Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Grażyna Rataj

Sędziowie: SSO Alicja Spustek-Kląskała

SSO Teresa Znaińska

Protokolant: Agnieszka Fryśna

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa małoletniej K. P. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową B. S.-P. oraz B. S.-P.

przeciwko M. P.

o podwyższenie alimentów i regres

na skutek apelacji wniesionych przez obie strony od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Krzyków we Wrocławiu z dnia 19 listopada 2013 r. sygn. akt III RC 849/12;

I.  oddala obie apelacje;

II.  koszty procesu poniesione przez strony w postępowaniu odwoławczym wzajemnie znosi.

Sygn. akt XIII Ca 46/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 19 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków w sprawie o sygn. akt III RC 849/12 w pkt 1) podwyższył od pozwanego M. P. alimenty na rzecz małoletniej powódki K. P. z kwoty po 300 zł miesięcznie, zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31 stycznia 2007r. w sprawie o sygn. akt XIIIRC 3515/06 do kwoty po 2500 zł miesięcznie, poczynając od dnia 28 sierpnia 2012r., płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki B. S.- P. - jako ustawowej przedstawicielki małoletniej powódki; w pkt 2) w pozostałej części powództwo o podwyższenie alimentów oddalił; w pkt 3) oddalił w całości powództwo w przedmiocie regresu; w pkt 4) nakazał pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1320 zł tytułem opłaty sądowej od uiszczenia której małoletnia powódka była zwolniona; w pkt 5) zasądził od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków kwotę 3362 zł tytułem opłaty należnej od roszczenia regresowego; w pkt 6) zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1477zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego; w pkt 7) wyrokowi w pkt. I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Rozstrzygnięcie powyższe Sąd Rejonowy wydał na podstawie m.in. następujących ustaleń faktycznych:

K. P. ur. (...) pochodzi ze związku małżeńskiego B. S.-P. i M. P..

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2007 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt XIII RC 3515/06 rozwiązał przez rozwód małżeństwo B. S. – P. i M. P. i jednocześnie zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej K. P. alimenty w wysokości po 300 zł miesięcznie.

Wówczas usprawiedliwione potrzeby małoletniej wynosiły 2.000 zł. Strony zgodnie zgodziły się na symboliczną wysokość alimentów na kwotę 300 zł mając świadomość, iż kwota ta nie zaspokoi ówczesnych usprawiedliwionych potrzeb córki. Strony ustaliły jednak między sobą, iż pozwany będzie dobrowolnie współfinansował wydatki na małoletnią adekwatnie do przedstawianych mu przez jej matę okresowych rozliczeń.

W dacie w/w wyroku pozwany prowadził własną działalność gospodarczą w (...) spółki (...), z której osiągał dochód w wysokości ok. 3000 zł. Matka małoletniej prowadziła kancelarię notarialną i uzyskiwała wynagrodzenie w wysokości ok. 20.000 zł brutto.

Obecnie powódka uczęszcza do Gimnazjum. Małoletnia mieszka wraz z matką w domu o powierzchni 180 m ² , którego miesięczny koszt utrzymania wynosi ok. 1.700 zł(wywóz śmieci – 55,88 zł miesięcznie, , woda – ok. 50 zł miesięcznie, energia elektryczna – ok. 550 zł miesięcznie, gaz - ok. 800 zł miesięcznie, telewizja i internet- 200 zł miesięcznie).

Wysokość miesięcznych, usprawiedliwionych potrzeb małoletniej wynosi obecnie ok. 4500 zł i obejmuje wydatki na: częściowe utrzymania domu (850 zł), wyżywienie (700 zł), kosmetyki i środki czystości (150 zł), zajęcia dodatkowe - j. angielski i rysunek (400 zł), kulturę i rozrywkę (200 zł), miesięcznie, kieszonkowe - 300 zł miesięcznie, wyprawka szkolna – 80 zł miesięcznie, wycieczki, składki ubezpieczeniowe, klasowe, mundurek (40 zł), rehabilitację (700 zł), gorset rehabilitacyjny (400 zł), gimnastykę korekcyjną (300 zł), wizyty u ortopedy (150 zł/6 msc.), opiekę stomatologiczną i ortodontyczną oraz zakup lekarstw (150 zł), odzież i obuwie (400 zł), zakup mebli (120 zł), utrzymanie zwierząt domowych (300 zł).

Pozwany pełni funkcję prezesa zarządu w spółce (...) Sp. z o.o., z którego to tytułu w 2012 r. osiągnął dochód w wysokości 95.758,93 zł brutto (ok. 71.000 zł netto), tj. ok. 5900 zł netto miesięcznie. Pozwany posiada 25 % udziałów w spółce (...) (150.000-200.000 zł) i 99 % udziałów w spółce (...) (49.500 zł). W obu spółkach pozwany pełni funkcję prezesa zarządu, jednak nie pobiera z tego tytułu wynagrodzenia. Pozwany jest właścicielem pięciu mieszkań we W., w tym w jednym z nich zamieszkuje, a dwa wynajmuje. W 2012 r. pozwany z tytułu najmu osiągnął dochód w wysokości 24.259 zł netto.

Obecnie poza alimentami pozwany partycypuje w kosztach utrzymania córki, takich jak niektóre opłaty szkolne i opłaty za zajęcia rysunku, zakup odzieży i obuwia dla małoletniej, zakup sprzętu (laptop, aparat fotograficzny, odtwarzacz mp3).W 2013 r. zakupił małoletniej 4 pary butów. Pozwany w całości sfinansował także operację plastyczną uszu małoletniej, której koszt wyniósł 3.000 zł. Pozwany kupił małoletniej świnkę morska i uczestniczył w kosztach jej utrzymania. Podarował tez córce kartę dodatkową do jego rachunku z limitem 200 zł miesięcznie. Po zdiagnozowaniu u małoletniej skoliozy, pozwany opłacał jej rehabilitacje i kupił odpowiednie obuwie sportowe. W wakacje 2012 r. pozwany sfinansował obóz konny małoletniej i zakupił jej strój do jazdy konnej. Wcześniej zabierał ją na wyjazdy do W., Francji( styczeń 2012 r.),Chorwacji(sierpień 2011 r., wrzesień 2012 r.), czy na M.. Pozwany opłacił córce wyjazd Sylwestrowy w 2013 r.

Pozwany pozostaje w bardzo dobrych relacjach córką. Utrzymuje z nią częsty kontakt, jeśli nie osobisty to przez komunikatory internetowe.

B. P. nadal prowadzi kancelarię notarialną. W 2012 r. z tytułu powyższej działalności uzyskała dochód w wysokości 534.462, 24 zł brutto. Powódka ponadto wynajmuje lokal usługowy o powierzchni 60 m ² przy pl. (...) we W., z którego to tytułu w 2012 r. uzyskała dochód w wysokości 462.600 zł brutto ( 423.300 zł netto). Powódka posiada 499 z 500 udziałów w (...) Sp. z o.o. Spółka jest właścicielem lokalu usługowego przy ul. (...) o powierzchni 230 m ² , który jest wynajmowany na siedzibę oddziału (...). W 2012 r. spółka przyniosła zysk w wysokości 162.774,19 zł i został on w całości przeznaczony na kapitał zapasowy.

Powódka korzysta z usług profesjonalnej firmy w celu pomocy w opiece nad córką i prowadzeniu domu. Wysokość wynagrodzenia w/w to 7.000 zł brutto/ 3 miesiące.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym, po dokonaniu wykładni przepisu art. 138 kro i art. 140 kro Sąd Rejonowy uznał, że powództwo o podwyższenia alimentów zasługiwało na częściowe uwzględnienie, natomiast powództwo B. P. – S. o zwrot poniesionych przez nią kosztów utrzymania małoletniej ponad jej ustawowy obowiązek w okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 25 sierpnia 2012 r. należało oddalić.

Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, iż nastąpiła taka zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o., która uzasadniała podwyższenie alimentów, jednakże w zakresie niższym aniżeli wynikający z żądania pozwu.

Sąd Rejonowy wziął pod uwagę fakt, iż ustalona w wyroku rozwodowym kwota alimentów, była wynikiem porozumienia i rozliczeń stron i jako taka była nieadekwatna do potrzeb małoletniej, które już wtedy, jak zgodnie wskazały strony wynosiły 2.000 zł.

Zdaniem Sądu Rejonowego aktualne usprawiedliwione potrzeby małoletniej wynoszą miesięczne ok. 4.500 zł i obejmują wydatki przedstawione w poczynionych przez Sąd ustaleniach faktycznych.

Dokonując powyższych ustaleń, Sąd uznał, iż status materialny i stopa życiowa rodziców małoletniej nie pozwalają oceniać jej potrzeb przez pryzmat przeciętnego rówieśnika powódki albowiem wskazane wyżej okoliczności dotyczące jej utrzymania, w znaczny sposób odbiegają od potrzeb przeciętnych rówieśników małoletniej.

Jednocześnie zdaniem Sądu finansowa możliwość zakupu towarów i usług dobrej jakości, wręcz luksusowych powinna zostać odróżniona od zachcianek czy fanaberii, które odstają od rzeczywistych potrzeb dziecka, a wręcz mogą pozostawać w sprzeczności z jego dobrem. Do tego typu wydatków należy zdaniem Sądu zaliczyć: koszt zatrudniania opiekunki, koszt zakupu tableta w sytuacji, kiedy małoletnia dysponowała już nowym laptopem, kilkutysięczne koszty zakupu prezentów i organizacji świąt, koszty zakupu odzieży i obuwia w wysokości 12.000 zł rocznie czy zakup sprzętu i małego AGD (413 zł miesięcznie).

Sąd Rejonowy po analizie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego doszedł do przekonania, iż kwota 4.500 zł zaspokoi potrzeby małoletniej adekwatnie do ich wzrostu od 2007 roku. Sąd dokonując wyliczeń w zakresie poszczególnych potrzeb dziewczynki, rozliczył potrzeby na zakup mebli, adekwatnie do przedłożonych faktur, w okresie 5 – letnim, oceniając na taki czas ich przydatność. Jednocześnie, do usprawiedliwionych potrzeb małoletniej Sąd nie wliczył kosztu wyjazdów wakacyjnych i zimowych albowiem, jak wynika z materiału dowodowego, są one organizowane na równi przez każde z rodziców i nie ma potrzeb ich uwzględniania w alimentach.

Podobnie, Sąd nie uwzględnił wydatków na prezenty okazjonalne dla małoletniej albowiem ich wybór winien pozostawać w indywidualnej kwestii każdego z rodziców.

Odnosząc się do zdaniem możliwości zarobkowych obowiązanego, Sąd Rejonowy przyjął, że uległy one znacznemu wzrostowi w stosunku do 2007 r. Rzeczywiste dochody pozwanego obecnie kształtują się na poziomie około 9.000 zł miesięcznie netto. Możliwości zarobkowe pozwanego są jednakże większe od dochodów, a to za sprawą m.in. dwóch nieruchomości mieszkaniowych, których pozwany, pomimo braku obiektywnych przeszkód nie wynajmuje oraz posiadanych przez pozwanego papierów wartościowych.

Analiza wyciągów bankowych pozwanego, pozwala w ocenie Sądu na uznanie, iż prowadzi on życie na wysokiej stopi i taką też winien zapewnić swojej córce.

Podobnie przedstawiają się możliwości zarobkowe matki małoletniej, która uzyskuje wysokie dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, a nadto posiada dodatkowy dochód z wynajmu nieruchomości i jest właścicielem 499 udziału w spółce (...), z której pomimo znacznego zysku nie wypłaca dywidendy, co świadczy o jej bardzo dobrej sytuacji finansowej.

Reasumując Sąd uznał, iż strony, przy uwzględnieniu ich zaangażowania w osobiste starania o wychowanie i utrzymanie małoletniej winny uczestniczyć w kosztach jej utrzymania w proporcji: pozwany – 55 %, powódka -45 %.

Odnosząc się do żądania o charakterze regresowym Sąd Rejonowy wskazał, iż powódka, w trakcie przesłuchania podała, iż objęte tym roszczeniem wydatki w okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 25 sierpnia 2012 r. dotyczą przede wszystkim kosztów zatrudnienia opiekunki, wyjazdów wakacyjnych i prezentów dla małoletniej oraz organizacji świąt, w których to wydatkach pozwany nie chciał partycypować. Przy ocenie niniejszego żądania dla Sądu pierwszorzędne znaczenie miał natomiast fakt, czy dochodzone roszczeniem regresowym wydatki miały charakter usprawiedliwiony.

W ocenie Sądu Rejonowego charakteru takiego, z uwagi na wiek dziewczynki, nie miały wydatki na opiekunkę. Ponadto wyjazdy wakacyjne i zimowe były w spornym zakresie zaspokajane przez strony w równym zakresie. Co zaś się tyczy prezentów dla małoletniej, to w ocenie Sądu z racji bardzo drogich prezentów kupowanych przez powódkę córce jak tablet za 3.000 zł, czy rower w tej samej cenie, pozwany miał prawo odmówić ich współfinansowania decydując się na zakup prezentu we własnym zakresie.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożył pozwany zaskarżając go w pkt I i zarzucając:

1/ naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego i błędnym ustaleniu przez Sąd I instancji, iż koszty utrzymania małoletniej K. P. kształtują się na poziomie 4 500 zł miesięcznie, która to kwota obejmuje także koszty rysunku, rehabilitacji dziecka, oraz kieszonkowe, pomimo iż w niniejszych kosztach partycypuje pozwany oraz koszty wymiany mebli, pomimo iż M. P. ponosi związane już z tym wydatki wyposażając w całości pokój małoletniej w swoim mieszkaniu,

2/ naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego i błędnym przyjęcie przez Sąd I instancji, iż M. P. nie będzie pokrywał kosztów rehabilitacji małoletniej, pomimo iż do tej pory pozwany od lat dobrowolnie zaspakajał potrzeby związane z kosztami utrzymania i wychowania córki, w tym ponosił koszty zakupu odzieży, biżuterii, wspólnych wyjść do restauracji, kina, wyjazdów krajowych i zagranicznych, koszty zajęć dodatkowych, ponadto kupował wartościowe prezenty, sfinansował operację plastyczną uszu dziecka,

3/ naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego i błędnym ustaleniu przez Sąd I możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego znacznie wzrosty w stosunku do chwili ustalenia obowiązku alimentacyjnego wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31 stycznia 2007 roku, sygn. akt XIII RC 3515/06.

W oparciu o powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i podwyższenie alimentów na rzecz małoletniej powódki K. P. z kwoty 300 zł miesięcznie do kwoty 1200 zł miesięcznie płatnej do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk matki B. S. - P. jako -przedstawicielki ustawowej małoletniej.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożyły również powódki zaskarżając go w pkt II, III, V i VI i zarzucając

1/ sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zgromadzonego w spawie materiału dowodowego, polegającą na :

-

przyjęciu, że proporcja w jakiej strony winny uczestniczyć w kosztach utrzymania i wychowania małoletniej K. to 55% pozwany do 45% powódka podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika w sposób bezsporny, że pozwany sporadycznie poświęca czas córce skupiając się raczej na sprawianiu jej i sobie przyjemności takich jak atrakcyjne, choć krótkie wyjazdy zagraniczne, a nie uczestniczy w organizowaniu codziennego funkcjonowania córki;

-

przyjęciu, że pozwany osiąga obecnie dochody w kwocie około 9.000 zł - podczas gdy ustalając to Sąd I instancji całkowicie pominął fakt, że pozwany jest nie tylko prezesem w spółce (...) sp. z o.o. ale i posiada w tej spółce 99% udziałów, w której od wielu lat nie wypłaca sobie dywidendy, choć spółka osiąga od kilku lat czysty zysk około jednego miliona złotych rocznie;

- przyjęciu, że roszczenie regresowe dotyczyło przede wszystkim kosztów, które zostały w
spornym okresie zaspokojone przez strony w równym stopniu bądź nie były to wydatki
usprawiedliwione, podczas gdy analiza całokształtu materiału dowodowego - w tym
dołączonych do akt sprawy faktur oraz zeznań pozwanego, który stwierdził : „Myślę, że w 2011 r. podstawy do podwyższenia alimentów. Myślę, że wówczas powinienem uznać kwotę 1000 zł prowadzi do zupełnie odmiennych wniosków;

2 / naruszenie prawa procesowego, tj.:

- art. 236 kpc poprzez poczynienie istotnych w sprawie ustaleń w oparciu o dowody nie wprowadzone w poczet materiału dowodowego, takie jak wyciągi z konta bankowego pozwanego, deklaracje podatkowe obu stron, zaświadczeń o dochodach, wydruki z KRS;

- art.328§2 kpc w zw. z art.233 §1 kpc poprzez dowolną i nielogiczną ocenę zeznań świadków przesłuchanych w toku postępowania a także stron, dokonaną bez wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w odniesieniu do okoliczności związanych z zakresem potrzeb małoletniej powódki oraz wszelkich okoliczności związanych z żądaniem regresowym, opartym o art. 140 k.r.o.; podczas gdy prawidłowa ocena tych dowodów a w szczególności zeznań świadka D. Z. (1) i D. Z. (2) opisujących szczegółowo jakie wydatki ponosiła w spornym okresie samodzielnie powódka, a których to nie uwzględnił Sąd meriti w zakresie żądania regresowego, prowadzą do odmiennych wniosków - niż przyjęte przez Sąd I instancji;

- art.217 kpc w zw. z art.227 kpc poprzez nie rozstrzygnięcie o wnioskach dowodowych powódki w zawartych w piśmie procesowym powódki z dnia 18.02.2013 r. w punkcie 4 i 5 tego pisma, zmierzających do wykazania sytuacji materialnej pozwanego, jego możliwości zarobkowych i czynionych wydatków na zaspokojenie swoich potrzeb.

W oparciu o powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II i III i wydanie orzeczenia zgodnego z żądaniem pozwu; uchylenie punktu V wyroku; zmianę wyroku w pkt VI i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów za postępowanie przed Sądem I Instancji w kwocie łącznej 5723 zł; zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

W toku postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy dodatkowo ustalił, co następuje:

1/ u małoletniej K. P. zdiagnozowano kamicę nerki lewej (zaświadczenie lekarskie z dnia 10 kwietnia 2014 r.),

2/ pozwany dokonuje zakupu odzieży dla małoletniej powódki (wyciąg z karty V. G.),

3/ pozwany zakupił dla córki I. za kwotę 3,398.99 zł (faktura VAT z dnia 28.11.2013 r.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy przeprowadził wnikliwe postępowanie dowodowe i na jego podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, które po uzupełnieniu postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym i dokonaniu na jego podstawie dodatkowych ustaleń faktycznych Sąd Okręgowy przyjmuje za własną podstawę rozstrzygnięcia.

Sąd Rejonowy powołał właściwe przepisy prawne i przeprowadził ich prawidłową wykładnię. Wbrew zarzutom apelacji ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy nie przekracza granicy zakreślonej w art. 233 § 1 kpc.

Podstawową kwestią sporną pomiędzy stronami podniesioną w apelacjach była wysokość usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki oraz zasady ponoszenia tych kosztów przez każde z rodziców małoletniej.

Według oceny Sądu Okręgowego ustalenia Sądu Rejonowego dotyczące usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej i ich określenie na poziomie 4500 zł miesięcznie uznać należy za prawidłowe. Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej analizy wydatków związanych z utrzymaniem małoletniej i wskazał, które wydatki i w jakiej wysokości uznał za usprawiedliwione.

