Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IIIRC 226/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2023 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący sędzia Jowita Sikorska

Protokolant p.o. sekr. sądowy Monika Mierzejek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2023 r. w Szczytnie sprawy

z powództwa T. C.

przeciwko J. C.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

I.  uchyla obowiązek alimentacyjny T. C. wobec J. C. wynikający z wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 21 lutego 2020 roku w sprawie I ACa 144/19, zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z 13 grudnia 2018 roku w sprawie VI RC 1863/17 na kwotę po 500 złotych miesięcznie z dniem 1 czerwca 2023 roku,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  koszty procesu wzajemnie znosi.

UZASADNIENIE

Powódka T. C. wniosła o uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec pozwanej J. C..

Pozwana J. C. wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Alimenty na rzecz pozwanej J. C. zostały zasądzone w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 21 lutego 2020 r. w sprawie I ACa 144/19 na kwotę po 500 zł. miesięcznie, który zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z 13 grudnia 2018 r. w sprawie VI RC 1863/17. Początkowo w trakcie sprawy rozwodowej rodziców, pozwana mieszkała z matką, następnie zamieszkała z ojcem. Uczęszczała wówczas do szkoły zawodowej w kierunku fryzjerskim w M..

Pozwana J. C. ukończyła I klasę szkoły zawodowej w zawodzie fryzjera, następnie porzuciła naukę. Sprawiała problemy wychowawcze, uciekała z domu, ojciec nie miał żadnego wpływu na zachowanie córki.

Na początku ubiegłego roku pozwana wyjechała z chłopakiem do Niemiec w celu podjęcia pracy. Z powodu nieznajomości języka nie podjęła pracy, była na utrzymaniu chłopaka. Przyjeżdżając do Polski, pożyczała pieniądze od ojca. Kilka miesięcy temu wróciła do Polski, zerwała z chłopakiem i niewłaściwym towarzystwem.

Obecnie pozwana mieszka z ojcem w F.. Jej ojciec S. C. utrzymuje się z niewielkiego gospodarstwa, otrzymuje dotacje unijne – 30 tyś zł. rocznie, ponadto podejmuje prace dorywcze przy remontach, po opłaceniu podatków pozostaje mu na utrzymanie kwota 500 zł. miesięcznie. Pozwana pomaga ojcu w pracach domowych i w gospodarstwie.

W ubiegłym roku pozwana skończyła kurs stylizacji paznokci i wizażu oraz rozpoczęła kurs prawa jazdy, zamierza go obecnie ukończyć. Szuka pracy, jednak z uwagi na brak wykształcenia dotychczas żadnej nie znalazła.

Obecnie pozwana zapisała się na kwalifikacyjny kurs zawodowy w zawodzie technika usług fryzjerskich w (...) w O.. Jest to szkoła zaoczna, płatna, opłata nie została jeszcze ustalona. Nauka rozpocznie się we wrześniu br.

Powódka T. C. ma 61 lat, jest na emeryturze, która obecnie wynosi ok. 1600 zł. miesięcznie. Wynajmuje jednopokojowe mieszkanie, za które z tytułu wynajmu płaci 600 zł. miesięcznie plus czynsz 300 zł. Opłaca zaległe składki do ZUS-u po 150 zł. miesięcznie. Nie podejmuje dodatkowej pracy z uwagi na problemy z kręgosłupem. Utrzymuje z pozwaną kontakty telefoniczne.

Na rzecz powódki od byłego męża zostały zasądzone alimenty także po 500 zł. miesięcznie. Powódka i jej były mąż dotychczas nie przekazywali sobie nawzajem alimentów. W toku jest sprawa o podział majątku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień stron k. 111-112, zeznań świadka S. C. k. 111v-112, zaświadczenia ze szkoły k. 47, kserokopii aktu urodzenia k. 4, wyroku rozwodowego k. 5, wydruków z konta k. 53, 58-85, Pitu k. 56.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie jest uzasadnione.

Rozpatrując niniejszą sprawę Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, sporządzony przez kompetentne organy i w przepisanej formie, tym samym korzystających z domniemania prawdziwości oraz na dowodach z zeznań świadka i wyjaśnień stron, zeznania świadka i wyjaśnienia stron w zasadzie były bezsporne, wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają, także im sąd dał wiarę. W sferze sporu pozostaje ocena czy pozwana jest osobą zdolną do samodzielnego utrzymania.

Pozwana ma obecnie 19 lat. Edukację szkolną porzuciła ponad 3 lata temu, początkowo sprawiała problemy wychowawcze, zaś w ubiegłym roku podjęła próbę znalezienia pracy za granicą. Należy zauważyć, iż ta próba jest mało wiarygodna, albowiem nawet ojciec pozwanej podejrzewa, że pozwana nic nie robiła w kierunku pozyskania pracy, tym bardziej, że spędziła w Niemczech kilkanaście miesięcy. Obecnie od kilku miesięcy przebywa w Polsce, mieszka z ojcem, któremu pomaga w gospodarstwie, próbuje znaleźć pracę.

Zdaniem Sądu pozwana po dotychczasowych doświadczeniach życiowych powinna rozpocząć życie na własny rachunek. Deklaracje pozwanej, że od września podejmie naukę w szkole zaocznej w O., są mało wiarygodne. Dotychczasowy tryb życia pozwanej nie gwarantuje stabilizacji. Jednocześnie nie ma przeszkód, aby pozwana obecnie podjęła pracę i kontynuowała kształcenie opłacając je z własnych środków.

Wprawdzie utrudnieniem w podjęciu pracy przez pozwaną jest brak wykształcenia, jednak także dla osób bez wykształcenia jest praca, chociaż często fizyczna lub w trudnych warunkach, jednak tego typu praca jest konsekwencją podejmowanych wcześniej wyborów życiowych.

Pozwana jest w o tyle dobrej sytuacji, że może mieszkać u ojca bez ponoszenia z tego tytułu żadnych kosztów utrzymania, więc wszystko co zarobi może przeznaczyć na naukę w celu podwyższenia swoich kwalifikacji i wykształcenia.

Nie bez znaczenia w sprawie jest tak że sytuacja materialna powódki, która ukończyła już 61 rok życia, jest osobą schorowaną, utrzymuje się tylko z niewysokiej emerytury, jednocześnie musząc ponosić opłaty z tytułu wynajmu mieszkania.

Z tych względów uznając, że pozwana jest obecnie osobą zdolną do samodzielnego utrzymania, Sąd uchylił obowiązek alimentacyjny powódki wobec pozwanej, przy czym ustalił datę bieżącą, aby pozwana nie musiała zwracać matce dotychczasowych alimentów, gdyż byłoby to niezgodne z zasadami współżycia społecznego.

Z tych względów na podstawie art. 133§1 Krio Sąd orzekł jak w punktach I i II wyroku, o kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 Kpc.