Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 42/14

POSTANOWIENIE

Dnia 28 lutego 2014 roku

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSA Anna Gawełko

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2014 roku

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa W. Ż.

przeciwko Gminie W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu

z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt I C 609/13

p o s t a n a w i a:

o d d a l i ć zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy zwolnił powoda W. Ż. od opłaty sądowej od apelacji w części ponad kwotę 2.000 zł, zaś w pozostałym zakresie jego wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oddalił.

W oparciu o przedłożone przez powoda oświadczenie Sąd Okręgowy ustalił, że prowadzi on wspólne gospodarstwo domowe z żoną, oboje pracują (żona za granicą), a ich łączne miesięczne dochody to ok. 5.300 zł. Małżonkowie nie mają nikogo na utrzymaniu. Powód jest właścicielem mieszkania o pow. 48 m², użytkownikiem wieczystym garażu oraz właścicielem dwóch działek budowlanych położonych w G. o pow. 0,18 ha i 0,16 ha. Sąd Okręgowy zwrócił też uwagę, że w poprzednim oświadczeniu złożonym w sprawie w marcu 2013 r. powód wykazywał, że jest właścicielem dwóch mieszkań, w tym jednego o pow. 67 m², którego obecnie nie wykazał, co pozwala przypuszczać, że dysponuje on środkami finansowymi uzyskanymi z jego zbycia.

W ocenie Sądu Okręgowego w powyższej sytuacji powód jest w stanie ponieść część opłaty od apelacji w kwocie 2.000 zł.

W zażaleniu na powyższe postanowienie powód domagał się jego zmiany i zwolnienia go od kosztów sądowych w całości, wskazując na wysokie koszty utrzymania, w tym konieczność ponoszenia wydatków na leczenie w związku z jego schorzeniami kardiologicznymi oraz posiadane obciążenie kredytowe na kwotę 10.000 zł.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Opisana w zażaleniu sytuacja materialna powoda została już uwzględniona przez Sąd Okręgowy, który zwolnił go od opłaty apelacji w znacznej części.

W kwestii możliwości ponoszenia pozostałej części opłaty należy podzielić ocenę Sądu Okręgowego, który trafnie zwrócił uwagę, że powód razem z żoną mają stałe dochody, nie mają nikogo na utrzymaniu, powód jest właścicielem nieruchomości, nie zaprzeczył też, że dysponuje środkami finansowymi uzyskanymi ze zbycia jednego z posiadanych mieszkań.

Nie ma uzasadnienia dla udzielenia powodowi zwolnienia od kosztów sądowych w celu umożliwienia mu spłaty kredytu, który - jak wskazuje treść złożonych w sprawie oświadczeń - zaciągnął w czasie trwania procesu, kiedy liczył się z możliwością uzyskania niekorzystnego dla niego rozstrzygnięcia i poniesienia kosztów sądowych związanych z jego zaskarżeniem. Opłaty sądowe nie mogą być traktowane jako wydatki drugorzędne, ponoszone wyłącznie po zaspokojeniu wszystkich innych potrzeb zobowiązanego.

W tej sytuacji podzielić należało ocenę Sądu Okręgowego, iż uiszczenie przez powoda kwoty 2.000 zł, która nie przekracza połowy dochodów w jego gospodarstwie domowym, nie spowoduje popadnięcia jego i żony w niedostatek zagrażający ich koniecznemu, minimalnemu utrzymaniu, nawet jeżeli wymagałoby to ze strony powoda określonych osobistych wyrzeczeń.

Dodać trzeba, że odwoływanie się przez skarżącego do norm prawa międzynarodowego statuujących „prawo do sądu” nie może zastąpić wykazania swoich racji w drodze właściwych procedur owo prawo realizujących i uszczegółowiających, tj. między innymi poprzez udowodnienie istnienia przesłanki z art. 102 u.k.s.c.

Z tych względów zażalenie powoda należało oddalić, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

I ACz 42/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE