Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1447/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. 1. USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. Z.

D. Z. oskarżony został o to, że:

w okresie od 17 października 2019r. do 31 października 2019r. w K. działając czynem ciągłym z góry powziętym zamiarem wielokrotnie doprowadził N. U. do obcowania płciowego w ten sposób, że wykorzystywał jej bezradność z uprzedniego podania jej dopalaczy oraz doprowadził ją do obcowania płciowego w ten sposób, że stosował wobec niej przemoc w postaci przypalania lufka twarzy,

tj. o czyn z art. 198§1 k.k. i art. 197§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i z art. 12§1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

N. U. do 18 października 2019 r. zamieszkiwała z konkubentem D. W. w mieszkaniu przy ul. (...) w K.. W tym okresie była uzależniona od dopalaczy.

Po jego zatrzymaniu przez Policję w celu doprowadzenia do zakładu karnego, przyjechał do niej D. Z. który zaproponował jej pomoc. Powiedziała matce oskarżonego, że nie ma gdzie mieszkać, bo jej matka wyrzuciła ją z domu. Zamieszkała w jego mieszkaniu położonym w K. przy ul. (...)-10.

W mieszkaniu oskarżonego N. U. przebywała dobrowolnie i nikt nie ograniczał jej wolności. W okresie jej pobytu przebywały tam jeszcze inne osoby w tym J. Z., P. B. a nadto kolega oskarżonego. D. Z. i N. U. otrzymywali również jedzenie od matki oskarżonego. N. U. miała możliwość opuszczenia mieszkania. Dobrowolnie zażywała dopalacze, które przynosiły osoby biorące udział w imprezach towarzyskich.

N. U. przebywała w mieszkaniu oskarżonego w okresie najwcześniej od 18 października 2019r. do 31 października 2019r. Pod koniec miesiąca października 2019r. oskarżony na skutek zachowania N. U. nakazał jej opuszczenie zajmowanego mieszkania. Jednak N. U. z powodu pozostawienia w nich swoich rzeczy wezwała na interwencję funkcjonariuszy Policji. Przyczyną przez nią wskazaną była odmowa wydania rzeczy. Zapewniła, iż jest na miejscu. Po przybyciu patrolu Policji okazało się jednak, że nie przebywa na miejscu a ponadto stwierdzono brak możliwości nawiązania kontaktu ze zgłaszającą.

W dniu 14 stycznia 2020 r. N. U. zawiadomiła organy ścigania o popełnieniu przez D. Z. przestępstwa na jej szkodę mającego polegać na odurzaniu i wielokrotnym gwałceniu z jednoczesnym pozbawieniem wolności. Wskazała na świadków zdarzenia: M. K., B. K., J. Z..

Dnia 5 lutego 2020 r. N. U. zwróciła się do B. K. poprzez komunikator internetowy M.. Poinformowała, że miała być bita i gwałcona przez oskarżonego a nadto nalegała na potwierdzenie tych okoliczności. Powyższe spotkało się z ostrym sprzeciwem ze strony świadka.

Decyzją (...) do spraw orzekania o niepełnosprawności w O. z dnia 11.10.2016r. w sprawie sygn.PZ.8321.1.2000.2016 zaliczono N. U. do lekkiego stopnia niepełnosprawności datowanego od urodzenia.

D. Z. posiada wykształcenie średnie. Utrzymuje się z prac dorywczych z których otrzymuje 500 zł miesięcznie. Kawaler. Nikogo nie ma na utrzymaniu. Karany sądownie.

Częściowo: zawiadomienie ,

Zeznania N. U.

Wydruk w zakresie osadzonego

k.4-5.

51-52

7

Wyjaśnienia oskarżonego D.

Zeznania B. K.

Wydruk konwersacji z komunikatora internetowego M.

M. K.

J. Z.

Raport z interwencji

Zeznania L. K.

Częściowo zeznania N. U.

Zawiadomienie

Zeznania B. K.

Wydruk konwersacji z komunikatora internetowego M.

Decyzja

Wyjaśnienia oskarżonego

Karta karna,

k. 104,

163-164.

k.18-19,

164v.

22-31

k.39-40

164v-165.

k. 44-45

k.11

k.118-119.

k.50 płyta,

51-52 protokół.

k. 4-5.

k.11

k.18-19,

164v.

22-31

k.33.

k.140.

k.180.

D. Z. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że N. U. była prywatną prostytutką, ogłaszająca się w internecie. Poznał jej chłopaka D., który był jej ochroniarzem. Poprosił go o zaopiekowanie się pokrzywdzoną Zamieszkiwała z oskarżonym, nie ponosząc żadnych kosztów. Jego matka ich utrzymywała. Oskarżona wychodziła z mieszkania codziennie na dwie godziny z umówionymi klientami. Pewnego dnia N. U. była w złym stanie, po czym urządziła na drugi dzień awanturę w wyniku której oskarżony wyprowadził ją z mieszkania. Przyszła jeszcze parę razy po swoje rzeczy. Przypalenia od lufek zrobiła sobie sama paląc zakazane substancje, które ją usypiały. Ponadto do jego mieszkania mógł wejść każdy, bo drzwi są otwarte, gdyż jego mama mieszka naprzeciwko i nie było możliwe aby została uwięziona. Spał na jednym łóżku z pokrzywdzoną ale pod odrębnymi kołdrami. Obok na oddzielnym łóżku spał kolega. Potwierdził, że na imprezach organizowanych w jego mieszkaniu były środki odurzające, które przynosili znajomi. Nie częstował dopalaczami pokrzywdzonej, ona brała sobie sama. Po ich wpływem była nadpobudliwa. Nigdy nie wykorzystał bezradności pokrzywdzonej: nie byłoby to dla niego przyjemne. Pokrzywdzona wyrażała zgodę na taki układ spania a nawet proponowała uprawianie seksu grupowego. D. Z. zaprzeczył, żeby doszło między jakiegokolwiek kontaktu seksualnego, gdyż nie uprawia seksu z prostytutkami. Wiedział, że jej matka dużo piła i wychodziła z domu. N. musiała zajmować się młodszym rodzeństwem. Nie wytrzymała i uciekła z domu razem z D.. Wówczas mieszkali w pustostanie i okradali parkometry, stacje benzynowe i myjnie samochodowe. Oświadczył, że jest niewinny.

0.1.2.1Fakty uznane za nieudowodnione

Lp

D. Z.

Oskarżonemu D. Z. zarzucono popełnienie czynu polegających na tym, że:

w okresie od 17 października 2019r. do 31 października 2019r. w K. działając czynem ciągłym z góry powziętym zamiarem wielokrotnie doprowadził N. U. do obcowania płciowego w ten sposób, że wykorzystywał jej bezradność z uprzedniego podania jej dopalaczy oraz doprowadził ją do obcowania płciowego w ten sposób, że stosował wobec niej przemoc w postaci przypalania lufka twarzy,

tj. o czyn z art. 198§1 k.k. i art. 197§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i z art. 12§1 k.k.

1.2.1.

Dowód

Numer karty

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Wyjaśnienia oskarżonego

k.163-164v

Za nieudowodnione należy uznać, iż oskarżony swoim zachowaniem z góry powziętym zamiarem poprzez podanie dopalaczy spowodował powstanie stanu bezradności a następnie doprowadzał ją do obcowania płciowego,

Zeznania B. K.

k.164- 164v

Zeznania świadka M. K.

k.164v- 165

L. K.

P. B.

165v

k.91-92, 166

k.113-114,

197

L. K.

Zeznania J. Z.

165v

k.44-45.

1.2.OCena DOWOdów

1.2  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dokumenty

Sąd oparł się na materiale dowodowym w postaci ujawnionych dokumentów: raportu interwencji, protokół oględzin telefonu komórkowego wraz z wydrukiem wiadomości, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności opinii psychologicznej biegłego psychologa M. C. dotyczącej N. U., karty karnej. Strony postępowania nie podnosiły wątpliwości odnośnie wiarygodności wymienionych dowodów jak również Sąd działając z urzędu nie znalazł podstaw do odmowy przyznania waloru wiarygodności czy stwierdzenia ich nieautentyczności.

