Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 18 listopada 2013 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym we Wrocławiu

sprawy z powództwa: A. S.

przeciwko: L. S.

o nakazanie złożenia oświadczenia woli i zapłatę

na skutek zażalenia powódki

na postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu

z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt I C 799/13

w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia

p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił wniosek powódki o udzielenie zabezpieczenia jej powództwa o nakazanie pozwanemu złożenia oświadczenia woli w postaci przeniesienia na jej rzecz darowanych pozwanemu udziałów we własności nieruchomości położonej we W. przy
ul. (...), a także zapłaty kwoty 300.000 z tytułem odszkodowania za zniszczone przez pozwanego przedmioty.

Sąd Okręgowy uznał, że powódka nie uprawdopodobniła, że przysługuje jej wobec pozwanego roszczenie nakazanie złożenia oświadczenia woli o powrotnym przeniesieniu własności nieruchomości z uwagi na rażącą niewdzięczność pozwanego. Sąd dysponuje jedynie twierdzeniami powódki i na nich Sąd I Instancji nie może się jedynie oprzeć. Ponadto W ocenie Sądu Okręgowego, powódka
nie wykazała także interesu w udzieleniu zabezpieczenia. Nie podała okoliczności,
z której mogłaby wynikać obawa, że brak zabezpieczenia pozbawi powódkę zaspokojenia.

Postanowienie zaskarżyła w całości powódka wnosząc o jego uchylenie
i orzeczenie o udzieleniu zabezpieczenia zgodnie z wnioskiem. Powódka
zarzuciła, że Sąd I Instancji naruszył przepis art. 730 (1) § 1 k.p.c. poprzez
jego niezastosowanie i odmówienie udzielenia zabezpieczenia w sytuacji,
gdy powódka uprawdopodobniła roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. W szczególności wskazała, że uprawdopodobniła rażącą niewdzięczność pozwanego wobec niej jako darczyńcy, ponieważ pozwany
nie wpuszcza jej na posesję, wymienił zamki w domu przy ul. (...) we W., nie interesuje się jej losem, warunkami, w którym przyszło jej żyć. Ponadto wniosła także o zapłatę po 1.500 zł miesięcznie tytułem renty.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 730 ¹ § 1 i 2 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje zaś wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi
lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Zabezpieczenie
nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 731 k.p.c.). Pod pojęciem roszczenia należy także rozumieć szerzej, czyli jako każde uprawnienie, które podlega prawnej ochronie. W niniejszej sprawie
powódka nie uprawdopodobniała roszczenia oraz interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, brak było podstaw do udzielenia tymczasowej ochrony prawnej powódce w trybie udzielenie zabezpieczenia. Powódka winna bowiem uprawdopodobnić, że przysługuje jej roszczenie wobec pozwanego (obowiązanego) z tytułu rażącej niewdzięczności, czyli że pozwany jako obdarowany zachował się niewdzięcznie wobec powódki jako darczyńcy. Brak jest jednak okoliczności faktycznych przytoczonych przez powódkę, które mogły uprawdopodobnić tę okoliczność. Powódka bowiem jedynie twierdzi, że pozwany się nią nie interesuje, że nie ma godnych warunków życia, że nie może wejść na posesje, która podarowała pozwanemu. Aby te twierdzenia była uprawdopodobnione winna jednak przedstawić pewne dowody. Jakkolwiek Sąd w tym postępowaniu
nie prowadzi jeszcze postępowania dowodowego, to jednak winien oceniać wniosek o udzielenia zabezpieczenia na podstawie pewnych okoliczności faktycznych. Podobnie ma się rzecz z uprawdopodobnieniem przez powódkę interesu
w udzieleniu zabezpieczenia. Powódka takiego interesu nie uprawdopodobniła. Oprócz twierdzenia, że pozwany może sprzedać nieruchomości i wtedy od nowego właściciela będzie jej trudniej domagać się realizacji jej roszczenia.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 385 § 1 k.p.c. w zw.
z art. 397 § 2 k.p.c., Sąd Odwoławczy orzekł jak w sentencji.

MR-K