Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku A. P.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. P. Terenowa w T.

o rentę rolniczą

na skutek odwołania A. P.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. P. Terenowa w T. z dnia 18 grudnia 2013r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 67/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 grudnia 2013 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. P. Terenowa w T. odmówił A. P. przyznania dalszego prawa do renty rolniczej. W uzasadnieniu organ rentowy podał, iż wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Od powyższej decyzji złożył w dniu 21 stycznia 2014 roku odwołanie A. P..

KRUS wnosiła o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

A. P. urodził się w dniu (...). W okresie od 23 kwietnia 2012 roku do 31 października 2013 roku był uprawniony do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. Rentę pobierał z powodu schorzeń okulistycznych.

(okoliczności niesporne)

W dniu 16 października 2013 roku A. P. złożył wniosek o przyznanie renty na dalszy okres.

(dowód: wniosek o rentę k. 40 w aktach organu rentowego)

Orzeczeniem z dnia 20 listopada 2013 roku lekarz rzeczoznawca KRUS uznał, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód: orzeczenie lekarza rzeczoznawcy KRUS z dnia 20 listopada 2013 roku k. 17-18 w aktach organu rentowego)

Od powyższego orzeczenia wniósł sprzeciw wnioskodawca, w wyniku czego sprawę skierowano do komisji lekarskiej KRUS, która w dniu 16 grudnia 2013 roku, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza rzeczoznawcy KRUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy: pseudosoczewkowatość oka prawego jako stan po usunięciu zaćmy, stan po kilkakrotnym odwarstwieniu siatkówki oka prawego, stan po operacji odwarstwienia siatkówki oka prawego oraz zaćmę początkową oka lewego.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej KRUS z dnia 16 grudnia 2013 roku k. 24-25 w aktach organu rentowego)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

- rzekomosoczewkowatość oka prawego;

- stan po operacji odwarstwionej siatkówki oka prawego (ploba, ppV);

- początkowa zaćma oka lewego.

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy całkowicie niezdolnym do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód: opinie biegłych lekarzy okulisty D. P. k. 10-13 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. 2013r. poz. 1403 ze zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2,

2)  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3)  całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Z całkowitą niezdolnością do pracy w gospodarstwie rolnym, mamy do czynienia wówczas, gdy ubezpieczony z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 5 ustawy). Niezdolność ta ma charakter trwały, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym, bądź okresowy, gdy takie rokowania istnieją (art. 21 ust. 6 i 7 ustawy).

Pomiędzy stronami istniał spór co do spełnienia przez wnioskodawcę przesłanki przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 2 powołanej powyżej ustawy, tj. czy jest on całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Dla ustalenia, czy A. P. jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. powyżej ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego lekarza okulisty, biegłego z zakresu dziedziny medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia.

Opinię opracowaną przez biegłą okulistę D. P. Sąd ocenia jako jasną, pełną, logiczną i należycie uzasadnioną. Biegła sporządziła opinię po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określiła w opinii, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

W jednoznacznej ocenie wskazanej wyżej biegłej powyższe schorzenia, na obecnym etapie ich zaawansowania, nie powodują u wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. W opinii biegła wskazała, że przyczyną niepełnosprawności narządu wzroku u wnioskodawcy jest obniżenie ostrości wzroku oka prawego w wyniku leczenia odwarstwienia siatkówki oka prawego. Oko lewe jest natomiast okiem o użyteczności ostrości wzroku i prawidłowym polu widzenia. Zdaniem biegłej z racji przebytego odwarstwienia siatkówki wnioskodawca nie powinien wykonywać jedynie ciężkiej pracy fizycznej, natomiast stan narządu wzroku nie kwalifikuje go do przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Dowód z opinii biegłych nie został w sposób skuteczny zakwestionowany w toku postępowania. Do podważenia opinii nie mogą prowadzić zarzuty podniesione przez wnioskodawcę na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2014 roku, które sprowadzają się w istocie do twierdzenia, iż nie zgadza się on z opinią biegłe, gdyż inaczej ocenia swój stan zdrowia. Takie zarzuty nie mogą prowadzić do podważenia opinii sporządzonej przez specjalistę o niekwestionowanym poziomie wiedzy, specjalistę praktyka z doświadczeniem klinicznym.

Podkreślenia wymaga, iż skarżący nie wnioskował o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłej, czy też powołanie innych biegłych celem ustalenia spornych okoliczności. Zgodnie zaś z obowiązującą w procesie cywilnym zasadą kontradyktoryjności, to strona winna się wykazać niezbędną aktywnością i wykazać błędy, sprzeczności lub inne wady w opinii biegłego, które dyskwalifikowałyby opinię, bądź ewentualnie uzasadniają powołanie dodatkowych opinii (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2011 roku, II UK 160/10, LEX nr 786386).

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.