Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Wyszkowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący : Sędzia SR Tomasz Królik

Protokolant: st. sekr. sąd. Mariola Mielcarz

w obecności Prokuratora:

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2014 r. sprawy A. R. s. K. i H. z d. G., ur. (...) w W.,

oskarżonego o to, że w dniu 30 września 2013 r. ok. godz. 14.30 w W., na ul. (...), w ruchu lądowym kierował samochodem m-ki P. (...) nr rej. (...), będąc w sanie nietrzeźwości, wynik badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu: I: 0,96 mg/l, II: 0,89 mg/l,

to jest o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

orzeka:

1.  oskarżonego A. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę grzywny w liczbie 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

2.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat;

3.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od 30 września 2013 r. do 18 kwietnia 2014 r.;

4.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sadowych.

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nocy z 29/30 września 2013 r. A. R. przebywał na imprezie towarzyskiej u swojego przyszłego szwagra, która trwała do 2-3 nad ranem. Spożywał alkohol w postaci tzw. „cytrynówki”. Następnie narzeczona odwiozła go swoim samochodem m-ki P. (...) nr rej. (...) do domu na ul. (...) w W.. Ponieważ auto wykazywało nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu kierowniczego zostawiła je, a wzięła samochód partnera. A. R. położył się spać. Wstał po godz. 14.00 i postanowił sprawdzić stan techniczny problemowego pojazdu. W tym celu wyjechał ze swojego miejsca zamieszkania na ul. (...) w W.. W czasie jazdy znajdował się w stanie nietrzeźwości (I: 0,96 mg/l, II: 0,89 mg/l). O godz. 14:30 został zatrzymany do kontroli drogowej.

Powyższy stan faktyczny został skonstruowany w oparciu o: protokół z kontroli drogowej – k. 1; protokół badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym – k. 2; wyjaśnienia oskarżonego – k. 33v.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w niedzielę 29 września 2013 r. przebywał na imprezie u swojego szwagra, która zakończyła się o 2-3 nad ranem. Pił cytrynówkę. Następnie narzeczona odwiozła go swoim samochodem do domu. W trakcie jazdy ujawniły się problemy techniczne tego pojazdu. W związku z tym narzeczona oskarżonego po odwiezieniu go do domu zostawiła swój samochód, a wzięła auto partnera. Ten natomiast, po tym jak wstał, postanowił sprawdzić stan techniczny problemowego pojazdu. Około godz. 14.30 wsiadł do samochodu i wyjechał na ul. (...). Nie miał zamiaru wyjeżdżać gdzieś dalej.

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy obejmował dowody nieosobowe w postaci protokołów: zatrzymania do kontroli drogowej i z przebiegu badania stanu trzeźwości. Natomiast jedynym dowodem osobowym były wyjaśnienia oskarżonego. Sąd obdarzył wiarą wszystkie z ww. dowodów, gdyż dwa pierwsze mają charakter obiektywny, a wyjaśnienia oskarżonego nie budziły, w ich świetle, najmniejszych wątpliwości.

Wyjaśnienie podstawy prawnej.

A. R. stanął pod zarzutem, że w dniu 30 września 2013 r. ok. godz. 14:30 w W., na ul. (...), w ruchu lądowym kierował samochodem m-ki P. (...) nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości, wynik badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu: I: 0,96 mg/l, II: 0,89 mg/l, tj. popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Ustalony w sprawie stan faktyczny dał podstawę, by przyjąć, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. W dniu 30 września 2013 r. A. R. kierował samochodem, a więc pojazdem mechanicznym, na ul. (...) – drodze publicznej, zatem w ruchu lądowym. Zgodnie z art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zaczyna się, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg/l albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Badanie przeprowadzone wobec oskarżonego bezpośrednio po zatrzymaniu go z ulicy wykazało: I: 0,96 mg/l; II: 0,89 mg/l. W czasie jazdy w ruchu lądowym znajdował się więc w stanie nietrzeźwości. Jego czyn był zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomym.

Reakcja prawno – karna.

Analizując sytuację oskarżonego pod kątem doboru kary, Sąd miał na względzie zasadniczo dwie kwestie. Korzystny dla niego fakt uprzedniej niekaralności oraz mocno obciążające go wysokie stężenie alkoholu w czasie kierowania pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym. Druga z tych kwestii determinuje przyjęcie czynu oskarżonego jako znacznie zawinionego i o znacznej społecznej szkodliwości. Te dwie przeciwstawne sobie okoliczności tj. niekaralność i wysokie stężenie alkoholu w efekcie przesądziły o zastosowaniu wobec oskarżonego kary najłagodniejszej bo grzywny, ale w adekwatnej do tego stężania wysokości. Sąd wymierzył mu bowiem tę karę w liczbie 150 stawek dziennych, przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł. Odnotować przy tym należy, że oskarżony jest osobą młodą, zdrową, prowadzącą działalności gospodarczą, a więc zaradną. Nie ma nikogo na utrzymaniu i osiąga stały, co miesięczny dochód. Te wszystkie okoliczności implikują stwierdzenie, że posiada możliwości zarobkowe, by wymierzoną mu grzywnę uiścił w całości. Może nie lekko i nie odczuwalnie, lecz właśnie z pewną dolegliwością, albowiem na uiszczenie grzywny nie wystarczy mu nawet dwumiesięczny dochód. By ją uregulować, będzie musiał zintensyfikować swoje działania generujące zarobek, wykorzystując w tym celu wykształcenie informatyczne, dobry stan zdrowia, wiek oraz to, że nie posiada nikogo na utrzymaniu. W ocenie Sądu kara ta i jej rozmiar spełni swoje cele w zakresie prewencji indywidulanej i ogólnej. Uwzględnia również stopień naruszenia ciążących na oskarżonym obowiązków.

Jednym z nich był obowiązek zachowywania stanu trzeźwości w trakcie kierowania pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym. Zauważyć trzeba, że po przeliczeniu stężenia alkoholu stwierdzonego u oskarżonego z mg/l na promile, czyli po pomnożeniu wartości wskazanej w mg/l przez „2,1” zostanie osiągnięty wynik: w próbie I – (0,96 mg/l x 2,1 =) 2,016 promila alkoholu we krwi; w próbie II: (0,89 mg/l x 2,1=) 1,86 promila alkoholu we krwi. Stan nietrzeźwości występuje wtedy, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila. Mając więc w pierwszym badaniu 2,016 promila oskarżony ponad trzykrotnie przekroczył wartość implikującą przyjęcie stanu nietrzeźwości. Jest to przekroczenie znaczne. W fachowej literaturze podnosi się, że stężenie alkoholu w organiźmie człowieka wynoszące od 1 do 2 promili powoduje: zaburzenia koordynacji mięśniowej i równowagi, osłabienie sprawności intelektualnej i pamięci, brawurę, opóźnienie czasu reakcji, wahania nastroju (euforię, agresję), wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie akcji serca. Nie trzeba więc głębszych rozważań, by uświadomić sobie, jak wysokie zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym oskarżony spowodował swym zachowaniem. Jego czyn cechuje więc znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości.

Konsekwencją skazania za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości jest obligatoryjne orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów lub pojazdów określonego rodzaju (art. 42 § 2 k.k.). Ponieważ oskarżony dopuścił się czynu pojazdem mechanicznym, Sąd orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Nie ograniczył zakazu do określonego rodzaju ruchu. Sąd przedmiotowy zakaz zastosował na 2 lata uznając, że okres ten stanowi kompromis pomiędzy wysokim stopniem winy i społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a dotychczasową niekaralnością oskarżonego. Zastosowanie przedmiotowego zakazu na okres jednego roku, przy stężeniu przekraczającym 2 promile, byłoby w ocenie Sądu rozwiązaniem zbyt łagodnym. Natomiast zastosowanie tego środka na okres dłuższy niż 2 lata byłoby, z uwagi na dotychczasową niekaralność oskarżonego, reakcją zbyt surową. Zdaniem Sądu orzeczony 2 letni okres zakazu jest rozwiązaniem adekwatnym, a więc właściwym, albowiem czyniącym zadość dyrektywom wymiaru kary, mającym odpowiednie zastosowanie do środków karnych. Dlatego orzeczono jak w pkt. 1 i 2 wyroku.

Sąd kierując się treścią art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dokonał w pkt. 3. wyroku zaliczenia oskarżonemu okresu zatrzymania prawa jazdy w sprawie. Z postanowienia o zatrzymaniu prawa jazdy (k.10) wynika, że zostało mu ono odebrane w dniu 30 września 2013 r. Zatem zaliczenie dokonane wyrokiem musiało uwzględniać okres od ww. dnia do dnia wydania wyroku tj. 18 kwietnia 2014 r.

Koszty postępowania.

Praca oskarżonego jako informatyka wymaga od niego konieczności dojazdu do pracodawcy własnym środkiem transportu. Po zatrzymaniu prawa jazdy, wykonywanie jej stało się uciążliwe. Może pochłaniać wyższe koszty, aniżeli w przypadku korzystania z własnego samochodu. Oskarżony zmuszony może być do korzystania z usług przewozowych, które nie należą w W. do najtańszych. Sąd uznał w tej sytuacji, że obciążanie go kosztami postępowania może być już dla niego zbyt uciążliwe i dlatego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od zapłaty tych należności. Dlatego orzeczono jak w pkt. 4 wyroku.