Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy I Ubezpieczeń Społecznych - w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2014r. w O.

sprawy z odwołania W. S.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania W. S.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 28.08.2013r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje W. S. prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy na okres od 29 maja 2013 roku do 31 stycznia 2015 roku,

2.  stwierdza odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.08.2013r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił W. S. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

W. S. wniósł odwołanie od powyższej decyzji podnosząc, że jest ona niezgodna ze stanem faktycznym, gdyż ze względu na zły stan zdrowia nie jest w stanie gospodarzyć.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości podnosząc, że W. S. nie spełnił koniecznego warunku do przyznania prawa do renty rolniczej, a mianowicie nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ostrołęce ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 29.05.2013r. W. S. złożył wniosek o ustalenie mu uprawnień do renty rolniczej. Po przeprowadzeniu badania Lekarz Rzeczoznawca orzeczeniem z dnia 03.07.2013r. nie uznał wnioskodawcy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Od powyższego orzeczenia W. S. złożył sprzeciw. Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 22.08.2013r. zajęła analogiczne, jak Lekarz Rzeczoznawca, stanowisko. Wobec powyższego decyzją z dnia 28.08.2013r. organ rentowy odmówił W. S. prawa do renty rolniczej.

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie W. S. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 21 ust 1 ustawy z dnia 20.12.1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2,

2)  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3)  całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 pkt. 5, warunek podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres uważa się za spełniony, jeżeli okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego ubezpieczonego wynosi co najmniej 5 lat - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat, przy czym okres ten, stosownie do art. 21 ust. 8 powinien przypadać w okresie ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

Osobie, która spełnia te warunki przysługuje, według art. 22 ust 1 w/w ustawy renta stała, jeżeli całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym jest trwała i nie orzeczono celowości przekwalifikowania zawodowego. W pozostałych przypadkach renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jako renta okresowa przez okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy lub do czasu objęcia rencisty innym ubezpieczeniem społecznym.

W myśl ustępu 5, 6 i 7 art. 21 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Natomiast całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

W świetle cytowanych wyżej przepisów kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, od której zależała skuteczność odwołania W. S., było ustalenie czy jest on całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym oraz czy niezdolność ta powstała w okresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt. 3, jak również od ustalenia czy odwołujący posiada wymagany 5 letni okres podlegania ubezpieczeniu emerytalno– rentowemu, przypadający w okresie ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie renty rolniczej.

Na tę okoliczność Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii, ortopedii oraz okulistyki , jako właściwych ze względu na schorzenia odwołującego, którzy w wydanej opinii, po przeprowadzeniu badania odwołującego oraz zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dotyczącą stanu jego zdrowia, rozpoznali u niego: dysfunkcję kończyny dolnej lewej w przebiegu zespołu pozakrzepowego w przebiegu żylakowatości kończyn dolnych z okresowymi trudno gojącymi się owrzodzeniami w 1/3 dalszej podudzia oraz krótkowzroczność obu oczu i zaćmę początkową obu oczu. W konkluzji biegli uznali, że powyższe schorzenia i stan ich zaawansowania czynią odwołującego całkowicie niezdolnym do pracy w gospodarstwie rolnym od 29.05.2013r. do 31.01.2015r. W uzasadnieniu wydanej opinii biegli wskazali, że obecny stan zdrowia i zaawansowania dysfunkcji kończyny dolnej lewej daje podstawę do uznania W. S. za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym.

Żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do wskazanej wyżej opinii. Organ rentowy w piśmie z dnia 02.03.2014r. wskazał, że Regionalny Inspektor Orzecznictwa Lekarskiego KRUS nie wnosi zastrzeżeń do opinii biegłych sądowych (vide k. 43-44 a.s.)

W ocenie Sądu Okręgowego należało podzielić wywody i wnioski opinii biegłych. Podkreślić należy, że wydana ona została przez lekarzy o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych wcześniej u odwołującego jednostek chorobowych, po dokonaniu analizy zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, przeprowadzeniu wywiadu oraz badań odwołującego. Wnioski, jakie znajdują się w opinii są spójne, przekonujące i logiczne. Biorąc pod uwagę jednoznaczne wnioski wskazanej opinii, jak też brak jakichkolwiek do niej zastrzeżeń Sąd uznał, że odwołujący spełnia kwestionowaną przez organ rentowy przesłankę całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołujący spełnił też wszystkie pozostałe warunki wymagane do przyznania renty rolniczej, określone w art. 21 cyt. wyżej ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Wnioskodawca jest bowiem objęty ubezpieczeniem społecznym rolników od 01.01.1983r. do 31.12.1986r. i od 01.01.1989r. do nadal (vide akta rentowe).

Mając na uwadze wszystkie podniesione wyżej argumenty, jak też cytowane przepisy prawa, Sąd Okręgowy, działając na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującemu prawo do renty rolniczej na okres wskazany w opinii tj. od dnia 29.05.2013r. do 31.01.2015r.

Zgodnie z treścią art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z art. 52 ust. 1 pkt. 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, Sąd był zobowiązany, przyznając odwołującemu prawo do renty rolniczej, do zamieszczenia z urzędu w sentencji wyroku rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego odnośnie do nieustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji tj. zarówno przyznającego prawo do świadczenia, jak też jego brak ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.04.2010 roku, II UK 330/09, LEX 604220). W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie istnieją podstawy do obciążenia odpowiedzialnością organu rentowego za nieprzyznanie odwołującemu prawa do renty rolniczej na dalszy okres z uwagi na błędną decyzję Lekarza Rzeczoznawcy a następnie Komisji Lekarskiej KRUS, którzy dysponowali niezbędnymi i wystarczającymi dokumentami, w tym w szczególności dokumentacją lekarską, pozwalającą na uznanie odwołującego za nadal całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym już na etapie postępowania przed KRUS. Z tych względów orzeczono jak w pkt. 2 wyroku.