Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 20 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2014 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w J.

przeciwko A. S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jarocinie

z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt I C 753/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że nadaje mu brzmienie: „1. zasądza od pozwanego A. S. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w J. kwotę 2.270 zł (dwa tysiące dwieście siedemdziesiąt złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 2 października 2012 r. do dnia zapłaty

2. oddala powództwo w pozostałym zakresie

3. zasądza od pozwanego A. S. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w J. kwotę 396,84 zł (trzysta dziewięćdziesiąt sześć złotych 84/100) tytułem zwrotu kosztów procesu”

II.  oddala apelację w pozostałym zakresie

III.  zasądza od pozwanego A. S. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w J. kwotę 132 zł (sto trzydzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym

Sygn. akt II Ca 233/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy w Jarocinie zasądził od pozwanego A. S. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w J. kwotę 3.000 zł z ustawowymi odsetkami i obciążył go kosztami postępowania.

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł pozwany, zarzucając sprzeczność istotnych ustaleń Sądu ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym oraz naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. i art. 227 k.p.c. domagając się zmiany zaskarżonego wyroku przez oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Podstawę prawną wyroku w zakresie prawa materialnego stanowił art. 471 k.c., który definiuje odpowiedzialność kontraktową oraz art. 6 k.c. stanowiący o rozkładzie ciężaru dowodu.

Analizując zarzuty apelacji oraz motywy rozstrzygnięcia wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sądu Rejonowego za w części zasadne uznać należało zarzuty skarżącego dotyczące sprzeczności istotnych ustaleń Sądu ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym oraz naruszenie art. 233 § 1 k.p.c.

W ocenie Sądu Okręgowego strona powodowa, mimo takiego obowiązku wynikającego z art. 6 k.c., nie wykazała swojego roszczenia w zakresie obciążenia pozwanego opłatą za nocleg czterech osób w łącznej kwocie 480 zł oraz opłaty za usługi francuskojęzycznej opiekunki w kwocie 250 zł. W zakresie tych żądań powód nie przedłożył bowiem żadnych dowodów poza swoimi twierdzeniami.

Wprawdzie z aneksu do umowy zawartego w dniu 22 czerwca 2012 r. (k. 53 – 56) wynika ogólna zasada rozliczenia kosztów noclegu gości z Polski, którą to należność miał pokryć pozwany, jednak powód nie przedłożył żadnych dowodów na potwierdzenie okoliczności, iż koszty te rzeczywiście wyniosły 480 zł.

W zakresie wynagrodzenia za obecność francuskojęzycznej opiekunki nie budzi jakichkolwiek wątpliwości stanowisko Sądu Rejonowego, iż usługa tego rodzaju nie jest standardową, mieszczącą się w zakresie organizacji uroczystości weselnej. A z tej przyczyny winna być dodatkowo płatna. Uwadze Sądu I instancji umknęło jednak, że ze zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego nie wynika ani umówiona wysokość wynagrodzenia z tego tytułu, ani nawet rzeczywiście poniesiony koszt strony powodowej. Z tej przyczyny niewystarczającym dla przyznania powodowi żądanej kwoty 250 zł było wykazanie, iż strony umówiły się co do obecności opiekunki obcojęzycznej w toku przyjęcia weselnego, skoro nie wykazano wysokości dochodzonej należności. Wskazać także trzeba, że zestawienie kosztów sporządzone przez powoda, skoro nie zostało potwierdzone przez pozwanego nie może być ocenione jako dowód wykazujący tę okoliczność.

Sąd Okręgowy uznał zatem, iż żądanie powoda w tym zakresie nie zostało przez niego wykazane i nie sprostał on obowiązkom wynikającym z art. 6 k.c.

Odnosząc się do pozostałych należności wskazać należy, iż wbrew twierdzeniom pozwanego powód w końcowym rozliczeniu przyjął bardzo korzystny dla A. S. sposób wyliczenia należności. Apelujący wydaje się bowiem nie zauważać, że w umowie z dnia 22 czerwca 2012 r. ustalono liczbę gości na 80 osób, przy czym dopuszczono modyfikacje w tym zakresie ograniczając to uprawnienie czasowo, do co najmniej 10 dni przed datą przyjęcia weselnego, które miało miejsce 21 lipca 2012 r. Tym samym powołane przez powoda wyliczenia zawarte w piśmie z dnia 17 lipca 2012 r., były spóźnione, poza tym pismo to nie zawiera żadnych podpisów, więc nie sposób wywnioskować czyje jest to oświadczenie woli. W tych okolicznościach zauważenia wymaga, że suma gości, za które zobowiązał się zapłacić pozwany wyniosła 80 osób. Skoro pozwany w ustalonym terminie nie zgłosił ile osób, w tym ile dzieci, będzie brało udział w uroczystości, powód posiadał uprawnienie do naliczenia opłaty w kwocie 260 zł za każdą z umówionych 80 osób. Mimo takiego uprawnienia wynikającego wprost z postanowień umownych powód należność tę obniżył na korzyść pozwanego, wskazując na udział w uroczystości dwójki dzieci, za które naliczono niższą opłatę po 130 zł za osobę oraz księdza, za którego opłata wyniosła tylko 70 zł. Z tych względów zarzuty dotyczące niesłusznego naliczenia opłaty za udział w uroczystości księdza nie mogły zostać uznane za słuszne. Mimo bowiem, że kwota 70 zł nie została nigdzie ustalona, była ona korzystniejsza dla pozwanego niż postanowienia umowy a skoro powód nie domagał się zapłaty 260 zł z tego tytułu (jako jednej z umówionych 80 osób) w myśl art. 321 k.p.c. nie można było przekroczyć granic pozwu. Do należnych powodowi kosztów należało nadto doliczyć niesporny między stronami udział kamerzysty i muzyków w łącznej liczbie 6 osób, których udział w uroczystości wyceniono na kwotę po 180 zł od osoby.

Reasumując należne i wykazane przez powoda koszty organizacji przyjęcia weselnego wyniosły w sumie 21.430 zł (77 gości x 260 zł + 1 ksiądz x 70 zł + 2 dzieci x 130 zł + 6 osób zespół i kamerzysta x 180 zł).

Skoro pozwany uiścił już kwotę 19.160 zł do zapłaty pozostała różnica stanowiąca kwotę 2.270 zł. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. rozliczając je stosownie do wyniku sprawy, przyjmując, że powód wygrał postępowanie w 76%.

Mając na uwadze powyższe rozważania na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono jak w punkcie I i II sentencji.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. przyjmując, że pozwany wygrał sprawę w 24 %.