Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy
w składzie:

Przewodniczący SSO Adam Sygit

Sędziowie SO Małgorzata Lessnau-Sieradzka

SR del. do SO Daria Kamińska-Grzelak - sprawozdawca

Protokolant sekr. sądowy Dominika Marcinkowska

przy udziale Andrzeja ChmieleckiegoProkuratora Prokuratury Okręgowej
w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2014 roku

sprawy skazanego D. K.

w przedmiocie wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 28 stycznia 2014 roku sygn. akt IV K 540/13

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeczoną karę łączną pozbawienia wolności obniża do lat 5 (pięciu); w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S.– Kancelaria Adwokacka w B. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym; kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

sygn. akt IV Ka 334/14

UZASADNIENIE

D. K. został skazany prawomocnie następującymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 13 listopada 2007r, sygn. akt IV K 758/07 za trzy przestępstwa z art.280§1 kk popełnione w dniach 9 maja 2007 roku, 14 maja 2007 roku i 16 maja 2007 rok przy zastosowaniu art.91§1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat oraz grzywny w wysokości 150 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 6 lutego 2013 roku sygn. IV Ko 47/13 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

2.  Sadu Rejonowego w Bydgoszczy z 27 września 2010 roku sygn. akt IV K 404/09 za trzy przestępstwa z art.280§1 kk popełnione w dniach 31 stycznia 2009 roku, 10 lutego 2009 roku, 13 lutego 2009 roku przy zastosowaniu art.91§1 kk na karę 3 lat pozbawienia wolności,;

3.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 2 marca 2011 roku sygn. XVI K 4656/10 za przestępstwo z art.62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 13 sierpnia 2010 roku na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat oraz na podstawie art.71§1 kk na karę 30 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł;

4.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 27 października 2011 roku sygn. akt IV K 700/10 za przestępstwa

a)  z art.278§1 kk popełnione w dniu 4.08.2010r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

b)  z art.13§1 kk w zw. z art.279§1 kk i art.279§1 kk i art.279§1 kk w zw. z art.275§1 kk w zw. z art.276 kk w zw. z art.11§2 kk w zw. z art.12 kk popełnione w okresie od 9 grudnia 2009 roku do 27 stycznia 2010 roku na karę 3 lat pozbawienia wolności

c)  z art.279§1 kk popełnione w dniu 15 stycznia 2010 roku na karę roku pozbawienia wolności

d)  z art.291§1 kk popełnione w okresie między 22 stycznia 2010 roku a 27 stycznia 2010 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności

e)  z art.291§1 kk popełnione w okresie między 27 listopada 2009 roku a 27 stycznia 2010 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności

przy czym w miejsce kar pozbawienia wolności wymierzonych w punkach a, b, c, d, e wymierzono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności

Wyrokiem z dnia 28 stycznia 2014 r. wydanym w sprawie IV K 540/13 Sąd Rejonowy w Bydgoszczy:

I.  na podstawie art.569§1 k.p.k. w zw. z art. 85 k.k. i art.86 § 1 k.k. w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami wskazanymi w punktach 2 i 4 wymierzył skazanemu karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art.577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczył skazanemu okres zatrzymania przez policję i tymczasowego aresztowania w sprawach IV K 404/09 i IV K 700/10 od 16 maja 2009 roku do 15 października 2009 roku, od 27 stycznia 2010 roku do 26 kwietnia 2010 roku oraz od 4 sierpnia 2010 roku do 6 sierpnia 2010 roku a jako datę początkową kary łącznej wskazuje dzień 31 marca 2012 roku;

III.  na podstawie art.572 k.p.k. w pozostałym zakresie postępowanie umorzył;

IV.  zasądził od Skarbu Państwa Kasy Sądu Rejonowego w Bydgoszczy na rzecz adw. J. S. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu;

V.  kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył skazany, którzy zaskarżył wyrok na swoją korzyść w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze. Skazany zarzucił wyrokowi sądu pierwszej instancji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, a polegający na uznaniu, że pomiędzy czynami nie zachodził związek przedmiotowo – podmiotowy uzasadniający zastosowanie pełnej absorpcji. Podnosząc ten zarzut skazany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności.

Apelacja skazanego zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do wydania wyroku łącznego i połączenia kar wymierzonych D. K. z wyroków opisanych w części dyspozytywnej tj.: Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 27 września 2010 r. sygn. akt IV K 404/09 i Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 27 października 2011r., sygn. akt IV K 700/10.

Ustaleń z tym związanych oraz samego rozstrzygnięcia w tym zakresie skarżący zresztą nie podważa. Także i Sąd Okręgowy, ze swej strony, nie znajduje podstaw do kwestionowania z urzędu ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy. Apelacja skazanego skierowana jest przeciwko wysokości wymierzonej kary, które zdaniem apelującego jest zbyt surowa, albowiem winna zostać ukształtowana przy zastosowaniu zasady absorpcji.

Przechodząc do badania zasadności tegoż zarzutu apelacji wskazać należy, iż zgodnie z art. 86 § 1 k.k., dolną granicę kary łącznej wyznacza zawsze najwyższa z kar wymierzonych za jedno z pozostających w zbiegu przestępstw, a górną granicę kary łącznej tworzą dwa kryteria: suma kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa oraz wskazany wyraźnie w ustawie maksymalny wymiar kar poszczególnego rodzaju. Jakkolwiek z powyższego wynika, że zgodnie z art. 86 § 1 k.k., przy orzekaniu kary łącznej możliwe jest zastosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, to jednak należy pamiętać, że zastosowanie każdej z tych zasad jest rozstrzygnięciem skrajnym, które może być stosowane wyjątkowo i wymaga wnikliwego umotywowania. W szczególności zasada absorpcji przy wymierzaniu kary łącznej może być zastosowana, gdy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami zachodzi bliski związek przedmiotowy i podmiotowy, a przesłanka prognostyczna pozwala na stwierdzenie, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych jest wystarczającą oceną zachowania się sprawcy. Z reguły bowiem popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji.

W przedmiotowej sprawie było więc dopuszczalne wymierzenie skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności w granicach od 3 lat do 8 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd pierwszej instancji uznał, iż sprawiedliwą karą dla D. K. będzie kara odpowiednio 6 lat pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu Odwoławczego kara pozbawienia wolności w takiej wysokości jest karą zbyt surową.

Jakkolwiek Sąd Rejonowy słusznie wskazał, iż pomiędzy przestępstwami w ramach obu zbiegów nie zachodzi ścisły związek czasowo-przedmiotowy, tak by zastosować zasadę całkowitej absorpcji, a za zastosowaniem zasady asperacji przemawia, nie tylko wyżej wskazany brak ścisłego związku czasowego pomiędzy przestępstwami podlegającymi łączeniu, to jednak uwadze sądu pierwszej instancji przy kształtowaniu kar umknęła okoliczność, że wszystkie czyny z wyroków podlegających łączeniu były czynami skierowanymi przeciwko mieniu (art. 280 § 1 k.k., art. 279 § 1 k.k., art. 291 § 1 k.k.). Dokonując wymiaru kary łącznej należało również mieć na uwadze dobre zachowanie skazanego w okresie odbywania kar pozbawienia wolności. Z opinii o skazanym wynika, iż skazany z uwagi na posiadane jedynie wykształcenie podstawowe zdecydował się na jego uzupełnienie i w chwili obecnej aktywnie uczestniczy w zajęciach lekcyjnych w (...).

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd Okręgowy uznał, iż właściwą dla D. K. w świetle wymienionych wyżej okoliczności, przeciw i za skazanym jest kara 5 lat pozbawienia wolności i do takiej wysokości obniżył karę łączną wymierzoną przez Sąd pierwszej instancji. Kara w takim wymiarze będzie w ocenie Sądu Odwoławczego w przypadku skazanego stosowną represją do wszystkich okoliczności ujawnionych co do skazanego, a które uszły uwadze Sądu orzekającego.

Na podstawie art. 624 k.p.k. Sąd Okręgowy zwolnił skazanego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze. Biorąc pod uwagę jego sytuację - pobyt w izolacji - ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

Na podstawie § 14 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej obrony udzielonej z urzędu należało zasądzić na rzecz obrońcy J. S.. kwotę 147,60 zł w tym należny podatek VAT z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym w sprawie o wydanie wyroku łącznego.