Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2022r

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Marta Przybylska

Protokolant st. sekr. sąd. Ilona Pilarczyk

w obecności oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu dnia 11.07.2022r, 19.09.2022r, 13.10.2022

sprawy A. W. ,

córki K. i K. z domu K.,

urodzonej (...) w J.,

obwinionej o to, że:

w dniu 22 grudnia 2021 roku w K. na ul. (...) kierując samochodem marki P. o nr rej. (...) w którym znajdowała się pasażerka N. J. spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że nie zachowała należytej ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania pojazdu marki F. o nr rej. (...) w którym znajdowała się A. M. doprowadzając do zderzenia z w/w pojazdem powodując jego uszkodzenie,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.

1.  obwinioną A. W. uznaje za winną zarzucanego jej czynu wypełniającego dyspozycję art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierza jej karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) złotych;

2.  zwalnia obwinioną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.

Sędzia Marta Przybylska

Sygn. akt II W 554/22

UZASADNIENIE

Obwiniona A. W. ma 28 lat. Jest panną i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Jest zatrudniona w firmie (...) z miesięcznym dochodem 2700 zł. Nie była karana za wykroczenia drogowe.

(dowód: wyjaśnienia obwinionej k. 41v)

W dniu 22 grudnia 2021 r. w K. obwiniona kierowała pojazdem mechanicznym marki P. o nr rej. (...). Jechała razem z N. J.. Obwiniona wjechała na parking położony w K. przy ul. (...) przy Galerii (...). A. W. jechała za pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez A. M.. A. M. po wjeździe na parking skręciła w lewo w celu zaparkowania kierowanego przez siebie pojazdu pomiędzy dwoma zaparkowanym już na wyznaczonych miejscach parkingowych pojazdami. Kiedy wjechała na miejsce parkingowe do połowy długości swojego pojazdu rozpoczęła manewr cofania z obawy przed uszkodzeniem pojazdów stojących obok. W momencie wykonywania manewru przez A. M. obwiniona nie czekając na jego zakończenie ruszyła do przodu aby ominąć pojazd kierowany przez pokrzywdzoną. Z uwagi na fakt, iż odstęp pomiędzy pojazdami był zbyt mały doszło do zderzenia pojazdów. W wyniku zdarzenia w samochodzie F. (...) pękł zderzak, a w samochodzie P. wgnieciony został bok lewego przedniego błotnika i zarysowana została lewa przednia lampa. Uczestniczący w zdarzeniu na miejscu spisali oświadczenie sprawcy zdarzenia w którym opisany został jego przebieg. Jako sprawcę w treści oświadczenia wskazano obwinioną A. W..

(dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionej k. 41v, zeznania A. M. k. 41v – 42, N. J. k. 42, J. A. k. 13 – 14, M. S. k. 42v, kopia oświadczenia k. 8, 17 – 18, protokół oględzin k. 10)

Obwiniona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Składając wyjaśnienia wskazała, że jechała za pojazdem marki F. (...). Podała, że widziała jak poprzedzający ją samochód rozpoczyna manewr parkowania. Zatrzymała pojazd. Widziała, że w pojeździe F. (...) kierowanym przez A. M. włączone zostały światła cofania. Uznała, że ma wystarczające miejsce do wykonania manewru ominięcia tego pojazdu i ruszyła do przodu. Wtedy doszło do zderzenia pojazdów.

Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia obwinionej w zakresie w jakim podała, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Twierdzenia obwinionej w tym zakresie pozostają bowiem w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym zwłaszcza z uznanymi za przekonujące i spójnymi zeznaniami świadków. Świadkowie podali, iż obwiniona wykonywała manewr omijania pojazdu marki F. (...) w czasie gdy kierująca tym pojazdem wykonywała manewr parkowania. W pozostałym zakresie wyjaśnienia obwinionej uznano za wiarygodne albowiem są zbieżne i korespondują z ustaleniami poczynionymi w niniejszej sprawie oraz z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy.

Zeznania świadków A. M., N. J., J. A. i M. S. sąd uznał za wiarygodne albowiem wzajemnie się uzupełniają. Stanowiły przy tym podstawę do ustaleń faktycznych poczynionych w niniejszej sprawie. Świadkowie A. M. i N. J. wyczerpująco w swych zeznaniach opisały przebieg zdarzenia w którym brały udział i jego poszczególne fazy, które miały możliwość zaobserwować. Zeznania świadków korespondują z rzeczowym materiałem dowodowym. Zeznania są logiczne, tworzą chronologiczną całość. Jako wiarygodne sąd uznał również zeznania świadków J. A. i M. S. w zakresie w jakim opisali oni okoliczności zapoznania się przez nich z zapisem monitoringu z miejsca zdarzenia oraz co widzieli na tym zapisie. Zeznania tych świadków korelują z wyjaśnieniami obwinionej oraz zeznaniami pozostałych świadków. Sąd uznał zeznania złożone przez świadków za wiarygodne i zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym. Zeznania te nie były wymuszane i stanowiły swobodną oraz wyczerpującą relację świadków dotyczącą przebiegu zdarzenia objętego wnioskiem.

