaniu sądowo-psychiatrycznemu. Biegli u M. K. nie rozpoznali choroby psychicznej. Stwierdzili funkcje intelektualne w granicach normy. Rozpoznano u niego uzależnienie mieszane marihuana, amfetamina i alkohol oraz osobowość zaburzoną. W czasie popełnienia zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność do rozumienia znaczenia czynu i zachowaną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem. Opinia ta jest w ocenie Sądu jasna, rzetelna i kompletna. W związku z tym, Sąd w pełni podziela wnioski końcowe sformułowane w tej opinii.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego M. K. w części

Jak już wskazano powyżej, M. K. kilkukrotnie zmieniał swoje wyjaśnienia. Nie kwestionując przy tym uprawnienia oskarżonego do zmiany wyjaśnień, wskazać trzeba, że by zmienione wyjaśnienia można było obdarzyć walorem wiarygodności, to zmiana ta powinna znajdować potwierdzenie i uzasadnienie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom M. K. złożonym przed Sądem, w których twierdził, że pokrzywdzony ,,zadrwił z niego” oraz w których przeczył, by popchnął i uderzył O. K.. W ocenie Sądu, nieprawdziwa jest też wersja prezentowana przez oskarżonego, że O. K. sam spadł z roweru, bo zahaczył o zębatkę i stąd pochodziły jego obrażenia. Wszystkie powyższe tłumaczenia oskarżonego w ocenie Sądu nie zasługują na uwzględnienie i stanowią przyjętą przez niego linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności. Wyjaśnienia w tym zakresie są przede wszystkim nielogiczne, niespójne. Po pierwsze to oskarżony zainicjował kontakt z pokrzywdzonym, zatrzymując go poprzez złapanie kierownicy jego roweru. Po drugie z opisu oskarżonego wynika, że pokrzywdzony spadł z roweru z własnej winy. Sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego jest zatem to, by w takiej sytuacji nie udzielić pomocy, tylko zabrać rower osoby poszkodowanej i nim odjechać.

Wyjaśnienia oskarżonego stoją przede wszystkim w sprzeczności z zeznaniami samego O. K., jak i bezpośredniego świadka zdarzenia G. D., jak i opinią sądowo-lekarska dot. O. K.. W szczególności G. D. nie miała żadnego motywu, by bezpodstawnie obciążać oskarżonego. Świadek ten jednoznacznie wskazał, że oskarżony zrzucił pokrzywdzonego z roweru, zadawał mu ciosy, a następnie zabrał jego mienie.

Na wiarę nie zasługują wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się do popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia, a następnie w których podawał, że do końca nie pamięta, w jaki sposób doszło do uszkodzenia samochodu S. T.. Oskarżony wskazywał, że nie jest pewien, czy został potrącony, czy sam wpadł na samochód. Wersja przedstawiona przez M. K. jest niespójna, nielogiczna. W ocenie Sądu, nieprawdopodobnym jest, żeby oskarżony został potrącony przez pojazd kierowany przez pokrzywdzonego czy też przypadkowo na niego wpadł. W pojeździe S. T. doszło do wgniecenia błotnika, nie jest zatem możliwe, żeby doszło do takiego uszkodzenia w sposób opisany przez oskarżonego. Wskazać należy też, że oskarżony nie zgłaszał żadnych dolegliwości, charakterystycznych dla potrąceń. Z protokołu oględzin osoby i dołączonej dokumentacji fotograficznej jego osoby nie wynika także, by posiadał on jakieś obrażenia ciała. Za nieprawdopodobne należy też uznać wyjaśnienia oskarżonego, w których podał, że ,,odruchowo noga poleciała mu w zderzak, ale to nie było specjalnie”. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności zeznań świadka S. T. i dokumentacji fotograficznej pojazdu prowadzi do wniosku, że oskarżony celowo kopnął w błotnik samochodu marki S..

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach podnosił nadto, że zgubił się podróżując pociągiem, jest osobą chorą psychicznie i ma schizofrenie paranoidalną. Miał nawrót choroby i nie umiał sobie poradzić. W toku postępowania M. K. został poddany jednorazowemu badaniu sądowo-psychiatrycznemu. Biegli u M. K. nie rozpoznali choroby psychicznej. Stwierdzili funkcje intelektualne w granicach normy. Rozpoznano u oskarżonego uzależnienie mieszane marihuana, amfetamina i alkohol oraz osobowość zaburzoną. Sąd w pełni podzielił wnioski zawarte w tej opinii, która nie budzi wątpliwości, jest spójna i pełna. Stan zdrowia oskarżonego, wbrew jego wyjaśnieniom, nie miał wpływu na popełnienie przez niego zarzucanych mu czynów.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1, 3

M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 280 § 1 kk stanowi, że karze podlega, kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności.

