Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 czerwca 2014 r. w O.

sprawy z odwołania K. B.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. B.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 14.02.2013r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

Sygn. akt III U 498/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14.02.2013r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił K. B. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

K. B. wniósł odwołanie od powyższej decyzji. Podniósł, że jego stan zdrowia uległ pogorszeniu i uniemożliwia mu to pracę w gospodarstwie rolnym.

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wniósł o oddalenie odwołania z uwagi na to, że odwołujący nie spełnił koniecznego warunku do przyznania prawa do renty, a mianowicie orzeczeniem Komisji Lekarskiej KRUS z dnia 11.02.2013r. nie został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Tym samym brak było podstaw do przyznania mu prawa do renty rolniczej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 03.01.2013r. K. B. złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Orzeczeniem lekarza rzeczoznawcy KRUS z dnia 25.01.2013r. ubezpieczony nie został uznany za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Orzeczenie to zostało zakwestionowane przez ubezpieczonego, a sprawa została przekazana do rozpoznania komisji lekarskiej. W orzeczeniu z dnia 11.02.2013r. komisja lekarska KRUS nie stwierdziła u K. B. całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. W związku z tym, decyzją z dnia 14.02.2013r. odmówiono K. B. prawa do renty z uwagi na niespełnienie przez niego warunku dotyczącego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Zgodnie z art.21 ust. 1 ustawy z dnia 20.12.1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1403 ze zm.) - renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2,

2)  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3)  całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, lub w okresach o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl odpowiednich przepisów art.21 w/w ustawy - za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (ust. 5). Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (ust. 6). Natomiast całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (ust. 7).

Skuteczność odwołania K. B. zależna była od wykazania przez niego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Na tę okoliczność dopuszczono w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu onkologii, gastroenterologii i urologii. Po przeprowadzonym badaniu K. B., po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dotyczącą jego stanu zdrowia oraz mając na uwadze okoliczności ustalone w drodze wywiadu z badanym, biegły onkolog M. O. i gastroenterolog S. O. rozpoznali u odwołującego: chorobę wrzodową opuszki dwunastnicy, nieżyt żołądka, stan po prawostronnej hemicolektomii w 1992r. z powodu raka jelita grubego, stan po chemioterapii uzupełniającej w 1992r. W konkluzji biegli nie stwierdzili u K. B. całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu opinii biegli sądowi podali, że aktualny stan zdrowia odwołującego się nie jest przeciwwskazaniem do pracy w gospodarstwie rolnym. Badany przebył radykalne leczenie onkologiczne ponad 20 lat temu i do chwili obecnej nie stwierdzono cech wznowy i rozsiewu choroby nowotworowej. Ponadto stwierdzili, że dolegliwości spowodowane nieżytem żołądka i chorobą wrzodową dwunastnicy podlegają leczeniu ambulatoryjnemu (k.14-15).

Zarzuty do tak brzmiącej opinii wniósł odwołujący, wskazując na potrzebę dopuszczenia dowodu z opinii ortopedy i urologa.

Mając na uwadze schorzenia odwołującego, Sąd uwzględnił ten wniosek i dopuścił także dowód z opinii biegłych z zakresu ortopedii i urologii.

Po przeprowadzonym badaniu K. B., po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dotyczącą jego stanu zdrowia oraz mając na uwadze okoliczności ustalone w drodze wywiadu z badanym, biegły ortopeda J. S. rozpoznał u odwołującego: chorobę wrzodową opuszki dwunastnicy, nieżyt żołądka, stan po prawostronnej hemicolektomii w 1992r. z powodu raka jelita grubego, stan po chemioterapii uzupełniającej w 1992r., osteoporozę, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa L-S miernego stopnia bez istotnego upośledzenia funkcji narządu ruchu, bez objawów korzeniowych, bez objawów ubytkowych oraz stan po leczeniu operacyjnym wodniaka jądra prawego dnia 12.12.2012r. W konkluzji biegły stwierdził, że rozpoznane schorzenia i ich stan zaawansowania nie czynią go całkowicie niezdolnym do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu opinii biegły stwierdził, że na podstawie badania podmiotowego i przedmiotowego oraz po analizie dokumentacji medycznej i akt sprawy uznał odwołującego się za zdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (k. 45-45v).

