Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2014 r. w Olsztynie

sprawy J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o świadczenie rehabilitacyjne

na skutek odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 21 października 2013 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu J. W. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego po dniu 01 sierpnia 2013 r. przez okres 8 (ośmiu) miesięcy.

Sygn. akt IV U 736/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 października 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., znak (...) odmówił ubezpieczonemu J. W. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, wskazując iż zgodnie z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS stan zdrowia ubezpieczonego nie uzasadnia przyznania mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Odwołanie od decyzji wniósł ubezpieczony. Podniósł, iż nadal nie jest zdolny do pracy, a jego leczenie i rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. W. pobierał wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy i zasiłek chorobowy w okresie od dnia 1 lutego 2013 roku do dnia 1 sierpnia 2013 roku.

Ubezpieczony w dniu 5 sierpnia 2013 roku wystąpił o przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Lekarz orzecznik ZUS decyzją z dnia 5 września 2013 roku , a następnie komisja lekarska ZUS z dnia 15 października 2013 roku stwierdzili, iż ubezpieczony jest zdolny do pracy. Komisja lekarska oparła się w tym zakresie na kartach informacyjnych z leczenia szpitalnego w okresie od dnia 15 do 17 września 2013 roku, wynikach badań dodatkowych z dnia 13 marca 2013 roku i 26 września 2013 roku.

Decyzją z dnia 21 października 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., odmówił przyznania J. W. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

[ dowód: akta ZUS(...)/ (...)]

Ubezpieczony jest niezdolny do pracy nadal po dniu 1 sierpnia 2013 roku z powodu prawostronnej rwy ramiennej ubytkowej, wielopoziomowej dyskopatii szyjnej i lędźwiowej, lewostronnej rwy kulszowej z objawami ubytkowymi w wywiadzie. Stan zdrowia ubezpieczonego rokuje odzyskanie zdolności do pracy w ciągu ośmiu miesięcy od dnia 1 sierpnia 2013 roku. W badaniu neurologicznym istnieje ograniczenie funkcji narządu ruchu z prawostronną rwę ramienną z osłabieniem siły mięśniowej. Stwierdzane obecnie objawy korzeniowe i ubytkowe powodują niezdolność do pracy w zawodzie wyuczonym.

[ dowód: opinia biegłego lekarza specjalisty z zakresu neurologii k. 23, 40,44 ]

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Spór dotyczył kwestii czy ubezpieczony był zdolny do pracy po wyczerpaniu okresu zasiłkowego oraz czy rokuje odzyskanie zdolności do pracy.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa [tj. Dz. U. z 2005r., Nr 31, poz. 267] ubezpieczonemu przysługuje świadczenie rehabilitacyjne po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, jeżeli nadal jest niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokuje odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Ubezpieczony nie odzyskał zdolności do pracy po upływie okresu zasiłkowego, rokuje odzyskanie zdolności do pracy w okresie osmiu miesięcy od zakończenia pobierania zasiłku chorobowego, a tym samym zostały spełnione przesłanki niezbędne do przyznania mu świadczenia. Ustalenia w tym zakresie Sąd dokonał w oparciu o analizę opinii biegłej i zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej.

Sąd podzielił w pełni opinię biegłej i wnioski w niej zawarte. Opinia ta jest zgodna ze wskazaniami wiedzy medycznej, wyczerpująca, oparta o badania ubezpieczonej i zgromadzoną dokumentację medyczną. Sąd nie uwzględnił wniosku organu rentowego z dnia 4 kwietnia 2013 roku o powołanie nowego zespołu biegłych.

Należy też zauważyć iż w judykaturze podkreśla się, iż zasadnym jest żądanie dodatkowej opinii lekarzy przez sąd wówczas, gdy złożona w sprawie opinia wzbudza jego wątpliwości, a nie dlatego że nie zadowala jednej ze stron (ubezpieczonego lub też organu rentowego) oraz, że w postępowaniu o prawo do świadczeń uzależnionych od ustalenia stanu zdrowia ubezpieczonego sąd nie ma obowiązku uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych tak długo, aż strona udowodni tezę korzystną dla siebie ( por. wyroki SN : II UKN 45/97 - OSNAPiUS 1998, Nr 1, poz. 24; ., II UKN 391/97 - OSNAPiUS 1998, Nr 20, poz. 612 ). W niniejszej sprawie brak było podstaw do dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii biegłego gdyż sporządzona dotychczas w sprawie opinia główna i uzupełniające są przejrzyste, logiczne i wyczerpujące i w konsekwencji nie wzbudzają wątpliwości Sądu.

Wskazać przy tym należy, iż przesłankę rokowania odzyskania zdolności do pracy należy określać na dzień wydania decyzji przez organ rentowy, nie zaś na dzień wydania opinii przez biegłego w trakcie trwającego już postępowania sądowego, czy też na podstawie aktualnych badań wykonanych w trakcie postępowania. Przesłanka rokowania oznacza przewidywanie zdolności do pracy, nie zaś wiedzę wynikającą z upływu czasu. Z tych względów Sąd nie zobowiązywał biegłego do sporządzenia opinii na podstawie nowych, aktualnych badań MR.

Mając na uwadze powyższą analizę, na podstawie przepisów powołanych i art. 477 ¹⁴§2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji.