Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 99/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Elblągu z 06.12.2022r. w spr. VIII K 1373/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

K. W. (1)

Niekaralność oskarżonego K. W.

Pobicie z art. 158§1kk

Informacja z KRK

k.464

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacja z KRK

Informacja została sporządzona przez podmiot do tego uprawniony, jej treść nie była kwestionowana przez strony, stąd dowód z informacji zasługuje na wiarygodność co do wynikającej z niej okoliczności niekaralności K. W..

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Z apelacji obrońcy K. W.:

obrazy art. 7 kpk poprzez dokonanie swobodnej oceny dowodów, co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a także do niewłaściwego zastosowania art. 46§1 kk i orzeczenie obowiązku zapłaty przez oskarżonych zadośćuczynienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca K. W. ww zarzutami i argumentami z apelacji w pierwszej kolejności chciał wykazać, że zdarzenie z 24 listopada 2019r. było bójką w której aktywnymi sprawcami byli wszyscy jej uczestnicy, a więc nie tylko oskarżeni, ale i osoby uznane przez sąd za pokrzywdzonych, że wszyscy oni występowali w podwójnej roli tj. atakujących i broniących się. A w konsekwencji tego, że sąd orzekający błędnie dokonał ustaleń faktycznych, a także niewłaściwie zastosował art. 46§1 kk. Jednak analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i okoliczności z nich wynikających nie wskazuje na zasadność takich zarzutów.

Na wstępie należy bowiem skarżącemu przypomnieć, że początkiem zdarzenia nie było przystąpienie obu stron do tzw. „solówki” czy „ustawki” tj. pojedynku jednej grupy z drugą, tylko było nim prowokacyjne zachowanie oskarżonego S. T. (1), który rozpoczął bez żadnej ku temu przyczyny bicie pokrzywdzonych zaczynając od G. S. (1), do czego włączyli się w miarę przebiegu zdarzenia pozostali współoskarżeni. Wynika to z obiektywnego dowodu w postaci nagrania z monitoringu z budynku klubu, na którym widać pokrzywdzonych oczekujących na taksówkę i początek ataku w wykonaniu S. T., co stanowi spójną całość z zeznaniami pokrzywdzonych, M. S. (1), dokumentacją lekarską i opiniami biegłego lekarza. Ostatecznie taki początek zdarzenia zaaprobował jako wykazany nawet sam skarżący skoro w uzasadnieniu apelacji w części dot. kary wskazał, że to działanie S. T. doprowadziło do zajścia, co też wskazuje na zaatakowanie osób z grupy pokrzywdzonych przez jednego z grupy oskarżonych, a nie na to, że doszło do bójki w której od początku aktywnie uczestniczyli przedstawiciele obu grup zarówno w charakterze i atakujących i broniących się.

Sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu wyroku wyczerpująco wskazał zaś na wszystkie dowody i powody, które optowały za takimi ustaleniami faktycznymi, oraz przedstawił ich ocenę, której nie można uznać za sprzeczną z logiką czy doświadczeniem życiowym. Podzielić należy konsekwentne poglądy orzecznictwa, że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 2018 r. sygn. IV KK 104/18, lex nr 2498022). W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy właściwie ocenił ujawnione dowody, mając na uwadze treść art. 7 kpk, a nadto poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w zakresie sprawstwa i winy oskarżonych, w tym K. W.. Oceny takiej w szczególności nie mogły zaś podważyć przytoczone przez skarżącego, wyjęte z kontekstu całokształtu relacji danej osoby, krótkie fragmenty zeznań – i to tylko z rozprawy, z pominięciem zeznań z postępowania przygotowawczego- pokrzywdzonych G. S., J.L. czy również wybiórczo przytoczone zdawkowe fragmenty relacji dziewcząt towarzyszących napastnikom tj. K. W. czy M. W., przy całkowitym braku odniesienia się przez autora apelacji do uznanych przez sąd za wiarygodne innych dowodów i okoliczności, choćby w postaci pełnych zeznań pokrzywdzonych, relacji M. S., dokumentacji medycznej i opinii biegłego lekarza, dowodu z nagrań z monitoringu czy wręcz przyznania się do winy w zakresie popełnienia zarzucanych mu czynów samego oskarżonego K. W. (który też chciał dobrowolnie poddać się karze). Te bowiem wymienione dowody we wzajemnym powiązaniu stanowią logiczną całość wykazująca winę oskarżonych. Ponadto nie można zgodzić się z autorem apelacji by drugi fragment zdarzenia, gdy R. S. i J.L. pobiegli za oskarżonymi stanowił bójkę, skoro pokrzywdzeni ci pobiegli nie po to by się z oskarżonymi bić, zaatakować ich, ale po to by oskarżonych ująć, złapać, co pozwoliłoby na realne zatrzymanie sprawców na miejscu zdarzenia, co jednak przekształciło się- wbrew intencji R. S. i J.L. - w dalsze pobicie przez oskarżonych tych pokrzywdzonych.

Wbrew zarzutom skarżącego, które uzasadnił je w sposób wybiórczo odnoszący się do nielicznych fragmentów zebranego materiału dowodowego, zaszły więc podstawy do przyjęcia, że ocena dowodów przeprowadzonych przez sąd I instancji nie naruszała art. 7 kpk i że można było w oparciu o wiarygodne dowody obciążające, rekonstruując stan faktyczny, ustalić i wyodrębnić stronę wyłącznie atakującą i jedynie broniącą się w trakcie całego zdarzenia, co pozwalało sądowi I instancji na słuszne przyjęcie, że zajście z 24.11.2019r. było pobiciem pokrzywdzonych (a nie bójką z udziałem i oskarżonych i pokrzywdzonych) i nadanie osobom wymienionym w opisie czynów przypisanych oskarżonym statusu pokrzywdzonych. W konsekwencji czego słuszne też było co do zasady zasądzenie od oskarżonych -w tym i od K. W., który przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów- na rzecz pokrzywdzonych solidarnie kwot w oparciu o treść art. 46§1kk, gdy K. W. uczestniczył z innymi oskarżonymi we wspólnych działaniach, które spowodowały konkretne następstwa w postaci uszczerbku w zdrowiu pokrzywdzonych (co wynika z zeznań pokrzywdzonych spójnych z dokumentacją medyczną i opiniami biegłego lekarza). Nie doszło więc też do zarzucanej obrazy art. 46§1 kk.

Wniosek

Z apelacji obrońcy K. W.:

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę opisu czynów przypisanych oskarżonemu K.wojciechowskiemu poprzez przyjęcie, że oskarżony ten brał udział w bójce a nie w pobiciu i uchylenie w odniesieniu do tego oskarżonego rozstrzygnięć z pkt. XIII, XV i XVI,

ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których nie było powodów do uwzględnienia zarzutów z apelacji obrońcy K. W. dot. obrazy art. 7 kpk i błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a także niewłaściwego zastosowania art. 46§1 kk.

Nie było też podstaw z art. 437§2 kpk zdanie drugie do uwzględnienia wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, gdyż nie zaszły podstawy z art. 439§1kpk, 454 kpk ani nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

Lp.

Zarzut

2.

Z apelacji obrońcy K. W. : rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec K. W. kary,

z apelacji prokuratora odnośnie osoby K. W.: rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec K. W. kary zasadniczej i środka kompensacyjnego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obaj skarżący podnieśli zarzut rażąco niewspółmiernej odpłaty karnej wymierzonej K. W., przy czym uwzględnieniu podlegała tylko częściowo argumentacja zaprezentowana w apelacji prokuratora dot. zaniżonych kwot tytułem zadośćuczynienia.

Jeżeli chodzi o karę zasadniczą 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzoną K. W. w pkt. V, przy warunkowym zawieszeniu jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby, to w ocenie sądu odwoławczego, sąd I instancji przy jej kształtowaniu prawidłowo uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na wymiar i postać takiej kary, co powoduje, że kary tej nie można uznać za rażąco surową lub rażąco łagodną.