Sąd uznał za wiarygodne dowody rzeczowe w postaci dokumentów albowiem zostały wykonane przez uprawnione osoby w zakresie ich uprawnień, a ich wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje :

Obwiniona A. W. wyczerpała ustawowe dyspozycje art. 86 § 1 k.w. albowiem w dniu 22 grudnia 2021 roku w K. na ul. (...) kierując samochodem marki P. o nr rej. (...) w którym znajdowała się pasażerka N. J. spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że nie zachowała należytej ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania pojazdu marki F. o nr rej. (...) w którym znajdowała się A. M. doprowadzając do zderzenia z w/w pojazdem powodując jego uszkodzenie.

Art. 86 § 1 k.w. penalizuje zachowanie polegające na nie zachowaniu należytej ostrożności, powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu. Dla odpowiedzialności z art. 86 § 1 k.w. konieczne jest ustalenie, że sprawca nie zachował "należytej ostrożności", a więc takiej, jaka była wymagana w danej sytuacji. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze. W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestnika ruchu drogowego ostrożności szczególnej, a więc większej, niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność, to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie.(por. wyrok SN z 29.04.2003 r. III KK 61/03 LEX 77467)

Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym dotyczy zarówno zasad skodyfikowanych w przepisach Prawa o ruchu drogowym jak i zawartych w regułach prakseologicznych bezpiecznego uczestnictwa w ruchu drogowym. Zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Art. 23 w/w ustawy stanowi zaś, że kierujący pojazdem jest obowiązany: 1) przy wymijaniu zachować bezpieczny odstęp od wymijanego pojazdu lub uczestnika ruchu, a w razie potrzeby zjechać na prawo i zmniejszyć prędkość lub zatrzymać się; 2) przy omijaniu zachować bezpieczny odstęp od omijanego pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody, a w razie potrzeby zmniejszyć prędkość; omijanie pojazdu sygnalizującego zamiar skręcenia w lewo może odbywać się tylko z jego prawej strony.

Obwiniona zatrzymała się za pojazdem który rozpoczął manewr parkowania. Miała możliwość zauważyć, że samochód marki F. (...) nie zakończył wykonania tego manewru z uwagi na zbyt małą przestrzeń. Widziała, że w pojeździe zostały włączone światła cofania i mogła dostosować swoje zachowanie do zagrożenia jakim był ruch tego pojazdu i brak bezpiecznego odstępu od omijanego pojazdu. Obwiniona ruszyła kierowanym przez siebie pojazdem nie zachowując bezpiecznego odstępu od omijanego pojazdu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że w realiach niniejszej sprawy obwiniona wykonując manewr omijania nie zachowała bezpiecznego odstępu od omijanego pojazdu, na skutek czego spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a tym samym wypełniła przedmiotowe znamiona zarzucanego jej wykroczenia.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż w przedmiotowym postępowaniu sąd rozstrzygał jedynie w zakresie wniosku Komendy Miejskiej Policji w K. w zakresie odpowiedzialności obwinionej A. W.. Poza oceną prawnokarną sądu pozostawało zachowanie A. M.. To czy A. M. swoim zachowaniem wyczerpała znamiona czynu zabronionego będzie podstawą ustaleń w innym toczącym się postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Kaliszu pod sygnaturą akt II W 1233/22. Wniosek o ukaranie w tym zakresie został skierowany do Sądu Rejonowego w Kaliszu w dniu 24 sierpnia 2022 r.

Stronę podmiotową tego czynu stanowiła umyślność. Stopień społecznej szkodliwości czynu należało uznać za umiarkowany. Obwiniona godziła w dobro jakim jest bezpieczeństwo i porządek w komunikacji. Przy wymiarze kary kierowano się dyrektywami zawartymi w art. 33 uwzględniając charakter i okoliczności czynu oraz właściwości i warunki osobiste sprawcy. Wymierzona kara spełni rolę zapobiegawczą i wychowawczą w stosunku do samej obwinionej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Mając na względzie powyższe, w ocenie Sądu kara 200 złotych grzywny jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz właściwości i warunków osobistych sprawcy.

Uwzględniając sytuację majątkową i wysokość dochodów obwinionej, Sąd uznał że uiszczenie przez niej kosztów postępowania będzie dla niej zbyt uciążliwe i dlatego zwolnił obwinioną od ich zwrotu obciążając nimi Skarb Państwa.

sędzia Marta Przybylska