Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania E. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 grudnia 2013 roku nr (...)

w sprawie E. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IVU 219/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 26 maja 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 20 grudnia 2012 r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t. jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 153., poz 1227, z późn. zm. ) oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z dnia 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE. L. 04.166.1) odmówił E. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.) wskazał, iż komisja lekarska ZUS - orzeczeniem z dnia 17.12.2012 r. stwierdziła, że odwołująca jest zdolna do pracy.

E. M. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, zarzucając, iż nie zgadza się z rozstrzygnięciem bowiem wbrew stanowisku organu rentowego, schorzenia na które choruje przesądzają, iż nie jest w stanie podjąć zatrudnienia zgodnie z kwalifikacjami.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

E. M. urodzona w dniu (...)r. ma wykształcenie średnie ogólne, nieukończone studia wyższe z zakresu medycyny i psychologii społecznej, pracowała jako doradca w problemach życiowych i społecznych, ekspedientka. Odwołująca od 27.03.2003 r. do 31.12.2008 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 22.03.2012 r. złożył do organu rentowego wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u E. M. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii, kardiologii, reumatologii.

Na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły neurolog i reumatolog w zbiorczej zaocznej opinii rozpoznali:

- okresowe bóle głowy połączone z wymiotami w wywiadzie,

- okresowe bóle rąk i nóg bez upośledzenia sprawności i funkcji,

- okresowe zwyżki ciśnienia.

Odwołująca z uwagi na stan zdrowia nie jest niezdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, wg. badania fizykalnego – akta karta 172, 176, 177 nie stwierdzono zmian w układzie narządu ruchu w postaci ograniczenia ruchomości kręgosłupa i stawów obwodowych ani ich obrzęku oraz nie stwierdzono cech uszkodzeń układu nerwowego centralnego i obwodowego. Stwierdza się ponadto brak uszkodzeń w zakresie układu ruchu. Po dokładnej analizie druku E 213 z dnia 02.07.2012 r. należy uznać, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy, która wykonywała.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 64 as/.

Na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły kardiolog rozpoznał u odwołującej:

- nadciśnienie tętnicze I stopnia ESH/ESC,

- ogólne objawy psycho-somatyczne, prawdopodobnie na tle nerwicowym,

- przebyty uraz głowy w 1999 r. w wyniku wypadku.

Odwołująca z uwagi na schorzenia kardiologiczne nie jest niezdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, brak jest w aktach spawy dokumentacji medycznej potwierdzającej schorzenia kardiologiczne powodujące długotrwałą niezdolność do pracy. Zarówno opisywane nadciśnienie tętnicze akta strona 109, 175 jak i choroba niedokrwienna serca akta strona 20, nie znajdują potwierdzenia w badaniach, które mogłyby udokumentować i wskazywać na ich znaczący stopień zaawansowania oraz wynikającą z tego niezdolność do pracy. W aktach brak dokumentacji świadczącej o wykonaniu badań potwierdzających występowanie i istotność schorzeń kardiologicznych. Nie była diagnozowana ani leczona z przyczyn kardiologicznych w warunkach szpitalnych. Rozpoznanie ostrego zespołu wieńcowego przedstawionego na str. 20 nie znajduje żadnego potwierdzenia w dokumentacji medycznej. Analiza druku E 2013 PL akta strona 131-150 nie wskazuje na obecność istotnych schorzeń kardiologicznych. Opisywane w dokumentacji nadciśnienie tętnicze, pierwotne, łagodne bez udokumentowanych zmian narządowych nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 72 as/.

Żadna ze stron nie wniosła zarzutów do opinii.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Pełnomocnik odwołującej na rozprawie w dniu 26 maja 2014 r. wniosła o zawieszenie postępowania z uwagi na fakt, że przed sądem w Austrii toczy się także sprawa o rentę z tytułu niezdolności do pracy z odwołania odwołującej. Sąd oddalił ten wniosek uznając, że brak jest podstaw do zawieszenia postępowania z uwagi na inne toczące się postępowanie albowiem okoliczność wystąpienia przez odwołująca z żądaniem przyznania renty także przed sądem Austrii nie ma wpływu na toczące się w Polsce postępowanie o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Przesłanki przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy są ustalane suwerennie przez każdy z krajów należących do Unii Europejskiej i dlatego też nie ma podstaw do zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie E. M. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 20 grudnia 2012 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczona, ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. W toku postępowania sądowego biegli sądowi z zakresu neurologii, reumatologii i kardiologii wydali pisemne opinie zaoczne na podstawie dokumentacja medycznej ubezpieczonej zgromadzonej w aktach rentowych i w aktach sprawy. Sąd w oparciu o opinie biegłych neurologa, reumatologa i kardiologa stwierdził u odwołującej brak niezdolności do pracy jako jednej z niezbędnych przesłanek uzasadniających przyznanie prawa do renty. U odwołującej nadciśnienie tętnicze pierwotne, łagodne bez udokumentowanych zmian narządowych nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Brak dowodów występowania choroby niedokrwiennej serca oraz ostrego zespołu wieńcowego. Analiza druku E 2013 PL akta strona 131-150 nie wskazuje na obecność istotnych schorzeń kardiologicznych. Biegli reumatolog i neurolog w zbiorczej, zaocznej opinii rozpoznali u odwołującej okresowe bóle głowy połączone z wymiotami w wywiadzie, okresowe bóle rąk i nóg bez upośledzenia sprawności i funkcji i okresowe zwyżki ciśnienia. Odwołująca z uwagi na wskazane dolegliwości nie jest niezdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. W świetle badań fizykalnych zalegających na kartach akt 172, 176, 177 nie stwierdzono zmian w układzie narządu ruchu w postaci ograniczenia ruchomości kręgosłupa i stawów obwodowych ani ich obrzęku oraz nie stwierdzono cech uszkodzeń układu nerwowego centralnego i obwodowego. Stwierdza się ponadto brak uszkodzeń w zakresie układu ruchu. Po dokładnej analizie druku E 213 z dnia 02.07.2012 r. należy uznać, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy, która wykonywała. Odwołująca jest zdolna do pracy zgodnie z posiadanym wykształceniem i kwalifikacjami.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca nie spełnia przesłanek z art. 12 w zw. z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. należało orzec jak w sentencji wyroku.