Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: stażysta Monika Barwacz

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 9 grudnia 2013 roku nr (...)

w sprawie J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się J. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 9 października 2013 roku do 25 sierpnia 2014 roku

Sygn. akt IV U 52/14

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 21 maja 2014 r.

Decyzją z dnia 9 grudnia 2013 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił J. G. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 4 grudnia 2013 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł J. G., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca, ponieważ stan zdrowia uniemożliwia mu wykonywanie pracy fizycznej. Jak podkreślił, aktualnie pozostaje
w leczeniu u ortopedy, reumatologa i urologa, a ponadto oczekuje na zabieg barku i łokcia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący J. G., urodzony
(...)r., ma wykształcenie podstawowe, a pracował jako tokarz (przyuczenie do zawodu- OHP), konduktor aut, chałupnik wyrobów drzewnych, pracownik w produkcji zwierzęcej, dozorca, robotnik gospodarczy, palacz co, pomiarowy geofizyczny, ładowacz
i pracownik fizyczny.

Od 16 kwietnia 2010 r. do 31 października 2012 r. ubezpieczony pobierał rentę
z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Decyzją z dnia 13 grudnia 2012 r. ZUS Oddział w T. wstrzymał odwołującemu wypłatę świadczenia w związku z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 6 grudnia 2012 r., w którym stwierdzono, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Sąd Okręgowy w Tarnowie wyrokiem z dnia 19 lipca 2013 r., sygn. akt IV U 89/13, oddalił odwołanie od tej decyzji.

Od 27 listopada 2012 r. ubezpieczony pobierał zasiłek dla bezrobotnych.

W dniu 9 października 2013 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ponowne przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 9 grudnia 2013 r. ZUS Oddział w T. odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do tego świadczenia, ponieważ Komisja Lekarska
w orzeczeniu z dnia 4 grudnia 2013 r. stwierdziła, że w/w nie jest niezdolny do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 7 listopada 2013 r. rozpoznał u wnioskodawcy:

-

zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowego prawego oraz łokciowego prawego
z niewielkim ograniczeniem funkcji.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która
w opinii lekarskiej z dnia 4 grudnia 2013 r. rozpoznała u badanego:

-

zespół bólowy barku prawego na tle zmian zwyrodnieniowych,

-

stan po uszkodzeniu głowy długiej mięśnia dwugłowego prawego ramienia, ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego z umiarkowanym upośledzeniem funkcji barku,

-

zmiany zwyrodnieniowe prawego stawu łokciowego, stan po leczeniu artroskopowym w 2007 r., aktualnie bez upośledzenia funkcji chwytnej prawej ręki,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym, bez objawów korzeniowych, bez istotnego upośledzenia funkcji układu ruchu,

-

stan po zmianach zapalnych palca III lewej ręki,

-

przerost prostaty.

W konsekwencji, Komisja Lekarska ZUS uznała, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 07.11.2013 r.- k. 14v cz. II akt ZUS,

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej z dnia 04.12.2013 r.- k. 16, 17v cz. II akt ZUS,

W celu stwierdzenia, czy i w jakim stopniu odwołujący jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała u niego ewentualna niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. J. S. specjalisty chirurga ortopedy- traumatologa
i lek. med. J. S. (1) specjalisty neurologa.

W opinii lekarskiej z dnia 25 lutego 2014 r. biegli chirurg ortopeda- traumatolog
i neurolog zdiagnozowali u odwołującego:

-

zespół bólowy barku prawego w przebiegu zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych z przebytym uszkodzeniem głowy długiej mięśnia dwugłowego,

-

zmiany zwyrodnieniowe z niedomogą czynnościowo- bólową stawu łokciowego prawego,

-

zespół bólowy kręgosłupa C i L-S,

-

zmiany zwyrodnieniowe wielostawowe.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 26 września 2013 r. (tj. daty wydania zaświadczenia o stanie zdrowia) do 25 sierpnia 2014 r., zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W uzasadnieniu opinii podali, że u wnioskodawcy stwierdza się znacznego stopnia ograniczenie ruchomości w prawym stawie ramiennym z artrozą stawu barkowo- obojczykowego, zespołem ciasnoty podbarkowej, entezopatii mięśnia nadgrzebieniowego po uszkodzeniu głowy dłuższej mięśnia dwugłowego i znaczne zmiany zwyrodnieniowe
w obrębie kości ramiennej po jałowej martwicy. U badanego występuje znacznego stopnia ograniczenie odwodzenia o 100°, zgięcia o 120°, jak też ograniczenie rotacji wewnętrznej
i zewnętrznej. Również w stawie łokciowym prawym występuje ograniczenie zgięcia do
110° oraz deficyt wyprostu o 20°. Upośledza to w znacznym stopniu zdolność opiniowanego- praworęcznego pracownika fizycznego- do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zespół bólowy kręgosłupa C i L-S przebiega z ograniczeniem ruchomości, napięciem mięśni przykręgosłupowych, ale bez objawów korzeniowych. W badaniu fizykalnym stwierdza się znacznego stopnia ograniczenie odwodzenia i rotacji w lewym stawie biodrowym oraz prawym stawie kolanowym, ograniczające zgięcie o 20°. Porównując wynik badania fizykalnego konsultanta- ortopedy ZUS z dnia 29 listopada 2012 r. i wynik badania MR ze stycznia 2011 r. z aktualnymi wynikami badań, stwierdza się u wnioskodawcy znaczne pogorszenie funkcji ruchowej kończyny górnej prawej. W wyniku badania MR z dnia 22 lipca 2013 r. rozpoznano u opiniowanego czynny proces zapalny o typie osteoartrosis ze zmianami obrzękowymi oraz zwiększenie ilości płynu, tak w samym stawie ramiennym, jak
i w kaletkach okołostawowych, co świadczy o patologii w stawie. Odwołujący wymaga leczenia artroskopowego i rehabilitacji kończyny górnej prawej. Dysfunkcja ruchowa stawu łokciowego prawego na podłożu zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych, skostnienia okołostawowego, entezopatia oraz znaczne osłabienie kończyny górnej prawej, uzasadniają uznanie badanego za osobę okresowo częściowo niezdolną do pracy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 25.02.2014 r.- k. 7-9,

Sąd w całości podzielił opinię biegłych chirurga ortopedy- traumatologa i neurologa, uznając, że zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a nadto uwzględnia wpływ rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinię. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych odnośnie częściowej okresowej niezdolności badanego do pracy zarobkowej. Zauważyć przy tym trzeba, że opinia wydana została przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych u wnioskodawcy. Ponadto, podkreślić należy, iż opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu ubezpieczonego.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący J. G. jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała u niego ewentualna niezdolność do pracy.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Jak wynika z art. 61 ustawy, prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych chirurga ortopedy- traumatologa i neurologa, odwołujący z uwagi na rozpoznane u niego schorzenia w postaci zespołu bólowego barku prawego w przebiegu zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych
z przebytym uszkodzeniem głowy długiej mięśnia dwugłowego, zmian zwyrodnieniowych
z niedomogą czynnościowo- bólową stawu łokciowego prawego, zespołu bólowego kręgosłupa C i L-S oraz zmian zwyrodnieniowych wielostawowych, jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 26 września 2013 r. (tj. daty wydania zaświadczenia o stanie zdrowia) do 25 sierpnia 2014 r.

Z uwagi na to, że odwołujący kwestionował czasokres przyjętej przez biegłych częściowej niezdolności do pracy, wskazać należy, że określając czasokres tej niezdolności, jako jej datę początkową biegli sądowi przyjęli 26 września 2013 r. Jest to data wydania zaświadczenia o stanie zdrowia (druku N-9) przez lekarza prowadzącego leczenie (k. 1 cz. II akt ZUS). W opinii biegli wyraźnie wskazali, że z uwagi na rozpoznane u badanego schorzenia i stopień ich zaawansowania, ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od 26 września 2013 r. do 25 sierpnia 2014 r.

Brak jest podstaw, aby Sąd zmieniał czasokres stwierdzonej przez biegłych częściowej niezdolności do pracy. Wszak pamiętać należy, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych o prawo do renty opinia biegłych sądowych ma zasadnicze znaczenie.
W utrwalonym orzecznictwie podkreśla się, że w sprawie, której przedmiotem jest prawo do renty, warunkująca powstanie tego prawa i będąca elementem ustaleń faktycznych ocena niezdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych i musi znaleźć oparcie w dowodzie
z opinii biegłego posiadającego odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń wnioskodawcy (por. wyrok SN z dnia 14 grudnia 2012 r., III UK 19/12, Legalis nr 680092, wyrok SA w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2012 r., III AUa 847/12, Legalis nr 733941, wyrok SA w Szczecinie z dnia 12 lutego 2013 r., III AUa 351/12, Legalis nr 740451).

Sąd nie mógł przyznać jednak wnioskodawcy prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 26 września 2013 r., ponieważ wniosek o prawo do tego świadczenia w/w złożył w organie rentowym dopiero w dniu 9 października 2013 r. Zgodnie zaś z treścią art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2.

Skoro więc zaskarżona przez J. G. decyzja ZUS Oddział w T.
z dnia 9 grudnia 2013 r. nie była zasadna, należało uwzględnić jego odwołanie, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia powołane przepisy art. 61, art. 57 ust. 1
w zw. z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 9 października 2013 r. do 25 sierpnia 2014 r.