Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2023 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sławomir Splitt

Protokolant Jolanta Migot

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2023 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa J. M. M. (1)

przeciwko K. S.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego K. S. na rzecz powódki J. M. M. (1) kwotę 6.100,00 złotych (sześć tysięcy sto złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 400,00 złotych (czterysta złotych) od dnia 11 grudnia 2020 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 400,00 złotych (czterysta złotych) od dnia 11 stycznia 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 400,00 złotych (czterysta złotych) od dnia 11 lutego 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 400,00 złotych (czterysta złotych) od dnia 11 marca 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 400,00 złotych (czterysta złotych) od dnia 12 kwietnia 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 400,00 złotych (czterysta złotych) od dnia 11 maja 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 400,00 złotych (czterysta złotych) od dnia 11 czerwca 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 400,00 złotych (czterysta złotych) od dnia 12 lipca 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 400,00 złotych (czterysta złotych) od dnia 11 sierpnia 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 500,00 złotych (pięćset złotych) od dnia 11 września 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 500,00 złotych (pięćset złotych) od dnia 11 października 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 500,00 złotych (pięćset złotych) od dnia 12 listopada 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 500,00 złotych (pięćset złotych) od dnia 11 grudnia 2021 roku do dnia 1 marca 2023 roku,

- od kwoty 500,00 złotych (pięćset złotych) od dnia 11 stycznia 2022 roku do dnia 1 marca 2023 roku;

II. zasądza od pozwanego K. S. na rzecz powódki J. M. M. (1) kwotę 867,00 złotych (osiemset sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, w pozostałym zakresie odstępując od obciążania pozwanego kosztami procesu.

III. zasądzone w punkcie I i II roszczenie rozkłada pozwanemu K. S. na 35 rat, w tym 34 raty w kwocie po 200,00 złotych (dwieście złotych) każda – obejmujące kwotę należności głównej i kosztów objętych punktem II, zaś ostatnia 35 rata obejmującą pozostałą część należności z tytułu kosztów w kwocie 167,00 złotych (sto sześćdziesiąt siedem złotych) oraz wartość przyznanych w punkcie I i II odsetek,

przy czym są to raty płatne do każdego 10 dnia miesiąca, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Sygn. akt I1C 77/23

UZASADNIENIE

Powódka J. M. M. (2) wniosła pozew przeciwko K. S. o zapłatę kwoty 6.100 złotych z tytułu umowy najmu lokalu mieszkalnego z dnia 1 maja 2018 roku.

Powódka stwierdziła, iż w dniu 1 maja 2018 roku pomiędzy jej poprzednikiem prawnym – Parafia Rzymskokatolicką p. w. św. M. A. w G. O. a pozwanym została zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ulicy 32/2. Powódka nabyła własność nieruchomości w trakcie trwania umowy najmu.

W dniu 14 lipca 2020 roku wypowiedziała ona umowę najmu w związku z zaległościami z tytułu płatności czynszu. Jednocześnie powódka wypowiedziała wysokość dotychczasowej stawki za najem.

W treści pisma procesowego stanowiącego sprecyzowanie żądania pozwu powódka wskazała, iż dochodzi kwot za okres od grudnia 2020 roku do stycznia 2022 roku ze stosownymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od poszczególnych kwot cząstkowych.

(vide: pozew, k. 4-6, pismo procesowe powódki, z dnia 29 czerwca 2022 roku, k. 73-74)

Pozwany wniósł sprzeciw od wydanego w sprawie nakazu zapłaty. Oświadczył, iż nie stać go na zapłacenie kwoty dochodzonej pozwem. Wynika to z aktualnych problemów zdrowotnych powoda. Pozwany stwierdził, iż wielokrotnie zwracał się do powódki z prośbą o rozłożenie należności na raty – bezskutecznie. Z podobnym wnioskiem powód wystąpił w niniejszej sprawie.

(vide: sprzeciw, k. 84-85)

Stan faktyczny:

W dniu 1 maja 2018 roku pomiędzy Parafią rzymskokatolicką p. w św. M. A. w G. O., a K. S. została zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ulicy (...). (...)/2 – na czas określony, to jest na okres od dnia 1 maja 2018 roku do dnia 30 kwietnia 2023 roku. Wysokość czynszu za najem została ustalona w wysokości 100 złotych miesięcznie.

(dowód: umowa najmu, k. 10-12)

W dniu 23 czerwca 2020 roku przedmiotowy lokal został nabyty przez powódkę.

(dowód: umowa, k. 13- 18)

W dniu 14 lipca 2020 roku powódka wypowiedziała umowę ze skutkiem natychmiastowym ze względu na zwłokę w zapłacie czynszu.