Biegły urolog rozpoznał natomiast u odwołującego się łagodny rozrost stercza z zapaleniem oraz stan po operacji wodniaka jądra prawego i uznał K. B. za zdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu orzeczenia biegły stwierdził, że występujące u odwołującego się schorzenia mają charakter łagodny i nie powodują zdaniem biegłego niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym z przyczyn urologicznych (k.91-92v).

Pismem z dnia 28.05.2014r. pełnomocnik odwołującego się zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłych i wniósł o wezwanie biegłych sądowych na rozprawę celem wydania ustnej opinii uzupełniającej (k.102).

Sąd na mocy art. 217 § 3 k.p.c. oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z ustnej opinii biegłych, uznając, że sporne okoliczności zostały już dostatecznie wyjaśnione.

Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie zbędne jest dopuszczanie dowodu z ustnej opinii biegłych, którzy uprzednio wydali swe opinie na piśmie. Na okoliczność stanu zdrowia K. B. wypowiadali się biegli lekarze z zakresu czterech specjalności, właściwych dla zgłaszanych przez niego dolegliwości. Wnioski biegłych zostały sformułowane po przeprowadzeniu wywiadu, badaniu odwołującego się i analizie dokumentacji medycznej zgromadzonej w związku z występującymi u K. B. schorzeniami. Wnioski wynikające z opinii są jasne. Wprawdzie uzasadnienia opinii są dość lakoniczne, lecz zdaniem Sądu treść wydanych opinii pozwala na prześledzenie toku rozumowania biegłych, a tym samym pozwala na oparcie rozstrzygnięcia na wydanych opiniach.

Zdaniem Sądu opinie wydane przez biegłych sądowych uwzględniają całokształt okoliczności związanych ze stanem zdrowia K. B. i dlatego są miarodajne dla oceny jego stanu zdrowia. Biegli przeprowadzili z odwołującym się wywiady, wzięli także pod uwagę wszystkie dokumenty dotyczące jego stanu zdrowia.

Podkreślić należy, że okoliczność, iż odwołujący uprzednio uprawniony był do renty rolniczej, aktualnie nie stanowi samoistnej przyczyny przyznawania mu prawa do renty na dalszy okres, jeśli obecnie stan jego zdrowia już nie czyni go osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Odwołujący uzyskał prawo do renty w 1992r., gdy wykryto u niego chorobę nowotworową. Przebył jednak radykalne leczenie onkologiczne, które przyniosło efekty, gdyż aktualnie brak jest cech wznowy i rozsiewu tej choroby. Także inne schorzenia nie czynią go osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Wprawdzie odwołujący cierpi na chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, jednak z opinii biegłych wynika, że stan zaawansowania tej choroby nie uzasadnia przyznania prawa do renty odwołującemu. Z opinii wynika bowiem, że zwyrodnienie kręgosłupa l-s jest jedynie miernego stopnia bez istotnego upośledzenia funkcji narządu ruchu, bez objawów korzeniowych i ubytkowych. Także schorzenie urologiczne nie czyni odwołującego osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 12.01.2010r. (I UK 204/09) - w sprawie, której przedmiotem jest prawo do renty, warunkująca powstanie tego prawa ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych, musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń ubezpieczonego. W niniejszej sprawie przekonanie odwołującego o przysługującym mu prawie do renty nie znalazło oparcia w dowodzie z opinii biegłych.

Natomiast w wyroku z dnia 16.09.2009r. (I PK 79/09) Sąd Najwyższy stwierdził, że potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. W niniejszej sprawie Sąd doszedł do przekonania, że sporządzone opinie wyjaśniają całokształt okoliczności związanych ze stanem zdrowia odwołującego, dlatego zdaniem Sądu nie było potrzeby powoływania w przedmiotowej sprawie dowodu z opinii uzupełniającej.

Jak wynika z zeznań odwołującego – posiada on 8-hektarowe gospodarstwo rolne przystosowane do hodowli bydła. Zdaniem Sądu z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie wynika, aby był on osobą całkowicie niezdolną do pracy w tym gospodarstwie, gdyż subiektywne przekonanie odwołującego, że jest on niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, nie znalazło swego potwierdzenia w dowodach zgromadzonych w sprawie.

Wobec powyższych okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.