Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant st. sekr. sądowy Ilona Królikiewicz

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 18 kwietnia 2013r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 752/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 kwietnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. odmówił J. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji złożonym w dniu 29 kwietnia 2013 roku wnioskodawca wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na powyższe odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. P. urodzony (...) ukończył zasadniczą szkołę zawodową w zawodzie kierowca mechanik. Wnioskodawca w okresie aktywności zawodowej pracował przez 27 lat (do 2008 roku) jako kierowca karetki pogotowia, następnie jako kierowca
i ostatnio jako kierowca samochodu ciężarowego. Obecnie pracuje jako pracownik ochrony mienia w zakładzie pracy chronionej w związku z zaliczeniem do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-3 akt rentowych, świadectwa pracy k. 4,-5, 7, 8 oświadczenie wnioskodawcy złożone na rozprawie w dniu 6 grudnia 2013 roku nagranie od minuty 0.36 do minuty 5.01 koperta k. 30, wywiad zawodowy k. 58 dokumentacji medycznej - teczka)

Wnioskodawca w okresie od 1 września 2012 roku do dnia 30 kwietnia 2013 roku uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy z powodu przebytego w kwietniu 2012 roku zabiegu kardiologicznego.

(dowód: decyzja z dnia 24.10.2012 r. k. 36 akt rentowych)

W dniu 14 lutego 2013 roku wnioskodawca złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 40 akt rentowych)

Orzeczeniem z dnia 14 marca 2013 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Taki wniosek wywiódł ze stopnia zaawansowania rozpoznanych u niego schorzeń w postaci choroby niedokrwiennej serca leczonej bezpośrednią rewaskularyzacją mięśnia sercowego w kwietniu 2013 roku, nadciśnienia tętniczego wyrównanego farmakologicznie oraz dny moczanowej.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 14.03.2013r. k. 42 akt rentowych wraz z dokumentacją medyczną – teczka)

Od powyższego orzeczenia sprzeciw wniósł wnioskodawca i sprawa została skierowana na komisję lekarską ZUS, która w dniu 10 kwietnia 2013 roku, po rozpoznaniu przewlekłej stabilnej choroby niedokrwiennej serca leczonej bezpośrednią rewaskularyzacją mięśnia sercowego w kwietniu 2013 roku, nadciśnienia tętniczego poddającego się leczeniu, dny moczanowej oraz przykurczu zgięciowo-wyprostnego łokcia prawego bez istotnej dysfunkcji kończyny wydała orzeczenie zgodne z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS, tzn. uznające, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 10.04.2013 r. k. 46 akt rentowych wraz z dokumentacją medyczną -teczka)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

- przewlekła choroba wieńcowa,

- stabilna dławica piersiowa,

- stan po bezpośredniej rewaskularyzacji mięśnia sercowego (kwiecień 2012),

- nadciśnienie tętnicze zredukowane,

- dna moczanowa,

- zwyrodnienie kolan głównie przedziałów przyśrodkowych w przebiegu szpotawości,

- przeciążeniowy zespół bólowy kręgosłupa odcinka lędźwiowo-krzyżowego
w przebiegu zmian zwyrodnieniowych,

- nieznaczna dysfunkcja ruchowa łokcia prawego.

Występujące u wnioskodawcy schorzenia kardiologiczne, reumatologiczne
i ortopedyczne nie powodują niezdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

(dowód: opinia główna biegłej kardiolog L. D. k. 12-12verte oraz opinia pisemna uzupełniająca k. 33, opinia biegłej reumatolog A. D. (1) k. 16-17verte, opinia biegłego ortopedy R. E. k. 22-23)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. 2009, Nr 153, poz. 1227) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1)

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. Ratio legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. Inaczej mówiąc, ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (na przykład pracy wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje. Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/26).

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia, czy stan zdrowia wnioskodawcy powoduje u niego częściową niezdolność do pracy, a więc niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Należy zaznaczyć iż wnioskodawca z zawodu jest kierowca mechanikiem i w okresie aktywności zawodowej pracował właśnie w tym zawodzie, tj. jako kierowca i kierowca samochodu ciężarowego. Tym samym częściową niezdolność do pracy wnioskodawcy należy odnieść w stosunku do kwalifikacji kierowcy zawodowego .

W celu wyjaśnienia spornej okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy kardiologa L. D., reumatologa A. D. (2) oraz ortopedy R. E., a więc biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia.

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy i wynikami badań dodatkowych, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

Wszyscy biegli byli zgodni w swoich wnioskach końcowych, iż stopień zaawansowania rozpoznanych przez nich schorzeń nie czyni wnioskodawcy częściowo niezdolnym do pracy zarobkowej.

Biegła kardiolog L. D. rozpoznała u wnioskodawcy przewlekłą chorobę wieńcową, stabilną dławicę piersiową, stan po bezpośredniej rewaskularyzacji mięśnia sercowego (kwiecień 2012), oraz nadciśnienie tętnicze zredukowane. W ocenie biegłej powyższe schorzenia kardiologiczne nie powodują niezdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Biegła wskazała, że wnioskodawca jest 54-letnim mężczyzną, kierowcą mechanikiem z przewlekłą chorobą wieńcową i nadciśnieniem tętniczym, po by-passach aortalno wieńcowych w kwietniu 2012 roku. Wskazała, że próba wysiłkowa wykonana w lutym 2013 roku nie potwierdza niedokrwienia mięśnia sercowego indukowanego wysiłkiem fizycznym. Ponadto biegła podała, że w badaniu echokardiograficznym stwierdza się dobrą funkcję skurczową lewej komory, EF około 60%, a EKG wykonane metodą Holtera nie wykazuje istotnych zaburzeń rytmu serca ani zaburzeń przewodnictwa. Natomiast badanie przedmiotowe nie wykazało cech niewydolności układu sercowo-naczyniowego, a ciśnienie tętnicze krwi jest prawidłowe. W ocenie bieglej dla wnioskodawcy przeciwwskazana jest jedynie ciężka praca fizyczna oraz dźwiganie.

W swojej opinii pisemnej uzupełniającej biegła podtrzymała opinię główną
i jednoznacznie wskazała, że wnioskodawca może wykonywać pracę zawodowego kierowcy.

Również biegła reumatolog A. D. (1) nie uznała wnioskodawcy za niezdolnego do pracy zgodnej z kwalifikacjami z powodów reumatologicznych.
W uzasadnieniu wskazała, że podwyższony poziom kwasu moczowego we krwi, który rozpoznano u wnioskodawcy w trakcie leczenia w oddziale (...), z występującymi niezbyt często atakami dny bez deformacji stawowych i bez istotnej dysfunkcji ruchowej nie skutkuje ograniczeniem zdolności do zatrudnienia. W ocenie biegłej badany wymaga przede wszystkim przestrzegania diety i redukcji masy ciała oraz w razie utrzymywania się wysokich poziomów kwasu moczowego we krwi, włączenia leczenia farmakologicznego. W razie wystąpienia ataku dny z towarzyszącą dysfunkcją stawów wnioskodawca może, w ocenie biegłej, korzystać z okresowych zwolnień lekarskich.

Niezdolności do pracy wnioskodawcy nie powodują również schorzenia ortopedyczne w postaci: zwyrodnienia kolan głównie przedziałów przyśrodkowych w przebiegu szpotawości, przeciążeniowego zespołu bólowego kręgosłupa odcinka lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych, nieznacznej dysfunkcji ruchowej łokcia prawego. Jak wskazał biegły ortopeda R. E. u wnioskodawcy występują odchylenia statyczno-dynamiczne w obrębie narządu ruchu, głównie w obrębie kolan z powodu zwyrodnienia przedziałów przyśrodkowych w przebiegu szpotawości i łokcia prawego. Te zmiany powodują naruszenie sprawności organizmu, jednak w obecnym stanie statyczno-dynamicznym nie powodują znacznego naruszenia sprawności i znacznej utraty zdolności do pracy. Uogólniona wydolność dynamiczna i statyczna narządu ruchu jest zadowalająca.
W związku z powyższym, w ocenie biegłego wnioskodawca może podjąć pracę zgodną z poziomem posiadanych kwalifikacji. Ponadto powód nie leczy się ortopedycznie.

Przeprowadzone dowody z opinii biegłych nie zostały w sposób skuteczny zakwestionowane w toku postępowania przez skarżącego, który na rozprawie w dniu 6 grudnia 2013 roku praktycznie nie wniósł do nich żadnych zarzutów merytorycznych. Ogólne stwierdzenie, iż nie zgadza się z tymi opiniami oraz że jego stan zdrowia nie pozwala mu na pracę kierowcy samochodu ciężarowego bowiem jest to praca dla niego za ciężka, nie może podważyć opinii sporządzonych przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy medycznej, specjalistów praktyków z doświadczeniem klinicznym.

Dodatkowo wskazać należy, iż nie można utożsamiać pojęcia choroby i niezdolności do pracy. O niezdolności do pracy nie decyduje fakt występowania schorzeń ale takie ich nasilenie, które wpływa na utratę zdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami lub pracy jakiejkolwiek. Istnienie schorzeń powodujących konieczność stałego leczenia nie stanowi samoistnej przyczyny uznania niezdolności do pracy, lecz takie upośledzenie funkcji ustroju wskutek występujących schorzeń, które – przypadku częściowej niezdolności do pracy – uniemożliwia w znacznym stopniu wykonywanie pracy zgodnej z kwalifikacjami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2009 r., sygn. II UK 125/08, opubl. LEX nr 737388) .

Występujące więc u wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania J. P. zachował zdolność do wykonywania pracy zarobkowej.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.