Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Sędziowie SSO Alojzy Zawadzki (spr.)

(...) del. do SO Piotr Wylegalski

Protokolant Artur Łukiańczyk

przy udziale Ireny Głogowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2014 r.

sprawy J. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej

z dnia 11 grudnia 2013 roku sygn. akt II K 1128/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniża wymierzoną oskarżonemu J. K. karę pozbawienia wolności do 6 (sześciu) miesięcy;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej) na rzecz adwokata A. S. kwotę 516,60 złotych (pięciuset szesnastu i ⁶⁰ / 100 , w tym VAT), tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za obie instancje.

UZASADNIENIE

J. K. został oskarżony o to, że: w dniu 17 kwietnia 2012 roku we W., przy ul. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1500 złotych K. S. w ten sposób, że po uprzednim wprowadzeniu w błąd wymienionego, iż jest właścicielem mieszkania położonego we W. przy ul. (...), pobrał zaliczkę na poczet jego wynajmu oraz podpisał umowę najmu, z której się nie wywiązał i nie miał zamiaru ani możliwości się wywiązać, czym działał na szkodę K. S.; to jest o czyn z art. 286 § 1 kk

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej z dnia 11 grudnia 2013r. sygn. akt II K 1128/13 J. K. został uznany winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art.286§1kk wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności.

Ponadto wyrok zawiera orzeczenie w przedmiocie dowodów rzeczowych i w sprawie ponoszenia kosztów sądowych, które nie zostały zaskarżone.

Z powyższym wyrokiem w części dotyczącej orzeczenia o karze pozbawienia wolności nie zgodził się oskarżony, który zarzucił w/w karze zasadniczej rażącą surowość, argumentując, iż Sąd I instancji nadał zbyt duże znaczenie okolicznościom obciążającym pomijając łagodzące.

Podnosząc ten zarzut wniósł o wymierzenie kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie. Na wstępie należy podkreślić, iż fakt uzgodnienia z oskarżycielem publicznym orzeczonej przez Sąd kary 1 roku pozbawienia wolności nie stanowi przeszkody by poddać taki wyrok kontroli instancyjnej o czym świadczy jednoznacznie przepis art.434§3kpk.

Sąd I instancji przy wymiarze kary uznał jako okoliczności obciążające to, że oskarżony godził w majątek pokrzywdzonego, wykorzystał jego trudne położenie, działał w sposób zaplanowany i kosztem osoby młodej i niezamożnej.

Ponadto za takie okoliczności uznano uprzednią karalność, jego demoralizację zwłaszcza w szczególności z popełnieniem czynu w okresie prób wynikających z uprzedniej karalności.

Należy się zgodzić ze wskazanymi okolicznościami obciążającymi z tym ograniczeniem, iż część stanowi o znamionach przestępstwa, nie mniej jednak wymierzona kara 1 roku pozbawienia wolności w realiach oszustwa na kwotę 1500 zł nosi cechy rażąco surowej. Wprawdzie Sąd I instancji zasadnie podkreślił, iż oskarżony jest osobą zdemoralizowaną, nie mniej jednak poziom tej demoralizacji nie jest tak wysoki by stosować karę 1 roku pozbawienia wolności.

Niewątpliwie zasadne jest stanowisko Sądu I instancji, iż oskarżony nie zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, czemu dał wyraz w przekonywujących argumentach zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie mniej jednak zdaniem Sądu II instancji w realiach niniejszej sprawy kara rodzajowo najsurowsza nawet orzeczona w dolnych granicach zagrożenia spełni swoje cele wychowawcze i zrealizuje zasady prewencji ogólnej.

Z tych przyczyn należało orzec jak na wstępie z tym, że za obronę z urzędu przyznano wynagrodzenie wraz z vatem, a oskarżonego, obecnie pozbawionego wolności, zwolniono od kosztów postępowania i opłaty za obie instancje.

Wobec powyższego orzeczono jak wyżej.