Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2023 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, X Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Radosław Ochał

Protokolant: Karolina Lewandowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2023 r. w S.

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o zapłatę

I. Oddala powództwo.

II. Zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 3.000 (trzy tysiące) złotych tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w T. domagała się od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zapłaty kwoty 5.475,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 4 lutego 2022 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, iż dystrybuuje paliwo gazowe. Przesyłała gaz do lokalu zajmowanego przez pozwaną na podstawie umowy, która została wypowiedziana przez właściciela. Po okresie wypowiedzenia pozwana jako użytkownik lokalu, korzystała z jej usług bez umowy aż do dnia zawarcia nowej umowy z powódką. Za okres bezumownego korzystania z gazu powódka naliczyła opłaty w wysokości wskazanej w pozwie.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że rozpoczęła korzystanie z lokalu, do którego dostarczany był gaz, w dniu 1 listopada 2021 r., czyli po czterech miesiącach od deklarowanej przez powódkę daty rozwiązania umowy i od tej daty pobierała paliwo gazowe. Zarzuciła powódce, że ta nie podała, jakich urządzeń użyła do szacunku w zakresie zryczałtowanego zużycia, a nadto sprzeczność jej wyliczeń w świetle ogólnych unormowań odszkodowawczych i unormowań zawartych w ustawie Prawo energetyczne.

Sąd następujący stan faktyczny:

Powódka jest dostawcą paliwa gazowego z przyłączem znajdującym się w budynku przy ul. (...) w S.. Właścicielem tego budynku lokalowego jest K. K.. Jest on przez nią przeznaczany na najem. Z zasady oczekuje ona od najemców, że sami będą zawierali umowy z dostawcami energii elektrycznej, gazu, wody i innych mediów.

Od dnia 12 października 2020 r. powódka dostarczała gaz do w/w nieruchomości na podstawie umowy zawartej z W. K.. Umowa ta została rozwiązana z dniem 19 lipca 2021 r. Ostatni odczyt gazomierza umieszczonego w budynku wskazywał stan 8.944 metry sześcienne. W dniach 20 lipca 2021 r. i 31 sierpnia 2021 r. pracownicy pozwanej podejmowali próby zdemontowania gazomierza, ale okazały się one bezskuteczne, gdyż nie zastawali nikogo w budynku. W. K. nie podejmował też kierowanej do niego korespondencji wzywającej do dobrowolnego wydania gazomierza. W efekcie dopływ gazu nie został odcięty i użytkownicy budynku nadal mogli korzystać z urządzeń zasilanych paliwem gazowym.

W dniu 30 października 2021 r. K. K. zawarła z pozwaną umowę najmu nieruchomości przy ul. (...) w S.. W umowie zawarto zapis, iż najemca podpisze indywidualne umowy na dostarczanie energii elektrycznej, gazu, wody i wywóz śmieci ze stosownymi dostawcami mediów. Mimo tego zapisu, jej zięć – T. S., który w imieniu K. K., w dniu 1 listopada 2021 r., wydał pozwanej wynajęty budynek, zapewnił przedstawiciela pozwanej – R. W., że jego teściowa ma zawartą z powódką umowę na dostawę paliwa gazowego. Sam przedmiot najmu wymagał przeprowadzenia prac remontowych, więc obaj uzgodnili, iż pozwana dopiero po ich zakończeniu wystąpi do powódki o zawarcie umowy o dostawę gazu. Do tego czasu będzie płaciła za zużyty gaz wynajmującej, na podstawie rachunków wystawianych jej przez powódkę.

Prace remontowe pozwanej trwały do końca listopada 2021 r. W dniu 2 grudnia 2021 r. pozwana wystąpiła do powódki o zawarcie umowy na dostawę gazu.

W dniu 21 grudnia 2021 r. w obecności S. dokonano odczytu gazomierza, który wskazywał stan 9.623 metry sześcienne.

Pismem z 20 stycznia 2022 r. powódka zawiadomiła pozwaną o stwierdzeniu nielegalnego poboru gazu. Do pisma załączyła datowany również na 20 stycznia 2022 r. protokół nr (...), w którym, na podstawie odczytu z 21 grudnia 2021 r., przyjęła, że nielegalny pobór objął 5.947 kWh, a naliczona od niego opłata wynosi 6.274,14 zł.

Pismem z dnia 7 marca 2022 r. powódka zawiadomiła pozwaną, że na podstawie rzeczywistego odczytu gazomierza w dniu 2 grudnia 2021 r., dokonała korekty stanu tego gazomierza na dzień 2 grudnia 2021 r. Skróciła tym samym okres stanowiący podstawę obliczenia należności za bezumowne korzystanie z gazu. Ilość zużytego gazu po korekcie ustaliła na 5.190 kWh, a należność za jego zużycie na 5.475,50 zł.

Powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 5.475,50 zł wraz z odsetkami za opóźnienie, w tym w transakcjach handlowych. Pozwana nie uczyniła zadość żądaniu powódki.

Dowód:

- oświadczenie k. 16

- polecenie monterskie k. 17

- pismo z 10.08.21 r. k.18-19

- kopie kopert k. 20, 24

- pismo z 20.01.22 r. k. 27-28

- potwierdzenia odbioru k. 30, 42-43

- protokoły k. 31, 41

- nota obciążeniowa k. 32

- pojedyncze zlecenie dystrybucji k. 33-34

- umowa najmu k. 35-37

- pismo z 07.03.22 r. k. 39

- nota nr 8120098253 k. 40

- pismo z 13.05.22 r. k. 52

- zeznania R. W. k. 100

- zeznania T. S. k. 100-100v

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie poczyniony został w oparciu o dowody z dokumentów oraz zeznania świadków R. W. i T. S.. Strony nie zakwestionowały waloru ich wiarygodności. Również Sąd nie dopatrzył się okoliczności podważających ten walor.

W niniejszej sprawie powódka dochodziła zapłaty należności za nielegalny pobór paliwa gazowego. Podstawy jej roszczenia należy upatrywać w przepisie art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne. Stanowi on, że w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii, przedsiębiorstwo energetyczne może:

1) pobierać od odbiorcy, a w przypadku, gdy pobór paliw lub energii nastąpił bez zawarcia umowy, może pobierać od osoby lub osób nielegalnie pobierających paliwa lub energię opłatę w wysokości określonej w taryfie, chyba że nielegalne pobieranie paliw lub energii wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności albo

2) dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych.

Powódka wykluczyła wyraźnie, iż dochodzona przez nią należność wynika z art. 57 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy. Swoje wyliczenia oparła na zasadach taryfowych określonych w pkt 1 w/w przepisu.

Jak wynika z ustaleń faktycznych, pozwana, jako najemca nieruchomości położonej przy ul. (...) w S., od dnia 1 listopada 2021 r. korzystała z paliwa gazowego dostarczanego przez powódkę. R. W., jako przedstawiciel pozwanej, ustalił z T. S., że właścicielka przedmiotu najmu ma zawartą z powódką umowę na dostawę paliwa gazowego. Obaj uzgodnili, że pozwana w pierwszej kolejności wykona remont wynajmowanych pomieszczeń, a dopiero potem wykona zapis umowy najmu obligujący ją do zawarcia umowy o dostawę gazu. Powódka, mimo rozwiązania umowy z poprzednim najemcą, nie zaprzestała dostarczania gazu, więc pozwana nie miała podstaw do przyjęcia, iż zapewnienia T. S. nie polegają na prawdzie.

Strona powodowa „z ostrożności procesowej” wniosła o zobowiązanie (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. do złożenia kompleksowej umowy dostarczania paliwa gazowego zawartej z W. K., oświadczenia o wypowiedzeniu umowy z nim zawartej, wezwania do zapłaty oraz ostatniej faktury Vat.

Sąd, postanowieniem z dnia 23 maja 2023 r. wnioski te oddalił na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. W ocenie Sądu wnioskowane dokumenty nie wpłynęłyby na rozstrzygnięcie sprawy. Byłyby one przydatne, gdyby skierowano je do pozwanej, tak, by miała wiedzę o rozwiązaniu umowy z poprzednim najemcą.

W tej sytuacji Sąd stwierdził, że nielegalny pobór gazu przez pozwaną od 1 listopada 2021 r. wynikał z wprowadzenia jej w błąd przez działającego w imieniu właścicielki nieruchomości - T. S.. Działanie T. S. stanowi wskazaną w art. 57 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne, podstawę do uwolnienia pozwanej od opłat określonych w taryfie. Już sama ta okoliczność uzasadniała oddalenie powództwa.

Nawet, gdyby uznać, że nie doszło do wprowadzenia pozwanej w błąd co do jej prawa do pobierania gazu, to zgodzić się należy z argumentacją pozwanej, iż powódka nie wykazała wysokości żądania.

Ze sporządzonego w dniu 21 grudnia 2021 r. protokołu prac monterskich wynika, że ostatni odczyt licznika wskazywał zużycie 8.944 metry sześcienne. Następny odczyt miał miejsce właśnie 21 grudnia 2021 r. i wskazywał zużycie 9.623 metry sześcienne. Faktem jest, iż powódka przedłożyła zdjęcie gazomierza ze stanem 9.081,068 metrów sześciennych, ale nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów wskazujących na to, że wskazania te odzwierciedlały zużycie gazu na dzień 1 listopada 2021 r.

Ostatecznie Sąd odmówił udzielenia ochrony prawnej żądaniu powódki, czemu dał wyraz w pkt I wyroku.

W punkcie II wyroku rozstrzygnięto o kosztach postępowania na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w powołanym przepisie strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Pozwana wygrała proces w całości. Na jej koszty złożyła się kwota 3.000 zł i tyle też zasądzono od powódki.