Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w S.

o uchylenie uchwały

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 25 września 2013 r., sygn. akt I C 708/12

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od powódki na rzecz pozwanej 135,00 (sto trzydzieści pięć) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt IACa 30/14

UZASADNIENIE

Powodowie L. H. i K. S. pozwem wniesionym 14 września 2012 r. przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w S. domagali się uchylenia uchwały nr (...) podjętej na zebraniu wspólnoty w dniu 13 czerwca 2012r. oraz w drodze indywidualnego zbierania głosów, której przedmiotem było zaciągnięcie kredytu na sfinansowanie termomodernizacji budynku wspólnoty i upoważnienia Zarządu do negocjowania warunków udzielenia kredytu oraz zawarcia umowy kredytu. Powodowie zarzucili, że zarówno przedstawicielka banku jak i zarząd nie poinformowali właścicieli o naliczanych przez bank odsetkach, których wysokość przy spłacie w ciągu 15 lat zamknęłaby się kwotą 500.000,00zł oraz o prowizji banku, które to kwoty musieliby spłacać właściciele lokali. Ponadto podnieśli, że nie przedstawiono im ofert innych banków, co umożliwiłoby im wybór najkorzystniejszej oferty. Zaskarżona uchwała powieliła błędy wcześniejszej uchwały nr (...) została uchylona przez Sąd. W ocenie powodów audyt będący podstawą do ustalenia kosztów inwestycji i ubiegania się o finansowanie na podstawie ustawy o termomodernizacji i remontów został wykonany nierzetelnie, a zgłaszane przez właścicieli mieszkań zastrzeżenia były pomijane. Odrzucona została także przez zarząd propozycja sukcesywnego wykonywania ocieplenia i finansowania go własnymi środkami, a kredytem jedynie w końcowym etapie inwestycji.

Pozwana wspólnota wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu. W pierwszej kolejności podniosła zarzut wniesienia powództwa z uchybieniem terminu do zaskarżenia uchwały. W dalszej kolejności pozwana podniosła, że zarówno zarząd wspólnoty mieszkaniowej, jak i przedstawicielka banku (...) wyraźnie poinformowali członków wspólnoty o wszelkich warunkach umowy kredytu, co wynika także z zaproszenia na zebranie. Wskazała, że zarząd przedstawiał członkom wspólnoty oferty różnych banków kredytujących, przeprowadzał analizę ekonomiczną różnych wariantów finansowania termomodernizacji obiektu pozwanej, a zarzuty powodów dotyczące audytu energetycznego są gołosłowne i nie poparte merytorycznymi argumentami. W ocenie pozwanej przeprowadzenie termomodernizacji jest konieczne i zgodne z zasadami prawidłowego zarządzania nieruchomością, a sfinansowanie jej kredytem bankowym jest najkorzystniejsze dla pozwanej, umożliwiając przeprowadzenie inwestycji w najkrótszym możliwym czasie.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 września 2013 r. Sąd Okręgowy w Katowicach oddalił powództwo i zasądził od powodów na rzecz pozwanej koszty procesu. Wyrok został wydany na podstawie następujących ustaleń faktycznych:

Właściciele lokali mieszkalnych tworzący Wspólnotę Mieszkaniową (...) w S., w tym powodowie, otrzymali zawiadomienia o zebraniu w dniu 13 czerwca 2012 r. z podanym porządkiem obrad, w którym przewidziano podjęcie uchwały o zaciągnięciu kredytu z premią termomodernizacyjną. W załącznikach do zawiadomienia przestawiono m. in. projekt tej uchwały, regulamin rozliczania kosztów energii cieplnej bez zainstalowanych podzielników ciepła na grzejnikach, symulację kredytu wraz z prognozą zaliczki na centralne ogrzewanie, rozliczenie pobieranych przez zarząd wspólnoty z kasy SM (...) kwot gotówkowych, informację zarządu na temat termomodernizacji.

Temat termomodernizacji był już przedmiotem obrad zebrania w dniu 30 marca 2012 r., jednakże uchwała w sprawie zaciągnięcia kredytu z premią termomodernizacją nie została podjęta, ponieważ nie zdołano wcześniej podjąć uchwały o planie remontów, a głosowanie miało być kontynuowane w drodze indywidualnego zbierania głosów.

