Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI U 356/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2023 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2023 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym na podst. art. 15zzs 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r., poz. 1842, tekst jednolity.)

sprawy K. K. (1)

przeciwko (...) w W.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania K. K. (1)

od decyzji (...) w W. z dnia (...) r. znak (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej K. K. (1) zasiłek chorobowy za okres od dnia 15 października 2020 r do dnia 8 marca 2021 r;

2.  zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz odwołującej K. K. (1) kwotę 180,00 złotych (sto osiemdziesiąt 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI U 356/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...) r (...) w W. odmówił odwołującej K. K. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od 15 października 2020 r do dnia 8 marca 2021 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy argumentował, że odwołująca z dniem 14 października 2020 r wykorzystała okres zasiłkowy w związku z tym nie ma prawa do zasiłku chorobowego za okres od 15 października 2020 r do dnia 8 marca 2021 r.

Odwołująca wnosiła o zmianę zaskarżonej decyzji (...) w W. poprzez przyznanie jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 15.10.2020 r do 8 marca 2021 r. Odwołująca argumentowała, że schorzenia występujące u niej w okresie od 15 marca 2020 r do 14 lipca 2020 r oraz z okresu od 26 sierpnia 2020 r do 8 marca 2021 r wynikały z innych schorzeń (nie współistniejących)

W odpowiedzi na odwołanie(...) podtrzymał argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

W piśmie procesowym z dnia 20 marca 2023 r powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko i wniosła o zasądzenie od organu rentowego na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych (k.64)

Sąd ustalił, co następuje:

K. K. (1) ma 52 lata, z zawodu jest stomatologiem. Od wielu lat leczy się z powodu nawracających dolegliwości bólowych kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego . W 2018 r miała operację dyskopatii C5C6.

W dniu 29 marca 2013 r odwołująca doznała urazu więzadłowego prawego stawu kolanowego. W badaniu MR stwierdzono ACL (więzadła krzyżowego przedniego) uszkodzenie rogu tylnego łąkotki przyśrodkowej (MM), stłuczenie LTC (kłykcia bocznego kości piszczelowej) Odwołująca została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego. W maju 2013 roku miała operację artroskopową –rekonstrukcję więzadła krzyżowego przedniego, częściową meniscektomię przyśrodkową i boczną.

W okresie późniejszym doszło do powstania zmian zwyrodnieniowych. Z tego powodu w dniu 28 maja 2018 roku miała miejsce kolejną operację – rekonstrukcję kłykci kości udowej i piszczelowej z użyciem przeszczepów kostnych. Rekonstrukcję chrząstki stawowego preparatem H.. Nadal miała nawracające dolegliwości bólowe prawego stawu kolanowego.

Odwołująca w okresie od 15 marca 2020 r do 14 lipca 2020 r oraz od 28 sierpnia 2020 r do 23 września 2020 r była niezdolna do pracy z powodu silnych dolegliwości bólowych - symbol schorzenia M95, M51. W tym czasie miała rehabilitację, przyjmowała leki p-bólowe T., D., P., S.. Po dniu 14 lipca 2020 r odwołująca odzyskała zdolność do pracy, ponieważ dolegliwości bólowe zmniejszyły się. W dniu 28 sierpnia 2020 r nastąpił nawrót dolegliwości.

W okresie od 24 września 2020 do 17 listopada 2020 r odwołująca miała nasilone dolegliwości prawego stawu kolanowego. W tym czasie przebywała na zasiłku chorobowym - symbol schorzenia M17.

W dniu 18 listopada 2020 roku nagle pojawiły się dolegliwości bólowe lewej pięty. Rozpoznano ostrogę piętową. Z tego powodu odwołująca przebywała na zasiłku chorobowym w okresie od 18 listopada 2020 r do 8 marca 2021 r. Symbol schorzenia M77.

W okresach od 15 marca 2020r do 14 lipca 2020r, a następnie od dnia 28 sierpnia 2020r do 8 marca 2021r odwołująca była niezdolna od pracy z powodu różnych schorzeń. W wyniku zastosowanego leczenie i przerwy w pracy dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego ustąpiły i po dniu 14 lipca 2020 r odwołująca odzyskała zdolność do pracy.

Dowód: opinia sądowo-lekarska k.37, zeznania odwołującej – rozprawa z dnia 3 lutego 2022 r, opinia uzupełniająca k. 49, zestawienie zwolnień lekarskich – akta rentowe;

Organ rentowy nie kwestionował, że zwolnienia dotyczyły różnych schorzeń, aczkolwiek podnosił, że były to choroby współistniejące, a odwołująca nie odzyskała zdolności do pracy po 14 lipca 2020 roku.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumentację zwłaszcza medyczną oraz opinię biegłych . Autentyczność dokumentacji lekarskiej i zeznania odwołującej nie były kwestionowane przez organ rentowy.

Sąd uznał za miarodajną opinię biegłego lekarza sądowego K. K. (2). Biegłemu nie można przede wszystkim odmówić umiejętności i kwalifikacji niezbędnych do sporządzenia opinii, zgodnej z tezami dowodowymi zawartymi w postanowieniu dopuszczającym ten dowód. Biegły posiadał wiedzę z dziedziny medycyny objętej zakresem przedmiotowym powyższej opinii. Wykazując się nadto wieloletnim stażem pracy w zawodzie lekarza, legitymuje się również potrzebnym doświadczeniem zawodowym. Był zatem w stanie ustalić fakty potrzebne do sporządzenia opinii, dokonać ich właściwej, obiektywnej analizy, jak też wyprowadzić poprawne wnioski, pozostające w zgodzie z wiedzą z zakresu danej specjalizacji.

Organ rentowy wnosił o uzupełnienie opinii poprzez ocenę przez biegłego czy po 14 lipca odwołująca odzyskała zdolność do pracy.

Odwołująca nie wnosiła zastrzeżeń do opinii biegłych.

Należy mieć na uwadze, że biegły orzekał o wszystkich chorobach ubezpieczonej i stwierdził, że choroby te nie miały charakteru współistniejącego i odwołująca po 14 lipca odzyskała zdolność do pracy.

W okresach od 15 marca 2020r do 14 lipca 2020r a następnie od dnia 28 sierpnia 2020 r do 8 marca 2021 odwołująca była niezdolna od pracy z powodu różnych schorzeń. W wyniku zastosowanego leczenia i przerwy w pracy dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego ustąpiły i po dniu 14 lipca 2020 r odwołująca odzyskała zdolność do pracy.

Sąd zważył, co następuje:

W myśl art. 6. 1. ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. – Dz. U. z 2020 roku, poz. 870, dalej, jako: ustawa zasiłkowa) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

W myśl art. 8. w/w ustawy zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Dalej zgodnie z art. 9. 1. do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Z opinii biegłego z zakresu ortopedii jednoznacznie wynika, że w okresach od 15 marca 2020r do 14 lipca 2020r, a następnie od dnia 28 sierpnia 2020r do 8 marca 2021r odwołująca była niezdolna od pracy z powodu różnych schorzeń. W wyniku zastosowanego leczenia i przerwy w pracy dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego ustąpiły i po dniu 14 lipca 2020 r odwołująca odzyskała zdolność do pracy.

Mając powyższe na względzie, Sąd na mocy art. 477 14 § 2 k.p.c. i Sąd zmienił zaskarżoną decyzję.

O kosztach zastępstwa procesowego ubezpieczonej, którą należało uznać za stronę wygrywającą postępowanie orzeczono na mocy art. 98 kpc i par. 9 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r.w sprawie opłat za czynności adwokackie.

(...)