Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy M. W.

po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2023 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: K. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 14 lipca 2021 r., znak:(...)

w sprawie: K. B.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1/ zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 14 lipca 2021 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu K. B. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 maja 2021 na stałe,

2/ stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 1229/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 lipca 2021r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z FUS odmówił ubezpieczonemu K. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy . Pozwany powołał się przy tym na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 1 lipca 2021r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony K. B. wnosząc o przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy . W uzasadnieniu argumentował, że wykonywanie przezeń jakiegokolwiek zawodu jest niemożliwe. Stan zdrowa kwalifikowany jako znaczny stopień niepełnosprawności nie pozwala mu również na wykonywanie pracy w celach zarobkowych.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację .

Sąd Okręgowy ustalił , co następuje:

Ubezpieczony K. B. jest z zawodu stolarzem. Do lutego 2020 r. pracował jako pracownik produkcyjny w firmie (...). Następnie korzystał z zasiłku chorobowego, a potem z zasiłku dla osób bezrobotnych. Stan jego zdrowia ( w zakresie narządu wzroku ) zaczął się pogarszać w 2018 r. W 2019 r. z powodu schorzenia oka nie mógł już prowadzić samochodu. W styczniu 2021r. po wizycie w poradni podjęta została decyzja o poddaniu go zabiegowi.

/ dowód : zeznania ubezpieczonego - zapis AV k. 188 akt sprawy /

U ubezpieczonego w 2009 r. wykryto jaskrę . Wykonane w latach 2009 – 2010 badania pola widzenia wykazały początkowe zmiany jaskrowe od strony nosowej z poszerzeniem plamy ślepej. Badanie z 2015 r. wykazało już znaczne ubytki pola widzenia w oku lewy i powiększenie obwodowych ubytków pola w oku prawym Badania w 2016 r. potwierdziły dalsze pogorszenie stanu wzroku. Badanie pola widzenia z 2018 r. wykazało znaczne ubytki pola w obu oczach, zwłaszcza w oku lewym ( zawężenie do 20 – 30 stopni ) z obecnością mroczków łukowatych okołocentralnych w oku prawym oraz zachowany fragment pola widzenia w centrum w oku lewym. Ostrość wzroku utrzymywała się przez długi czas na dobrym poziomie. W lutym 2021r. doszło do istotnego jej obniżenia , zwłaszcza w oku lewym. W lutym 2020 r. ubezpieczony przebył operacje usunięcia jaskry z wszczepieniem sztucznej soczewki w oku lewym, a w 2021 r. operacje przeciwjaskrową w oku prawnym.

Obecnie w/w- ny pozostaje całkowicie niezdolny do pracy z uwagi na schorzenie narządu wzroku ( obniżona ostrość wzroku w oku prawym, resztkowa w oku lewym ze znacznymi zmianami w polu widzenia . Stan taki utrzymuje się od początku 2021r. , kiedy do zmian w polu widzenia dołączyło wspomniane obniżenie ostrości wzroku.

/ dowód : opinia biegłego okulisty k. 74 – 75 , 114 i 170 akt sprawy /

W dniu 25 maja 2021r. ubezpieczony złożył wniosek o rentę. Orzeczeniem z dnia 1 lipca 2021r. komisja lekarska ZUS nie stwierdziła jego niezdolności do pracy. Na tej podstawie w dniu 14 lipca 2021r. wydał zaskarżoną decyzję.

/ bezsporne /

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań ubezpieczonego , dostępnej dokumentacji medycznej oraz i przede wszystkim w oparciu o opinię biegłego okulisty . Przedmiotową opinię ( główną i uzupełniającą ) sąd uznał za w pełni miarodajną dla ustalenia całkowitej niezdolności ubezpieczonego do pracy. Została sporządzona wyczerpująco i rzetelnie w oparciu o posiadane przez biegłego wiadomości specjalne i spełnia wymogi określone w art. 285 k.p.c. Opinia pozostałych biegłych , choć w pełni wiarygodna ( co do braku niezdolności ubezpieczonego do pracy z powodu schorzeń kardiologicznych czy neurologicznych ) pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie sprawy, albowiem jak zaznaczyli biegli tych specjalności, schorzeniem wiodącym jest to dotyczące narządu wzroku.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy; ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów (ust. 1). Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (ust. 2). W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust. 1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2). Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3). Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji (pkt 1); możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (pkt 2). ).

Ocena całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy, w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy, wymaga z reguły wiadomości specjalnych. W niniejszej sprawie biegły okulista obszernie opisując przebieg leczenia okulistycznego ubezpieczonego i dogłębnie analizując stan jego narządu wzroku stwierdził jednoznacznie, iż ubezpieczony już od stycznia 2021r. pozostaje trwale całkowicie niezdolny do pracy . W opinii uzupełniającej tenże biegły wskazał, iż organ rentowy wydając swoje orzeczenie oparł się tylko na ostrości wzroku ubezpieczonego i nie uwzględnił wyników badania pola widzenia, które w danym przypadku jest istotne i decydujące w orzeczeniu. Pozwany dokonał swej oceny pobieżnie i niedokładnie - przykładowo nie wiedział , że w oku lewym była przeprowadzona operacja zaćmy. Sugestie organu rentowego dotyczące ewentualnego wpływu leczenia operacyjnego w 2020 i 2021r. oraz wcześniejszych zabiegów przeciwjaskrowych ( zawarte z zastrzeżeniach k. 90 akt sprawy ) na zmiany pola widzenia u ubezpieczonego są nieuprawnione choćby z tego już powodu , że pozwany nie raczył zbadać przedmiotowej kwestii na etapie wydawania orzeczenia przez komisję lekarską ZUS. Domaganie się przez organ rentowy oparcia konkluzji biegłego na aktualnym badaniu pola widzenia należy - w kontekście powyższego ( czyli braku rzetelnej analizy stanu zdrowia ubezpieczonego – schorzenia narządu wzroku jak wiodącego przez komisję lekarską ZUS ) określić jako kuriozalne. Co więcej , w opinii uzupełniającej z dnia 14 marca 2023 r. biegły wskazał, że mając na uwadze rozpoznanie i przebieg choroby , na którą cierpi ubezpieczony , już w pierwszej opinii uzupełniającej podał, że jego zdaniem „… badanie takie będzie zbliżone do badania z 2018 r., a nawet gorsze …„, co znalazło pełne potwierdzenie w przedłożonym badaniu pola widzenia z 28 listopada 2022r.. W świetle powyższego całkowicie bezzasadnymi są kolejne zastrzeżenia organu rentowego, tym razem dotyczące rzekomej dopuszczalności przyjęcia powstania całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego dopiero od daty ostatniego badania pola widzenia ( i wywiedziony stąd wniosek, ze zaskarżona decyzja na dzień jej wydania była prawidłowa ) . Jeszcze raz należy podkreślić, że pogorszenie stanu zdrowia ma u ubezpieczonego charakter postępujący i wbrew twierdzeniom pozwanego pomiędzy badaniami pola widzenia z 2018 r. , a tymi z 2022 nie doszło do choćby przejściowego polepszenia kondycji zarządu wzroku w/w- nego ( co miałoby podważać wnioski biegłego okulisty odnośnie daty, od jakiej stwierdził całkowitą niezdolność ubezpieczonego do pracy ).

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji, przyznając ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe ( od pierwszego dnia miesiąca w którym został złożony wniosek ) .

Sąd stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania prawidłowej decyzji . Odpowiedzialność organu rentowego wydaje się w okolicznościach niniejszej sprawy oczywista – gdyby nie wadliwa ocena stanu zdrowia ubezpieczonego i jego przekładania się na zdolność do wykonywania pracy przez lekarzy orzeczników ZUS, nie byłoby potrzeby inicjowania postępowania sądowego. Biegły okulista zauważył, że organ rentowy dokonując oceny stanu zdrowia ubezpieczonego nie korzystał z wiedzy okulisty, a badanie w tym zakresie przeprowadzono pobieżnie i niedokładnie, co przy wiodącym schorzeniu narządu wzroku całkowicie dyskwalifikuje orzeczenie komisji lekarskiej ZUS.

Sędzia Maciej Flinik