Sąd wymierzył bowiem temu oskarżonemu karę z sankcji przepisu art. 158§1kk, która oscyluje w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, przy uwzględnieniu że działał w warunkach art. 91§1 kk, stąd taka kara odpowiednio już uwzględnia dotychczasową niekaralność oskarżonego czy jego status osoby młodocianej. Nie można się zaś zgodzić z obrońcą by zachodziły podstawy do zastosowania dobrodziejstwa z art. 37a §1 kk z tego względu, że K. W. nie był inicjatorem zdarzenia, gdy w wyniku nagannych zachowań wszystkich oskarżonych, do których przystąpił oskarżony po tym jak jednego z pokrzywdzonych bez powodu zaatakował S. T., doszło do pobicia nie jednego, ale czterech pokrzywdzonych, gdy trzej z nich doznali średniego uszczerbku na zdrowiu, co wymagało leczenia przez kilka tygodni. W tych warunkach postulowana przez obronę kara wolnościowa nie mogłaby spełnić właściwie celu prewencji ogólnej, gdyż orzeczenie kary wnioskowanej przez obrońcę mogłoby zostać potraktowane jako zbytnie pobłażanie sprawcom przestępstw krzywdzących kilka osób, bez przyczyny. Stąd nie można było zgodzić się z obrońcą, że kara 6 miesięcy pozbawienia wolności i to z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby, to kara rażąco surowa, w stopniu, który nie da się jej zaakceptować, tym bardziej, że w wyroku sądu odwoławczego zaakcentowano odpowiednio rolę S. T. jako prowodyra zajścia podwyższając wymiar orzeczonej wobec niego kary. Skoro zaś celem postępowania karnego jest taka odpłata karna, która ma pomóc w zwalczaniu przestępstw, zapobiec im oraz umocnić i innych i samego oskarżonego w poszanowaniu prawa i zasad współżycia społecznego, to kara wymierzona K. W. przez sąd I instancji, ma szansę cele takie zapewnić. Dlatego kara w takiej postaci i wymiarze jak to uczynił sąd I instancji w odniesieniu do osoby K. W., jest jak najbardziej sprawiedliwa i uwzględniająca zarazem wszystkie dyrektywy wymiaru kary, jak i niekaralność oskarżonego.

W wyżej opisanych realiach odnoszących się do osoby K. W. nie zaszły powody do uwzględnienia apelacji prokuratora i podwyższenia wymiary kary zasadniczej do 1 roku pozbawienia wolności, tym bardziej, że prokurator (którego apelację trzeba czytać z uwzględnieniem treści art. 434 kpk) posługuje się – dla wykazania że jego wniosek należy uwzględnić- argumentem o sprowokowaniu przez oskarżonych sytuacji do zaatakowania pokrzywdzonych w miejscu publicznym, gdy ta okoliczność odnosi się tylko do osoby S. T. a nie do pozostałych oskarżonych. Przepis art. 53§2 kk, przy wymiarze kary danemu oskarżonemu, nakazuje zaś brać pod uwagę m.in. sposób zachowania tego danego sprawcy, a nie innego uczestnika zdarzenia.

Natomiast zaistniały powody do częściowego uwzględnienia apelacji prokuratora poprzez podwyższenie kwot zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonych J. L.- do 4.000zł i R. S. (1)- do 5.000zł, ale nie do kwot postulowanych przez prokuratora a odnoszących się do treści wniosków złożonych w tym przedmiocie, ale miarkując kwoty podwyższonego zadośćuczynienia w odniesieniu do rodzaju obrażeń doznanych przez każdego z tych pokrzywdzonych, czasu potrzebnego do tego by się wyleczyć z następstw pobicia, czemu towarzyszył z pewnością ból i ograniczenia w dotychczasowej sprawności funkcji organizmu danego pokrzywdzonego. Natomiast brak było podstaw do uwzględnienia wniosków prokuratora o podwyższenia kwot tytułem zadośćuczynienia dla G. i S. S., gdy przyjęte przez sąd I instancji kwoty po 10.000zł wystarczająco już rekompensują niematerialną, wyrządzoną im bezprawnie, krzywdę, na którą składają się cierpienie, ból fizyczny, czy dyskomfort psychiczny wynikający z pogorszenia jakości życia, ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu, po doznaniu w wyniku pobicia poważniejszych obrażeń niż J.L. czy R. S., ale o charakterze średnich, a nie ciężkich, uszczerbków na zdrowiu. Ponadto brak było w apelacji prokuratora, poza powołaniem się na treść wniosków o zasądzenie kwot po 17.500zł, innych argumentów dla zasadności wykazania, że zadośćuczynienia dla G. i S. S. należałoby podwyższyć do kwot wskazanych we wnioskach. Natomiast argument o poważniejszych obrażeniach, których doznali ci ostatni pokrzywdzeni, znalazł wystarczające odzwierciedlenie w gradacji wysokości zadośćuczynień przyznanych wszystkim pokrzywdzonym, po modyfikacji rozstrzygnięcia w tym zakresie dokonanej przez sąd odwoławczy.

