Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Liliana Gambal

Protokolant: Kalina Tanaś

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2014 r. w J.

odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 29 listopada 2013 r., znak: (...)- (...)

w sprawie M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o przeliczenie świadczenia

odwołanie oddala.

Sygn. akt VII U 151/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29.11.2013 r. (znak: (...)- (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił M. K. prawa do przeliczenia emerytury, wskazując, że przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 153, poz.1227 ze zm.) nie przewidują wzrostów ani dodatków dla lekarzy zatrudnionych w więziennictwie.

M. K. wniósł od powyższej decyzji odwołanie, domagając się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury w wysokości uwzględniającej obowiązkowy wzrost emerytur na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy policji, (...), Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, (...), Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin z dnia 18.02.1994 r. w zw. z § 4 pkt 4a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 04.05.2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy (…) Służby Więziennej. Wnioskodawca podniósł, że w okresie od 01.04.1962 r. do 31.01.1968 r. pracował jako funkcjonariusz – lekarz więzienny – w Zakładzie Karnym w B., w związku z czym należy mu się obecnie emerytura podwyższona o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego odrzucenie w trybie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. bądź o jego oddalenie, wskazując, jak w zaskarżonej decyzji, że przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie przewidują wzrostów ani dodatków z tytułu zatrudnienia w zakładzie karnym. Przywołany w odwołaniu przepis art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18.02.1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy (…) Służby Więziennej oraz ich rodzin nie może znaleźć zastosowania przy ustalaniu wysokości emerytury wnioskodawcy, ponieważ prawo do świadczenia nie zostało mu przyznane na podstawie przepisów wymienionej ustawy, lecz w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. był w okresie od 01.04.1962 r. do 31.01.1968 r. zatrudniony w Izbie (...) Centralnego Więzienia w B. jako lekarz.

Decyzją z dnia 14.02.2001 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał wnioskodawcy M. K. emeryturę od dnia 01.01.2001 r.

W piśmie z dnia 26.11.2013 r. wnioskodawca, powołując się na art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18.02.1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy (…) Służby Więziennej oraz ich rodzin, zwrócił się do organu rentowego o zwiększenie wysokości należnej mu emerytury poprzez wypłatę dodatku przewidzianego w ww. ustawie.

Decyzją z dnia 29.11.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił M. K. prawa do przeliczenia emerytury, wskazując, że przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 153, poz.1227 ze zm.) nie przewidują wzrostów ani dodatków dla lekarzy zatrudnionych w więziennictwie.

/dowód: zaświadczenie z dnia 18.07.1983 r. – k.12 akt ZUS, t.II;

decyzja z dnia 14.02.2001 r. – k.87-88 akt ZUS, t.V;

pismo z dnia 26.11.2013 r. – k.309 akt ZUS, t.V;

decyzja z dnia 29.11.2013 r. – k.310 akt ZUS, t.V/

Sąd zważył, co następuje:

odwołanie nie mogło zostać uwzględnione.

Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił M. B. przeliczenia emerytury poprzez uwzględnienie w jej wysokości dodatku przewidzianego w art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18.02.1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy policji, (...), Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, (...), Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. Zgodnie z powyższym przepisem emeryturę dla funkcjonariusza podwyższa się o 0,5% podstawy za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. Należy jednak podkreślić, że przepis ten, a zatem możliwość zwiększenia emerytury o stosowny dodatek, dotyczy jedynie byłych funkcjonariuszy policji, (...), Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, (...), Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej bądź Służby Więziennej, otrzymujących tzw. emeryturę policyjną na podstawie ww. ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy. Nie ma natomiast możliwości stosowania przepisów ww. ustawy w stosunku do osób niebędących funkcjonariuszami danej służby, w tym służby więziennej i nieuprawnionych z tego tytułu do zaopatrzenia emerytalnego.

Sąd zważył, że w niniejszej sprawie wnioskodawca był wprawdzie zatrudniony w Izbie (...) Centralnego Więzienia w B. jako lekarz, w okresie od 01.04.1962 r. do 31.01.1968 r., ale nie był przy tym funkcjonariuszem Służby Więziennej lub innej i obecnie nie jest uprawniony do zaopatrzenia emerytalnego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 18.02.1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy. Świadczenie emerytalne przysługujące wnioskodawcy, przyznane zostało decyzją z dnia 14.02.2001 r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. w ramach tzw. powszechnego zaopatrzenia emerytalnego. Jak prawidłowo wskazał przy tym organ rentowy, przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie przewidują żadnych wzrostów ani dodatków dla lekarzy zatrudnionych w więziennictwie, stąd nie ma podstaw do zwiększenia wysokości należnej wnioskodawcy emerytury. Ponownie można zauważyć, że emerytury wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych stanowią świadczenie przysługujące w ramach powszechnego sytemu emerytalnego, odmiennego od emerytur przysługujących w ramach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy, które wpłacane są przez odrębne od ZUS organy emerytalne. W przypadku funkcjonariuszy Służby Więziennej organem właściwym w sprawach zaopatrzenia emerytalnego jest Dyrektor Biura Emerytalnego Służby Więziennej.

Mając powyższe na uwadze, decyzję ZUS należało uznać za prawidłową, co skutkowało oddaleniem odwołania na podstawie art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c.