Zarząd pozwanej zbierał informacje na temat możliwości kredytowania termomodernizacji wraz z premią termomodernizacyjną w kilku bankach, między innymi (...), (...), (...), (...). Ponadto zarząd organizował spotkania, w czasie których przekazywane były informacje dotyczące kredytowania. Informacje o tych spotkaniach były zamieszczane na tablicach ogłoszeń w klatkach schodowych.

W dniu 13 czerwca 2012 r. odbyło się zebranie właścicieli w pozwanej wspólnocie. W początkowej fazie zebrania uczestniczyło w jego obradach osobiście lub przez pełnomocników 58 właścicieli, posiadających łącznie udział 0,7298 w nieruchomości wspólnej. Cześć właścicieli zgłosiła pisemnie wniosek o poszerzenie porządku obrad, który poddano pod głosowanie, a obecni zagłosowali przeciwko poszerzeniu porządku obrad. Po przegłosowaniu pierwotnego porządku obrad, salę opuściło kilkunastu właścicieli posiadających także pełnomocnictwa od części członków wspólnoty, co odnotowano w protokole zebrania i wskazano, że na sali pozostało 33 właścicieli posiadających łącznie 0,4040 udziałów w nieruchomości wspólnej. Wobec tego stwierdzono, iż głosowanie w sprawie uchwał objętych porządkiem obrad będzie się odbywać trybem mieszanym – częściowo na zebraniu oraz częściowo w trybie indywidualnego zbierania głosów. Powodowie byli w grupie osób, które opuściły zebranie.

Zgodnie z porządkiem obrad Przewodniczący zebrania J. P. przedstawił sposób finansowania termomodernizacji. Na zebranie została także zaproszona przedstawicielka Banku (...). K. K., celem wyjaśnienia kwestii związanych z kredytem z termomodernizacją oraz jego zabezpieczeniem. Następnie Przewodniczący zebrania odczytał treść uchwały nr (...) i przystąpiono do głosowania nad uchwałą. Za uchwałą nr (...) na zebraniu w dniu 13 czerwca 2012 r. głosowali wszyscy obecni na sali właściciele, posiadający 0,4040 udziałów w nieruchomości wspólnej. W drodze indywidualnego zbierania głosów za podjęciem uchwały oddano 0,1309 głosów, przeciwko 0,0141 głosów, nie brało udziału w głosowaniu 0,4510 właścicieli. Łącznie za podjęciem uchwały głosowali właściciel posiadający 0,5349 udziałów w nieruchomości wspólnej. Zawiadomienia o podjęciu uchwały nr (...) były doręczane właścicielom od dnia 5 lipca 2012 r., przy czym do powodów zawiadomienia wysłano listami poleconymi w dniu 19 lipca 2012.r.. Przesyłka adresowana do powódki została przez nią odebrana na poczcie w dniu 3 sierpnia 2012 r.. Przesyłka adresowana do powoda nie została podjęta w terminie, pomimo dwukrotnej awizacji w dniach 20 i 27 lipca 2012 r., dlatego 3 sierpnia 2012 r. zwrócono ją do nadawcy.

Po zebraniu z dnia 13 czerwca 2012 r. powodowie zbierali podpisy właścicieli pod oświadczeniem o braku wyrażenia zgody na zaciągniecie kredytu przez pozwaną wspólnotę. Pismem z dnia 2 lipca 2012 r. część właścicieli lokali mieszkalnych tworzących pozwaną, poinformowała Bank (...). Oddział(...) w S., że będą zaskarżać uchwałę nr (...) i wniosła o nieudzielanie kredytu na termomodernizację. Pod pismem widnieją między innymi podpisy powodów. Pismem z dnia 9 lipca 2012 r. część właścicieli lokali poinformowała banki i zarządcę, że w przypadku złożenia wniosku o zaciągnięcie kredytu na termomodernizację, zaprzestaną wnoszenia opłat na fundusz remontowy. W piśmie wskazano, że za kredytem głosowało 53%, a przeciwko kredytowi 47%, wnioskując by wszystkie banki nie udzielały pozwanej kredytu, ponieważ właściciele będą zaskarżać uchwałę do Sądu. Pod pismem znajdują się podpisy między innymi powodów.

