Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P., dnia 8 lipca 2022 r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu V Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Marta Ścisła

po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2022 roku, w P.

na posiedzeniu niejawnym, w trybie art. 15 zzs ² ustawy z dnia 2 marca 2020 r., o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz.U. 2020 poz 374 ze zm

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

- o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) SA w W., na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w P., kwotę 704,79 złotych (siedemset cztery 79/100 ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od dnia 2 kwietnia 2018 r., do dnia zapłaty.

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  kosztami procesu obciąża powoda w 60% a pozwanego w 40% i z tego tytułu zasądza od powoda, na rzecz pozwanego kwotę 103,40 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

sędzia Marta Ścisła

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 8 marca 2021r. powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 1.617,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 2 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty. Powód wniósł także o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż na skutek kolizji drogowej uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej (...), stanowiący własność K. S.. Sprawca zdarzenia był objęty polisą ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z pozwanym. W okresie od 2 marca 2018 r. do 26 marca 2018 r. poszkodowany najmował od powoda pojazd zastępczy przy zastosowaniu stawki 110,00 zł netto za każdy dzień najmu. Uszkodzony pojazd został odholowany z miejsca zdarzenia do warsztatu powoda. Powód domagał się wypłaty odszkodowania tytułem najmu pojazdu zastępczego oraz kosztów holowania pojazdu uszkodzonego, w oparciu o umowę cesji wierzytelności zawartą z pokrzywdzonym. W toku postępowania likwidacyjnego, pozwany uznał swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę i wypłacił powodowi kwotę 1.291,50 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego za okres 15 dni, przy czym zastosował zweryfikowaną stawkę w wysokości 70,00 zł netto za dobę oraz kwotę 153,75 zł tytułem holowania pojazdu.

W odpowiedzi na pozew z dnia 19 lipca 2021 r. pozwany zakład ubezpieczeń wniósł o oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany zakwestionował żądania pozwu w całości. W pierwszej kolejności pozwany zakwestionował zasadność wynajmu pojazdu zastępczego wskazując, że powód nie wykazał, by poszkodowany nie mógł zaspokoić swoich potrzeb komunikacyjnych w inny sposób aniżeli przez wynajęcie pojazdu zastępczego. Dalej pozwany zakwestionował dobową stawkę najmu pojazdu zastępczego podnosząc, iż wobec nieskorzystania przez poszkodowanego z oferty najmu przedstawionej przez pozwanego, pozwany zasadnie dokonał weryfikacji stawki najmu do wysokości 70 zł netto za najem. Pozwany wskazał, iż za uzasadniony okres najmu należy uznać 15 dni, na który składać się miał czas oczekiwania na oględziny w wymiarze 7 dni, czas oczekiwania na decyzję ubezpieczyciela o sposobie rozliczenia szkody – 1 dzień oraz czas na zagospodarowanie uszkodzonego pojazdu - 7 dni. Pozwany wskazał, iż stawka holowania w wysokości 400 zł netto jest stawką zawyżoną, nieodpowiadającą stawkom powszechnie przyjmowanym na rynku, a zasadna jest przyznana przez pozwanego kwota 125 zł netto. Nadto pozwany wskazał, że dwa z trzech pojazdów udostępnianych po kolei podczas okresu likwidacji poszkodowanemu należały do segmentu C, podczas gdy zniszczony pojazd poszkodowanego przynależał do segmentu B. Powyższe działanie stanowiło zawyżenie kosztów likwidacji szkody.

W dalszym toku procesu stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 marca 2018 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uległ uszkodzeniu pojazd marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność K. S. (poszkodowany). Pojazd uszkodzony należał do segmentu B. Pojazd sprawcy zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W.. Ze względu na powstałe uszkodzenia pokolizyjne pojazd został odholowany do warsztatu powoda.

Dowód: okoliczności bezsporne a nadto akta szkody (płyta cd k. 37), zeznania świadka A. S. oraz świadka K. S. – protokół elektroniczny (k.64)

Poszkodowany utracił możliwość korzystania z uszkodzonego pojazdu. Poszkodowany nie dysponował w tym czasie pojazdem, który mógłby stanowić substytut uszkodzonego środka transportu.

Dowód: oświadczenie (k. 15) oraz zeznania świadka A. S. oraz świadka K. S. – protokół elektroniczny (k.64)

Poszkodowany zlecił powodowi przeprowadzenie całego postepowania likwidacyjnego, łącznie ze zgłoszeniem szkody. Poszkodowany nie został poinformowany przez powoda o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego.