1.1.1

Osobowy materiał dowodowy

Sąd za wiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego D. Z.. Sąd oparł się także na zeznaniach świadków: J. Z., B. K., M. K., P. B. i L. K.. Zeznania wskazanych świadków pozwoliły zweryfikować z jednej strony wyjaśnienia oskarżonego a z drugiej zeznania N. U., której przyznano status pokrzywdzonej. Zeznania powyższych świadków nie potwierdzają twierdzeń pokrzywdzonej. W szczególności nie sposób uznać za niewiarygodnych zeznań B. K., której swobodna i bezwpływowa konwersacja w ramach komunikatora M. jest istotnym elementem pozwalającym zweryfikować twierdzenia N. U..

Sąd nie uznał za pełnoprawny dowód zeznań świadków: D. W. i W. P.. Wymienieni świadkowie nie byli naocznymi świadkami zdarzenia. Swoją wiedzę czerpali jedynie z tego co dowiedzieli się z relacji N. U.. Podkreślenia wymaga, że świadkowie wbrew twierdzeniu tej ostatniej, nawiązali z nią kontakt telefoniczny podczas jej pobytu w mieszkaniu oskarżonego, co przy kategorycznych w tym zakresie twierdzeniach świadka N. U., powoduje konieczność ostrożnego podejścia do wartości dowodowej tych świadków. Stanowisko to jest tym bardziej trafne z uwagi na podjęte działania przez pokrzywdzoną w stosunku do innych świadków tj. świadka B. K. i M. K. a mające na celu złożenie obciążających oskarżonego zeznań. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że tym bardziej N. U. podjęła tego rodzaju czynności wobec osób najbliższych: konkubenta i matki.

Znamiennym jest, iż pokrzywdzona według własnej relacji miała zajść w ciąże z D. W. podczas widzenia w więzieniu. Natomiast ten ostatni zeznał, że nie doszło między nimi do współżycia a ponadto N. U. nie chciała przyznać się kto jest ojcem. Przyznała, że z kimś uprawiała seks i tak się stało. Nie przeszkadzało to im zawrzeć związku małżeńskiego, co obrazuje sposób zachowania i styl życia osób tego pokroju.

2.2  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Zeznania N. U. (częściowo)

Zeznania świadka a zarazem pokrzywdzonej N. U. nie mogły uzyskać waloru wiarygodności w zakresie najistotniejszych okoliczności determinujących kwestie odpowiedzialności karnej D. Z. za zarzucony mu czyn. Szczegółowa analiza zeznań z perspektywy chronologicznego przebiegu zdarzeń powoduje ich dyskwalifikacje w zakresie wskazanym wyżej. Przy czym w części zeznań pokrzywdzonej znalazło się potwierdzenie określonych okoliczności, które wpłynęły na pozytywny wynik oceny wyjaśnień oskarżonego. Przede wszystkim bezsporna jest okoliczność, że w okresie pobytu N. U. w mieszkaniu należącym do oskarżonego (poza D. Z. i N. U.) mieszkał z nimi jeszcze jeden kolega (D. Z. podał jego imię: J.). Zarówno oskarżony jak i pokrzywdzona zgodnie twierdzą, iż spał on obok nich na sofie. Kolejnym wspólnym elementem jest to, że do mieszkania przychodziły różne osoby, także koleżanki co również koresponduje z wyjaśnieniami oskarżonego. Dlatego uzasadniony jest wniosek, iż zajmowane mieszkanie z woli oskarżonego było miejscem wielu spotkań towarzyskich licznego grona osób. Pokrzywdzona mija się z prawdą odnośnie okoliczności w jakich miało dojść do jej rzekomej ucieczki z tego mieszkania w którym miała być codziennie gwałcona i pozbawiona wolności. M. tego, według treści zawiadomienia D. Z. przypalał lufką jej twarz i bił. Do ucieczki miało dojść w kontekście wykorzystania nieobecności w mieszkaniu jego właściciela, który oświadczył, iż idzie sprzedać dopalacze. Gdy zostawił jej klucz, to uciekła stamtąd do mamy po spakowaniu rzeczy. Zeznania w tej części pozostają w sprzeczności z treścią jej zeznań z protokołu zawiadomienia w których zeznała, iż uciekła w sytuacji gdy wypuścił ją oskarżony, gdyż powiedziała mu, że ma wizytę u lekarza. Natomiast matce miała przekazać, że uciekła w sytuacji gdy oskarżony miał zasnąć na skutek odurzenia. Dodatkowo wskazała matce, że po zamknięciu w więzieniu W. poznała jakąś parę i zostanie na razie w K.. Miała utrzymywać się z pieniędzy, które zostawił jej W.. Matka prosiła ją o powrót a ona obiecywała, że będzie jeszcze z tydzień i wróci.

Natomiast N. U. zeznała, że nie kontaktowała się z mamą co pozostaje w sprzeczności z zeznaniami jej matki W. P.. Zostawiając poza zakresem rozważań cel nagłej rzekomej zmiany zachowania oskarżonego (oprawcy, który pozbawia wolności), który umożliwił opuszczenie lokalu, to przede wszystkim wskazać należy na okoliczność, iż według dokumentu urzędowego w postaci raportu – wydruku w dniu 27.10.2019r. miała miejsce interwencja na ul. (...) w K. w mieszkaniu oskarżonego z powodu interwencji N. U. i wg. jej relacji w nocy była interwencja policji w mieszkaniu jej znajomego, ona zostawiła tam swoje rzeczy a mężczyzna nie chciał jej ich oddać. Mężczyzna ten handluje narkotykami i często ma problemy z prawem. Zgłaszająca miała być na miejscu. Jednak na miejscu nie zastano nikogo i brak było możliwości kontaktu ze zgłaszająca. Na tym tle trudno ocenić jako autentyczny opis zawarty w późniejszym zawiadomieniu o zgwałceniu, biciu, pozbawianiu wolności na tle wcześniejszego opisu zawartego w raporcie zaistniałego według stanowiska oskarżyciela w czasookresie zarzutu, tj. relacji pokrzywdzonej, która od własnego zdrowia, wolności w tym także wolności seksualnej, wyżej ceni sobie prawo własności do przedmiotów osobistych.

W raporcie z interwencji jest też mowa o zarzutach wobec oskarżonego, mającego handlować narkotykami. Zgłaszająca nawet nie napomknęła o periodycznych zgwałceniach, przypaleniach ciała i biciu. Nie wskazała o pozbawieniu wolności, gdyż co jasne nie była po prostu jej pozbawiona.

Odnośnie przyczyn późnego terminu zawiadomienia (14.01.2021r.) organów ścigania o zgwałceniach pokrzywdzona udzielała wymijających odpowiedzi. Wskazała na partnera D. W. a zarazem wskazała tą osobę jako ojca jej dziecka (zaprzeczył temu świadek D. W.). Będąc rozpytywana potwierdziła, że jeszcze przed wyprowadzką w 2019r. z domu rodzinnego zażywała dopalacze. Do rozpoczęcia pobytu w mieszkaniu D. Z. miała kontakt z matką. W czasie pobytu w mieszkaniu na Pułaskiego nie kontaktowała się z matką. Ponownie należy wskazać, że przeczą temu zeznania jej matki, która zeznała ze córka codziennie do niej dzwoniła (4-5 razy) mówiła o przetrzymywaniu i przemocy seksualnej. N. U. jest też niekonsekwentna w zakresie okoliczności posiadania telefonu. Początkowo zeznała, że nie miała telefonu żeby następnie zeznać, że jednak posiadała telefon na kartę od D. ale nie mogła zadzwonić na Policje, bo telefon zabrał D.. M. tego w dalszej części zeznań ponownie rozpytywana zeznała, że jak już mieszkała u Z. to miała swój telefon ale musiała go oddać do lombardu. Świadek N. U. wypowiadała zaskakujące twierdzenia, że była po narkotykach by zaraz stwierdzić, że nie wiedziała, iż jest po narkotykach. Potem się domyśliła. Pomimo takich stwierdzeń podała, że to oskarżony dawał jej lufkę z narkotykami i kazał palić. Natomiast zeznania świadków potwierdzają, że N. U. przybywała w mieszkaniu oskarżonego dobrowolnie. Nie są również przekonywujące jej twierdzenia w których wskazywała na motywy braku inicjatywy w zakresie powiadomienia organów ściągania przy sposobności dokonywania zakupów w sklepie.