W dniu 29 lipca 2020 roku powódka wypowiedziała pozwanemu dotychczasową wysokość czynszu – ustalając czynsz na kwotę 500 złotych miesięcznie. Nowa stawka miała obowiązywać od dnia 1 listopada 2020 roku. Wypowiedzenie zostało wysłane w dni 29 lipca 2020 roku i doręczone w dniu 30 lipca 2020 roku.

(wypowiedzenia i dowody nadania oraz śledzenia przesyłki, k. 28-32)

W dniu 15 września 2021 roku Sąd rejonowy wydał nakaz zapłaty, w którym zasadził od pozwanego K. S. na rzecz powódki J. M. kwotę 1.800,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 marca 2021 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 817 złotych z tytułu kosztów procesu.

(nakaz zapłaty, k. 33)

Pozwany K. S. pracuje na niepełnym etacie z uwagi na problemy zdrowotne (przepuklinę pękową). Wysokość otrzymywanego przez niego wynagrodzenia to 500 złotych. Pozwany posiada zaległość alimentacyjną w związku z niepłaceniem alimentów na syna. Nie ma innych długów. Konkubina powoda jest zatrudniona na pełnym etacie jako pracownik produkcyjny – otrzymuje wynagrodzenie w wysokości najniższej krajowej. Posiadają jedno dziecko w wieku 20 lat pracujące dorywczo.

Ponoszone wydatki to kwota około 250 złotych miesięcznie w okresie letnim i około 600 złotych w miesiącu zimowym.

Sąd zważył co następuje:

W powyższej sprawie Sąd poczynił ustalenia na podstawie dokumentów zaoferowanych przez powódkę i pozwanego oraz na podstawie dowodu z zeznań stron, które uznał za wiarygodne.

Zgodnie z art. 659 kodeksu cywilnego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W ocenie Sądu w powyższej sprawie nie doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy najmu, ale doszło do skutecznego wypowiedzenia wysokości czynszu.

W zakresie dotyczącym wypowiedzenia umowy najmu należy wskazać, iż najem lokalu mieszkalnego zgodnie z przepisami ustawy o ochronie praw lokatorów nie może nastąpić ze skutkiem natychmiastowym. Ponadto wypowiedzenie z przyczyny zalegania z opłatami czynszowymi winno zostać poprzedzone wezwaniem do zapłaty z wyznaczeniem dodatkowego jednomiesięcznego terminu. Tym samym dokonane przez powódkę wypowiedzenie umowy najmu należało uznać za nieskuteczne.

Powyższe nie odnosiło się jednak do wypowiedzenia wysokości czynszu, które zostało dokonane skutecznie, z prawidłowym trzymiesięcznym terminem wypowiedzenia – co skutkowało uznaniem wysokości czynszu dochodzonego w niniejszym procesie za uzasadniony wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od wskazanych terminów początkowych.

Dokonane przez pozwanego zapłaty z tytułu zaległości nie odnosiły się bezpośrednio do kwot dochodzonych niniejszym procesem, albowiem obejmowały zaległość wynikającą z uprzedniego tytułu wykonawczego.

Mając na względzie powyższe Sąd w punkcie I uwzględnił powództwo w całości.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie przepisów art. 98 i 108 k.p.c. uwzględniając wniosek powódki w części, to jest co do kwoty 867 złotych. Na należne koszty strony powodowej składały się: opłata sądowa w wysokości 400 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika profesjonalnego w wysokości 1.800 złotych – to jest łącznie 2.217 złotych kosztów należnych. Mając na względzie sytuacje materialną pozwanego Sąd obniżył wartość kosztów należnych korzystając z dobrodziejstwa przepisu art. 102 k.p.c.

Sąd na podstawie przepisu art. 320 k.p.c. rozłożył należność objętą punktem I na raty – w wysokości 200 złotych każda kolejna rata, za wyjątkiem ostatniej 35 raty w wysokości 167 złotych wraz z należnymi odsetkami. W ocenie Sądu wysokość wynagrodzenia za pracę otrzymywanego przez konkubinę powoda ze środkami uzyskiwanymi z tytułu świadczenia 500+ na dziecko pozwala na przyjęcie, iż pozwany jest w stanie podołać obowiązkowi zapłaty zaległości, przy jednoczesnym bieżącym płaceniu czynszu w ustalonej wysokości. Przy ustaleniu wysokości należnych rat Sąd brał pod uwagę dochód uzyskiwany przez wszystkich członków rodziny pozwanego, albowiem wszyscy oni korzystają z wynajmowanego mieszkania.