Poszkodowany nie znał ceny najmu pojazdu zastępczego oraz nie wiedział, iż powód pobiera opłaty za przechowywanie uszkodzonego pojazdu. Powód zapewnił poszkodowanego, iż wszelkie koszty zostaną poniesione przez ubezpieczyciela. Powód wystawił na okoliczność holowania pojazdu fakturę VAT na kwotę 492 zł brutto.

Dowód: okoliczności bezsporne a nadto upoważnienie – płyta CD złożona przez powoda wraz z pozwem (k.3) zeznania świadka A. S. oraz świadka K. S. – protokół elektroniczny (k.64), faktura VAT nr (...)

Powód zgłosił szkodę pozwanemu w imieniu poszkodowanego dniu 6 marca 2018 r.

Dowód: okoliczność bezsporna a nadto formularz zgłoszenia szkody – płyta CD złożona przez powoda wraz z pozwem (k. 3)

Powód, po zgłoszeniu szkody w imieniu poszkodowanego, został poinformowany przez pozwanego na wskazany przez siebie do kontaktu adres mailowy: (...), o możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem i na koszt pozwanego oraz o ewentualnych zasadach najmu pojazdu zastępczego, w tym o wysokości stawek akceptowanych przez ubezpieczyciela w przypadku samodzielnego zorganizowania wynajmu przez poszkodowanego.

Dowód: akta szkody – płyta CD (k. 37) – informacja o możliwości najmu pojazdu zastępczego.

W dniu zdarzenia, tj. 2 marca 2018 r. poszkodowany wynajął od powoda pojazd zastępczy z segmentu C marki (...), z którego korzystał w dniach od 2 marca 2018 r. do 5 marca 2018 r. (4 dni) po stawce 110 zł netto (135,30 zł brutto) za dobę. Od 5 marca 2018 r. do 8 marca 2018 r. (3 dni) poszkodowany korzystał z najętego pojazdu z segmentu B marki (...) po stawce 110 zł netto (135,30 zł brutto) za dobę. W terminie od 8 marca 2018 r. do 26 marca 2018 r. (18 dni) poszkodowany korzystał z najętego od powoda pojazdu z segmentu C również po stawce 110 zł netto (135,30 zł brutto) za dobę. Łączny koszt najmu pojazdów zastępczych za okres 19 dni wyniósł 2.750 zł netto (3.382,50 zł brutto).

Dowód: okoliczności bezsporne a nadto umowy najmu z dnia 2 marca 2018 r. (k.12-14), Faktura VAT nr (...) (k.16), zeznania świadka A. S. oraz świadka K. S. – protokół elektroniczny (k.64),

W dniu 2 marca 2018 r. poszkodowany (cedent) zawarł z powodem reprezentowanym przez F. P. (cesjonariusz) umowę cesji wierzytelności, na mocy której przeniósł na cesjonariusza wierzytelność z tytułu odpowiedzialności (...) za szkodę komunikacyjną z dnia 2 marca 2018 r.

Dowód: okoliczności bezsporne a nadto umowa cesji wierzytelności (k.19)

W dniu 9 marca 2018 r. uprawniony rzeczoznawca pozwanego dokonał oględzin pojazdu.

Dowód: okoliczności bezsporne a nadto wyliczenie szkody nr (...)

Na podstawie decyzji z dnia 13 marca 2018 r. pozwany przyznał poszkodowanemu kwotę 3.684 zł stanowiącą wartość odszkodowania za szkodę całkowitą w pojeździe oraz kwotę 153,75 zł tytułem kosztów holowania.

Decyzją z dnia 3 kwietnia 2018 r. pozwany przyznał odszkodowanie w łącznej wysokości 4.575,75 zł na które składała się kwota 3.684 zł tytułem odszkodowania za szkodę całkowitą, 1.291,50 zł tytułem kosztu najmu pojazdu zastępczego za okres 15 dni po stawce 70 zł netto za dobę, 738 zł tytułem kosztów parkingu oraz 153,75 zł tytułem kosztów holowania pojazdu.

Dowód: okoliczności bezsporne a nadto decyzja z dnia 9 marca 2018 r. - akta szkody – płyta CD (k. 37), decyzja z dnia 13 marca 2018 r.(k. 17) wraz z potwierdzeniem przelewu (k. 18), Decyzja z dnia 3 kwietnia 2018 r. (k.20)

Średnia stawka rynkowa najmu pojazdu zastępczego segmentu B w 2018 r., dla najmu w przedziale do 30 dni wynosiła 87 zł netto (107,00 zł brutto). Średni koszt holowania uszkodzonego pojazdu w 2018 r. wynosił 311,87 zł netto (383,60 zł brutto).

