Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 lipca 2014 r. w O.

sprawy z odwołania A. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 3 lipca 2013r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

A. L. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 03.07.2013r., znak (...), odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wnioskował o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że A. L. zarówno przez lekarza orzecznika ZUS, jak i Komisję Lekarską ZUS nie został uznany za niezdolnego do pracy. Wobec powyższego decyzją z dnia 03.07.2013r. prawidłowo odmówiono mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

A. L. (ur. (...)) na podstawie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 09.06.1995r. posiadał od dnia 01.11.1994r. prawo do renty inwalidzkiej na podstawie przepisów ustawy z dnia 14.12.1982r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (k. 26 – 27 a.r. nr (...)). Natomiast na podstawie decyzji z dnia 26.05.1999r. odwołującemu przyznano prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 01.05.1999r. do 31.05.2002r. (k. 39 a.r. nr 1053245s.).

Uprawnienia do pobierania renty według całkowitej niezdolności do pracy, po przeprowadzanych badaniach lekarskich były odwołującemu przedłużane, ostatnio w decyzji z dnia 13.06.2008r. - na okres do 31.05.2013r. (k. 64 a.r. nr 1053245s.).

W dniu 09.05.2013r. odwołujący A. L. złożył w Oddziale ZUS w P. Inspektoracie w O. wniosek o ustalenie dalszych uprawnień do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, w związku ze złym stanem zdrowia. (k. 96 a.r. nr 1053245s.).

W związku z powyższym został on skierowany na badanie lekarskie przez lekarza orzecznika ZUS w celu ustalenia istnienia oraz stopnia niezdolności do pracy. W wyniku przeprowadzonego badania lekarz orzecznik ZUS w swoim orzeczeniu z dnia 29.05.2013r. uznał, że A. L. nie jest niezdolny do pracy. (k. 98 a.r. nr 1053245s.).

Z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS odwołujący nie zgodził się i wniósł sprzeciw do Komisji Lekarskiej ZUS.

Komisja Lekarska ZUS II Oddział w W. nr (...), po przeprowadzeniu bezpośredniego badania oraz dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej, w orzeczeniu z dnia 21.06.2013r. także ustaliła, że A. L. nie jest niezdolny do pracy.

Ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS odwołujący został uznany za zdolnego do pracy, Oddział ZUS w P. Inspektorat w O. decyzją z dnia 03.07.2013r. odmówił odwołującemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 01.06.2013r. (k. 101 a.r. nr 1053245s.).

W ocenie Sądu odwołanie A. L. od decyzji ZUS z dnia 03.07.2013r. nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.Dz.U.2013.1440) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała we wskazanych w ustawie okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. l pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (art. 57 ust. 2 ustawy).

Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust. 1-3 w/w ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik ZUS. Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu. Komisja lekarska rozpatrując sprzeciw lub zarzut wadliwości, dokonuje w formie orzeczenia oceny niezdolności do pracy i jej stopnia oraz trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy. Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej, stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji (art. 14 ust. l pkt 1 oraz art.14 ust. 2a, 2e, 2f i ust 3 cytowanej ustawy).

W świetle w/w przepisów zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, od której zależała skuteczność odwołania A. L. było ustalenie, czy jest on niezdolny do pracy, jeśli tak, to w jakim stopniu i jaki jest przewidywany okres trwania niezdolności oraz w jakim okresie ta niezdolność powstała.

Na okoliczność występowania niezdolności do pracy odwołującego Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu okulistyki, gastrologii i neurologii.

Biegli z zakresu: kardiologii D. K. i neurologii T. P., po przeprowadzeniu badania lekarskiego w dniu 26.10.2013r. oraz zapoznaniu się z dokumentacją medyczną u odwołującego się rozpoznali: niedokrwistość pokrwotoczną w przebiegu krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego u osoby z nadżerkowym zapaleniem żołądka i dwunastnicy, przewlekły nieżyt błony śluzowej żołądka, nadciśnienie tętnicze 2 stopnia oraz bóle i zawroty w wywiadzie.

Zdaniem biegłych w/w schorzenia nie powodują niezdolności do pracy u odwołującego. Na podstawie badania podmiotowego, przedmiotowego oraz po analizie dokumentacji medycznej i akt sprawy biegli stwierdzili, że odwołujący się może pracować. Zgłaszane skargi nie utrudniają w sposób istotny i trwały zdolności do wykonywania pracy. Badany wymaga leczenia systematycznego, diagnostyki zawrotów głowy i nadciśnienia tętniczego. Schorzenia z układu naczyniowo-sercowego, nerwowego i pokarmowego nie dają podstaw do ustalenia niezdolności do pracy. Układ nerwowy jest wydolny - nie ma więc w ocenie biegłych - powodów do uznania go za niezdolnego do pracy wg także przez biegłego neurologa. (k. 16- 17 a.s.).

Biegła z zakresu okulistyki B. M., po badaniu odwołującego w dniu 18.01.2014r. także stwierdziła, że nie jest on niezdolny do pracy. Rozpoznała u niego takie schorzenia okulistyczne, jak pseudosoczewkowość obu oczu i stan po operacji zaćmy wrodzonej obu oczu. Zdaniem biegłej, po operacji zaćmy i wszczepieniu soczewek tylnokomorowych odwołujący się może wykonywać prace z pewnymi ograniczeniami określanymi przez medycynę pracy. (k. 32 – 33 a.s.)