Rozbój jest przestępstwem, które charakteryzuje się podwójną kierunkowością działania sprawcy. Z jednej strony sprawca działa w celu przywłaszczenia mienia, a chcąc ten cel osiągnąć, stosuje określone w art. 280 k.k. środki zmierzające przez sparaliżowanie woli ofiary do zaboru mienia znajdującego się w jej posiadaniu. Z tego też względu użycie tych środków musi bądź poprzedzać zabór mienia, bądź nastąpić jednocześnie z nim (E. Guzik-Makaruk, E. Pływaczewski, kom. do art. 280 k.k. [w:] Kodeks karny..., red. M. Filar, LEX 2014; postanowienie SN z 16.10.2014 r., II KK 262/14, LEX nr 1565760; wyrok SA w Katowicach z 27.05.1993 r., II AKr 169/93, OSA 1994/2, poz. 8; wyrok SN z 20.11.1972 r., Rw 1161/72, OSNKW 1973/2–3, poz. 40). Zamach na osobę stanowi jednak tylko środek prowadzący do realizacji celu, jakim jest zabór rzeczy w celu przywłaszczenia (postanowienie SN z 16.10.2014 r., II KK 262/14). Nie jest natomiast konieczne, aby osoba pokrzywdzona stawiała sprawcy opór (wyrok SA w Warszawie z 1.12.2004 r., II AKa 464/04, LEX nr 1642177). (Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, Opub.: WKP 2020)

W ocenie Sądu, ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że M. K. w dniu 10 lipca 2021 roku użył przemocy wobec O. K. w postaci uderzenia go pięścią w klatkę piersiową i tułów, przewrócenia na ziemię oraz kopania, a także groził pozbawieniem życia, przy czym groźby budziły uzasadnioną obawę, że będą spełnione. Następnie zabrał w celu przywłaszczenia należącą do O. K. paczkę papierosów marki LD o wartości 14 zł oraz rower typu górskiego o wartości 500 zł. Fakty te wynikają zarówno z zeznań świadków O. K., W. K., G. D., jak i częściowo z wyjaśnień samego oskarżonego. W wyniku tego zdarzenia pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci obrzęku miękkich tkanek na przedniej powierzchni lewego podudzia, co jednoznacznie wynika z dokumentacji medycznej, jak i opinii sądowo-lekarskiej. Niewątpliwie zatem oskarżony dopuścił się czynu z art. 288 § 1 kk.

W ocenie Sądu, M. K. działał umyślnie, w formie zamiaru bezpośredniego. Oskarżony chciał zabrać w celu przywłaszczenia mienie pokrzywdzonego i jednocześnie, dążąc do realizacji tego celu, chciał i użył wobec O. K. gróźb i przemocy, by dokonać kradzieży. Przy tym, w niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonemu można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanego przez niego występku.

Odpowiedzialności przewidzianej w art. 288 § 1 kk podlega ten, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Zniszczenie, uszkodzenie lub uczynienie rzeczy niezdatną do użytku skutkujące szkodą majątkową nieprzekraczającą 500 zł stanowi wykroczenie z art. 124 kw.

Czynność wykonawcza polega na zniszczeniu, uszkodzeniu lub uczynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. Zniszczenie i uszkodzenie rzeczy nie różnią się jakościowo, lecz tylko ilościowo, i polegają na powodowaniu fizycznych zmian w strukturze rzeczy. W wypadku zniszczenia rzeczy zachodzi jej całkowite unicestwienie bądź uszkodzenie idące tak daleko, że rzecz przestaje przynależeć do tego rodzaju, do jakiego należała przed czynem (nieco odmiennie SN w wyroku z 17.05.2017 r., IV KK 145/17, LEX nr 2294408, kładąc akcent na użyteczność rzeczy, co jest o tyle nietrafne, że istotne naruszenie substancji, które uniemożliwia wykorzystywanie rzeczy zgodnie z posiadanymi pierwotnie właściwościami i przeznaczeniem, może wystąpić nie tylko w razie zniszczenia rzeczy – choć w jego wypadku wystąpi zawsze – lecz także w razie jej uszkodzenia). Uszkodzenie stanowi naruszenie substancji rzeczy bez jej unicestwienia (Kulik, Przestępstwo, s. 63 i n.; Dąbrowska-Kardas, Kardas [w:] Zoll III, s. 370–371; Górniok, Pleńska, Przestępstwa, s. 441; Gałązka [w:] Grześkowiak, Wiak, s. 1362). (Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, Opublikowano: LEX/el. 2022)

W dniu 10 lipca 2021 roku M. K. kopnął w błotnik poruszającego się samochodu osobowego marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należącego przez S. T.. Na skutek kopnięcia doszło do wgniecenia błotnika. Spowodowało to szkodę w wysokości 2500 zł w mieniu S. T.. Oskarżony w toku postępowania kwestionował okoliczności w jakich doszło do zdarzenia, podając początkowo, że został prawdopodobnie potrącony, a następnie że ,,odruchowo noga poleciała mu w zderzak, ale to nie było specjalnie”. Wyjaśnienia te nie zasługiwały na danie im wiary. W ocenie Sądu, bezsprzecznie oskarżony dopuścił się popełnienia czynu z art. 288 § 1 kk.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Posiadając pewne doświadczenie życiowe musiał zdawać sobie sprawę z możliwych skutków kopnięcia nogą w błotnik samochodu. Czyn oskarżonego niewątpliwie nie był przy tym zachowaniem przypadkowym, wynikającym z naruszenia reguł ostrożności, lecz celowym działaniem po to, aby wyrządzić szkodę w mieniu pokrzywdzonego, co przesądza o jego umyślności. W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonemu można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanego przez niego występku.

Występkiem o charakterze chuligańskim, o którym mowa w art. 57a § 1 kk, zgodnie z ustawową definicją zawartą w art. 115 § 21 kk jest występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie, na wolność, na cześć lub nietykalność cielesną, na bezpieczeństwo powszechne, na działalność instytucji państwowych lub samorządu terytorialnego, na porządek publiczny, albo na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.

Niewątpliwie M. K. zarzucanego mu czynu zarówno w pkt. I, jak i pkt. II dokonał umyślnie i wykazał rażące lekceważenie porządku prawnego. Nadto miejsce i sposób jego działania mogły być dostrzegalne dla nieokreślonej liczby osób – doszło bowiem do nich na ulicach w centrum miasta. Niewątpliwie zachowania oskarżonego miały zatem charakter chuligański, tj. dokonał umyślnego uszkodzenia rzeczy ruchomej należącej do S. T. i zamachu na zdrowie O. K., działał publicznie i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. Występki oskarżonego niewątpliwie mają zatem charakter chuligański.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

I, II

- art. 280 § 1 kk przewiduje zagrożenie karą od 2 lat do 12 lat pozbawienia wolności.

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości, bacząc przy tym by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego. Sąd miał także na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak też dyrektywy w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków a także rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnionego przestępstwa.

- Sąd miał też na uwadze treść art. 57a § l kk, zgodnie z którym skazując za występek o charakterze chuligańskim, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

- w ocenie Sądu orzeczona kara 3 lat pozbawienia wolności – a zatem w najniższym możliwym wymiarze - jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować wobec M. K.

- kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze spełni cele dla niej przewidziane i wdroży oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości. W ocenie Sądu wysokość wymierzonej kary jest zasadna i adekwatna do całokształtu okoliczności ujawnionych w sprawie i odpowiada wymogom prewencji ogólnej, spełniając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze wysoki stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem,

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego należy uznać za wysoki. W zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości podstawowe znacznie miał rodzaj chronionego dobra prawnego, które oskarżony swym zachowaniem naruszył. Jego czyn godził w większą liczbę dóbr prawnie chronionych (mienie i zdrowie pokrzywdzonego). Oskarżony wszedł w posiadanie mienia należącego do pokrzywdzonego w sposób bezprawny, a sposób jego działania zasługuje na szczególną dezaprobatę. Działał z niskiej, materialnej motywacji. Sąd wziął też pod uwagę fakt, że wartość zabranego pokrzywdzonemu mienia oraz rodzaj obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego O. K.

- za okoliczność obciążającą Sąd uznał działanie pod wpływem alkoholu i uprzednią karalność oskarżonego

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących

- na podstawie art. 57a § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego O. K. nawiązkę w kwocie 2000 zł

- nawiązka w orzeczonym zakresie powinna częściowo złagodzić ujemne przeżycia pokrzywdzonego

- przestępstwo z art. 288 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary j.w.

- w ocenie Sądu orzeczona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności - jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować wobec M. K.

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczny. Oskarżony przez swoje zachowanie wykazał się brakiem poszanowania cudzej własności. Sąd miał na uwadze nadto wysokość powstałej szkody

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował fakt, że M. K. zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc pod wpływem alkoholu oraz jego uprzednią karalność

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących

- na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej popełnionym przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego S. T. kwoty 2500 zł

- określając wymiar obowiązku naprawienia szkody, Sąd wziął pod uwagę ustaloną w sprawie wysokość wyrządzonej i nienaprawionej szkody

- na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 86 § 1 kk Sąd połączył oskarżonemu wymierzone kary pozbawienia wolności w pkt 1 i 3 i wymierzył mu łączną karę 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności

- określając wymiar kary łącznej pozbawienia wolności na 3 lata i 4 miesiące pozbawienia wolności, a więc przy zastosowaniu zasady asperacji, Sąd miał na względzie prewencyjne dyrektywy jej wymiaru i związek podmiotowo - przedmiotowy zachodzący pomiędzy czynami

- za zastosowaniem zasady asperacji przemawiała potrzeba uwzględnienia prewencyjnego oddziaływania kary, tak w znaczeniu prewencji indywidualnej, jak i ogólnej

- w ocenie Sądu kara w orzeczonym wymiarze jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego, uzmysławiająca oskarżonemu naganność oraz niedopuszczalność podobnych zachowań

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

I, II

- oskarżony jest tymczasowo aresztowany do sprawy, wobec czego, na podstawie art. 63 § 1 kk, okres ten należy zaliczyć mu na poczet kary

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Mając na uwadze sytuację finansową oskarżonego - na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił go w całości od ponoszenia kosztów sądowych i kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

8. PODPIS

II K 43/22

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE