II Cz 862/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-06-2014
-
Osoba publikująca:Grażyna Magryta-Gołaszewska
-
Korektor:Mariola Baran
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I Co 878/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II Cz 862/14
POSTANOWIENIE
Dnia 5 czerwca 2014 roku
Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Karina Marczak
Sędziowie: SO Sławomir Krajewski (spr.)
SO Tomasz Szaj
po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym
sprawy ze skargi dłużnika T. B.
na czynność komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) P. S.z dnia 24 czerwca 2013 roku w sprawie Km 566/12
z udziałem wierzyciela (...) Bank spółki akcyjnej (...)w Ł.
na skutek zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Gryficach z dnia 10 grudnia 2013 roku, w sprawie o sygn. akt I Co 878/13
postanawia:
uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Rejonowemu w Gryficach do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach instancji odwoławczej.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2012 roku Sąd Rejonowy w Gryficach odrzucił skargę.
W uzasadnieniu wskazał, iż zarządzeniem z dnia 14 sierpnia 2013 roku dłużnik został wezwany do uzupełnienie braków formalnych skargi poprzez wskazanie adresu wierzyciela, a także do uiszczenia kwoty 100 zł w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwanie zostało doręczone w dniu 9 września 2013 roku i we wskazanym terminie skarżący braków nie uzupełnił.
Jednocześnie Sąd wskazał, że nie znalazł podstaw do wydania zarządzenia w trybie art. 759 § 2 kpc.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył dłużnik i zaskarżając postanowienie w całości, wniósł o jego zmianę, poprzez uwzględnienie skargi w całości, ewentualnie o uchylenie postanowienia w całości oraz zasądzenie od wierzyciela na rzecz dłużnika kosztów postępowania według norm przepisanych.
Skarżący podniósł, iż Sąd Rejonowy nie odniósł się merytorycznie do zarzutów wniesionych w skardze dotyczących postępowania KM 566/12. Podkreślił, iż zgodnie z podnoszonymi zarzutami wadliwego doręczenia – przesyłki adresowane do dłużnika są wadliwe i nieskuteczne.
Skarżący podkreślił, iż w następstwie z wadliwym i nieskutecznym doręczeniem zawiadomienia o wszczęciu egzekucji wraz z wezwaniem do zapłaty i dalszych czynności, niniejsze postępowanie egzekucyjne nigdy nie zostało skutecznie wszczęte i nie może być prowadzone. Konsekwencja braku skutecznych czynności przy wszczęciu postępowania egzekucyjnego jest bezprawność dalszych czynności, które nastąpiły. Tym samym powołanie biegłego, przyznanie mu kosztów jest dotknięte wadą prawną.
W ocenie skarżącego obowiązkiem Sądu było podjęcie stosownych działań mających na celu usunięcie zaistniałych nieprawidłowości.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się zasadnym w tym znaczeniu, że Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał istoty sprawy w rozumieniu i ze skutkiem normowanymi w art. 386 § 4 kpc.
Stosownie do art. 767 3 kpc sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę, której braków nie uzupełniono w terminie, chyba że uzna, iż zachodzą podstawy do podjęcia czynności na podstawie art. 759 § 2.
Zgodnie z tym ostatnim przepisem sąd może z urzędu wydawać komornikowi zarządzenia zmierzające do zapewnienia należytego wykonania egzekucji oraz usuwać spostrzeżone uchybienia.
Jak wynika z tej pierwszej regulacji brak podstaw do podjęcia czynności na podstawie art. 759 § 2 kpc, jest pozytywną i konieczną przesłanką rozstrzygnięcia o odrzuceniu skargi.
W konsekwencji sąd rozpoznając skargę powinien najpierw rozważyć potrzebę podjęcia czynności przewidzianych w tym ostatnim przepisie, w kontekście przedmiotu i twierdzeń skargi i dać temu wyraz w uzasadnieniu swego postanowienia.
Kryterium takiego w żadnym razie nie może spełniać lakoniczne a wręcz blankietowe stwierdzenie, że sąd nie znalazł podstaw do podjęcia czynności na podstawie art. 759 § 2 kpc, co nastąpiło w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Reasumując należało, na podstawie art. 386 § 4 kpc, w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc, orzec jak w sentencji postanowienia.
(...)
- (...)
-(...)
- (...)
- (...)