Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 396/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

B. B. (1)

w dniu 11 lutego 2022 roku w K., woj. (...) znieważyła słowami wulgarnymi ratowników medycznych R. W. i W. S. z SP ZOZ w P., podczas i w związku z pełnieniem przez nich służbowych

tj. o czyn z art. 226§ 1 k.k.

2

R. S.

B.

w dniu 11 lutego 2022 roku w K., woj. (...) znieważył słowami wulgarnymi ratowników medycznych R. W. i W. S. z SP ZOZ w P., podczas i w związku z pełnieniem przez nich służbowych

tj. o czyn z art. 226§ 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

B. B. (3) wraz z mężem oraz synem R. zamieszkują w K.. W dniu 11 lutego 2022 roku B. B. (3) wezwała pogotowie do chorego męża. B. B. (3) i R. B. (1) byli zniecierpliwieni długim oczekiwaniem na przyjazd pogotowia ratunkowego. Po przybyciu ratowników mieli do nich pretensje. Swoje niezadowolenie wyrazili w ten sposób , iż znieważyli słowami wulgarnymi ratowników medycznych R. W. i W. S. z SP ZOZ w P., podczas i w związku z pełnieniem przez nich służbowych. Ratownicy medyczni uwagi na agresywne słownie zachowanie domowników i obawiając się o swoje życie i zdrowie, wezwali na miejsce patrol policji. Po przybyciu policji ratownicy w obecności funkcjonariuszy policji udzielili pomocy medycznej pacjentowi a następnie zabrali pacjenta do (...) w P..

Zeznania świadka R. W.

89-89v,2-3

Zeznania świadka W. S.

88-88v,11-12

Zeznania świadka R. R. (2)

90,17-18

Zeznania świadka Ł. J.

90v-91,25-26

Raport działania policji

6,7

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

B. B. (1)

w dniu 11 lutego 2022 roku w K., woj. (...) znieważyła słowami wulgarnymi ratowników medycznych R. W. i W. S. z SP ZOZ w P., podczas i w związku z pełnieniem przez nich służbowych

tj. o czyn z art. 226§ 1 k.k.

2

R. S.

B.

dniu 11 lutego 2022 roku w K., woj. (...) znieważył słowami wulgarnymi ratowników medycznych R. W. i W. S. z SP ZOZ w P., podczas i w związku z pełnieniem przez nich służbowych

tj. o czyn z art. 226§ 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Twierdzenie oskarżonych, iż nie popełnili zarzucanych im czynów i nie znieważyli ratowników medycznych podczas i w związku z pełnieniem przez nich służbowych.

Wyjaśnienia oskarżonych

86v-88,33-34,37-38

2.  OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-2

Zeznania świadka R. W. i W. S.

Jako wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków, ratowników medycznych, którzy opisali okoliczności związane z przebiegiem zdarzenia a w szczególności przestępczych zachowań oskarżonego wobec nich. Z zeznań tych wynikało, iż oskarżeni znieważyli ich słowami wulgarnymi i z uwagi na ich agresywne zachowanie wezwali policję, w asyście której udzieli pomocy medycznej pacjentowi. Zeznania te były prawdziwe, albowiem nawzajem ze sobą korelowały a nadto znalazły potwierdzanie w zeznaniach funkcjonariuszy policji przybyłych na miejsce, a także treści raportów działania policji. Świadkowie jako osoby obce dla oskarżonych nie mieli uzasadnionych podstaw aby okoliczności zdarzenia przedstawić niezgodnie z rzeczywistością.

1-2

Zeznania świadka R. R. (2), Ł. J.

Jako wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków, funkcjonariuszy policji, którzy udzielali asysty ratownikom medycznym. Świadkowie opisali okoliczności związane z przebiegiem zdarzenia a w szczególności dotyczących udzielania pomocy ratownikom medycznym w trakcie wykonywania swoich obowiązków wobec pacjenta. Potwierdzali ponadto, iż oskarżeni znieważali ratowników medycznych słowami wulgarnymi, o czym mieli wiedzę od nich samych. Zeznania te były prawdziwe, albowiem korelowały z wiarygodnymi pokrzywdzonych. Znalazły potwierdzenie także w treści raportów działania policji.

1-2

Dowody z dokumentów

Sąd w całej rozciągłości uznał za miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie treści wypływające ze zgromadzonych dokumentów. Całość dokumentacji, jaka została zebrana w sprawie, nie była kwestionowana, sporządzona przez uprawnione osoby, działające w ramach przysługujących im kompetencji, dawała podstawę, do przyjęcia jej, za miarodajną, w procesie ustalania stanu faktycznego.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1,2

Wyjaśnienia oskarżonych

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonym, którzy twierdzili, iż nie znieważyli przybyłych do nich do domu ratowników medycznych w trakcie wykonywania przez niech obowiązków służbowych. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonych są tylko prostą negacją zaistniałych faktów, nie popartą żadnym materiałem dowodowym. Oskarżeni ewidentnie umniejszali swoją winę wybielając swoje zachowanie, przerzucając winę za swoje agresywne słownie zachowania na osoby pokrzywdzonych. Wyjaśnienia oskarżonego stoją w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonych a także z dowodami w postaci zeznań świadków funkcjonariuszy policji, którzy udzielali asysty ratowników medycznym.

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonych w zakresie w jakim zaprzeczali swojej winie w popełnieniu zarzucanych mu czynów są próbą uniknięcia odpowiedzialności karnej, dlatego też są nieszczere, nieprawdziwe i nieobiektywne i nie zasługują na wiarę.

Nie może uwolnić oskarżonych od odpowiedzialności karnej fakt ich zdenerwowania z uwagi na fakt choroby osoby dla nich najbliższej.

1,2

Zeznania świadka A. W.

W świetle wiarygodnych zeznań pokrzywdzonych oraz korespondujących z nimi zeznań świadków Sąd uznał za niewiarygodne zeznania znajomej oskarżonej, która zaprzeczała aby oskarżeni znieważyli ratowników medycznych. Zaprzeczała aby używali ono wobec niech wulgaryzmów. Analizując jednak zeznania świadka stwierdzić należy, iż ewidentnie wybielała zachowania oskarżonych wobec pokrzywdzonych, zasłaniając się nie wiedzą w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I,II

B. B. (1), R. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem ochrony art. 226 § 1 k.k. jest prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (główny przedmiot ochrony) oraz godność funkcjonariusza publicznego i osoby przybranej mu do pomocy (dodatkowy przedmiot ochrony). Pierwszoplanowe znaczenie ma ochrona funkcjonariusza publicznego, a drugoplanowe jego godność jako osoby fizycznej ( R.A. Stefański, Prawo karne materialne. Część szczególna, Warszawa 2009, s. 331; O. Górniok / R. Zawłocki , [w:] Wąsek, Zawłocki , Kodeks karny, 2010, s. 56; J. Lachowski , [w:] Królikowski, Zawłocki , Kodeks karny. Cz. szczególna, t. II, 2013, s. 72" . Zachowanie przestępne polega na znieważeniu funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych (§ 1), oraz publicznym znieważaniu lub poniżeniu konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej (§ 3). Kodeks karny nie wymaga, aby znieważenie funkcjonariusza publicznego miało miejsce publicznie. Znieważenie polega na uwłaczaniu czci drugiego człowieka przez okazywanie mu pogardy, ubliżanie, obraźliwe zachowanie w stosunku do niego. Chodzi o naruszenie godności człowieka. Istotą znieważenia jest okazanie pogardy, która głębiej wyraża ujemny stosunek do wartości jaką reprezentuje człowiek niż lekceważenie ( W. Kulesza, Zniesławienie i zniewaga. Ochrona czci i godności osobistej człowieka w polskim prawie karnym – zagadnienia podstawowe, Warszawa 1984, s. 174). Znieważanie jest tożsame z tym określeniem użytym w art. 216 KK. Chodzi o ubliżanie, naruszające godność osobistą oraz obrażanie, obejmujące uchybienie godności poprzez wypowiadanie niepochlebnych opinii, naruszających dobre imię ( R.A. Stefański, Zniewaga: pojęcie i kryteria, [w:] M. Mozgawa (red.), Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej, Warszawa 2013, s. 148). Zob. komentarz do tego przepisu. Znieważenie może nastąpić słowem, pismem, wizerunkiem lub gestem. Znieważenie organu może przejawiać się w ostentacyjnym podarciu lub podeptaniu dokumentu wystawionego przez dany organ, w znieważającej wypowiedzi na sali sądowej lub w piśmie przesłanym do organu konstytucyjnego RP ( Góral, Kodeks karny, 2007, s. 376).

W związku z powyższym stwierdzić trzeba, iż oskarżeni wypełnili swoim zachowaniem znamiona czynu z art. 226 § 1 k.k.

Mimo tego, że oskarżeni zaprzeczali sprawstwu to całokształt okoliczności przedmiotowych jednoznacznie wskazuje na bezpośredni zamiar towarzyszący zachowaniom oraz sam fakt ich popełnienia.

Dowody bezpośrednie w postaci zeznań pokrzywdzonych – o sprawstwie oskarżonych wsparte dowodami z zeznań świadków oraz dowodami z dokumentów przesądziły, że oskarżeni zostali uznani za winnych popełnienia zarzucanych im czynów.

Swoim czynami polegającymi na znieważeniu ratowników medycznych , zaatakowali dobra chronione prawem tj. funkcjonowanie organu administracji rządowej, organu państwowego oraz samorządu terytorialnego, godność ratowników medycznych jako osób fizycznych. Godzono, także w dobra indywidualne, ale też i przynależne wszystkim, których uszanowanie warunkuje właściwy rozwój społeczny. Zdawali oni bowiem sobie sprawę, że postępując w sposób opisany wyżej, wyrządzają pokrzywdzonym także dolegliwości psychiczne. Czynili tak jednak, gdyż tego chcieli i swój zamiar zrealizowali.

O przyjęciu popełnienia przestępstw przez oskarżonych zdecydowało naturalnie nie tylko stwierdzenie ziszczenia się w ich zachowaniu znamion czynów zabronionych ale także faktu ich zawinienia i społecznej szkodliwości ponad znikomy stopień.

Oskarżeni w czasie popełniania czynu byli osobami dorosłymi. W związku z tym powinni oni już mieć w pełni ukształtowane przekonanie o potrzebie przestrzegania prawa i konsekwencji jego naruszeń i powinni się bardziej zdyscyplinować a tymczasem dopuścili czynów zabronionego i to o charakterze umyślnym. Świadczy to o rażącym lekceważeniu przez nich prawa i wysokim stopniu winy.

O tym, że czyny ich są także w wysokim stopniu karygodne świadczą takie okoliczności, jak działanie z zamiarem umyślnym, a także wulgarne i agresywne zachowanie wobec ratowników medycznych, a wiec osób, którym podstawowym celem jest świadczenie pomocy medycznej.

Oskarżeni w czasie popełniania czynów byli osobami dorosłymi, w pełni poczytalnymi. W związku z tym powinni mieć w pełni ukształtowane przekonanie o potrzebie przestrzegania prawa i konsekwencji jego naruszeń i powinni się bardziej zdyscyplinować a tymczasem dopuścili czynów zabronionych i to o charakterze umyślnym. Świadczy to o rażącym lekceważeniu przez nich prawa i wysokim stopniu winy. Wobec tego, sytuacja zdrowotna dotycząca osoby najbliższej dla oskarżonych nie mogła w żaden sposób uzasadniać bezprawnego zachowania oskarżonych.

Konsekwencją uznania winy oskarżonych stało się podjęcie odpowiedniej reakcji penalnej na popełnione przestępstwa

☐

3.1  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.3.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.4.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. B. (1), R. B. (1)

I-III

Na podstawie art. 226 § 1 k.k. Sąd wymierzył każdemu z oskarżonych karę grzywny w liczbie po 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 15 zł.

Wymierzając karę oskarżonym Sąd ferujący orzeczenie, wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez nich czynów uznając, że jest on znaczny. Swoim czynem zaatakowali takie dobra prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (ochrona funkcjonariusza publicznego), a także godność jako osoby fizycznej. Oceniając stopień społecznej szkodliwości zachowań oskarżonych Sąd uwzględnił ustalony zamiar bezpośredni, przy tym wpisujący się w znamiona inkryminowanych im czynów Sąd wziął pod uwagę motywację towarzyszącą oskarżonym z chwili realizacji czynów zabronionych polegających na znieważaniu ratowników medycznych , czyli chęć ich poniżenia pokrzywdzonych. Wszak tylko takiej motywacji można by się dopatrywać w jego działaniach.

Odnosząc się do wymiaru kary Sąd orzekający zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisami art. 53 § 1 i 2 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynów oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonej.

Sąd, kierując się dyrektywami zawartymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., uznał, że adekwatną do stopnia zawinienia sprawców za ten czyn będzie kara grzywny.

Jako okoliczności obciążające oskarżonych Sąd uwzględnił lekceważące zachowanie wobec ratowników medycznych.

Jako okoliczności łagodzące Sąd uwzględnił fakt niekaralności oskarżonych za przestępstwa, która w sama w sobie nie przemawia za warunkowym umorzeniem postępowania wobec oskarżonych.

Należy stwierdzić, że orzeczone kary realizują swe cele takie jak: cel sprawiedliwościowy –są współmierne do ciężkości przestępstw, a co za tym idzie - jest adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynów i zawinienia sprawcy, cel prewencji indywidualnej – będą one, w ocenie Sądu, działały zarówno wychowawczo. Sprawią, że sprawcy nie popełnią ponownie przestępstwa, jak i represyjnie – będą stanowiły dolegliwość, która przekona sprawców o nieopłacalności łamania prawa, jego szybkości i surowości; cel prewencji ogólnej – będą one działały, przez swą nieuchronność, odstraszająco na innych potencjalnych sprawców. Ponadto kary te będą w sposób istotny wpływały na poczucie sprawiedliwości społecznej.

Sąd orzekający doszedł do wniosku, że dla osiągnięcia wobec oskarżonych celów kary a w szczególności dla zapobieżenia powrotowi przez nich do przestępstwa koniecznym będzie wymierzenie im kary, nie wystarczającym byłoby warunkowe umorzenie postępowania. Z tych względów uznać należy, że wymierzenie im kary grzywny za przypisane im obecnie czyny, nie jest nadmiernie surowe i nie zawiera elementu nadmiernej represji.

B. B. (1), R. B. (1)

III

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec każdego z oskarżonych na rzecz każdego z pokrzywdzonych po 500zl tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Z uwagi na brzemiennie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonych na rzecz pokrzywdzonych stosowne kwoty tytułem zadośćuczynienia stosownie do złożonych przez nich wniosków.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV, V

Orzeczenie o kosztach sądowych uzasadnia art. 624 § 1 k.p.k.

Oskarżeni byli reprezentowani przez obrońców z urzędu, wobec tego zasądzono na ich rzecz stosowne wynagrodzenia.

6.  1Podpis