Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 1104/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Dariusz Prażmowski

Sędziowie SSO Kazimierz Cieślikowski (spr.)

SSO Krzysztof Ficek

Protokolant Barbara Szkabarnicka

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2014 r.

przy udziale Andrzeja Zięby Prokuratora Prokuratury Okręgowej

sprawy S. S. (1) zd. P. ur. (...) w R.

córki H. i M.

oskarżonej z art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonej

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 30 sierpnia 2013 r. sygnatura akt VII K 630/12

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk

1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że ustala, iż czynów przypisanych w punkcie 1 oskarżona dopuściła się będąc uprzednio skazaną wyrokiem Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej z dnia 28.02.2005 roku sygn. akt II K 496/04 za umyślne przestępstwo podobne z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, która odbyła w okresach od 17.09.2008r. do 01.10.2008r., 1.01.2009r. do 29.06.2009r., od 28.07.2009r. do 29.09.2009r.;

2. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3. zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1104/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 30 sierpnia 2013 roku, sygn. akt VII K 630/12 oskarżona S. S. (1) została uznana za winną dwóch występków z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 k ki skazana w zw. z art. 91 § 1 kk na jedną karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Na mocy art. 46 § 1 kk Sąd orzekł środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez uiszczenie na rzecz K. O. kwoty 465 zł a na rzecz K. S. kwoty 385 zł. Sąd orzekł o kosztach sądowych, zwalniając z nich oskarżoną i obciążając nimi Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku Sądu Rejonowego apelację osobistą wniosła oskarżona, zarzucając rażącą surowość orzeczonej kary. Jednak w uzasadnieniu środka odwoławczego podważała w istocie całość rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja okazały się bezzasadna.

Uniknął Sąd I instancji takich uchybień, które stanowiłyby bezwzględne przyczyny odwoławcze. Nie dopuścił się także obrazy przepisów postępowania karnego, które miałyby wpływ na treść wyroku. Zaakceptować należy także poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne a także przyjętą przez Sąd kwalifikację prawną czynów przypisanych oskarżonej. Błędny od samego początku był opis recydywy. Błąd w tym zakresie w sposób oczywisty rzucał się w oczy. Nie było wiadomo na jaką karę i za jakie przestępstwo S. S. (1) została skazana wyrokiem Sądu Rejonowego w Rudzie śląskiej z dnia 28 lutego 2005 r. ani też dlaczego wyrok łączny Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 29 września 2009 r. miałby być orzeczony za przestępstwo. Weryfikacja przyniosła wyniki, pozwalające na dokonanie innych ustaleń, choć istotnie oskarżona działała w warunkach recydywy. To spowodowało zmianę w zaskarżonym wyroku.

Odnosząc się zaś do treści środka odwoławczego, należy stwierdzić, że materiał dowodowy nie pozwala na czynienie ustaleń, że oskarżona chciała komuś pomóc. Trudno nawet wypowiedzieć się o co oskarżonej chodzi, skoro sama Sądowi nie przedstawiła własnej wersji i tym samym uniemożliwiła dokonanie jej oceny. Tym samym Sąd I instancji czynił ustalenia w oparciu o relacje K. S. i K. O.. Zeznania S. S. (2) dowodzą, że świadek ten nie posiada istotnych informacji na temat porozumienia między K. S. a oskarżoną. Treść apelacji nie pozwala na podważenie ustaleń Sądu I instancji, które sprowadzały się przecież do tego, że oskarżona pod pozorem konieczności uiszczenia bliżej nie sprecyzowanych opłat sądowych nakłoniła pokrzywdzona do wyasygnowania na ten cel 385 zł. Podobne ustalenia poczynił Sąd I instancji w oparciu o zeznania K. O.. W tym zakresie oskarżona pod pozorem nabycia dla K. O. trzech kompletów książek do szkoły nakłoniła ją do przekazania oskarżonej kwoty 465 zł. Dalsze zachowania oskarżonej co do obydwu pokrzywdzonych pozwoliły na dokonanie ustaleń, że oskarżona nie miała zamiaru wywiązać się z przyjętych na siebie zobowiązań.

Tak więc prawidłowo Sąd I instancji przypisał oskarżonej wypełnienie w obydwu wypadkach znamion występku z art. 286 § 1 kk.

Jeśli chodzi o karę orzeczoną za te przestępstwa, to należy stwierdzić, że kara ta w żadnym wypadku nie może być postrzegana jako kara surowa. Sąd I instancji orzekł bowiem za dwa przestępstwa popełnione w warunkach recydywy najniższą karę przewidziana przez ustawę karną. Nie budzi zastrzeżeń brak pozytywnej prognozy kryminologicznej, skoro oskarżona już sześcioma wyrokami była skazywana za przestępstwa przeciwko mieniu.

Nie widząc podstaw do uwzględnienia apelacji oskarżonej w zakresie przypisania jej popełnienia przestępstw a także nie dopatrując się rażącej niewspółmierności orzeczenia o karze, Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

VI Ka 1104/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE