Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2022 roku

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Ludmiła Dulka – Twarogowska

Protokolant: st. sekr. sąd Arleta Ratajczak

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2022 roku w Wąbrzeźnie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w T.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

- o zapłatę

1) zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w T. 657,12 zł (sześćset pięćdziesiąt siedem złotych dwanaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od tej kwoty za okres od 01 września 2019 roku do dnia zapłaty;

2) zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w T. 387,00 zł (trzysta osiemdziesiąt siedem złotych zero groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia

Ludmiła Dulka – Twarogowska

Sygn. akt: I C 50/22 upr

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

Sędzia

Ludmiła Dulka – Twarogowska

W., dnia 27 czerwca 2022 r.

Sygn. akt I C 50/22 upr

UZASADNIENIE

W dniu(...) roku powód (...) Sp. z o.o. S.K.A. w T. wystąpił do Sądu z pozwem przeciwko (...) w W. domagając się zasądzenia kwoty 657,12 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 września 2019 roku do dnia zapłaty, a także zasądzenia kosztów procesu (k.2-4).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu (k.28-32).

Strony podtrzymały swoje stanowiska w toku procesu (k.49-50, protokół rozprawy z 21 sierpnia 2022 roku, czas zapisu: od 00:07:21 i od 00:17:43).

Sprawa podlegała rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu (...) roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. (...) o nr rej. (...), klasy (...), nieposiadający aktualnych badań technicznych, należący do K. N.. Szkoda miała charakter całkowity. Poszkodowany zgłosił szkodę do pozwanego, z którym sprawca zdarzenia miał zawartą umowę odpowiedzialności cywilnej stwierdzoną polisą nr (...). Pozwany po przyjęciu zgłoszenia szkody, przeprowadził postępowanie szkodowe nr (...). Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia (...) roku powód nabył od K. N. wierzytelność o odszkodowanie z tytułu szkody powstałej w dniu (...) roku związanej z uszkodzeniem pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...), w zamian za świadczenie usługi polegającej na najmie pojazdu zastępczego na podstawie odrębnej umowy. W dniu (...) roku K. N. zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego z OC sprawcy wypadku w oparciu o którą został mu wydany pojazd marki M. (...) o nr rej. (...) na okres do 22 lipca 2019 roku. Koszt podstawienia tego pojazdu wynosił 1,22 zł x 48 (ilość km) x 2 = 117,12 zł, natomiast opłata: 130 zł netto x 7 dni = 910 zł, łącznie 1.027,12 zł netto + 23% VAT, tj. 1.263,35 zł brutto. W dniu 17 lipca 2019 roku pozwany poinformował poszkodowanego o możliwości zorganizowania bezgotówkowego najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem współpracującej z nim wypożyczalni. Przykładowa cena za dobę najmu pojazdu klasy (...) w wypożyczalni współpracującej z pozwanym wynosiła 260,00 zł netto. W dniu 22 lipca 2019 roku K. N. zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego z OC sprawcy wypadku w oparciu o którą został mu wydany pojazd marki F. (...) o nr rej. (...) na okres do (...) roku. Opłata za najem wynosiła 110 zł netto x 9 dni = 1.107,12 zł + 23% VAT = 1.361,75 zł brutto, a koszt odbioru 117,12 zł. Ostatecznie powód w dniu 31 lipca 2019 roku wystawił fakturę VAT nr (...) za najem aut zastępczych w okresie od 15 do 31 lipca 2019 roku na łączną kwotę 2.625,12 zł brutto. Po przedstawieniu wskazanej faktury pozwanemu i wezwaniu do zapłaty, przyznał on i wypłacił powodowi kwotę 1.968,00 zł. 26 stycznia 2022 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty dalszej kwoty 657,22 zł wraz z odsetkami za zwłokę w terminie do 28 stycznia 2022 roku.

Okoliczności bezsporne, ponadto

dowody:

- potwierdzenie przyjęcia zawiadomienia o szkodzie (k.38-40);

- umowa przelewu wierzytelności wraz z aneksem nr (...) (k.12-13);

- umowy najmu pojazdów zastępczych (k.14-15v);

- informacja dot. najmu pojazdu zastępczego (k.37);

- wydruk ze strony (...) (k.41-42);

- faktura VAT (k.16);

- wezwanie do zapłaty (k.18);

- decyzja pozwanego (k.11-11v);

- wezwanie do zapłaty (k.20).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się w całości uzasadnione.

Strona powodowa swoją legitymację procesową wywodziła z umowy o przelew wierzytelności zawartej z poszkodowanym K. N. i domagała się zapłaty kwoty 657,12 zł tytułem zwrotu kosztu najmu pojazdu zastępczego, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 września 2019 roku do dnia zapłaty.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast z treści § 2 tego przepisu wynika, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Wierzytelność, przechodzi na nabywcę solo consensu , tj. przez sam fakt zawarcia umowy przelewu. W oparciu o zaprezentowane dowody, Sąd przyjął, iż powód wykazał swoją legitymację procesową.

Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowiła umowa odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, w ramach której ubezpieczyciel na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 34 i 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2016.2060 ze zm.) przejął odpowiedzialność za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów.

Zgodnie z art. 822 k.c., w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). W myśl art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Jak wynika z art. 19 ust. 1 wskazanej ustawy, poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego OC może przy tym dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Zgodnie z treścią art. 35 wskazanej ustawy ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych objęta jest odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Ubezpieczyciel odpowiada przy tym w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego (art. 36 ust. 1 ustawy).

Celem naprawienia szkody jest przywrócenie stanu majątkowego poszkodowanego do stanu poprzedniego (art. 363 i 361 k.c.). Ponieważ ustawa przewiduje zasadę pełnego odszkodowania, odpowiedzialnością z ubezpieczenia OC są objęte „celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty najmu pojazdu zastępczego” (R. Trzaskowski, Koszty najmu pojazdu zastępczego jako szkoda, Palestra 2012/7-8/121-129, Lex nr 153913). Nie ulega wątpliwości, że szkoda majątkowa może się wyrażać w braku możliwości korzystania
z określonej rzeczy, w tym z samochodu służącemu poszkodowanemu. Poniesiony przez poszkodowanego koszt wynajmu pojazdu zastępczego stanowi skutek szkody, winien więc podlegać wyrównaniu, ale musi to być wydatek, który powinien być celowy i ekonomicznie uzasadniony (vide: wyrok SN z 08.09.2004r., sygn. IV CK 672/03, Legalis nr 277761). Z kolei ocena, czy poniesienie konkretnych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego winna zostać dokonana w oparciu o indywidualną sytuację poszkodowanego i konkretne okoliczności sprawy.

Strona pozwana nie negowała swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia drogowego z (...) roku, jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Bezspornym było także, iż poszkodowany w związku z tym zdarzeniem doznał szkody majątkowej w postaci uszkodzenia pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...). Oś sporu koncentrowała się natomiast wokół uprawnienia K. N. do najmu pojazdu zastępczego w sytuacji, gdy pojazd poszkodowanego w dacie szkody nie posiadał ważnego przeglądu technicznego, a ponadto także wysokości stawek najmu pojazdów zastępczych oraz kosztów dodatkowych – podstawienia i odbioru pojazdu.

Wskazać należy, iż na etapie postępowania szkodowego strona pozwana uznała roszczenie powoda o zwrot kosztu najmu pojazdu zastępczego i wypłaciła kwotę 1.968,00 zł, dlatego kwestionowanie obecnie co do zasady uprawnienia powoda do domagania się zapłaty ze wskazanego tytułu nie zasługuje na uwzględnienie. Ponadto pozwany nie wykazał, aby stan techniczny pojazdu bez ważnego przeglądu rzutował bezpośrednio na wystąpienie i zakres szkody.

Odnosząc się do zarzutu zawyżenia stawek najmu pojazdu zastępczego wskazać należy, iż nie został on wykazany przez stronę pozwaną. Wprawdzie pozwany wnioskował o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia wysokości stawek najmu pojazdów zastępczych obowiązujących na rynku lokalnym, to jednak wskazać należy, iż niniejsza sprawa była prowadzona w trybie uproszczonym, koszt opinii niewątpliwie by przekraczał wartość przedmiotu sporu (658 zł), a ponadto w ocenie Sądu nie zachodziły żadne wyjątkowe okoliczności uzasadniające odstępstwo od regulacji z art. 505 ⁷ § 2 k.p.c. Strona pozwana mogła m.in. zaprezentować oferty najmu zastępczego różnych wypożyczalni pojazdów działających na lokalnym rynku, jednak tego nie uczyniła. Należy również zauważyć, iż pozwany poinformował poszkodowanego o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego dopiero po 2 dniach od zawarcia przez niego umowy najmu z powodem i nie wskazał wówczas żadnych konkretnych warunków najmu oferowanych przez współpracujące z nim firmy, a więc poszkodowany nie miał możliwości oceny, czy ewentualna umowa zawarta z kooperantem ubezpieczyciela byłaby korzystniejsza, a także, czy jej warunki odpowiadałyby jego oczekiwaniom.

Wbrew zarzutom pozwanego, koszty podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego były celowe i ekonomicznie uzasadnione. Pojazd zastępczy został podstawiony do miejsca zamieszkania poszkodowanego w W., a następnie odebrany, ponieważ poszkodowany sam nie miał obiektywnej możliwości jego odbioru i zwrotu, skoro jego pojazd uległ szkodzie całkowitej. Wskazane koszty nie cechowała nadmierna wysokość i w ocenie Sądu pozostawały w bezpośrednim związku ze szkodą. Poszkodowany miał prawo oczekiwać, że pojazd zastępczy zostanie mu podstawiony we wskazane przez niego miejsce, aby bez zbędnych trudności mógł z niego korzystać, podobnie jak wcześniej korzystał z pojazdu szkodowego. Oznacza to, iż koszty podstawienia oraz odbioru pojazdu zastępczego były wydatkami pozwalającymi na usunięcie negatywnych dla poszkodowanego następstw, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią dla wierzyciela, a obciążeniem dłużnika.

Reasumując, na gruncie niniejszej sprawy Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby uznać za nieadekwatne, niecelowe, czy ekonomicznie nieuzasadnione i tym samym podważyć stawki dobowe najmu pojazdów zastępczych przyjętych w umowach z 15 i 22 lipca 2019 roku oraz fakturze VAT nr (...) wraz z kosztami podstawienia i odbioru pojazdu, w łącznej kwocie 2.625,12 zł brutto.

W świetle powyższego, uwzględniając wypłatę przez pozwanego kwoty 1.968,00 zł roszczenie powoda o zapłatę 657,12 zł tytułem zwrotu kosztów pojazdu zastępczego, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 września 2019 roku do dnia zapłaty, należało uznać za uzasadnione. Dlatego Sąd na podstawie powołanych wyżej przepisów orzekł jak w pkt 1 w sentencji wyroku..

O kosztach procesu w pkt 2 wyroku orzeczono na podstawie art. 98 § 1, § 1 ¹ i 3 k.p.c., kierując się zasadą odpowiedzialności za jego wynik. Powód wygrał proces w całości, dlatego pozwany zobowiązany jest do zwrotu na jego rzecz kosztów procesu.. Zasądzona z tego tytułu kwota 387,00 zł obejmuje: 100,00 zł opłaty sądowej, 270,00 zł wynagrodzenia adwokata w stawce minimalnej ustalonej w oparciu o § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.) oraz 17 zł opłaty skarbowej od czynności złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa.

Sędzia

Ludmiła Dulka-Twarogowska

Pouczenie: (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...);

2.  (...):

- (...)

3.  (...)

SSR Ludmiła Dulka-Twarogowska

W., dnia 25 sierpnia 2022 roku