W zakres usprawiedliwionych wydatków Sąd Rejonowy zaliczył wszystkie konieczne koszty utrzymania dziecka, niezależnie od tego przez którego z rodziców są pokrywane. Powyższe oznacza, iż obejmują one również pokrywane przez pozwanego koszty rehabilitacji małoletniej, zajęć z rysunku, kieszonkowe oraz zakup odzieży w niezbędnym zakresie. Prawidłowo Sąd Rejonowy zaliczył również do kosztów utrzymania małoletniej wydatki związane z zakupem mebli do jej pokoju w domu matki dziecka, w którym małoletnia mieszka i w którym znajduje się jej centrum życiowe. W lokalu, w którym małoletnia stale przebywa konieczne jest, aby miała zapewnione wyposażenie odpowiednie do nauki i wypoczynku. Chybiony jest zatem podnoszony w tym zakresie zarzut pozwanego, iż nie powinien być on zobowiązany do wydatków na zakup mebli, gdyż ponosi on już tego rodzaju wydatki odnośnie pokoju małoletniej w swoim mieszkaniu. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego małoletnia nocuje u ojca bardzo rzadko, a zatem pełne wyposażenie pokoju dla niej w mieszkaniu ojca nie może wchodzić w zakres usprawiedliwionych kosztów jej utrzymania.

Chybione są również zarzuty podnoszone w apelacji powódki dotyczące błędnego ustalenia wydatków związanych z jej leczeniem. Sąd Rejonowy ustalił te wydatki na łączną kwotę ok. 1300 zł miesięcznie, wliczając w ich skład koszty rehabilitacji (700 zł), wizyty u ortopedy (150 zł), wydatki na gimnastykę korekcyjną, opiekę stomatologiczną, ortodontyczną oraz zakup lekarstw. Zdaniem Sądu w/w kwota winna zaspokoić bieżące wydatki związane z leczeniem małoletniej, nawet jeżeli wydatki na poszczególne potrzeby w tym zakresie będą ulegały zmianom.

Na rozmiar wydatków związanych z leczeniem małoletniej powódki wpływu nie mają obecnie prowadzone badania diagnostyczne, gdyż na tę okoliczność przedstawicielka ustawowa nie przedłożyła stosownych dowodów.

Nie zasługuje również na uwzględnienie kolejny zarzut apelacji powódki, tj. zgodnie z którym do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej nie zostały zaliczone wydatki na opiekunkę, która ma za zadanie czuwać nad stanem zdrowia małoletniej oraz zapewnić jej opiekę, w czasie gdy przedstawicielka ustawowa przebywa w pracy. Zarówno z zeznań matki dziecka jak i umowy o świadczenie usług wynika, że mianem opiekunki jest w tym wypadku określona osoba, która pełni funkcję pomocy domowej i odciąża matkę małoletniej w zakresie wykonywania ciążących na niej obowiązków domowych oraz obowiązków związanych z opieką nad córką. Zdaniem Sądu za niewiarygodne uznać twierdzenia apelującej, że okresowy brak takiej opiekunki w okresie od października 2012 r. do maja 2013 r. spowodował drastyczną zmianę w postaci pogorszenia stanu zdrowia dziecka oraz wyników małoletniej w nauce.

Małoletnia powódki liczy prawie 15 lat i choćby z racji wieku powinna być wdrażana przez matkę, pod której pieczą bezpośrednio przebywa, do większej samodzielności i odpowiedzialności za siebie i za wyniki w nauce. Jeżeli jednak przedstawicielka ustawowa małoletniej ceduje swoje obowiązki rodzicielskie w tym okresie na opiekunkę, to nie może wydatków z tym związanych zaliczać do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej.

Według oceny Sądu Okręgowego prawidłowo nie zostały również zaliczone do usprawiedliwionych potrzeb małoletniej koszty wypoczynku wakacyjnego, gdyż jak trafnie wskazał to Sąd Rejonowy każde z rodziców ponosi wydatki na ten cel.

Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny kosztów utrzymania małoletniej ustalając zarówno usprawiedliwione potrzeby małoletniej jak i też odpowiednio wysoki poziom stopy życiowej rodziców małoletniej wynikający z osiąganych przez nich dochodów.

Również prawidłowo Sąd Rejonowy ustalił, że wydatki związane z utrzymaniem małoletniej rodzice powinni ponosić w proporcjach: pozwany 55%, matka – 45% z racji ich zaangażowania w osobiste starania o wychowanie i utrzymanie małoletniej.

Wbrew zarzutom pozwanego brak jest podstaw do zredukowania obowiązku alimentacyjnego po jego stronie do kwoty po 1200 zł miesięcznie z założeniem, że ponad tę kwotę będzie on samodzielnie zaspokajać potrzeby córki.

Nie budzi wątpliwości w świetle zebranego materiału dowodowego, że ustalenie alimentów na kwotę 300 złotych w wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31.01.2007 r. sygn. akt XIII RC 3515/06 oznaczało, że alimenty ustalone na tym poziomie są minimalne, a pozostałe wydatki związane z utrzymanie córki rodzice będą ponosić za wspólnym porozumieniem.

Takie założenie co do świadczeń na rzecz małoletniej nie sprawdziło się w praktyce, ponieważ rodzice nie potrafili uzgodnić ze sobą jakie wydatki powinny być ponoszone. W/w mieli duże trudności w komunikacji pomiędzy sobą i wielokrotnie korzystali w tym zakresie z pośrednictwa małoletniej. W konsekwencji doprowadziło to do wytoczenia powództwa o zmianę wysokości uprzednio ustalonego obowiązku alimentacyjnego.

Rzeczą Sądu jest obecnie takie ustalenie zasad ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem małoletniej żeby obowiązek alimentacyjny pozwanego obejmował jego udział w usprawiedliwionych kosztach utrzymania małoletniej bez konieczności ponoszenia dodatkowych wydatków na ten cel jak było w założeniu w poprzednim orzeczeniu alimentacyjnym.

Według Sądu Okręgowego alimenty określone na kwotę po 2500 zł miesięcznie są odpowiednie zarówno do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej jak również możliwości majątkowo-zarobkowych pozwanego. Nie jest bowiem zrozumiałe stanowisko pozwanego, który w apelacji wskazuje, że zakupił małoletniej (...) i na tę okoliczność przedstawia fakturę zakupu z dnia 28.11.2013 r. na kwotę 3.398,99 zł brutto wystawioną na (...) sp z o.o. i równocześnie wskazuje na pogarszającą sytuację finansową Spółki i na tę okoliczność składa dowód w postaci wydruku (...) Spółki za okres od stycznia do listopada 2013 r.

W obliczu tych dokumentów trudno przyjąć, że zakupiony I. był przeznaczony dla małoletniej powódki i że wydatek ten poniósł pozwany. Ponadto o sytuacji finansowej Spółki z o.o., która ma obowiązek prowadzenia pewnej księgowości mogą mówić tylko dokumenty, w skład których wchodzą zeznania podatkowe CIT-8, bilans roczny, rachunek zysków i strat oraz informacja dodatkowa, których to dokumentów pozwany w ramach niniejszego postępowania nie przedłożył.

Odnośnie natomiast roszczenia regresowego zdaniem Sądu Okręgowego prawidłowo uznał Sąd I Instancji, iż dochodzone przez powódkę w tym zakresie wydatki nie miały znamion usprawiedliwionych, nawet przy uwzględnieniu wysokiego standardu życia dziecka. W ocenie Sądu w/w okoliczność jak trafnie uznał Sąd I Instancji skutkowała oddalenie zgłoszonego w tym zakresie żądania.

Stąd też nie podzielając argumentów zawartych w złożonych przez strony środkach zaskarżenia i uznając, iż kwota 2500 zł zasądzona tytułem alimentów będzie adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb małoletniej i możliwości zarobkowo-majątkowych pozwanego Sąd Okręgowy na podstawie przepisu art. 385 kpc orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie przepisu art. 100 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc.