Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2013r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Stachurska

Protokolant: Mateusz Staniszewski

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2013r. w Warszawie na rozprawie

sprawy D. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania D. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 29 kwietnia 2013r., znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje D. O. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 27 grudnia 2012r. do 9 stycznia 2013r. oraz od 21 stycznia 2013r. do 1 lutego 2013r.

UZASADNIENIE

D. O. w dniu 4 czerwca 2013r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 27 kwietnia 2013r., znak (...), odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 27 grudnia 2012 roku do 9 stycznia 2013 roku oraz od 21 stycznia 2013 roku do 01 lutego 2013 roku.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że w okresie, za który organ rentowy odmówił wypłaty zasiłku chorobowego, nie wykonywał pracy na rzecz (...) S.A. w Ł., gdzie jest zatrudniony od 1 lipca 2009r. Tę okoliczność może potwierdzić C. M. - dyrektor placówki mieszczącej się w W. przy ulicy (...). Dyrektorowi zostały okazane oryginały zwolnień lekarskich, a następnie ich kopie potwierdzone za zgodność z oryginałem C. M. przesłał do Centrali spółki, do osoby odpowiedzialnej za kadry. Z tego względu decyzja ZUS-u odmawiająca wypłaty zasiłku chorobowego nie jest zrozumiała i krzywdząca dla ubezpieczonego, który jest rzetelnym płatnikiem składek.

(odwołanie z dnia 29 kwietnia 2013r. – k. 1)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wnosił o oddalenie odwołania.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wskazał, że D. O. prowadzi działalność gospodarczą, a jednocześnie jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) S.A. od 1 lipca 2009r. W okresie od 27 grudnia 2012r. do 9 stycznia 2013r. oraz od 21 stycznia 2013r. do 1 lutego 2013r. był niezdolny do pracy, lecz – jak wynika z pisma w/w spółki z dnia 15 kwietnia 2013r. – w tym czasie świadczył pracę. To oznacza brak uprawnień do zasiłku chorobowego i dlatego organ rentowy decyzją z dnia 29 kwietnia 2013r. odmówił jego wypłaty. Podstawę wydania takiej decyzji stanowił art. 17 ust. 1 oraz art. 66 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2010r., Nr 77, poz. 512 ze zm.)

(odpowiedź na odwołanie z dnia 25 czerwca 2013r. – k. 2 – 3)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

D. O. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a dodatkowo jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) S.A. w Ł. na 1/20 etatu oraz w(...)S.A. w W. również na 1/20 etatu.

(zeznania D. O. – k. 45 verte, zaświadczenie płatnika składek – k. 13 akt rentowych, pismo (...) z dnia 12 kwietnia 2013r. – k. 6 akt rentowych, pismo (...) S.A. z dnia 13 marca 2013r. – k. 3 akt rentowych)

W okresie od 27 grudnia 2012r. do 4 stycznia 2013r., od 5 stycznia 2013r. do 9 stycznia 2013r. i od 21 stycznia 2013r. do 1 lutego 2013r. był niezdolny do pracy i nie świadczył pracy zarówno na rzecz (...) S.A. w Ł., jak i na rzecz (...)S.A. w W.. W tym czasie wszystkie zdania ubezpieczonego, jakie wykonywał w placówce (...) S.A. mieszczącej się w W. przy ulicy (...), przejął jego przełożony - dyrektor placówki C. M.. C. M. ubezpieczony przekazał również oryginały zwolnień lekarskich, których kopie dyrektor przesłał do Centrali spółki.(...)S.A. w W. nie otrzymało zaś zwolnień lekarskich D. O..

(zeznania D. O. – k. 45 verte, zeznania świadka C. M. – k. 32 – 33, zeznania świadka A. M. – k. 45, pismo (...) S.A. z dnia 12 kwietnia 2013r. – k. 6 akt rentowych)

Organ rentowy, do którego ubezpieczony złożył wniosek o wypłatę zasiłku chorobowego, otrzymał od (...) S.A. w Ł. pismo z dnia 15 kwietnia 2013r. sporządzone przez A. M. – specjalistę ds. płac. A. M., która sprawami kadrowymi w w/w spółce zaczęła zajmować się w marcu 2013r, poinformowała Zakład Ubezpieczeń Społecznych, że D. O. świadczył pracę w okresie od 27 grudnia 2012r. do 9 stycznia 2013r. i od 21 stycznia 2013r. do 1 lutego 2013r., ponieważ nie dysponowała dokumentami, które wskazywałyby na jego nieobecność w tym okresie i usprawiedliwiały ją.

(zeznania świadka A. M. – k. 45, pismo (...) S.A. w Ł. z dnia 15 kwietnia 2013r. – k. 5 akt rentowych, pismo ZUS z dnia 8 kwietnia 2013r. – k. 2 akt rentowych)

(dowód – pismo z k. 17, pismo z k. 22 oraz pismo z k. 5 akt organu rentowego, zeznania odwołującego z k. 45 verte, zeznania świadka C. M. – k. 32 – 33)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. decyzją z dnia 29 kwietnia 2013r. odmówił D. O. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 27grudnia 2012r. do 9 stycznia 2013r. oraz od 21 stycznia 2013r. do 1 lutego 2013r. powołując się na wynikający z dokumentacji fakt świadczenia pracy w w/w okresie.

(decyzja ZUS z 29 kwietnia 2013r. – k. 1 akt rentowych)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków i ubezpieczonego oraz w oparciu o znajdujące się w aktach organu rentowego dowody z dokumentów.

Sąd dał wiarę zeznaniom C. M. i A. M., jak również zeznaniom D. O., ponieważ wzajemnie się uzupełniały. Świadek C. M. wprost potwierdził wersję prezentowaną przez ubezpieczonego, z której wynika, że ubezpieczony w spornym okresie nie świadczył pracy i przekazał swojemu przełożonemu zwolnienia lekarskie. To zaś, czy faktycznie dotarły one do (...)S.A. było poza przedmiotem ustaleń Sądu, gdyż najistotniejsze było to, czy D. O. – pomimo niezdolności do pracy – wykonywał pracę zarobkową.

Wiarygodne zeznania A. M. w sposób pośredni potwierdziły to, co zeznali D. O. i C. M.. Choć A. M. nie pracowała tam, gdzie ubezpieczony i nie była w stanie wskazać, czy w okresie od 27 grudnia 2012r. do 9 stycznia 2013r. oraz od 21 stycznia 2013r. do 1 lutego 2013r., D. O. był obecny w pracy, to jednak wyjaśniła, iż treść pisma z dnia 15 kwietnia 2013r. sformułowała na podstawie tego, że nie dysponowała zaświadczeniem lekarskim D. O. ani innym dokumentem potwierdzającym jego nieobecność w pracy. Oświadczenie świadka zawarte w w/w piśmie nie było więc stwierdzeniem faktu pewnego, opartego na podstawie własnych obserwacji czy dokumentów potwierdzających obecność ubezpieczonego w pracy, ale tylko na podstawie tego, że nie było zwolnienia lekarskiego. Tymczasem fakt, czy takie zwolnienie wpłynęło do spółki, nie jest przesądzający. Istotne jest to, czy ubezpieczony w spornym okresie wykonywał pracę zarobkową czy też nie. Jednak świadek A. M. nie mogła mieć o tym żadnej wiedzy, dlatego to, co zeznała Sąd ocenił jako w pełni zasługujące na wiarę.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Odwołanie D. O. od decyzji z dnia 29 kwietnia 2013r. zasługiwało na uwzględnienie.

Zaskarżona decyzja organu rentowego wydana w niniejszej sprawie została oparta na poczynionych przez organ rentowy ustaleniach dotyczących świadczenia pracy przez ubezpieczonego w okresie niezdolności do pracy. Podstawę prawną jej wydania stanowił art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity - Dz. U. z 2010 roku, Nr 77, poz. 512, ze zm.), który stanowi, że ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia”. W doktrynie przyjmuje się, że powołany przepis wskazuje dwie przesłanki powodujące utratę prawa do zasiłku chorobowego, które są od siebie niezależne i mają samoistny charakter. Jedna z nich to wykonywanie pracy w okresie objętym wystawionym zwolnieniem lekarskim, a druga to wykorzystywanie owego zwolnienia niezgodnie z jego celem (A. Rzetecka – Gil, Komentarz do art. 17 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, Oficyna 2009).

W przedmiotowej sprawie według organu rentowego zaszła pierwsza z wymienionych wyżej przesłanek, gdyż D. O. świadczył pracę zarobkową w okresach, na które zostały wystawione zwolnienia lekarskie. Ustalenie w tym przedmiocie organ rentowy oparł na oświadczeniu nadesłanym przez spółkę (...) S.A., w której ubezpieczony jest zatrudniony na 1/20 etatu. W treści owego oświadczenia zostało wskazane, że w spornym okresie D. O. świadczył pracę. W toku postępowania dowodowego, które zostało przeprowadzone w szerszym zakresie niż zrobił to organ rentowy, Sąd ustalił, iż to, co w imieniu (...) S.A. wskazała A. M., nie zostało oparte na jakichkolwiek dowodach obecności w pracy D. O., lecz wynikało tylko z tego, że brak było dokumentów potwierdzających usprawiedliwioną nieobecność w pracy. Na podstawie tego zostało wywiedzione, że skoro nie ma wiadomości, że ubezpieczony nie był w pracy, to znaczy, że pracował w tym dniu. Tymczasem jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, w spółce (...) nie była prowadzona lista obecności, która mogłaby pomóc w weryfikacji takich twierdzeń. Dokumentem, który potwierdziłby, że ubezpieczonego nie było w pracy w spornym okresie jest zwolnienie lekarskie. Zwolnienie takie nie znalazło się jednak w dokumentacji spółki, nie było to jednak spowodowane działaniem zawinionym przez adresata decyzji organu rentowego. Ubezpieczony przekazał bowiem swemu bezpośredniemu przełożonemu – dyrektorowi warszawskiej placówki (...) S.A. – wystawione zwolnienia lekarskie. Powiadomił więc pracodawcę, że w danym okresie nie jest zdolny do świadczenia pracy, a dyrektor placówki, w której ubezpieczony pracował, wprost oświadczył, iż w spornym okresie D. O. nie było w pracy, gdyż przebywał na zwolnieniu lekarskim.

W ocenie Sądu niewątpliwym jest, że o rzeczywistym świadczeniu pracy przez ubezpieczonego należy wnioskować raczej na podstawie twierdzeń osoby bezpośrednio z nim pracującej, niż w oparciu o treść oświadczenia wydanego przez osobę, która pracowała w innym miejscu niż oddział (...) S.A. tym bardziej, że ta osoba wnioskowała o pracy ubezpieczonego na podstawie dokumentacji, która nie była kompletna i prowadziła do mylnych wniosków.

Reasumując, Sąd ustalił, iż ubezpieczony w spornym okresie, jaki obejmuje zaskarżona decyzja organu rentowego, nie świadczył pracy. Wobec tego nie można mówić o zaistnieniu przesłanki określonej w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Z tego względu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało zmienić zaskarżoną decyzję i przyznać D. O. zasiłek chorobowy za okres od 27 grudnia 2012r. do 9 stycznia 2013r. i od 21 stycznia 2013r. do 1 lutego 2013r.