Część właścicieli mieszkań w pozwanej wspólnocie jest przeciwna zaciąganiu kredytu na sfinansowanie termomodernizacji, niezależnie od warunków, na jakich kredyt ten miałby zostać zaciągnięty. Właściciele nie negują potrzeby przeprowadzenia termomodernizacji, a sam sposób jej finansowania, twierdząc, że tego typu przedsięwzięcie mogłoby zostać przeprowadzone etapami (kolejne ściany budynku podlegałyby sukcesywnemu ociepleniu), zaś finansowanie winno pochodzić ze środków zgromadzonych na funduszu remontowym, a jedynie ewentualnie winno nastąpić dobranie kredytu. Właściciele obawiali się, że w przypadku braku wpłat na fundusz remontowy kredyt nie będzie spłacany, co może doprowadzić do zajęcia ich mieszkań przez bank.

Przechodząc do oceny prawnej powództwa, Sąd pierwszej instancji na wstępie przytoczył przesłanki wskazane w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (j. t.: Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.), których wystąpienie czyni skutecznym żądanie uchylenia zaskarżonej uchwały, podjętej przez właścicieli lokali.

W pozwanej wspólnocie głosowanie nad zaskarżoną uchwałą obywało się w trybie mieszanym, to jest częściowo za zebraniu w dniu 13 czerwca 2012 r., a częściowo w drodze indywidualnego zbierania głosów przez zarząd. Zawiadomienia o podjęciu uchwały były doręczane od dnia 5 lipca 2012 r., przy czym do powodów wysłano powiadomienia listami poleconymi. Powódka odebrała przesyłkę w dniu 3 sierpnia 2012 r., natomiast przesyłka adresowana do powoda - pomimo dwukrotnej awizacji - nie została podjęta w terminie i w dniu 3 sierpnia 2012 r. zwrócono ją do nadawcy, tym samym uznać należy, że w tym dniu została ona doręczona powodowi. Pozew wniesiono do Sądu w dniu 14 września 2012 r., w terminie 6 tygodni od dnia powiadomienia powodów o treści uchwały, tym samym Sąd Okręgowy uznał, że powództwo zostało wniesione w terminie wynikającym z art. 25 ust. 1a ustawy o własności lokali. Sąd pierwszej instancji nie podzielił stanowiska, że powodowi uchybili terminowi, skoro już w pierwszych dniach lipca posiadali informację o podjętej uchwale, co wynika z pism ich autorstwa z dnia 2 lipca 2012 r. i 9 lipca 2012 r.. Jak bowiem wynika z art. 23 ust. 3 ustawy o własności lokali w sytuacji, gdy głosowanie odbywało się w drodze indywidualnego zbierania głosów zarząd jest zobowiązany do powiadomienia na piśmie wszystkich właścicieli lokali o treści uchwały, która została podjęta z udziałem głosów zebranych indywidualnie, a także tych oddanych na zebraniu właścicieli. Sąd Okręgowy wyjaśnił, iż z powołanego przepisu wynika, że należy powiadomić zarówno tych właścicieli, którzy brali udział w podejmowaniu uchwały (oddając głosy "za" albo "przeciw" uchwale), jak i tych, którzy w jej podejmowaniu udziału nie brali. Wobec tego w ocenie Sądu pierwszej instancji bieg terminu do zaskarżenia uchwały należy liczyć dopiero od momentu doręczenia powodom zawiadomienia zarządu o podjęciu uchwały.

Następnie odnosząc się do przesłanek uchylenia uchwały Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że podstawowym celem funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych jest wspólne utrzymanie nieruchomości w należytym, czyli dobrym stanie, a celowi temu służy prawidłowe zarządzanie nieruchomością. W tej sytuacji Sąd Okręgowy dokonał oceny czy podjęta i podlegająca zaskarżeniu uchwała mogłaby doprowadzić do zaniechania utrzymania nieruchomości wspólnej w należytym stanie. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że podjęcie uchwały było konieczne ze względu realizację przyjętego wcześniej w marcu 2012 r. planu gospodarczego i planu remontów na rok 2012, który przewidywał przeprowadzenie termomodernizacji budynku zgodnie z wykonanym audytem energetycznym i projektem. Powodowie podnosili zarzuty dotyczące nierzetelności wykonanego audytu, jednak nie przedstawili jakichkolwiek dowodów na ich potwierdzenie. Nie sprecyzowali nawet, na czym konkretnie oparli swoje twierdzenie o nierzetelności audytu, wykonanego przez osobę do tego upoważnioną. Wobec tego Sądu Okręgowy uznał, że powodowie nie wykazali, aby audyt, który określił koszt termomodernizacji na kwotę 735.748,00 złotych, był sporządzony wadliwie i na czym konkretnie te wady polegały.

