Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 29 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2014 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)( L. S.A. z siedzibą w L.

przeciwko A. G.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 17 grudnia 2013r. sygn. akt I C 1580/13

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 60 zł tytułem zwrotu

kosztów postępowania apelacyjnego.

II Ca 48/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu zasądził od pozwanej A. G.na rzecz powoda (...)(L.S.A. z siedzibą w L.kwotę 294,66 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 22 maja 2013 r. do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałym zakresie i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 61 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

Rozstrzygniecie swoje sąd pierwszej instancji oparł na następujących ustaleniach: w dniu 29 czerwca 2010 r. pozwana zawarła z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych – usług internetowych na okres 24 miesięcy. Pozwana nie uregulowała należności za świadczone usługi internetowe, które wraz z odsetkami naliczonymi od dnia wymagalności do dnia 22 maja 2013 r. wyniosły kwotę 235,16 zł.

W dniu 22 stycznia 2013 r. została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności, na mocy której zbywca – (...) S.A. z siedzibą w W. sprzedała nabywcy – (...) z siedzibą w W. wymagane pieniężne wierzytelności wynikające z zawartych z dłużnikami umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych obejmujące należności główne, opłaty wyrównawcze oraz związane z tymi należnościami odsetki. W załączeniu do umowy wymieniono objęte umową wierzytelności, w tym także wierzytelności, które miały przysługiwać zbywcy w stosunku do pozwanej ( łącznie 235, 16 zł.).

W § 4 pkt 3 umowy cesji jej strony postanowiły, że wierzytelności przejdą na nabywcę pod warunkiem zapłaty określonej w umowie ceny a w § 4 pkt 4 umowy zastrzeżono, że przekazanie wierzytelności nastąpi dopiero po dokonaniu zapłaty ceny.

Ponadto w § 10 pkt 1 zbywca zobowiązał się do przygotowania i podpisania zawiadomień dla dłużników o dokonanej cesji i przekazania ich nabywcy w terminie 15 dni roboczych od dnia uiszczenia ceny.

Aneksem do umowy cesji z dnia 25 stycznia 2013 r. dokonanym z udziałem powoda, postanowiono o zmianie stron umowy poprzez wstąpienie do umowy jako nabywcy wierzytelności powoda (...)(L. S.A. z siedzibą w L.w miejsce (...)z siedzibą w W..

Zbywca wystawił i przekazał powodowi pismo z dnia 22 stycznia 2013 r. zawiadamiające pozwaną o dokonanej cesji wierzytelności.

Po dokonaniu powyższych ustaleń sąd pierwszej instancji uznał, że roszczenie powoda jest uzasadnione do kwoty 294,66 zł., na którą składają się należności z faktur i noty odsetkowej objętych umową cesji w łącznej wysokości 235,16 zł. oraz skapitalizowane odsetki naliczone do dnia wniesienia pozwu od należności wynikających z faktur w łącznej kwocie 59,50 zł.

Apelacje od powyższego wyroku wniosła pozwana A. G., która zarzuciła naruszenie prawa materialnego tj. art. 6 k.c. przez uznanie, że powód udowodnił, iż nabył skutecznie przedmiotową wierzytelność oraz naruszenie prawa procesowego – art. 3 oraz art. 231 i 232 k.p.c. i w konsekwencji wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w części zasądzającej poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania za obie instancje.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Stwierdzić należy, że wbrew zarzutom apelacji powód udowodnił, iż nastąpiło skuteczne przejęcie przez niego przedmiotowej wierzytelności (art. 509 i nast. k.c.).

Ocena dowodów przez sąd pierwszej instancji dokonana została według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego, a więc zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. Sąd pierwszej instancji w sposób wyczerpujący i przekonujący uzasadnił swoje stanowisko a zarzuty apelacyjne w przedmiocie ustaleń Sądu Rejonowego stanowią jedynie polemikę z tymi ustaleniami.

W tym stanie rzeczy i na zasadzie art. 385 k.p.c. orzeczono jak w wyroku. Treść uzasadnienia odpowiada przepisowi art. 505 ¹³ § 2 k.p.c.