Nawet biegły psycholog sądowy oceniając zeznania tego świadka wskazał na istnienie wysokiego prawdopodobieństwa, że N. U. z powodu zaburzeń w funkcjonowaniu procesów poznawczych, w tym pamięci, nieświadomie zapełnia luki pamięciowe treściami wymyślonymi lub pasującymi do jej wersji zdarzeń – konfabuluje. Biegły psycholog wskazał, że zeznania N. U. posiadają umiarkowany walor wiarygodności. Jako możliwy element sprawczy zgłoszenia sprawy w organach ścigania wskazała wpływ jej konkubenta. Uwagę biegłego zwrócił fakt, iż pokrzywdzona krótko po rzekomych traumatycznych zdarzeniach, zaszła w ciąże, co jest nietypowe wśród ofiar przestępstw seksualnych, gdyż po przejściach takiej rangi i w związku z doznanym urazem, nie podejmują szybko kontaktów seksualnych.

Na tym tle istotnym dowodem są zeznania świadka B. K., która potwierdziła fakt nagabywania jej przez N. U. w zakresie złożenia zeznań o określonej treści a obciążających oskarżonego. Świadek zaprzeczył aby był świadkiem tego typu zdarzeń i nawet nie słyszał o nich od kogokolwiek. Aczkolwiek nie widywała się z nią regularnie ale nigdy nie widziała u niej obrażeń ciała. Wiarygodność zeznań B. K. wzmacnia obiektywny materiał dowodowy w postaci wydruku konwersacji tego świadka z N. U.. Inicjatorka tej rozmowy w związku ze złożonym zawiadomieniem próbowała wpływać na w przyszłych świadków. Wówczas B. K. poinformowała ją (po rozmowie z M. K.), że jej konkubent nie potwierdzi sugerowanej okoliczności, gdyż nie był świadkiem czynności mających na celu spowodowanie odurzenia N. U. jak również jej bicia. Dodatkowo B. K. wypowiedziała się w sposób jasny i przekonywujący, że N. U. mieszkała tam z własnej woli. Ustosunkowując się dodatkowo do kwestii rzekomego jej bicia i gwałcenia, uporczywie namawiana przez N. U., B. K. (podczas konwersacji internetowej) w sposób emocjonalny odpowiedziała: „Nie rozumiem Cię jak kłamać w takiej sprawie nie będę bo to poważna sprawa, więc powiem tylko tyle co wiem, że M. cię widział jak tak siedziałaś, ale my nic więcej nie wiemy więc nie wymusisz nic na nas”. Zaprzeczyła również w sposób kategoryczny sugestiom, że także ona była bita i gwałcona, cyt: „Ja byłam gwałcona i bita? O czym Ty mówisz ? ”.

Interesująca – z punktu widzenia oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego - jest dalsza część konwersacji w której N. U. napisała, cyt: „Zrobiłam wszystko zmieniałam się nie robię te rzeczy co robiłam” na co B. K. odpisała, cyt: „Ja na twoim miejscu powiedziałabym mu to co czuję nie bałabym się tylko powiedziała wprost, że to co robiłaś kiedyś to nie może mieć do ciebie pretensji bo sam ci na to pozwalał a poza tym robiłaś to dla niego żeby wam pieniędzy nie brakowało, że skończyłaś z tym dla niego i kochasz tylko jego i z nim chcesz być. Ale on tez musi przemyśleć sobie czego chce bo ty nie chcesz być dłużej obrażana bo nic złego nie robisz. Kochasz go ale nie pozwolisz sobie na to żeby Ci ubliżał.” Świadek J. Z. potwierdziła okoliczność przebywania N. U. w mieszkaniu oskarżonego przy czym stwierdziła, iż zachowywała się jak jego dziewczyna, była zadowolona, że tam mieszkała. Nawet spała z D. w jednym łóżku. Gdy nocowała u D. nigdy nie była świadkiem aby N. U. była zmuszana do obcowania płciowego. Nie wiedziała czy ze sobą współżyli gdyż była pod wpływem dopalaczy, które kupowała gdzie indziej. Mieszkał tam również jakiś inny mężczyzna, jednak nie znała jego imienia i nazwiska. Powyższe zeznania korelują z wyjaśnieniami oskarżonego a z drugiej strony są w opozycji do zeznań pokrzywdzonej w zakresie celowego powodowania przez oskarżonego stanu bezbronności pokrzywdzonej, pozbawiania wolności i jej codziennego gwałcenia. Charakterystycznym jest, że N. U. zeznała, iż w czasie codziennych stosunków seksualnych nie była przytrzymywana.

