Sygn. akt II Cz 142/13
Dnia 21 lutego 2013 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Anatol Gul
Sędziowie: SO Aleksandra Żurawska
SO Piotr Rajczakowski
po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2013r. w Świdnicy na posiedzeniu
niejawnym zażalenia powoda M. D. na postanowienie Sądu
Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 10 września 2012r., sygn. akt VIII C
490/10, w sprawie przeciwko W. W. o zapłatę
p o s t a n a w i a:
uchylić zaskarżone postanowienie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 września 2012 r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie powoda na postanowienie z 30 sierpnia 2011 r., gdyż mimo wezwania nie uiścił on w terminie opłaty sądowej od tego zażalenia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód, wnosząc o jego uchylenie
i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, podniósł, że w dniu 10 listopada 2011 r. złożył wniosek o zwolnienie od opłaty sądowej od zażalenia z dnia 23 września 2011 r. na postanowienie z dnia 30 sierpnia 2011 r. z powodu pogorszenia się jego sytuacji finansowej i do chwili obecnej wniosek ten nie został przez Sąd rozpoznany.
Sąd Okręgowy zważył. Zażalenie podlegało uwzględnieniu. Z akt sprawy wynika, że w dniu 4 listopada 2011 r. (k. 68) powód został wezwany do uiszczenia opłaty sądowej od zażalenia z dnia 23 września 2011r. wniesionego na postanowienie z dnia 30 sierpnia 2011 r. o odrzuceniu jego zażalenia na postanowienie z 19 lipca 2011r. W odpowiedzi na to wezwanie powód w dniu 10 listopada 2011r. (k. 71), a zatem w terminie otwartym do uiszczenia opłaty, złożył wniosek o zwolnienie go od tejże opłaty i wniosek ten do chwili obecnej nie został rozpoznany, a przeoczenie to jest wynikiem, jak się wydaje, wyjątkowo licznie składanych w niniejszej sprawie przez skarżącego wniosków i środków odwoławczych. W takich jednak okolicznościach, do czasu rozstrzygnięcia przedmiotowego wniosku, brak było podstaw do odrzucenia powyższego zażalenia jako nieopłaconego.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc, orzekł jak w sentencji postanowienia.