Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2013 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w L.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa T. W.

przeciwko Gminie L. - Zarząd (...) w L.

o ustalenie

I.  oddala powództwo,

II.  nie obciąża powoda obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania.

sygn. akt VII C 140/13

UZASADNIENIE

Powód T. W. w pozwie skierowanym przeciwko Gminie L. - Zarządowi (...) w L. wniósł o ustalenie, że pomiędzy nim a stroną pozwaną istnieje stosunek najmu lokalu mieszkalnego położonego w L. przy ulicy (...) lc/3.

W uzasadnieniu żądania powód podał, iż od 10 października 2012 roku zamieszkuje w lokalu przy ul. (...) lc/3. Powód wskazał, iż najemca spornego lokalu opuścił go, wyjechał za granicę bez zamiaru powrotu do lokalu. Powód wskazał, iż nie ma możliwości zamieszkiwania w lokalu, w którym jest zameldowany bowiem mieszka tam jego rodzeństwo z dziećmi. Nadto wskazał, iż lokal przy ul. (...) zastał zaniedbany i na własny koszt lokal ten odremontował, jak również na bieżąco uiszcza wszystkie opłaty związane z korzystaniem z lokalu.

Strona pozwana Gmina L. - Zarząd (...) w L. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i obciążenie powoda kosztami postępowania.

Podała, iż najemcą spornego lokalu jest M. S. na podstawie umowy najmu nr (...) z dnia 28 września 2011 r. Umowa najmu została zawarta na czas określony tj. do 22 września 2014 r. w wyniku realizacji przez pozwaną prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego w L. z dnia 31 maja 2011 sygn. akt I C 84/11. Pozwana przyznała, iż obecnie M. S. nie zajmuje spornego lokalu, wskazała jednak iż spoczywa na niej obowiązek tworzenia warunków do zaspakajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej. W ocenie pozwanej brak jest podstaw do traktowania powoda w sposób uprzywilejowany, zwłaszcza iż zajął on lokal w sposób samowolny, czyli działał bezprawnie. Nadto wskazała, iż wszelkie nakłady na sporny lokal powód czynił na własne ryzyko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 września 2011 roku zawarta została pomiędzy M. S. a stroną pozwaną umowa najmu nr (...), której przedmiotem jest samodzielny lokal mieszkalny- socjalny położony w L. przy ul. (...). Umowa została zawarta na czas oznaczony i obowiązuje do dnia 22 września 2014 r.

Dowód: umowa najmu nr (...)

M. S. opuściła lokal przy ul. (...) L.. bezsporne

W październiku 2012 r. lokal ten zajął powód. Powód uzyskał od znajomych informację od wyjeździe M. S. i pozostawieniu przez nią pustego lokalu przy ul. (...). Od matki chłopaka M. S. powód otrzymał klucze do spornego lokalu. Lokal był w bardzo złym stanie. Powód przeprowadził w nim prace remontowe, wprowadził się i na bieżąco uiszcza wszystkie opłaty związane z korzystaniem z lokalu. Powód jest zameldowany w lokalu przy ul. (...) w L. . Z uwagi na fakt, iż zamieszkuje tam jego siostra z czwórką dzieci oraz bracia powoda, w sumie 8 osób w trzy pokojowym mieszkaniu powód nie widzi możliwości zamieszkania przy ul. (...).

Powód nie ma stałego zatrudnienia. Utrzymuje się z prac dorywczych- remontów mieszkań. Pracę powód wykonuje sezonowo- zazwyczaj w lecie, zimą natomiast zmuszony jest zastawiać w lombardzie wartościowe przedmioty, a uzyskiwane stąd środki przeznacza na własne utrzymanie. Korzysta z pomocy finansowej babci. Powód obciążony jest obowiązkiem alimentacyjnym w kwocie 300 zł na rzecz dziecka. Z uwagi na trudną sytuację materialną powód nie wywiązuje się z zobowiązań alimentacyjnych.

dowód : przysłuchanie powoda k 36

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu w całości.

Powód wniósł bowiem o ustalenie, że pomiędzy nim jako najemcą, a stroną pozwaną Gminą L. - ZGM w L. jako wynajmującym istnieje stosunek najmu lokalu mieszkalnego położonego w L. przy ulicy (...). Tymczasem, w ocenie Sądu, powód nie zdołał wykazać, aby taki stosunek pomiędzy stronami per facta concludentia został nawiązany.

Stosownie do kodeksowej definicji najmu (art. 659 kc) - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zadaniem powoda było w niniejszym procesie wykazanie zaistnienia elementów koniecznych do uznania istniejącego stanu rzeczy za wiążącą strony umowę najmu. Okoliczności tej powód nie udowodnił. T. W. wszedł samowolnie w posiadanie lokalu mieszkalnego nr (...) przy ulicy (...). w L.. Fakt posiadania przez powoda spornego lokalu, jak również uiszczania opłat związanych z korzystaniem z lokalu nie przesądza o istnieniu pomiędzy stronami stosunku najmu.

Podkreślić należy, iż umowa najmu jest umową wzajemną, co oznacza iż istotne

elementy umowy winny być wyrażone przez obie strony umowy. Tymczasem po stronie pozwanej brak jest zachowań, które ocenić należałoby jako wolę nawiązania z powodem umowy najmu. Pozwana nie kierowała bowiem do powoda żadnych oświadczeń, w świetle których można by uznać, iż traktowała go jako najemcę spornego lokalu. Fakt, iż pozwana nie podejmowała żadnych działań zmierzających do usunięcia powoda z lokalu przy ul. (...) nie może być utożsamiany z wolą pozwanej nawiązania z powodem umowy najmu. Tym bardziej, iż sporny lokal posiada uregulowaną sytuację prawną, a mianowicie do września 2014 r. jest on przedmiotem umowy najmu zawartej przez pozwaną z M. S.. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż brak jest podstaw do uwzględnienia żądań pozwu.

Nadto, jak trafnie wskazała strona pozwana, na pozwanej spoczywa obowiązek tworzenia warunków do zaspakajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej. Gmina zobowiązana jest stworzyć tzw. mieszkaniowy zasób gminy, który powinien być utrzymywany na poziomie umożliwiającym zaspokajanie potrzeb rodzin o niskich dochodach (art. 5 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów...). Jest ona obowiązana nie tylko do jego tworzenia, ale i do racjonalnej gospodarki tym zasobem. Lokale należące do mieszkaniowego zasobu gminy powinny być wykorzystywane w celu zaspokajania potrzeb członków wspólnoty mieszkańców, poprzez ich wynajmowanie, zbywanie najemcom oraz zaspokajanie potrzeb osób posiadających uprawnienia do otrzymania mieszkania zamiennego i socjalnego. Realizując te zadania gmina kieruje się określonymi zasadami i kryteriami gwarantującymi wszystkim taki sam dostęp do zasobów mieszkaniowych. W tym stanie rzeczy istotnie brak jest podstaw by traktować powoda w sposób uprzywilejowany.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I wyroku.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na treści art. 102 kpc i nie obciążył powoda obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz strony pozwanej. Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Stroną wygrywającą proces w niniejszej sprawie była pozwana, która była reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika. Koszty z tym związane powinny być zatem co do zasady zasądzone na rzecz pozwanej. Jedynie w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów procesu albo nie obciążać jej w ogóle tymi kosztami (art. 102 k.p.c.). Tę regułę uwzględnił Sąd orzekając o kosztach postępowania. Sąd miał na uwadze złą sytuację majątkową powoda ( brak stałej pracy, konieczność korzystania z pomocy najbliższych w utrzymaniu, obciążający powoda obowiązek alimentacyjny) oraz jego subiektywne przeświadczenie o słuszności dochodzonego roszczenia.