Dowód z opinii biegłego G. C. z dnia 7 maja 2020 r., złożonej w sprawie prowadzonej przed tut. Sądem sygn. akt XII GC 555/17 (k. 46-50)

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych między stronami, wskazanych dokumentów oraz przesłuchania świadków.

Wiarygodność dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy nie budziła wątpliwości Sądu, również strony nie podnosiły żadnych zarzutów w tej kwestii. Kserokopie Sąd potraktował, jako świadczące o istnieniu dokumentów źródłowych o tożsamej treści.

Wszystkie dokumenty prywatne korzystały z domniemania określonego w art. 245 k.p. c., stanowiąc dowód tego, że osoby, które je podpisały złożyły oświadczenia zawarte w dokumentach.

Sąd włączył w poczet materiału dowodowego dokumenty znajdujące się na załączonej do pozwu płycie CD, która zawierała korespondencję powoda z pozwanym przeprowadzoną w toku postępowania likwidacyjnego, a także zdjęcia uszkodzonego pojazdu poszkodowanego. Sąd poczynił również ustalenia na podstawie akt szkody znajdujących się na płycie CD dołączonej do odpowiedzi na pozew.

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanego w charakterze świadka poszkodowanego K. S. – właściciela uszkodzonego pojazdu. Świadek przedstawił okoliczności korzystania z usług powoda i likwidacji szkody. Zeznania świadka Sąd ocenił jako spójne i logiczne.

Sąd nie znalazł również powodu by nie obdarzyć przymiotem wiarygodności zeznania świadka A. S. będącej uczestnikiem zdarzenia jako pasażer pojazdu kierowanego przez poszkodowanego. Zeznania świadka były jasne i spójne, a także korespondowały z pozostały, zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2022 r., na wniosek powoda (k. 40), oparł się również na z opinii biegłego G. C. z dnia 7 maja 2020 r., złożonej w sprawie prowadzonej przed tut. Sądem sprawy o sygn. akt XII GC 555/17 i to na okoliczność średnich stawek najmy pojazdów zastępczych oraz kosztów holowania pojazdu.

W pkt. 2 ww. postanowienie Sąd, na mocy art. 235 ² § 1 pkt. 5 k.p.c. oraz art. 505 ⁷§ 1 i 2 k.p.c. oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, albowiem wysokość średniej stawki najmu pojazdu zastępczego oraz stawki holowania pojazdu Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego złożonej przez powoda, a nadto uznał, iż prowadzenie dowodu z opinii biegłego na potrzeby ustalenia stawki najmu pojazdu za 4 dni oraz kosztów holowania, sprzeciwiałoby się zasadzie ekonomiki procesowej.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 k.c.).

Odnosząc się do samej kwestii odszkodowania należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W orzecznictwie sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego utrwalony jest pogląd, że wydatki na najem pojazdu zastępczego, są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione (…) (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012, Nr 3, poz. 28, uchwały Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2013 r., III CZP 76/13, OSNC 2014, Nr 9, poz. 85, z dnia 30 listopada 2016 r., III CZP 74/16, OSNC 2017, nr 7-8, poz. 82, z dnia 24 sierpnia 2017 r., III CZP 20/17,OSNC 2018, Nr 6, poz. 56 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2017 r.,III CK 35/16, nie publ., z dnia 5 listopada 2004, II CK 494/03, nie publ., z dnia 8 września 2004 r., IV CK 672/03, OSNC 2012, Nr 10, poz. 112, z dnia 18 marca 2003 r., IV CKN 1916/00, nie publ., i z dnia 6 stycznia 1999 r., II CKN 109/98, nie publ.).

W pierwszej kolejności Sąd odniósł się do kwestii konieczności wynajmu pojazdu zastępczego. W ocenie Sądu nie było żadnych wątpliwości, że pokrzywdzonemu przysługiwało prawo wynajmu pojazdu zastępczego. Jak wynikało z zeznań pokrzywdzonego K. S. oraz jego żony i uczestniczki postępowania A. S., pokrzywdzony potrzebował pojazdu do poruszania się nim podczas wykonywania pracy , zaś drugi z pojazdów należący do małżonków był niezbędny żonie poszkodowanego do dojazdów do pracy. Nadto, w toku postępowania likwidacyjnego poprzedzającego toczony spór, pozwany przyznał na rzecz poszkodowanego kwotę odszkodowania tytułem najmu pojazdu zastępczego za okres 15 dni. Mając na względzie powyższe, argument pozwanego o braku podstaw uznania, iż poszkodowanemu przysługiwało prawo najmu pojazdu zastępczego stanowił jedynie polemikę procesową, niepopartą żadnymi dowodami.

Powód domagał się dopłaty do odszkodowania w zakresie najmu pojazdu zastępczego za 19 dni, począwszy od 2 marca 2018 r. Powód dokonał zgłoszenia szkody w dniu 6 marca 2018 r., a więc po upływie 4 dni od dnia zdarzenia. Zwyczajowo przyjmuje się, że zgłoszenie szkody nie powinno nastąpić później niż w ciągu 3 dni roboczych od zdarzenia. Mając jednak na względzie, że dni 3 i 4 kwietnia 2018 r. były sobotą i niedzielą, uznać należało, że powód dokonał zgłoszenia szkody w akceptowalnym terminie 3 dni roboczych. Z uwagi na powyższe okres od dnia zdarzenia do dnia zgłoszenia szkody, tj. od dnia 2 marca 2018 r. do 5 marca 2018 r. (4 dni), należało uznać za zasadny okres najmu. Pozostały, 15 -dniowy okres najmu pozostawał poza sporem stron. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 lutego 2019 roku sygn. akt III CZP 84/18 (OSNC 2020/1/6) odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu najmu pojazdu zastępczego zmierza do wyeliminowania negatywnych następstw majątkowych doznanych przez poszkodowanego w wyniku uszkodzenia pojazdu i obejmuje rzeczywisty okres pozbawienia poszkodowanego możliwości korzystania ze swojego pojazdu. (…) Mając na względzie, iż kolizja jest zdarzeniem nagłym i niespodziewanym, a nabycie nowego pojazdu, czy też zaspokojenie potrzeby posiadania pojazdu w inny sposób, jest czynnością stosunkowo skomplikowaną i wymagającą czasu, Sąd uznał, że 19 dni najmu pojazdu zastępczego było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Następnie Sąd poddał analizie dobowe stawki wynajmu pojazdu zastępczego.

Należy w tym miejscu podkreślić, że nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego, gdy następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Jeżeli zatem ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu - we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów – skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te - w zakresie nadwyżki - będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za "celowe i ekonomicznie uzasadnione" ( uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r., III CZP 20/17, OSNC 2018/6/56). Należy także wskazać, iż również na poszkodowanym ciąży obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.), co określa się ogólnie obowiązkiem minimalizacji szkody.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, iż pozwany skierował do powoda informację, w której zaproponował wynajem pojazdu zastępczego, przy pokryciu wszelkich kosztów jego udostępnienia.

W ocenie Sądu powód nie przedstawił żadnych szczególnych racji, które uzasadniałyby stwierdzenie, że poniesienie przez poszkodowanego wyższych kosztów najmu pojazdu niż po stawce zaproponowanej przez pozwanego można było uznać za "celowe i ekonomicznie uzasadnione". Podkreślenia wymaga, iż powód działając w imieniu poszkodowanego, nie zbadał jego potrzeb i preferencji, a tym bardziej nie zgłosił się do pozwanego, by ten mógł zaoferować pojazd zastępczy, odpowiadający tym potrzebom. W realiach niniejszej sprawy poszkodowany zlecił powodowi przeprowadzenie całego postepowania likwidacyjnego, łącznie ze zgłoszeniem szkody. Poszkodowany nie został jednak w ogóle poinformowany przez powoda o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego, ale za to został zapewniony, iż wszelkie koszty zostaną poniesione przez ubezpieczyciela. Powód nie był w ogóle zainteresowany najmem pojazdu za pośrednictwem pozwanego oraz nie stworzył poszkodowanemu (którego reprezentował w procesie likwidacji szkody) nawet możliwości zapoznania się z warunkami najmu przedstawionymi przez pozwanego. Tym samym, szerokie wywody powoda odnośnie charakteru i szczegółowości informacji przedstawionej przez pozwanego oraz „korzystności” lub „braku korzystności” najmu pojazdów za pośrednictwem ubezpieczycieli, są li tylko dywagacjami, które nie znajdują żadnego przełożenia na konkretne okoliczności rozpoznawanej sprawy.

Sąd Najwyższy rozważając kwestie najmu pojazdu zastępczego wskazuje także wprost, iż poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia (…) sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem - w praktyce zwykle telefonicznego - nie może być uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu. Co więcej, należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Nie ma to nic wspólnego z koniecznością poszukiwania przez poszkodowanego najtańszej oferty rynkowej najmu, nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana ( por. w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r., III CZP 20/17, OSNC 2018/6/56).

Abstrahując od meritum sprawy, Sąd nie może przyjąć za zasadny argumentu prezentowanego przez powoda w piśmie z dnia 3 sierpnia 2021 r. (k. 40) jakoby pozwany w treści odpowiedzi na pozew zaakceptował stawkę najmu w wysokości 110 zł netto za dobę jaką forsował powód. Niewątpliwe wskazanie na stronie 3. pisma, że pozwany zweryfikował stawkę najmu pojazdu zastępczego do kwoty 110 zł netto za dobę, stanowi omyłkę pisarską, która wkradła się w treść pisma. Zważyć bowiem należy, że z dalszej części pisma oraz z informacji przekazanej do powoda na temat stawek najmu wynika wprost, że stawka proponowana i akceptowana przez ubezpieczyciela wynosi 70 zł netto na dobę.

Z drugiej zaś strony, nie umknęło uwadze Sądu, że czas najmu uznany przez pozwanego, jest krótszy aniżeli ten, który Sąd uznał za uzasadniony okolicznościami sprawy.

Dlatego też, w ocenie Sądu należało ustalić wysokość odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w oparciu o dwa okresy. Pierwszy z okresów dotyczył najmu pojazdu w czasie niezaakceptowanym przez pozwanego. Posiłkując się dowodem z opinii biegłego z dnia 7 maja 2020 r., złożoną w sprawie prowadzonej przed tut. Sądem sygn. akt XII GC 555/17 Sąd ustalił, że średnia stawka rynkowa najmu pojazdu zastępczego segmentu B, w 2018 r., dla najmu w przedziale do 30 dni wynosiła 87 zł netto (107,01 zł brutto). Zatem za 4-dniowy okres winna zostać zastosowana stawka rynkowa (428,04 zł brutto). Za pozostały 15 - dniowy okres pozwany był uprawniony do zastosowania zweryfikowanych stawek najmu pojazdu zastępczego uznanych na etapie postępowania likwidacyjnego, tj. 70 zł netto za dobę (86,10 zł brutto, tj. łącznie 1291,50 zł brutto). Łącznie zatem, z tytułu najmu pojazdu, należne odszkodowanie wynosiło 1719,54 zł brutto.

Powód dochodził także zwrotu nieuznanych przez pozwanego kosztów holowania uszkodzonego pojazdu w wysokości 338,25 zł brutto. Pozwany uznał bowiem roszczenie o zwrot kosztów holowania co do zasady, jednak zakwestionował samą stawkę zastosowaną przez powoda. W tym zakresie Sąd również oparł się o dowód z opinii biegłego z dnia 7 maja 2020 r., złożonej w sprawie XII GC 555/17. Na tej podstawie Sąd ustalił, że średni koszt holowania uszkodzonego pojazdu w 2018 r. wynosił 311,87 zł netto, przy czym najczęściej stosowana stawką była 350 zł netto. Dlatego jest stawką rynkową, której poniesienie można uznać za celowe i ekonomicznie uzasadnione, można było uznać stawę w wysokości 350 zł netto, tj. 430,50 zł brutto. Sąd oddalił roszczenie ponad tę kwotę.

Łączna wysokość świadczenia z tytułu najmu pojazdu zastępczego wynosiła zatem 1.398 zł netto, co po zastosowaniu stawki VAT w wysokości 23% dało kwotę 1719,54 zł. Mając na względzie, że pozwany uiścił na rzecz powoda kwotę 1291,50 zł do zasądzenia pozostała kwota 428,04 zł brutto. Uwzględniając zasadność roszczenia powoda co do kosztów holowania do kwoty 430,50 zł brutto, przy uwzględnieniu, że pozwany zapłacił na rzecz poszkodowanego kwotę 153,75 zł, do zasądzenia pozostało 276,75 zł.

Sąd zasądził więc od pozwanego na rzecz powoda kwotę w łącznej wysokości 704,79 zł o czym orzeczono w pkt 1 wyroku.

Z przyczyn wskazanych powyżej, Sąd w punkcie drugim sentencji wyroku oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c. Powodowi należały się zatem odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 704,79 zł stanowiącej sumę kosztów najmu pojazdu zastępczego i holowania uszkodzonego pojazdu od dnia 2 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, obciążając nimi powoda w 60 %, a pozwanego w 40 %.

Na koszty poniesione przez powoda złożyło się: 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz 200 zł opłaty sądowej od pozwu. Na koszty poniesione przez pozwanego złożyło się: 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Suma kosztów postępowania wyniosła więc 2.034 zł. Po wzajemnej kompensacji kosztów Sąd zasądził w punkcie trzecim sentencji wyroku od pozwanego na rzecz powoda kwotę 103,40 zł.

sędzia Marta Ścisła