Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 239/14

POSTANOWIENIE

K., dnia 6 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Janusz Roszewski

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2014 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. J.

przeciwko P. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą Firma (...) w K.

o zapłatę

w przedmiocie zażalenia A. J.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 19 marca 2014 r., sygn. akt I C 481/14

postanawia:

oddalić zażalenie

Sygn. akt II Cz 239/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 19 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu zwolnił powódkę A. J. od kosztów sądowych częściowo a mianowicie powyżej kwoty 500 zł i oddalił wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w pozostałym zakresie.

Zażalenie na powyższe orzeczenie złożyła powódka domagając się jego zmiany, poprzez zwolnienie jej od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wskazano, iż powódka nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych w niniejszej sprawie w kwocie 500 zł, gdyż dalsze postępowanie może wiązać się z kolejnymi kosztami, w tym związanymi z przeprowadzeniem dowodów z opinii biegłych, których A. J. nie będzie w stanie uiścić. Skarżąca podniosła nadto, że wbrew stanowisku Sądu I instancji nie liczyła się z koniecznością wytoczenia niniejszego powództwa sądząc, że pozwany zlikwiduje szkodę w całości i wypłaci jej należne zadośćuczynienie. W konsekwencji zdaniem powódki zaskarżone orzeczenie cechuje się nadmiernym fiskalizmem.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Analizując zarzuty zażalenia wskazać należy, iż powódka w istocie nie wskazała żadnych argumentów, które mogłyby skutkować zmianą zaskarżonego orzeczenia.

Z analizy twierdzeń skarżącej oraz uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia wynika, iż Sąd Rejonowy uwzględnił zarówno dochód osiągany przez powódkę, jak i wszystkie wskazane przez nią wydatki. Co więcej w istocie skarżąca nie neguje faktu możliwości poniesienia kosztów w kwocie 500 zł a obawia się dalszych, jedynie potencjalnych kosztów, którymi mogłaby zostać obciążona w dalszym toku postępowania. Tego rodzaju argumentacja nie może skutkować zmianą lub uchyleniem zaskarżonego orzeczenia, gdyż skarżąca wydaje się nie zauważać, że jeżeli faktycznie, w dalszym toku postępowania, pojawi się konieczność poniesienia przez nią kosztów, których nie będzie w stanie uiścić nie ma żadnych przeszkód do ponowienia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. W konsekwencji jedynie hipotetyczne przypuszczenia o braku możliwości poniesienia dalszych kosztów w sprawie nie mogą zostać uznane za ograniczenie powódce prawa do sądu czy nadmierny fiskalizm zarzucane w zażaleniu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz osiągany przez powódkę dochód i ponoszone przez nią wydatki w ocenie Sądu Okręgowego nie zaistniały przesłanki do całkowitego zwolnienia A. J. od kosztów sądowych.

Z powyższych przyczyn Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

II Cz 239/14

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE