Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Trzebnicy V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w M.

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grażyna Wójcik

Protokolant: Justyna Kądzioła

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2014 r. w Miliczu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W.

przeciwko U. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami postępowania obciąża stronę powodową w zakresie przez nią poniesionym.

Sygn. akt V C upr 36/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z W., działając przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, w dniu 18 października 2013 r. skierowała do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym i wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty, by pozwana U. K. zapłaciła stronie powodowej kwotę 7.319,36 zł, wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 6.967,52 zł od dnia 19 października 2013 r. do dnia zapłaty.

Ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów sądowych w kwocie 92,00 zł, kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1.200 zł oraz innych kosztów w wysokości 1,65 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez stronę pozwaną z (...) Bank (...) S.A. w dniu 13 maja 2009 r. umowy kredytu o nr (...). Strona pozwana nie wywiązała się z warunków tej umowy, w związku z czym wierzyciel wypowiedział umowę w dniu 17 lipca 2011 r. i kwota kredytu stała się wymagalna. Zobowiązanie pozwanego na dzień sporządzenia pozwu wynosi: 7.319,36 zł na co składa się: 4.190,24 zł zaległej części kapitału, 2.777,28 zł sumy odsetek od kapitału naliczonych od dnia następnego po dacie wymagalności do dnia wytoczenia powództwa, 351,84 zł kosztów dochodzenia zaległej należności, naliczonych zgodnie z warunkami umowy. Nadto strona powodowa wskazała, że w dniu 28 maja 2013 r. nabyła od (...) Bank (...) S.A wierzytelność względem pozwanej na podstawie art. 509 k.c., o czym pozwana został poinformowany. Podkreśliła, że wzywała pozwaną do zapłaty dochodzonej kwoty ale bezskutecznie.

Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty oraz przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu Sądowi.

Strona powodowa w dniu 20 lutego 2014 r. uzupełniła braki formalne pozwu, przedkładając pełnomocnictwo procesowe wraz z odpisem, wyciąg z rejestru funduszy inwestycyjnych oraz wypis z KRS. Uiściła również uzupełniającą opłatę sądowa od pozwu.

Pozwana – prawidłowo wezwana - nie stawiła się na rozprawę, nie złożyła odpowiedzi na pozew ani nie żądała rozpoznania sprawy pod jej nieobecność.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W obecnym kształcie procesu cywilnego ustawowo podkreślono jego kontradyktoryjny charakter, czego potwierdzeniem są regulacje zawarte w art. 232 k.p.c. oraz w art. 6 k.c. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania. To one są dysponentem toczącego się procesu i od nich zależy jego wynik. Mają bowiem obowiązek przejawiać aktywność, w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zatem w rozpatrywanej sprawie na stronie powodowej ciążył obowiązek wykazania zasadności powództwa i wysokości dochodzonego roszczenia. Strona powodowa reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika, będącego radcą prawnym i dlatego Sąd przyjął odpowiednio wysoki miernik staranności po stronie powodowej co do konieczności podejmowania czynności procesowych, uwzględniający zawodowe kwalifikacje pełnomocnika.

Strona powodowa swoje roszczenie wywodziła z treści przepisu art. 509 k.c., który stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością na nabywcę przechodzą wszelkie związane z nią prawa, a w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Pamiętać należy, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

Strona powodowa, formułując żądanie w elektronicznym postępowaniu upominawczym, powołała się na dokumenty w postaci umowę kredytu, wezwania do zapłaty i zawiadomienia o cesji. Dokumentów tych jednak po przekazaniu rozpoznania sprawy tutejszemu Sądowi nie przedłożyła, co uniemożliwia weryfikację jej żądania.

Podnieść w tym miejscu należy, że w niniejszej sprawie znalazł zastosowanie przepis art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym od dnia 7 lipca 2013 r. - wyrażający zasadę pełnej kontynuacji postępowania po przekazaniu sprawy przez e-sąd - zgodnie z którym po przekazaniu sprawy w przypadkach wskazanych w art. 505 ³³ § 1, art. 505 ³⁴ § 1 oraz art. 505 ³⁶ § 1 przewodniczący wzywa powoda do wykazania umocowania zgodnie z art. 68 zdanie pierwsze oraz dołączenia pełnomocnictwa zgodnie z art. 89 § 1 zdanie pierwsze i drugie, a po przekazaniu sprawy na podstawie art. 505 ³³ § 1 oraz art. 505 ³⁴ § 1 dodatkowo do uiszczenia opłaty uzupełniającej od pozwu - w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia wezwania pod rygorem umorzenia postępowania. W razie nieusunięcia powyższych braków pozwu sąd umarza postępowanie.

Jednocześnie podkreślić należy, że przepis art. 207 § 3 zd. 2 k.p.c. w żaden sposób nie ogranicza stron w zakresie składania wniosków dowodowych w sprawie.

Strona powodowa, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika i prawidłowo zawiadomiona o terminie rozprawy nie przedłożyła dokumentów, na które powołała się w pozwie. Nie złożyła także żadnych innych wniosków.

Zgodnie z art. 339 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny, przy czym w takim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W niniejszej sprawie takie wątpliwości zachodziły, a zaniechanie powoda w zakresie przedstawienia jakichkolwiek dowodów na poparcie przytoczonych przez niego okoliczności faktycznych, skutkowało uznaniem powództwa za nieudowodnione i dlatego orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zawarte w pkt II sentencji wyroku wydano na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c.