Biorąc pod uwagę zastrzeżenie biegłej B. M., dotyczące ograniczeń zdolności do pracy odwołującego się, Sąd dopuścił dowód także z opinii biegłej z zakresu medycyny pracy.

Biegła z zakresu medycyny pracy J. P., po wykonaniu w dniu 26.04.2014r. badania odwołującego się stwierdziła, że nie jest on niezdolny do pracy. Rozpoznała u niego: stan po operacyjnym leczeniu zaćmy wrodzonej obu oczu oraz pseudosoczewkowatość obu oczu. W uzasadnieniu wskazała, że wzięła pod uwagę, m.in.: aktualny stan kliniczny, przebieg procesów chorobowych i leczenia, ich stopień zaawansowania, stopień upośledzenia funkcji organizmu, kwalifikacje zawodowe i wiek opiniowanego. Zdaniem biegłej, 53 –letni odwołujący się, z wykształcenia technik ogrodnik, przez 12 lat pracował w kombinacie ogrodniczym w O. jako pracownik produkcyjny, brygadzista. Od 18 lat do maja 2013r. przebywał na rencie, przed 2 laty pracował przez 2 miesiące w drukami, obecnie od czerwca 2012r. jako nielicencjonowany pracownik ochrony. Od urodzenia gorzej widział z powodu zaćmy wrodzonej obu oczu. W 2009r. przebył leczenie operacyjne oczu: zoperowany w maju i lipcu (drugie oko) ze wszczepem soczewek tylnokomorowych. Obecnie skarży się na słabą ostrość wzroku. Z dokumentacji: ostrość wzroku V.=0,3 cc - l,0dsph, V. 0,4cc -l,5dsph (z opinii okulistycznej), V.=0,5 cc własna, V. =0,5 cc własna (z okulistycznej historii choroby 22.03.2012r.), V. =0,8 cc własna, V. =0,8 cc własna (z okulistycznej historii choroby 18.10.2012r.), V.=0,6cc własna, V. 0,6 cc własna (z okulistycznej historii choroby 08.04.2013r.). Ostrość wzroku pozwala na pracę zgodną z kwalifikacjami. Opiniowany w ocenie biegłej jest wydolny oddechowo i sprawny ruchowo. (k. 57 – 58 a.s.)

Zastrzeżenia do powyższej opinii wniósł A. L.. W piśmie z dnia 04.07.2014r. podał, że stan jego zdrowia uległ chwilowej poprawie po operacji wykonanej w maju i lipcu 2009r. Natomiast ciągle występuje problem z akomodacją, pogarsza się też ostrość wzroku. Lekarze swoje opinie wydali tylko na podstawie kart informacyjnych ze szpitala. Podał, że w zakładzie pracy chronionej pomagają mu koledzy, dzięki czemu może pracować. Nie nadaje się na stanowisko wymagające samodzielności. Załączył orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 21.06.2011r. (k. 63 – 64 a.s.)

W ocenie Sądu zastrzeżenia do opinii zgłoszone przez odwołującego A. L. nie podważają wniosków tych opinii. Odmienna ocena stanu zdrowia odwołującego w kontekście jego zdolności do pracy dokonana przez niego samego, nie zawiera bowiem żadnych argumentów podważających miarodajność dotychczas sporządzonych opinii.

Odwołujący się podnosił, że opinie zostały wydane jedynie na podstawie kart informacyjnych ze szpitala. Argument ten nie jest zasadny, bowiem – jak wynika z akt sprawy – zostały one wydane po przeprowadzeniu badań lekarskich odwołującego się w dniach: 26.10.2013r., 18.01.2014r. oraz 26.04.2013r. – czyli w odstępach czasowych, co pozwala na dokładną ocenę jego stanu zdrowia. Badania przeprowadzili lekarze o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych u odwołującego jednostek chorobowych, dokonano też analizy zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, przeprowadzono wywiad. Zarówno rozpoznanie, jak i wnioski, jakie znajdują się w opiniach są rzeczowe, spójne i logiczne, dlatego zasługują na uwzględnienie. Biegli odnieśli się do występujących schorzeń, określili stopień ich nasilenia i wpływ na zdolność do pracy. W opiniach tych stwierdzono, że nie jest on niezdolny do pracy, przy czym biegła z zakresu okulistyki ostateczne rozstrzygnięcie pozostawiła specjaliście z zakresu medycyny pracy, która także orzekła o zdolności do pracy odwołującego się.

Biegli sądowi rozpoznali u odwołującego się szereg schorzeń, takich jak: stan po operacyjnym leczeniu zaćmy wrodzonej obu oczu oraz pseudosoczewkowatość obu oczu, niedokrwistość pokrwotoczną w przebiegu krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego u osoby z nadżerkowym zapaleniem żołądka i dwunastnicy, przewlekły nieżyt błony śluzowej żołądka, nadciśnienie tętnicze 2 stopnia oraz bóle i zawroty w wywiadzie. Podkreślić jednak należy, że sam fakt występowania schorzeń nie może stanowić podstawy do uznania niezdolności do pracy, lecz istotny jest poziom nasilenia choroby, a poziom ten, zdaniem biegłych, u odwołującego nie sięga poziomu niezdolności do pracy.

Odwołujący nie spełnia więc przesłanek do przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i jego odwołanie od decyzji ZUS z 03.07.2013r. na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. podlegało oddaleniu.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.