Jako nieuzasadniony został również oceniony zarzut powodów o braku przedstawienia przez zarząd warunków udzielania kredytu wraz z premią termomodernizacyjną, a przede wszystkim zaniechania podania informacji o odsetkach i prowizji banku. Zwrócono uwagę, że już w zaproszeniu na zebranie wspólnoty każdy właściciel otrzymał obszerne pisemne informacje zarządu na temat termomodernizacji oraz sposobu jej finansowania, które zawierały między innymi dane dotyczące sumy odsetek od kredytu. Właściciele zatem jeszcze przez zebraniem mieli możliwość zaznajomienia się z tymi danymi, odpowiedniego przeanalizowania problemu, a także przygotowania się do zebrania w dniu 13 czerwca 2012 r.. Dodatkowo na zebranie została zaproszona przedstawicielka banku (...), która wyjaśniała obecnym wątpliwości dotyczące kredytowania. Sąd pierwszej instancji wskazał, że powodowie sami pozbawili się możliwości rozwiania wątpliwości dotyczących kredytu, bowiem zebranie wspólnoty opuścili na samym jego początku, tylko dlatego, że nie udało im się doprowadzić do zmiany porządku obrad. Tymczasem informacje dotyczące kredytu, jego zabezpieczeń i sposobu spłaty były przedstawiane na tym zebraniu, zarówno przez zarząd jak i przedstawiciela banku. Sąd Okręgowy uznał, że obawy powodów, co do możliwości utraty przez nich mieszkań na wypadek braku spłaty kredytu, są całkowicie bezpodstawne, gdyż bank nie wymagał dla udzielenia kredytu zabezpieczenia na nieruchomościach lokalowych poszczególnych właścicieli mieszkań, a także mając na względzie treść art. 17 ustawy o własności lokali.

W ocenie Sądu pierwszej instancji zaskarżona uchwała nie narusza zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną, a wręcz przeciwnie - zmierza do dokonania czynności mających na celu utrzymanie nieruchomości w dobrym stanie technicznym, a nawet poprawę tego stanu technicznego, gdyż faktem nie kwestionowanym przez strony jest konieczność ocieplenia budynku, aby zapobiec dalszym stratom ciepła. Przeprowadzenie termomodernizacji w możliwie najkrótszym czasie pozwoli wspólnocie, a tym samym właścicielom lokali, na uzyskanie oszczędności w opłatach za centralne ogrzewanie, co wymaga jednak wydatkowania na ten cel stosownych środków. Wspólnota nie dysponuje środkami własnymi, dlatego zmuszona jest skorzystać z kredytu bankowego, a kredyt z premią termomodernizacją, jaka została przyznana pozwanej, jest korzystnym rozwiązaniem.

W tym stanie rzeczy Sąd pierwszej instancji uznał, że zaskarżona uchwała nr (...) nie narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną, co skutkowało oddaleniem powództwa. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. oraz na podstawie przepisu § 5 w związku z § 11 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (j. t.: Dz. U. z 2013 r., poz. 461).

Powyższy wyrok Sądu Okręgowego został w całości zaskarżony przez powódkę, która zarzucając sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego wniosła „o uchylenie zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa” ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Ponadto domagała się zasądzenia kosztów postępowania. Powtórzyła swoje dotychczasowe twierdzenia, że ani zarząd wspólnoty, ani przedstawicielka banku nie przedstawili na zebraniu w dniu 13 czerwca 2012 r. wyczerpujących informacji o warunkach, na jakich ma zostać udzielony kredyt oraz sposobach jego zabezpieczenia. O słuszności twierdzeń apelującej ma świadczyć treść uchwały nr (...) dotyczącej dodatkowego zabezpieczenia spłaty kredytu w przypadku istotnego obniżenia wartości ustanowionych zabezpieczeń. Powódka zarzuciła też nieprawidłowość zbierania głosów nad zaskarżoną uchwałą, co miało się przełożyć na wynik głosowania nad nią. Powtórzyła swoje twierdzenia o błędach w audycie jednocześnie kwestionując trafność oceny Sądu, który uznał, iż powodowie nie wykazali tej okoliczności. Zdaniem apelującej zaskarżona uchwała narusza interesy członków wspólnoty przez brak rzetelnej informacji o skutkach zaciągniętego kredytu, udzielenie zarządowi pełnomocnictwa do negocjowania warunków udzielenia kredytu, czynności związanych z zaciągnięciem kredytu i składania wymaganych oświadczeń woli, co stawia właścicieli w sytuacji przymusowej upoważniając zarząd do zaciągnięcia kredytu bez ustalania z właścicielami istotnych jego warunków.

Strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja powódki nie może odnieść spodziewanego skutku, albowiem zarzuty w niej zawarte nie są zasadne.

Wbrew zarzutom apelacji, Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia w sprawie, które znajdują oparcie w trafnie ocenionym materiale dowodowym zebranym w toku procesu. Okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy nie były w istocie objęte sporem. Podkreślenia wymaga, iż strona powodowa nie kwestionowała samej potrzeby wykonania prac termomodernizacyjnych, natomiast powódka nie akceptowała sposobu sfinansowania tej inwestycji, jaki został wybrany przez większość właścicieli. Apelująca zarzucając sprzeczność istotnych ustaleń z zebranym materiałem zmierza w rzeczywistości do podważenia oceny Sądu pierwszej instancji zasadności żądania uchylenia zaskarżonej uchwały. Kwestia ta należy jednak do sfery stosowania prawa materialnego, a nie procesowego. Sąd Okręgowy należycie uwzględnił zebrany materiał dowodowy, który wszechstronnie rozważył i dokonał jego oceny. Ocena ta nie zawiera błędów logicznych, ani nie uchybia doświadczeniu życiowemu, a w konsekwencji spełnia kryteria wynikające z art. 233 § 1 k.p.c.. Dlatego też Sąd odwoławczy w pełni podzielania ustalenia dokonane przez Sąd Okręgowy i przyjmuje je za własne bez potrzeby szerszego powtarzania.

Ocena prawna i przedstawione rozważania prawne Sądu pierwszej instancji także zasługują na akceptację. W pierwszej kolejności należy się zgodzić ze stanowiskiem Sądu Okręgowego, iż powódka nie uchybiła 6-tygodniowemu terminowi do zaskarżenia przedmiotowej uchwały wspólnoty (zgodnie z art. 25 ust. 1a ustawy o własności lokali), ponieważ termin ten rozpoczął swój bieg od momentu powiadomienia jej przez pozwaną o podjęciu uchwały, głosowanie nad którą odbywało się w trybie mieszanym. Argumentacja przedstawiona przez Sąd Okręgowy jest trafna, co czyni zbędnym jej powielanie w tym miejscu.

W dalszej kolejności należało rozważyć, czy w sprawie została spełniona którakolwiek z przesłanek uchylenia uchwały wskazana w art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali. Odpowiedź na pytanie, czy skarżona uchwała narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną (a także słuszne interesy skarżącego właściciela) musi być zawsze osadzona w realiach faktycznych sprawy. W doktrynie podnosi się, ze Sąd weryfikując zasadność powództwa winien dokonać oceny celowości, gospodarności i rzetelności decyzji wspólnoty wyrażonej w zaskarżonej uchwale (por. Adam Doliwa, Prawo mieszkaniowe, Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, rok 2006, wyd. 3). Podkreślić raz jeszcze w tym miejscu należy, iż głównym celem funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych jest wspólne utrzymanie nieruchomości w należytym (dobrym) stanie i głównie pod tym kątem winna być analizowana zgodność uchwały z zasadami prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną. Nie ulega wątpliwości, że zaskarżona uchwała miała na celu zapewnienie realizacji zadania inwestycyjnego polegającego na termomodernizacji budynku. Właściciele stanowiący pozwaną wspólnotę nie mieli wątpliwości, co do potrzeby dokonania tego rodzaju prac, skoro zostały one ujęte w planie remontów. Kwestią wymagającą dalszych ustaleń był sposób realizacji tej inwestycji i jej sfinansowania. Zaskarżona uchwała stanowi wyraz decyzji właścicieli reprezentujących większość udziałów, aby termomodernizacja została sfinansowania ze środków pochodzących z kredytu, co jednocześnie umożliwia zrealizowanie tych prac w całości, a nie etapami w pewnych odstępach czasowych. W zaskarżonej uchwale określono maksymalną wysokość kredytu, okres kredytowania oraz jego zabezpieczenie. Podkreślenia przy tym wymaga, iż wskazany w uchwale sposób zabezpieczenia nie daje podstaw do obaw wyrażanych przez powódkę, że brak spłaty kredytu pociągnie dla właścicieli niekorzystne skutki, włącznie z możliwością utraty mieszkań. W zaskarżonej uchwale nie upoważniono zarządu do ustanowienia takich zabezpieczeń kredytu, które można by było zakwalifikować jako naruszające interesy właścicieli. W istocie powódka upatruje podstawy do kwestionowania uchwały w swojej negatywnej ocenie sposobu sfinansowania inwestycji, która z pewnością jest korzysta z punktu widzenia utrzymania nieruchomości w dobrym stanie. Jednocześnie powódka przypisuje innym właścicielom działanie bez dostatecznego rozeznania, co do skutków zaciągnięcia zobowiązania kredytowego. Ocena taka nie jest uprawniona. Właściciele mieli możliwość uzyskania wyczerpujących informacji, wyjaśnienia wątpliwości związanych z kredytem i jego zabezpieczeniem przede wszystkim na zebraniu w dniu 13 czerwca 2012 r.. Przeciwnicy tego sposobu sfinansowania inwestycji pozbawili się jednak tej możliwości, dobrowolnie opuszczając zebranie na jego początku. Z tego względu niezasadne jest zarzucanie braku dostatecznej informacji właścicieli. Rację należy przyznać Sądowi pierwszej instancji, że zarzuty strony powodowej odnoszące się do prawidłowości sporządzonego audytu pozostały gołosłowne, gdyż nie wykazano ich słuszności. Celem sporządzenia audytu było z jednej strony określenie zakresu niezbędnych prac, a z drugiej wyliczenie ich kosztów, co pozwalało właścicielom zorientowanie się co do zakresu planowanej inwestycji oraz jej kosztów. Na jego podstawie ustalono maksymalną wysokość kredytu, jednakże bank ma przekazać środki w wysokości rzeczywiście poniesionych wydatków, a te mogą być niższe, na co wskazują chociażby złożone oferty wykonawców. Trafnie też Sąd Okręgowy zwrócił uwagę na takie korzyści przyjętego sposobu sfinansowania termomodernizacji jak uzyskanie premii termomodernizacyjnej, możliwość zrealizowania inwestycji w całości, a nie etapami. Gdyby ocieplenie miało następować etapami (jak chce tego część właścicieli) wówczas osiągnięcie oszczędności w kosztach ogrzewania byłoby rozciągnięte w czasie, a ponadto poszczególni właściciele uzyskiwaliby oszczędności w różnym czasie i zakresie, pomimo takiego samego udziału we współfinansowaniu inwestycji. Strona powodowa nie wykazała, aby zaskarżona uchwała naruszała słuszne interesy właścicieli, a samo niezadowolenie właściciela z treści podjętej uchwały nie może być utożsamiane z naruszeniem jego interesów. W zaskarżonej uchwale określono tak istotne elementy zobowiązania kredytowego jak jego wysokość, okres kredytowania, sposób zabezpieczenia, upoważnienie zarządu do zawarcia umowy na tak określonych warunkach. Brak jest zatem uzasadnionych podstaw do przyjęcia, iż zaskarżona uchwała narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza interesy skarżących właścicieli.

Wobec powyższego apelacja nie mogła zostać uwzględniona, ponieważ zaskarżony wyrok stanowi wynik prawidłowych ustaleń i trafnej oceny prawnej, dokonanej przy uwzględnieniu właściwej podstawy prawnej i prawidłowej wykładni. Oddalenie apelacji nastąpiło w oparciu o art. 385 k.p.c.. O kosztach postępowania apelacyjnego postanowiono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c..