Ubocznie wskazać należy, że de facto sam oskarżyciel publiczny nie był pewien co do wiarygodności N. U., skoro nie zawarł w opisie czynu i kwalifikacji znamion występku z art. 189§1 k.k. tj. bezprawnego pozbawienia wolności. Sąd pominął jako nieistotne zeznania świadków K. H. i K. S., którzy nie byli naocznymi świadkami zdarzenia i w związku z tym nie posiadali szczegółowej wiedzy na temat sprawy.

1.3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

1 i 2

D. Z.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

D. Z. postawiono zarzut, że w okresie od 17 października 2019r. do 31 października 2019r. w K. działając czynem ciągłym z góry powziętym zamiarem wielokrotnie doprowadził N. U. do obcowania płciowego w ten sposób, że wykorzystywał jej bezradność z uprzedniego podania jej dopalaczy oraz doprowadził ją do obcowania płciowego w ten sposób, że stosował wobec niej przemoc w postaci przypalania lufką twarzy, tj. o czyn z art. 198§1 k.k. i art. 197§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i z art. 12§1 k.k.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dało podstaw do uznania winy oskarżonego i dlatego na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. oskarżonego należało uniewinnić od popełnienia zarzucanego mu czynu. Materiał dowodowy zebrany przez prokuraturę a mający potwierdzać tezę aktu oskarżenia w żadnym wypadku nie posiadał walorów mogących być kanwą uznania go za wiarygodny i pełnoprawny. Osią aktu oskarżenia były zeznania N. U. mającej status pokrzywdzonej, która o rzekomym wielodniowym pozbawieniu wolności, połączonym z codziennym gwałceniem i celowym podawaniu jej dopalaczy a nadto biciem i przypalaniem lufką w miesiącu październiku 2019 r. zawiadomiła organy ścigania dopiero 14 stycznia 2020 r. Impulsem do złożenia wniosku była sugestia ze strony D. W.. Pokrzywdzona dodatkowo zaszła niebawem w ciąże a ojcem dziecka nie jest jej konkubent D. W.. Ponadto sąd miał możliwość zaobserwowania nietypowego zachowania pokrzywdzonej, która z własnej woli uczestniczyła w rozprawie sądowej a jej zachowanie nie wskazywało na jakąkolwiek psychiczną traumę pourazową. Zeznania jej są pełne nieścisłości i sprzeczności a sytuacje w nich opisane są niewiarygodne. Nawet biegły psycholog wskazał na umiarkowany walor wiarygodności a w szczególności stwierdził wysokie prawdopodobieństwo konfabulacji. Oczywistym jest dla sądu, że tego rodzaju materiał dowodowy należało zdyskwalifikować, co przy braku innych wiarygodnych dowodów i braku inicjatywy dowodowej w tym zakresie oskarżyciela publicznego - co zostało poczytane jako zgodę na uznanie, że zebrany materiał jest kompletny i wystarczający do podjęcia decyzji merytorycznej - zdeterminowało wynik procesu.

1.2.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Przytoczyć okoliczności

1.2.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Przytoczyć okoliczności

1.6.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.7.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżonemu D. Z. pomocy prawnej udzielił obrońca z urzędu, toteż sąd zasądził na rzecz adwokata W. K. kwotę 588 zł z podatkiem VAT z tytułu wynagrodzenia. Kwota ta uwzględnią etap postępowania karnego w którym działał obrońca (420,00 złotych), zwiększenie jej z uwagi na liczbę terminów rozprawy (164,00 złotych) i podwyższoną o 23% podatku od towarów i usług (na podstawie17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu Dz.U. z 2019 r. poz. 18 ).

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. według którego w razie uniewinnienia koszty procesu, w sprawach z oskarżenia publicznego, ponosi Skarb Państwa.

1. Podpis