Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2023 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sławomir Splitt

Protokolant: Jolanta Migot

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2023 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa C. T.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o zadośćuczynienie, odszkodowanie i ustalenie odpowiedzialności na przyszłość

I. zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powódki C. T. kwotę:

- 14.000,00 złotych (czternaście tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1.238,14 złotych (jeden tysiąc dwieście trzydzieści osiem złotych czternaście groszy) tytułem odszkodowania, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III. zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powódki C. T. kwotę 2.988,00 złotych (dwa tysiące dziewięćset osiemdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

IV. nakazuje ściągnąć od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 359,00 złotych (trzysta pięćdziesiąt dziewięć złotych) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa;

V. nakazuje ściągnąć od powódki C. T. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 126,79 złotych (sto dwadzieścia sześć złotych siedemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

Sygn. akt IC 277/22

UZASADNIENIE

Powódka C. T. wniosła pozew przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o:

- o zapłatę kwoty 19.000,00 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 sierpnia 2021 roku do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia,

- o zapłatę kwoty 1.537,20 złotych, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 sierpnia 2021 roku do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania,

- o zapłatę kwoty 91,12 złotych, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 sierpnia 2021 roku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów leczenia,

- o ustalenie istnienia odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące się ujawnić u powódki w przyszłości jako następstwa wypadku z dnia 16 sierpnia 2021 roku.

W uzasadnieniu wskazała, iż w dniu 16 sierpnia 2021 roku w godzinach porannych w sklepie (...) w G. C. robiąc zakupy poślizgnęła się o leżącą na podłodze plastikową taśmę, której używa się do zabezpieczenia towarów na paletach, a pozostawioną przez jednego z pracowników, wskutek czego upadła.

Pomimo tego, iż powódka sama opuściła sklep po powrocie do mieszkania jej noga zaczęła puchnąć. Wezwano karetkę i odwieziono powódkę na (...) gdzie stwierdzono złamanie podłużne rzepki prawej i dodatkowo obrzęk prawego kolana.

Noga została unieruchomiona w ortezie, zalecono powódce przyjmowanie leków przeciwbólowych i przeciw zakrzepowych.

Następnie powódka prowadziła leczenie ambulatoryjne, które zakończyło się w dniu 8 października 2021 roku, po czym powódka została skierowana na zabiegi fizjoterapeutyczne.

Ubezpieczyciel pozwanej wypłacił powódce 1.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz 169,97 złotych tytułem odszkodowania – refundując zakup kul łokciowych, ortezy kolanowej i dwóch opakowań leku A..

Powódka kwoty 1.537,20 złotych dochodzi z tytułu opieki świadczonej przez osobę trzecią przyjmując zakres opieki – 6 tygodni po 2 godziny dziennie. Jako wartość jednej godziny powódka przyjęła 18,30 złotych – jako odpowiednik minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Ponadto powódka dochodzi odszkodowania z tytułu kosztów leczenia z przedstawionych do pozwu faktur z tytułu leków przeciwbólowych zakupionych w okresie leczenia.

Powódka nie skonkretyzowała podstawy faktycznej dochodzenia ustalenia odpowiedzialności na przyszłość – poprzestała na argumentacji prawnej.

Odsetek powódka dochodzi od daty wezwania do zapłaty, to jest od dnia 18 sierpnia 2021 roku.

(vide: pozew, k. 3-8)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Stwierdził , iż wysokość żądanego zadośćuczynienia jest rażąco wygórowana. Wskazał, iż leczenie trwało przez okres 7 tygodni, a po jej zakończeniu stwierdzono, iż powódka nie kuleje.

Pozwany stwierdził, iż powódka w żaden sposób nie wykazała potrzeby opieki, zaś kwota 18,30 złotych jest kwotą brutto, a zatem jest to kwota zawyżona.

Koszty leczenia zostały przez pozwaną zakwestionowane jako nie pozostające w korelacji z leczeniem pozwanej.

W ocenie pozwanej powódka mogła się przyczynić do powstania szkody z uwagi na stan zdrowia i wynikające z tego możliwe trudności w poruszaniu się.

