Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2022 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: p.o. sekr. Katarzyna Dębowska

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 14 grudnia 2021 roku i 3 marca 2022 roku sprawy:

M. D., s. J. i G. zd. F., ur. (...) w S.

obwinionemu o to, że:

w dniu 25 lipca 2021 roku od godz. 02:10 do godziny 03:00 w msc. (...), gm. P., pow. (...), woj. (...), będąc pod wypływem alkoholu poprzez słuchanie głośno muzyki zakłócił spoczynek nocny A. D.,

tj. o czyn z art. 51 § 2 k.w.

I.  obwinionego M. D. uznaje za winnego zarzucanego mu wykroczenia i za to na podstawie art. 51 §2 k.w. w zw. z art. 24 §1 i §3 k.w. wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) złotych;

II.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. w zw. z art. 21 pkt 2 i art. 3 ust 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (stu) złotych oraz opłatą w kwocie 30 (trzydziestu) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd uznał następujące fakty za udowodnione :

Obwiniony M. D. w dniu 25 lipca 2021 roku od godz. 02:10 do godziny 03:00 w msc. (...), gm. P., będąc pod wypływem alkoholu poprzez słuchanie głośno muzyki zakłócił spoczynek nocny A. D..

Sąd ustalając wskazane fakty oparł się na następujących dowodach:

1. zeznania pokrzywdzonej A. D. (k.21v-22,4) – zeznania logiczne, spójne, konsekwentne; z zeznań pokrzywdzonej wynika, że obwiniony będąc pod wpływem alkoholu, podczas zorganizowanego spotkania towarzyskiego w należącym do niego garażu, nocą 25 sierpnia 2021 roku po godzinie 1:30 głośno odtwarzał muzykę; głośne odtwarzanie muzyki zakłóciło spoczynek nocny wymienionej, uniemożliwiało jej i członkom jej rodziny sen; z zeznań pokrzywdzonej wynika także, że sms zwracała się do obwinionego o ściszenie muzyki; w związku z tym, że obwiniony zignorował jej prośbę, wymieniona zawiadomiła Policję; po wizycie policjantów u obwinionego muzyka została ściszona, jednak po odjeździe patrolu obwiniony znowu głośno odtwarzał muzykę, w związku z czym ponownie wezwała Policję; dopiero po drugiej interwencji obwiniony muzykę wyłączył;

2. zeznania świadka R. S. (k.39v) – zeznania spójne, korespondujące z zeznaniami pokrzywdzonej; świadek w czasie zdarzenia przebywał z pokrzywdzoną w domu; z jego zeznań wynika, że obwiniony podczas spotkania towarzyskiego nocą bardzo głośno puszczał muzykę, muzyka przeszkadzała jemu, pokrzywdzonej i ich dziecku w spoczynku; była to stresująca sytuacja, dziecko bało się; A. D. prosiła sms obwinionego, aby ściszył muzykę, ale ponieważ zignorował jej prośbę zadzwoniła na Policję; po wizycie policjantów obwiniony ściszył muzykę;

3. zeznania funkcjonariuszy Policji, świadków K. M. (k.22) i R. P. (k.39-39v) – zeznania spójne, uzupełniające się, złożone przez osoby wykonujące czynności służbowe; z zeznań świadków wynika, że jadąc na interwencję, zbliżając się do miejsca zdarzenia już z daleka słyszeli głośną muzykę; na miejscu obwiniony, który był pod wpływem alkoholu, przyznał, że to on puszczał muzykę i regulował jej głośność; twierdził przy tym, że nikt z sąsiadów nie zwraca na to uwagi tylko pokrzywdzona; z zeznań policjantów wynika, że muzyka odtwarzana była głośno i mogła przeszkadzać osobom, które chciały mieć spoczynek nocny; po interwencji muzyka została ściszona;

4. nagranie na płycie CD (k.7) – dowód nienoszący śladów przeróbek, niekwestionowany; dowód potwierdza relację pokrzywdzonej i zeznania wspierających ją świadków, z dowodu wynika, że obwiniony feralnej nocy głośno odtwarzał muzykę;

5. notatka urzędowa (k.1) – dokument czytelny, należycie sporządzony; dowód potwierdza fakt dwukrotnych interwencji Policji u obwinionego w związku ze zgłoszeniami A. D. dotyczącymi zakłócania przez niego ciszy nocnej przez głośne odtwarzanie muzyki w godzinach 2:00 – 3:00 w nocy;

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom obwinionego M. D. (k.21v,22v,10), w których zaprzeczył zarzutowi i podał, że według niego było wówczas cicho, muzyka nie była puszczana głośno, nikomu z sąsiadów nie przeszkadzała; on ze znajomymi siedział w garażu, spożywali piwo i rozmawiali swobodnie, muzyka im nie przeszkadzała w rozmowach oraz w których podał, że po sms od pokrzywdzonej ściszył muzykę i zaskoczony był interwencją Policji;

Wyjaśnieniom obwinionego przeczyły jednoznacznie wskazane powyżej dowody uznane za wiarygodne;

Sąd odmówił wiary zeznaniom świadków A. P. (k.22), M. P. (1)(k.22v), K. P. (k.22v), M. P. (2) (k.23) i P. D. (k.23), z których wynikało, że odtwarzana przez obwinionego z samochodu muzyka nie była głośna, nie mogła nikomu przeszkadzać, pokrzywdzona nie zwracała się do obwinionego o jej ściszenie, a po odjeździe policjantów po pierwszej interwencji muzyka została znacznie ściszona. Wszyscy świadkowie bowiem to dobrzy znajomi obwinionego oraz jego brat, bawiący się z nim feralnej nocy w jego garażu; złożyli oni zeznania w poczuciu solidarności z obwinionym; ich zeznania to próba wsparcia M. D. w uniknięciu przez niego odpowiedzialności za popełnione wykroczenie;

Ostatecznie Sąd uznał, że obwiniony dopuścił się wykroczenia z art. 51 §2 k.w.

Za powyższe wykroczenie Sąd wymierzył obwinionemu karę 300 zł grzywny.

Przy wymiarze kary jako okoliczność obciążającą Sąd uznał brak skruchy obwinionego; na korzyść Sąd uwzględnił dotychczasową jego niekaralność;

W ocenie Sądu kara jest adekwatna do winy obwinionego i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu; wywrze właściwy efekt wychowawczy wobec niego, a także spełni cele prewencji ogólnej;

Mając na uwadze dobrą sytuację materialną obwinionego (rozwiedziony, płaci alimenty na jedno dziecko, właściciel nieruchomości gruntowej z domem, właściciel kilku pojazdów, prowadzi działalność gospodarczą z dochodem 4.000 zł netto miesięcznie, nie posiada wysokich zobowiązań – k.9v) Sąd obciążył go w całości kosztami sądowymi.