Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie

Przewodniczący Sędzia SO Barbra Przybyła

Protokolant Joanna Skrzypczak

po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2014 roku w Gliwicach

na rozprawie

z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 27 września 2013 roku

sygn. akt VI GC 603/12

oddala apelację;

SSO Barbara Przybyła

Sygn. akt X Ga 124/14

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. kwoty 1.277 zł z ustawowymi odsetkami
od 10 lutego 2010 r. oraz kosztami postępowania tytułem stanowiącej niezapłaconą opłatę składki z umowy ubezpieczenia obowiązkowego OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, dotyczącej samochodu marki F. (...), nr rejestracyjny (...), za okres od 6 sierpnia 2009 r. do 5 sierpnia 2010 r.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy
w Rybniku uwzględnił powództwo.

W sprzeciwie pozwana wniosła o oddalenie powództwa i obciążenie powódki kosztami.

W uzasadnieniu pozwana zarzuciła, że nie zawarła umowy ubezpieczenia z powódką.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Rybniku zasądził od pozwanej na rzecz powódki dochodzone pozwem należności.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 6 sierpnia 2008 r. pozwana zawarła
z powódką umowę ubezpieczenia OC samochodu marki F. (...),
nr rejestracyjny (...), na okres do 5 sierpnia 2009 r. Składkę opłaciła
w całości. Pozwana sprzedała powyższy pojazd w dniu 20 maja 2009 r. Pozwana zawiadomiła o sprzedaży Starostę Powiatu Raciborskiego. Nie zawiadomiła jednak o tym fakcie powódki. W związku z czym umowa ubezpieczenia uległa przedłużeniu na kolejne 12 miesięcy. Powódka naliczyła składkę od umowy w okresie od 6 sierpnia 2009 r. do 5 sierpnia 2010 r.
w wysokości 1.277 zł.

Sąd Rejonowy uznał, że wobec braku powiadomienia powódki o zbyciu pojazdu umowa ubezpieczenia przedłużyła się z mocy prawa na kolejne
12 miesięcy i pozwana powinna była zapłacić powódce składkę.

W apelacji pozwana zarzuciła wyrokowi błędne ustalenie stanu faktycznego oraz naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, że nie była właścicielem pojazdu
w okresie za jaki powódka dochodzi należności i nie zawierała z powódką umowy ubezpieczenia pojazdu, a zatem nie może być obciążona kosztami jego ubezpieczenia.

Pozwana podniosła również zarzut przedawnienia roszczenia powódki.

Pozwana zaznaczyła, że zgłosiła ubezpieczycielowi telefonicznie fakt zbycia pojazdu.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o oddalenie apelacji
i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

W uzasadnieniu powódka uznała podniesione zarzuty za bezzasadne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelację należało uznać za nieuzasadnioną.

Zgodnie z art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli Sąd II instancji nie prowadzi postępowania dowodowego uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Wyrok Sądu Okręgowego oparty jest o art. 385 § 1 k.p.c. w związku
z art. 505 ⁹ § 1 ¹ k.p.c. Według treści tego ostatniego przepisu apelację
w postępowaniu uproszczonym można oprzeć na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, oraz naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie mogło mieć wpływ
na wynik sprawy.

Zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego i trafnej wykładni prawa materialnego.

Tak poczynione ustalenia Sąd Okręgowy przyjmuje za własne i podziela w pełni zarówno dokonaną ocenę dowodów, jak i wykładnię prawa materialnego.

Zgodnie z przepisem art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, jest obowiązany do przekazania posiadaczowi, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia na piśmie zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia prawa własności tego pojazdu i o danych posiadacza,
na którego przeniesiono prawo własności pojazdu.

W myśl ust. 4 zd. 2 wskazanego przepisu posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, ponosi solidarną odpowiedzialność z posiadaczem pojazdu, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, za zapłatę składki należnej zakładowi ubezpieczeń za okres od dnia przeniesienia prawa własności do dnia powiadomienia przez niego zakładu ubezpieczeń o okolicznościach, o których mowa w ust. 1.

Jak wynika ze wskazanych przepisów obowiązkiem pozwanej było powiadomienie na piśmie zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia prawa własności tego pojazdu. Pozwana nie wykonała jednak ciążącego na niej obowiązku. Konsekwencją powyższego musiała być odpowiedzialność pozwanej za zapłatę składki ubezpieczeniowej.

Zgodnie z przepisem art. 28 ust. 1 wskazanej ustawy jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy.

W sprawie nie budziło wątpliwości to, że pozwana w toku procesu nie wykazała, aby zawiadomiła ubezpieczyciela o zbyciu pojazdu. Pozwana twierdziła wprawdzie, że telefonicznie zgłosiła ubezpieczycielowi fakt zbycia samochodu, ale tej okoliczności nie udowodniła. Pozwana nie twierdziła też, aby przed spornym okresem nie wiązała jej umowa z powódką zwłaszcza, że nie wskazywała, że zawierała umowę ubezpieczenia z innym ubezpieczycielem.

W związku z tym Sąd Okręgowy podzielił w całości ustalenia Sądu
I instancji.

Skutkiem powyższego okazały się konsekwencje określone
w powyższych przepisach: uznanie że została zawarta następna umowa
na kolejne 12 miesięcy; przyjęcie odpowiedzialności pozwanej za zapłatę składki.

Nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut przedawnienia roszczenia, albowiem, zgodnie z przepisem art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem trzech lat. Wymagalność roszczenia nastąpiła 6 lutego 2010 r., a pozew wniesiono w dniu 13 lipca 2012 r. Jak
z powyższego wynika pomiędzy datą wymagalności roszczenia, a wniesieniem pozwu nie upłynął trzyletni termin przedawnienia roszczenia. Wniesienie pozwu, zgodnie z przepisem art. 123 § 1 pkt 1 k.c., spowodowało przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczenia powódki.

Podstawa zaskarżenia wiąże się z nieprawidłowością (wadliwością) postępowania lub orzeczenia, uzasadniającą uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. O zaistnieniu podstaw zaskarżenia możemy zatem mówić w przypadku stwierdzenia uchybień Sądu I instancji w postępowaniu lub wystąpienia wad wyroku spowodowanego uchybieniem, błędnym rozumowaniem, niedokładnością sądu.

Pozwana w żaden sposób nie odniosła się do argumentacji Sądu I instancji, zawartych w uzasadnieniu wyroku.

Z przytoczonych względów, wobec prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu
I instancji apelację, na podstawie art. 385 k.p.c. należało oddalić, jako bezzasadną.

SSO Barbara Przybyła