W zakresie dotyczącym odpowiedzialności na przyszłość pozwana stwierdziła, iż z niczego nie wynika prawdopodobieństwo czy możliwość wystąpienia u powódki nowej szkody.

(vide: odpowiedź na pozew, k. 53- 60)

Stan faktyczny:

W dniu 16 sierpnia 2021 roku powódka udała się do sklepu (...) w G. C. celem zrobienia zakupów. Udając się do stoiska z pieczywem znajdującego się poza obrębem sklepu, ale w obrębie budynku Netto powódka nie zauważyła pozostawionej przez pracownika sklepu na podłodze sklepu gumy używanej do zabezpieczenia towarów na wózku, potknęła się o nią i upadła do przodu na prawą stronę. W wyniku upadku powódka uderzyła o podłogę prawą stroną ciała.

W chwili upadku powódka miała 69 lat.

Po wypadku powódka była w szoku. Przez pewien czas siedziała na krześle przyniesionym przez pracowników sklepu, a następnie udała się do domu. Dopiero w domu powódka spostrzegła zasiniona rękę i opuchniętą nogę i zadzwoniła na (...).

Po wizycie na (...) noga powódki została unieruchomiona w ortezie.

Po zdjęciu ortezy powódka poruszała się przy użyciu jednej kuli. Obecnie zabiera kule na dłuższe spacery. Powódka przez okres leczenia (sześć tygodni) była w złym stanie psychicznym, albowiem wypadek wstrzymał leczenie choroby nowotworowej.

W okresie dwóch lat przed wypadkiem powódka leczyła się w związku ze schorzeniem raka jelita cienkiego. W wyniku tego cierpiała na dolegliwości bólowe. Przed zdarzeniem powódka miała konsultacje psychologiczne w związku z chorobą nowotworową.

W okresie powypadkowym powódce pomagał mąż R. T.. R. T. pracował na pełen etat do stycznia 2022 roku. Przestał pracować w związku z chorobą – czerniakiem.

(na podstawie zeznań świadków i powódki oraz oświadczenia M. B., k. 14 i opisu zdarzenie powódki, k. 15)

Na (...) w G. przeprowadzono badanie rtg, po którym zdiagnozowano złamanie podłużne rzepki. W wywiadzie powódka powołała się na upadek w sklepie i uraz kolana prawego. Badanie skoncentrowało się na kolanie.

(zapis (...), k. 12)

Leczenie powódki zakończono w dniu 8 października 2021 roku. W badaniu rtg w dniu 6 października 2021 roku stwierdzono zrost złamania rzepki. W dokumentacji stwierdzono brak przeciwskazań zdrowotnych do rehabilitacji. W dniu 1 października stwierdzono: orteza jedynie do chodzenia na miasto.

(dokumentacja medyczna, k. 17)

Rehabilitacja została przeprowadzona. Uzyskano umiarkowana poprawę. Zalecano kolejną rehabilitację.

(informacja dla lekarza kierującego, k. 23)

W wydanej opinii biegły z zakresu ortopedii stwierdził, iż w wyniku zdarzenia powódka doznała złamania dolnego bieguna rzepki prawej bez uszkodzenia aparatu wyprostnego stawu kolanowego.

W efekcie złamania została zaopatrzona w stabilizator stawu kolanowego, który utrzymano przez okres 6 tygodni od urazu.

Powódka następnie w listopadzie 2021 roku odbyła cykl zabiegów rehabilitacyjnych, kolejnych nie przeprowadziła z uwagi na leczenie nowotworowe.

W badaniu lekarskim biegły stwierdził bolesną kompresję rzepki, nieco ograniczone i bolesne zgięcie kolana prawego oraz wyraźnie większe krepitacje kolana prawego podczas ruchomości biernej i czynnej.

Mając na względzie powyższe biegły przyznał powódce stały uszczerbek wielkości 5%. Co uzasadnił przebytym złamaniem rzepki i obecnie występującymi dolegliwościami bólowymi stawu skokowego adekwatnymi do charakteru przebytego złamania.

Biegły stwierdził, iż rzepki dwudzielnej nie ma w przedmiotowym wypadku, a jest złamanie rzepki.

Powódka w okresie dwóch pierwszych tygodni odczuwała dolegliwości bólowe o dużym natężeniu, które wymagały przyjmowania środków przeciwbólowych.

W okresie pierwszych dwóch tygodni po wypadku powódka prowadziła sedatywny tryb życia.

Do 1 października 2021 roku powódka używała stabilizatora stawu kolanowego, który powodował istotne ograniczenia w aspekcie lokomocji. Wymagał wówczas pomocy przy czynnościach toalety, przygotowania posiłków, sprzątaniu, robieniu zakupów.

Po dwóch tygodniach od urazu dolegliwości zmniejszyły, ale powódka wymagała pomocy przy niektórych czynnościach życia codziennego – np. przy zdejmowaniu spodni.

Leczenie skutków złamania rzepki zostało zakończone.

Obecne dolegliwości stawu kolanowego są spowodowane samoistną chorobą zwyrodnieniową oraz pourazową chorobą zwyrodnieniową.

(opinia biegłego, k. 201- 206)

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sad ustalił na podstawie zeznań świadków, powódki, złożonej dokumentacji, w tym dokumentacji powypadkowej i lekarskiej oraz na podstawie opinii biegłego.

Sąd uznał przeprowadzone dowody za wiarygodne.

W zakresie dotyczącym zeznań świadka R. S. należy wskazać, iż świadek pamiętała upadek powódki, nie była zaś w stanie jednoznacznie sprecyzować co go spowodowało. W tym zakresie Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie zeznań powódki posiłkując się dokumentacją powypadkową powstałą zaraz po zdarzeniu, a sporządzoną przez pracowników sklepu i jednoznacznie potwierdzającą wersje wskazaną przez powódkę.

W zakresie dotyczącym opinii biegłego należy stwierdzić, iż zarzuty strony pozwanej do złożonej opinii odnosiły się do kwestii ilości godzin przypisanych przez biegłego do poszczególnych czynności życia codziennego, a składających się na pojęcie opieki. W tym zakresie opinia ta nie była dla Sądu wiążąca, albowiem istotne było wskazanie stanu powódki z poszczególnych okresów leczenia i rehabilitacji i czynności, przy których opieki wymagała. Kwestia ilości godzin poświęconych na wykonanie określonych czynności pozostaje sferą doświadczenia życiowego i nie wymagała uzupełniającej opinii biegłego.

Podstawa odpowiedzialności pozwanej jest przepis art. 430 kodeksu cywilnego. Zgodnie z jego treścią kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, której przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu jej czynności.

Przyczyna upadku powódki było potknięcie się o pozostawioną na podłodze taśmę, znajdującą się w przestrzeni dla klientów, w obrębie budynku, w którym pozwany prowadzi swoją działalność. Tym samym brak dbałości pracowników pozwanego o bezpieczeństwo klientów był bezpośrednią przyczyną zdarzenia i krzywdy powódki, co przekłada się na odpowiedzialność pozwanej.

Sąd uwzględnił żądanie powódki w części.

W zakresie zadośćuczynienia Sąd ustalił jego wysokość na kwotę 14.000,00 złotych, przy uwzględnieniu wartości zadośćuczynienia wypłaconego powódce. Podstawą przyznania zadośćuczynienia w takiej wysokości były ustalenia biegłego co do procentowej wysokości uszczerbku. Biegły jednocześnie w swojej opinii wskazał, iż pomimo tego, że leczenie powódki zostało zakończone, to skutki wypadku w postaci dolegliwości bólowych stawu kolanowego pozostały i są adekwatne do przebytego urazu. Przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze to, iż był to uraz bolesny, powodujący ograniczenia ruchowe powódki przez okres kilku miesięcy, a ponadto wpływający hamująco na proces leczenia podstawowej dla powódki choroby nowotworowej, co w szczególności w pierwszym okresie leczenia miało wpływ na jej stan psychiczny. Wartość zadośćuczynienia w odniesieniu do ustalonego stopnia uszczerbku winna odpowiadać ponadto wysokości uzyskiwanych przeciętnie zarobków. Ponadto należy mieć na uwadze również to, iż do urazu powódki doszło w wyniku zaniedbania pozwanej przejawiającego się w braku dbałości o bezpieczeństwo klientów w prowadzonej placówce handlowej.

W zakresie dotyczącym kosztów leczenia Sąd oparł się na złożonych przez powódkę rachunkach (karta 35-38), które zostały zweryfikowane przez biegłego w zakresie zasadności poszczególnych pozycji w procesie leczenia – co przeniosło się na ogólną kwotę 115,06 złotych.

Przy kosztach opieki Sąd oparł wyliczenie na stawce netto (13,37 złotych za godzinę), przyjmując, iż z uwagi na fakt wykonywania opieki przez osoby najbliższe powódce nie ma potrzeby wyliczania odszkodowania o składniki – jak przy osobie zatrudnionej na podstawie umowy cywilnoprawnej. W ocenie Sądu przyjęty przez powódkę zakres pomocy – 6 tygodni po dwie godziny odpowiada temu co wynikało z potrzeb powódki określonych w opinii biegłego. W tym zakresie należy podkreślić, iż zakres tej opieki w pierwszym okresie (dwóch tygodni), kiedy powódka prowadziła sedatywny styl życia mógł przekraczać zakres dwóch godzin, podczas gdy w kolejnym okresie – to jest do dnia 1 października 2021 roku w niektórych dniach mógł on być mniejszy. Niemniej jednak w okresie tym utrzymywało się ograniczenie ruchomości powódki co przekładało się na możliwość wykonywania takich czynności jak zakupy, gotowanie, czy sprzątanie. Łączną wartość roszczenia Sąd przyjął na kwotę 1.123,08 złotych, czyli 84 razy 13,37 złotych.

W ocenie Sądu nie istniała podstawa do orzekania o odpowiedzialności pozwanej na przyszłość za skutki zdarzenia z uwagi na to, iż jak wynika z opinii biegłego proces leczenia powódki został zakończony.

W zakresie żądania odsetek Sad miał na względzie to, iż powódka żądała odsetek od dnia następnego po dniu pisma z dnia 18 sierpnia 2021 roku, co nie było zasadne, albowiem pismo to nie zawierało żadnego skonkretyzowanego wobec pozwanego żądania, a jedynie zapowiedź dochodzenia bliżej nieokreślonego żądania w przyszłości.

Pierwsze skonkretyzowane żądnie powódki skierowane bezpośrednio do pozwanej (a nie jej ubezpieczyciela) zostało zawarte w pozwie, zatem dniem wymagalności roszczenia był termin przypadający na czas po upływie siedmiu dni od dnia doręczenia pozwanej odpisu pozwu.

Mając na względzie powyższe Sąd przyznał powódce kwotę 15.238,14 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty, w pozostałym zaś zakresie powództwo oddalił.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 i 108 k.p.c. powódka wygrała proces w 74% przegrała w 26%.

Koszty powódki obejmowały: opłatę – 1.032,00 złote, koszt wynagrodzenia pełnomocnika – 3.600,00 złotych, opłatę skarbową – 17,00 złotych, zaliczkę - 800 złotych, to jest łącznie 5.449,00 złotych. 74% to 4.032,00 złote.

Koszty pozwanej obejmowały: koszt wynagrodzenia pełnomocnika – 3.600,00 złotych, opłatę skarbową – 17,00 złotych, zaliczkę 400 złotych. Łącznie - 4.017,00 złotych. 26% to 1.044,00 złote.

Różnica kwot to 2.988,00 złotych na rzecz powódki.

Ponadto Sąd obciążył strony kosztem poniesionych tymczasowo wydatków – wynagrodzenia biegłego nie pokrytego płaconymi przez strony zaliczkami. Wynagrodzenie biegłego wyniosło 1.685,79 złotych (k. 212). Do pokrycia zostało 485,79 złotych. 74% to 359,00 złotych, a 26% - 126,79 złotych.