Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Marek Wasiluk

Protokolant: Agnieszki Malewskiej

przy udziale Prokuratora Wiesławy Sawośko - Grębowskiej

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia i 13 czerwca 2014 roku

sprawy P. T. oskarżonego z art. 178a § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 5 listopada 2013 roku, sygn. akt III K 932/13;

I.  Wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że: uchyla orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów (pkt V części dyspozytywnej wyroku).

II.  W pozostałym zakresie wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy.

III.  Zwalnia oskarżonego od ponoszenia opłaty i od pozostałych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

P. T. został oskarżony o to, że: w dniu 4 sierpnia 2013 roku w ruchu lądowym po drodze publicznej w miejscowości G., ulicy (...) kierował samochodem osobowym marki O. (...) nr. rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości t.j. mając I -0,54 mg/dm ³, II- 0,52 mg/dm ³, alkoholu w wydychanym powietrzu tj. o czyn z art. 178 a § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 5 listopada 2013 r. w sprawie o sygn. akt. III K 932/13 oskarżonego P. T. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 178 a § 1 k.k. skazał go i wymierzył mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.

Na mocy art. 71 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych.

Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku.

Na mocy art. 43 § 3 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów.

Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 (dwustu pięćdziesięciu) złotych tytułem opłaty oraz obciążył go pozostałymi kosztami procesu w kwocie 90 (dziewięćdziesięciu) złotych.

Na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. i art. 444 k.p.k. Prokurator zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego P. T..

W oparciu o przepis art. 438 pkt 1 k.p.k., art. 427 § 1 i 2 k.p.k orzeczeniu powyższemu zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 43 § 3 kk poprzez jego niesłuszne zastosowanie i orzeczenie zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów, podczas gdy oskarżony P. T. nie posiada prawa jazdy z powodu jego utraty.

Na zasadzie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez jego uchylenie w części dotyczącej orzeczenia obowiązku zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja Prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Na początku rozważań wskazać należy, że Sąd Rejonowy analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy, wyciągnął trafne wnioski co do winy oskarżonego P. T. oraz okoliczności popełnienia przypisanego mu czynu. Sąd Okręgowy zatem w pełni zaaprobował dokonane przez Sąd I –szej instancji prawidłowe ustalenia stanu faktycznego, rozstrzygnięcie o winie i kwalifikacji prawnej czynu zarzuconego P. T..

Również rodzaj i wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary nie budzi zastrzeżeń i jest zgodny z dyrektywami sądowego wymiaru kary wskazanymi w art. 53 § 1 i 2 kk.

Nie kwestionując zatem orzeczenia o winie oskarżonego oraz wymiaru kary zgodzić się jednak należy, iż zarówno zarzut apelacji oskarżyciela publicznego, jak i wywody przytoczone na jego poparcie w pełni zasługują na aprobatę, a Sąd I instancji dopuścił się podnoszonej przez rzecznika oskarżenia obrazy prawa materialnego.

Generalnie stwierdzić trzeba, iż orzekając środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, sąd stosowanie do treści art. 43 § 3 kk obowiązany jest orzec zwrot dokumentu uprawniającego do ich prowadzenia. Jednakże z akt niniejszej sprawy wynika, że oskarżony faktycznie nie jest w posiadaniu takiego dokumentu (prawa jazdy). P. T. zgłosił bowiem fakt jego kradzieży na Komisariacie Policji w B., która to miała miejsce w dniu 11.03.2011 roku (k. 11,12,13) i w tym zakresie toczyło się postępowanie przygotowawcze, które zakończyło się umorzeniem. Ponadto z akt sprawy wynika, iż Starostwo Powiatowe w B. wydało P. T. jedynie jeden dokument w postaci prawa jazdy w dniu 15.05.2006 roku (k. 17), a po incydencie kradzieży oskarżony nie zwracał się do w/w starostwa o wydanie wtórnika prawa jazdy. Zważywszy na powyższe, logicznym jest, iż oskarżony nie może fizycznie zwrócić ów dokumentu, a Sąd nakładając taki obowiązek dopuścił się obrazy art. 43 § 3 kk.

Stąd też Sąd Okręgowy zmienił wyrok w zaskarżonej części w tym przedmiocie zgodnie z wnioskiem apelującego, a w pozostałym zakresie wyrok w zaskarżonej części utrzymał w mocy, jako merytorycznie słuszny.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze Sąd orzekł na mocy art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 kpk, kierując się zasadami słuszności.