Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Bydgoszczy nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 396, 86 zł tytułem kosztów procesu poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 108 ¹ k.p.c. Sąd wskazał przy tym, iż postanowieniem z dnia 3 czerwca 2013 r. przyznał świadkowi J. P. kwotę łącznie 396, 86 zł tytułem zwrotu kosztów podróży związanych ze stawiennictwem świadka na rozprawie w dniu 17 maja 2013 r. oraz tytułem utraconego zarobku i diety, która to kwota została wypłacona ze środków finansowych Skarbu Państwa, zaś wyrokiem z dnia 17 maja 2013 r. Sąd nie orzekł o kosztach sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Od postanowienia Sądu Rejonowego zażalenie wniósł pozwany zaskarżając je w całości i domagając się jego uchylenia oraz przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. W ocenie skarżącego koszty przyznane świadkowi zostały ustalone w zawyżonej wysokości, niezgodnie z obowiązującymi w tym zakresie normami.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne.

Zgodnie z art. 108 ¹ k.p.c. jeżeli w toku postępowania sąd nie orzekł o obowiązku poniesienia kosztów sądowych lub orzeczeniem nie objął całej kwoty należnej z tego tytułu, postanowienie w tym przedmiocie wydaje na posiedzeniu niejawnym sąd, przed którym sprawa toczyła się w pierwszej instancji. Do kosztów sądowych, o których mowa w powołanym przepisie, zalicza się wydatki związane ze stawiennictwem świadka na rozprawie, takie jak zwrot kosztów podróży i noclegu oraz utraconych zarobków lub dochodów świadków (art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W niniejszej sprawie postanowieniem z dnia 3 czerwca 2013 r. wydanym przez referendarza sądowego przyznano świadkowi J. P. kwotę łącznie 396, 86 zł tytułem zwrotu kosztów podróży związanych ze stawiennictwem świadka na rozprawie w dniu 17 maja 2013 r. oraz tytułem utraconego zarobku i diety i kosztami tymi obciążono tymczasowo Skarb Państwa. Odpis postanowienia doręczono stronom oraz świadkowi – J. P. (k.72-74 akt) i wobec jego niezaskarżenia uprawomocniło się ono z dniem 20 czerwca 2013 r. (k.77 akt). Pozwany nie ma zatem w niniejszym postępowaniu możliwości kwestionowania wysokości kwot przyznanych świadkowi z tytułu stawiennictwa na rozprawę - taka możliwość przysługiwała mu w drodze skargi na czynności referendarza sądowego (por. art. 398 ²² k.p.c. w zw. z art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c).

Tymczasem w myśl art. 83 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie Sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepis art. 113, zgodnie z którym kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Pozwany przegrał proces, a zatem – jak trafnie wskazał Sąd I instancji - w myśl powyższych przepisów powinien zwrócić wszystkie koszty procesu, również te poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa. Skoro zaś Sąd, nie orzekł o tych kosztach w orzeczeniu kończącym jakim był wyrok z dnia 17 maja 2013 r. to zgodnie z art. 108 ¹ k.p.c., należało wydać odrębne postanowienie w tym przedmiocie – co prawidłowo uczynił Sąd Rejonowy.

W tym świetle nie zachodzą podstawy do uchylenia zaskarżonego postanowienia co do pobrania od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwoty 396, 86 zł tytułem kosztów poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, a zatem zażalenie pozwanego jako bezzasadne należało oddalić.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397§2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.