Wniosek

Z apelacji obrońcy K. W.: o zmianę wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o karze poprzez wymierzenie oskarżonemu na zasadzie art. 37a§1 kk w zw. z art. 58§1 kk kary grzywny, ewentualnie kary ograniczenia wolności,

z apelacji prokuratora odnośnie osoby K. W.: o zmianę wyroku poprzez orzeczenie i wymierzenie K. W. kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby oraz zmianę rozstrzygnięcia z pkt. XIII poprzez podwyższenie kwot tytułem zadośćuczynienia dla wszystkich pokrzywdzonych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których nie zaszły powody do uwzględnienie obu apelacji w zakresie dot. modyfikacji kary zasadniczej, a zaszły powody do częściowego uwzględnienia wniosku prokuratora o podwyższenie kwot tytułem zadośćuczynienia z pkt. XIII na rzecz J.L. do 4.000zł i na rzecz R. S. do 5.000zł.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok odnośnie K. W. dot. przypisania mu w pkt. V winy pobicia czterech pokrzywdzonych i wymierzenia odpłaty karnej jak w pkt. V,VI, VII i VIII wyroku oraz obciążenia go wydatkami poniesionymi przez oskarżycieli posiłkowych na ustanowienie w sprawie pełnomocnika z wyboru, po dokonaniu częściowej modyfikacji rozstrzygnięcia z pkt. XIII

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których nie zaszły powody do uwzględnienie apelacji obrońcy oskarżonego K. W. dot. obrazy art. 7 kpk i błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a także niewłaściwego zastosowania art. 46§1 kk, a także nie zaszły powody do uwzględnienia obu apelacji w zakresie dot. modyfikacji kary zasadniczej, a zaszły powody do częściowego uwzględnienia wniosku prokuratora o podwyższenie kwot tytułem zadośćuczynienia z pkt. XIII na rzecz J.L. do 4.000zł i na rzecz R. S. do 5.000zł, bez podwyższania kwot zadośćuczynień dla G. i S. S..

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok odnośnie K. W. dot. podwyższenia kwot zadośćuczynienia, które wszyscy oskarżeni winni solidarnie zapłacić na rzecz J.L. do 4.000zł, na rzecz R. S. do 5.000zł.

Zwięźle o powodach zmiany

Miarkując kwoty zadośćuczynienia w odniesieniu do rodzaju obrażeń doznanych przez każdego z pokrzywdzonych, czasu potrzebnego do tego by się wyleczyć z następstw pobicia, czemu towarzyszył z pewnością ból i ograniczenia w dotychczasowej sprawności funkcji organizmu danego pokrzywdzonego, to podwyższono kwoty zadośćuczynień na rzecz J.L. i R. S..

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. III i IV

W ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja obrońcy oskarżonego K. W. nie zasługiwała na uwzględnienie, gdy sąd odwoławczy częściowo uwzględnił apelację prokuratora to zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonych, w tym K. W. od kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na ich trudną sytuację materialno-rodzinną (art. 636 §1 i 2 kpk w zw. z art. 624§1kpk).

Ponieważ oskarżonego K. W. w postępowaniu odwoławczym reprezentował obrońca ustanowiony z urzędu, to należało zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii tego obrońcy kwotę 840 zł (§11 ust.2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych)

7.  PODPIS